ความเมตตาสำคัญ
คำขอโทษ
วันหนึ่งที่โรงเรียนเพื่อนร่วมชั้นบางคนของผมกำลังล้อชื่อนักเรียนคนหนึ่ง ท่าทางสนุก ผมจึงผสมโรงด้วย ผมกับเพื่อนๆ ล้อเขาเป็นเวลาสองสามสัปดาห์
หลายสัปดาห์ต่อมา เด็กชายคนนั้นบอกผมว่าเขารู้สึกอย่างไร เขาเจ็บปวดเพราะคำพูดของเราแม้จะแสร้งทำเป็นไม่สนใจที่เราล้อเขา เขาบอกว่าเขาร้องไห้ทุกคืน ผมเกือบจะร้องไห้เมื่อเขาบอกผม ผมต้องการช่วยเหลือเขาและตัดสินใจว่าจะขอโทษที่ล้อเขา
ด้วยเหตุนี้วันรุ่งขึ้น ผมจึงเดินไปหาเขาและโอบไหล่เขา ผมพูดว่า “ฉันขอโทษจริงๆ ที่ล้อนาย” เขาพยักหน้ารับรู้และน้ำตาคลอ แต่เด็กคนอื่นยังล้อเขาเหมือนเดิม แล้วผมก็จำสิ่งที่เรียนรู้ในชั้นเรียนปฐมวัยของผมได้ นั่นคือ จงเลือกสิ่งดี
ผมบอกเพื่อนร่วมชั้นอย่างกล้าหาญว่า “เลิกล้อเขาเถอะ! พวกนายรู้หรือเปล่าว่านี่ทำให้เขาเสียใจแค่ไหน พวกนายควรขอโทษที่ทำกับเขาแบบนั้นและเป็นเพื่อนกับเขาเถอะนะ”
แต่เพื่อนๆ ไม่เปลี่ยนง่ายขนาดนั้น พวกเขาโกรธผมและพูดว่า “นายเป็นอะไรของนาย อยู่ๆ ก็พูดแบบนี้ นายก็ล้อเขานี่นา!”
ผมยังคงรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ทำลงไป ผมจึงพูดว่า “ฉันขอโทษเขาแล้ว ฉันอยากให้พวกนายเข้าใจว่าเขารู้สึกอย่างไรและเลิกล้อเขาด้วย”
เพื่อนคนหนึ่งขอโทษ และพวกเราสามคนกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังมีบางคนล้อเขา แต่เขารู้สึกดีขึ้นเพราะเขามีเรา ผมจะเลือกสิ่งดีโดยช่วยเพื่อนที่เดือดร้อน ●