การเตรียมชีวิต
สมาคมสงเคราะห์จะ น่าเบื่อหรือเปล่า
ดิฉันประหม่ามากเมื่อเข้าร่วมสมาคมสงเคราะห์ แต่เพราะพวกเธอต้อนรับดิฉันเป็นอย่างดี ดิฉันจึงรักสมาคมสงเคราะห์
เมื่ออายุครบ 18 ปี ดิฉันมีความสุขแน่นอน เหมือนไม่ได้เป็นวัยรุ่นแล้ว แม้จะยังเรียนมัธยมปลาย เป็นสิว และต้องทำงานบ้านให้ครอบครัวของเราในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา แต่ดิฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดิฉันกำลังเข้าสู่ช่วงชีวิตใหม่ทั้งหมด และดิฉันตื่นเต้น แต่พอคิดว่าจะต้องอยู่กับ “สตรีสูงวัย” ในสมาคมสงเคราะห์ ดิฉันไม่ตื่นเต้นสักนิด พวกเขามีลูก มีอาชีพการงาน มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้า และน่าจะชอบอบขนมพาย ใส่รองเท้าแตะอยู่บ้าน ดิฉันมีการบ้าน มีแข่งว่ายน้ำ ทาเล็บสีฟ้า และมักจะเลี่ยงทำความสะอาดห้องตราบใดที่เลี่ยงได้ ดิฉันจะเข้ากับคนที่นั่นได้อย่างไร ดิฉันมั่นใจว่าคงจะงุ่มง่าม หงอยเหงา และน่าเบื่อ แต่ดิฉันไป
อย่างแรก สมาคมสงเคราะห์ไม่น่าเบื่อเลย มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเยอะมาก พวกเธอแบ่งปันความคิดเห็นที่น่าสนใจและจริงใจ แต่พวกเธอไม่กลัวจะหัวเราะด้วย อย่างที่สอง พวกเธอไม่ต่างจากดิฉัน แน่นอนว่าพวกเธออายุมากกว่าดิฉัน แต่พวกเธอเล่นมุขขำๆ เหมือนดิฉันกับเพื่อนๆ เล่นกัน มีคนถามคำถามตรงกับที่ดิฉันสงสัยมาตลอดมากกว่าหนึ่งครั้ง และเมื่อพวกเธอประกาศการประชุมสร้างเสริมสัปดาห์นั้น ดิฉันตกใจมาก พวกเธอจะฝึกศิลปะการป้องกันตัว! ดิฉันอยากฝึกด้วย!
ดิฉันประหม่ามากเมื่อซิสเตอร์ลาร์เซ็น ประธานสมาคมสงเคราะห์ ขอให้ดิฉันยืนแนะนำตัวแต่ดิฉันทำได้ไม่เลว ทุกคนยิ้มให้ดิฉัน ซิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์ครูเซมินารีชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ของดิฉันยกนิ้วโป้งให้กำลังใจดิฉัน ซิสเตอร์ริชาร์ดส์ซึ่งจำดิฉันได้จากปฐมวัยพูดว่าเธอไม่อยากจะเชื่อว่าดิฉันเป็น “ผู้ใหญ่เต็มตัว” แล้ว พวกเธอปฏิบัติต่อดิฉันเหมือนดิฉันเป็น “ผู้ใหญ่เต็มตัว” จริงๆ ดิฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กเล่นแต่งตัว แต่กับสตรีส่วนใหญ่วันนั้น ดิฉันเป็นพี่น้องสตรีคนใหม่
ดิฉันรักสมาคมสงเคราะห์นับจากนั้นเป็นต้นมา ไม่ว่าดิฉันอยู่ในวอร์ดใด ทันทีที่เดินเข้าห้องสมาคมสงเคราะห์ ดิฉันรู้สึกได้ถึงความผูกพันฉันพี่น้องและความรู้สึกของการเป็นพวกเดียวกัน ดิฉันจะทำสุดความสามารถเพื่อหนุนใจพี่น้องสตรีสมาคมสงเคราะห์และเรียนรู้ทุกอย่างจากพวกเธอ
ปรากฏว่าดิฉันอบขนมพายเก่งมาก