ห้องสนทนา
ประทับใจถ้อยคำของศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิต
ภาพประกอบโดย เจ. เบธ เจ็พสัน
เมื่ออายุ 15 ปี ผมพบผู้สอนศาสนาสองคนหน้าซุปเปอร์มาร์เก็ต คนหนึ่งชวนผมไปโบสถ์ ผมไม่สนใจ ผมจึงบอกพวกเขาว่า “ไว้วันหน้า” และเดินจากมา
วันรุ่งขึ้น คุณป้าโทรศัพท์มาขอให้คุณแม่ผมไปบ้านท่านเพื่อฟังข่าวสารพิเศษ ผมกับคุณแม่ไปทันทีและเห็นผู้สอนศาสนาคนเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อวานนั่งอยู่ในบ้านคุณป้า! คุณแม่สนใจข่าวสารของพวกเขา และผมเริ่มฟังด้วย แต่เมื่อผู้สอนศาสนาถามผมว่าผมเชื่อในศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิตหรือไม่ ผมตอบหนักแน่นว่าไม่เชื่อ เอ็ลเดอร์คนหนึ่งชูรูปภาพประธานโธมัส เอส. มอนสันและเป็นพยานว่าประธานมอนสันเป็นศาสดาพยากรณ์ พวกเขาชวนผมมาการประชุมใหญ่สามัญวันรุ่งขึ้นเพื่อตัดสินใจด้วยตนเอง เพราะอยากรู้ผมจึงรับปากว่าจะมา
วันรุ่งขึ้น เรามาถึงโบสถ์ขณะสวดอ้อนวอนเปิดจบพอดี เมื่อเดินเข้าไปในห้อง ผมเห็นประธานมอนสันบนหน้าจอ ท่านยิ้มและพูดว่า “พี่น้องที่รักทั้งหลาย ข้าพเจ้าต้อนรับท่าน …”
ทันทีที่ประธานมอนสันอ้าปากพูด ความรู้สึกแรงกล้าครอบงำผมโดยยืนยันว่าท่านเป็นศาสดาพยากรณ์ของพระผู้เป็นเจ้า เมื่อจบการประชุมใหญ่ ผมบอกผู้สอนศาสนาว่า “ผมต้องการรับบัพติศมา” ผมรับใช้งานเผยแผ่นับแต่นั้นและสอนหลายคนให้รู้ความจริงอันแสนวิเศษของพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟู
ผมรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าประทานพรเราโดยทรงเรียกศาสดาพยากรณ์อีกครั้ง พระผู้เป็นเจ้าทรงรักเราและตรัสกับเราผ่านศาสดาพยากรณ์ยุคปัจจบัน
มายคอน บี., เซาเปาลู บราซิล
ดิฉันไม่มีความละอาย
ขณะเรียนโรงเรียนประจำ ดิฉันอาศัยอยู่ในหอพักกับนักเรียนคนอื่นๆ ดิฉันพยายามดำเนินชีวิตตามหลักธรรมพระกิตติคุณสุดความสามารถโดยสวดอ้อนวอนและศึกษาพระคัมภีร์บ่อยๆ
วันหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นสังเกตเห็นดิฉันศึกษาพระคัมภีร์มอรมอนอยู่บนเตียง ด้วยความโมโหเธอจึงเริ่มเขียนทุกอย่างที่คิดว่าศาสนจักรของดิฉันผิด จากนั้นก็บอกทุกคนในหอพักเกี่ยวกับความเชื่อ “แปลกๆ” ของดิฉัน เพื่อนร่วมชั้นบางคนเริ่มล้อเลียนดิฉันกับศาสนาของดิฉัน อีกหลายคนแค่หลบหน้า ดิฉันจึงซ่อนพระคัมภีร์มอรมอนไว้ใต้หีบเสื้อผ้าและศึกษาเฉพาะพระคัมภีร์ไบเบิลเพื่อให้เพื่อนร่วมชั้นเลิกพูดเสียดสี
ดิฉันศึกษาพระคัมภีร์ไบเบิลไปเรื่อยๆ จนอ่านถึง โรม 1:16 ซึ่งประกาศว่า “ข้าพเจ้าไม่มีความละอายในเรื่องข่าวประเสริฐ เพราะว่าข่าวประเสริฐนั้นเป็นฤทธานุภาพของพระเจ้า เพื่อให้ทุกคนที่เชื่อได้รับความรอด” การซ่อนพระคัมภีร์มอรมอนทำให้ดิฉันสำนึกว่าดิฉันกำลังแสดงให้เพื่อนร่วมชั้นเห็นว่าดิฉันมีความละอายในความเชื่อของดิฉัน ดิฉันหยิบพระคัมภีร์มอรมอนออกมาและทูลขออภัยพระบิดาบนสวรรค์ จากนั้นก็ไปหาเพื่อนๆ และแสดงประจักษ์พยานเกี่ยวกับพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟู พวกเขาส่วนใหญ่เลิกดูถูกดิฉันและกลายเป็นเพื่อนดิฉันอีกครั้ง
ดิฉันรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าเข้าพระทัยการทดลองที่เราประสบ เมื่อเราปกป้องความเชื่อของเราและแสดงให้เห็นว่าเรา “ไม่มีความละอายในเรื่องข่าวประเสริฐของพระคริสต์” พระองค์จะประทานเดชานุภาพ ความคุ้มครอง และการนำทางแก่เรา
พาเมลา โอ., เมืองอาบูจา ไนจีเรีย
การรับใช้ผ่านเสียงเพลง
เมื่อผมอายุหกเดือน ภาษามือท่าแรกของผมคือ “นม” และหลายสัปดาห์ต่อมา ผมพูดคำว่า “แพนด้า” ผมสามารถได้ยิน แต่ภาษาแรกของผมคือภาษามือแบบอเมริกัน คุณแม่เคยรับใช้งานเผยแผ่ที่ใช้ภาษามือแบบอเมริกัน จากนั้นจึงศึกษาภาษามือในโรงเรียน และท่านต้องการให้ผมรู้ด้วย
ภาษามือเป็นพรเหลือเชื่อในชีวิตผม ทำให้ผมได้เห็นและเรียนรู้มากกว่าผมจะเรียนรู้โดยไม่ใช้ภาษามือ ภาษามือนำผู้คนมารวมกัน ผมชอบที่ผมสามารถสอนสิ่งที่ผมรู้ผ่านการสอนตัวต่อตัวและทำการนำเสนอในโรงเรียนและในศาสนจักร ผมสนุกมากด้วยที่ได้ชมการประชุมใหญ่สามัญและวีดิทัศน์อื่นของศาสนจักรเป็นภาษามือกับคุณแม่
การมีภาษามือในชีวิตผมสร้างประจักษ์พยานให้ผมได้อย่างเหลือเชื่อ ผมสามารถทำความรู้จักบุตรธิดาของพระผู้เป็นเจ้าได้มากกว่าจะทำโดยไม่มีภาษามือ และนั่นเป็นเครื่องมือที่ใช้ได้ดีขณะรับใช้ผู้อื่น ผมสำนึกคุณต่อพรนี้ในชีวิตผมและต่อคนที่น่าทึ่งทั้งหลายซึ่งผมได้พบเจอและเรียนรู้จากพวกเขา
อิสราเอล เอช., รัฐออริกอน สหรัฐอเมริกา