บทใหม่ที่น่าภาคภูมิ
ภาพประกอบโดย แคโรลีน วิบเบิร์ต
ดิฉันจบบทหนึ่งของชีวิตเมื่อกลายเป็นแม่ม่ายในเดือนตุลาคมปี 2010 ตอนนั้นดิฉันทำงานเป็นนักการศึกษาอยู่ทางภาคใต้ของฝรั่งเศส อุบัติเหตุที่ทำงานทำให้ดิฉันเคลื่อนไหวลำบาก และรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่สามารถฟื้นฟูสุขภาพให้แข็งแรงดังเดิมโดยเร็วได้ ดิฉันมีความสุขกับหน้าที่การงานที่ให้ผลตอบแทนดีมานาน 11 ปี ดิฉันรักงานของดิฉัน ดิฉันมีเพื่อนหลายคน แต่ไม่สามารถทำตามข้อกำหนดของงานอาชีพได้อีก
ดิฉันต้องยอมรับว่าหลังจากปฏิบัติพระคำแห่งปัญญามานานกว่า 33 ปี ดิฉันสงสัยว่าเหตุใดจึงไม่สามารถ “วิ่งและไม่เหน็ดเหนื่อย” หรือ “เดินและไม่อ่อนล้า” (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 89:20) ในที่สุดดิฉันต้องเกษียณก่อนกำหนดเพื่อจบอีกบทหนึ่งของชีวิต
ดิฉันอยู่กับบุตรสาวเมื่อเธอได้รับแจ้งว่างานของเธอจะย้ายเธอไปอยู่เขตปารีส ดิฉันตัดสินใจไปกับเธอด้วยและเปิดบทใหม่ของชีวิตในที่ใหม่
หลังจากมาถึงได้ไม่นาน เราทั้งคู่ได้รับเรียกให้ทำงานในพระวิหารปารีส ฝรั่งเศส การเรียกให้รับใช้ในพระวิหารยืนยันกับดิฉันว่าดิฉันอยู่ถูกที่ถูกเวลาเพราะพระเจ้าทรงนำดิฉันมาที่นี่ ดิฉันพบปีติใหญ่หลวงขณะรับใช้เป็นประจำในพระนิเวศน์ของพระเจ้า และวิเศษมากที่ได้มีช่วงเวลาอยู่ในพระวิหารกับบุตรสาว นั่นทำให้ใจดิฉันเปี่ยมปีติ!
วันนี้ดิฉันเห็นพรใหญ่หลวงที่ตอนแรกซ่อนอยู่หลังความทุกข์ เพราะเคลื่อนไหวได้น้อยลง ดิฉันจึงไม่สามารถประกอบอาชีพได้ และการเกษียณก่อนกำหนดทำให้ลำบาก แต่ดิฉันรู้ว่าพระเจ้าพระเยซูคริสต์ทรงค้ำจุนดิฉัน พระองค์ทรงช่วยให้ดิฉันช้าลงและพบการพักผ่อน ความหวัง และความสงบที่เวลานี้เป็นส่วนสำคัญของชีวิตดิฉัน
ทุกครั้งที่ดิฉันเดินผ่านประตูพระวิหาร ดิฉันรู้สึกถึงพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ในยามยากเมื่อโลกกดดันเรามาก นับเป็นเรื่องดีที่ได้รู้ว่าพระเจ้าประทานสถานศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกอย่างมีระเบียบและสวยงามแก่เรา ดิฉันสำนึกคุณอย่างสุดซึ้งต่อบทใหม่นี้ของการรับใช้ในพระวิหารในชีวิตดิฉัน น่าภาคภูมิอย่างยิ่ง!