ความผิดเรื่องโกนหนวด

โดย เอ็ลเดอร์อัลเลน ดี. เฮย์นี

แห่งสาวกเจ็ดสิบ

“เราเชื่อในการเป็นคนซื่อสัตย์” (หลักแห่งความเชื่อข้อ 13)

เมื่ออายุเก้าขวบ ข้าพเจ้าอยากมีหนวด คิดว่าจะมีได้ต้องโกนหน้าทุกวัน ข้าพเจ้าใช้มีดโกนของคุณพ่อโกนหน้าหลายวัน วันหนึ่งคุณพ่อมาเห็นเข้าพอดี ท่านเตือนว่าอย่าทำเพราะมีดโกนจะบาด

ข้าพเจ้าเสียใจที่ต้องบอกว่าข้าพเจ้าไม่เชื่อฟังคุณพ่อ วันรุ่งขึ้นข้าพเจ้าโกนอีก ขณะโกน มีดโกนลื่นหลุดจากนิ้วที่เลอะสบู่ ทำให้เกิดรอยแผลยาวลึกเหนือริมฝีปาก ข้าพเจ้ากลัวมากขณะทำแผลที่ริมฝีปาก แต่ที่กลัวกว่านั้นคือคุณพ่อจะพูดอะไร

เมื่อท่านกลับถึงบ้านคืนนั้นและเห็นแผล ท่านประหลาดใจและกังวล ท่านถามว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร

“คือ” ข้าพเจ้าตอบ “ผมวิ่งไปตามทางเท้า และล้มหน้ากระแทก”

ข้าพเจ้าโกหก! ตอนแรกข้าพเจ้าไม่เชื่อฟัง ตอนนี้ข้าพเจ้าไม่ซื่อสัตย์! คืนนั้นข้าพเจ้านอนไม่หลับ เวลานั้นดึกแล้ว แต่ข้าพเจ้าต้องบอกความจริงกับคุณพ่อ ข้าพเจ้าเจอท่านในห้องนั่งเล่น

“พ่อครับ ผมโกหกพ่อ” ข้าพเจ้าบอก “ผมไม่ได้หกล้ม ผมโดนมีดโกนบาด ผมขอโทษ”

คุณพ่อเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นท่านพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกไม่เชื่อฟัง นั่นไม่ใช่เรื่องดี แต่พ่อภูมิใจที่ลูกตัดสินใจบอกความจริง”

บทเรียนครั้งนั้น—และรอยแผลเป็น—อยู่กับข้าพเจ้าทุกวันนับแต่นั้น ไม่ว่าจะกับพระบิดาบนสวรรค์หรือกับเพื่อนๆ และครอบครัว จงเป็นแบบอย่างของความซื่อสัตย์และความจริงเสมอ