Een onverstuurde brief die werd beantwoord
Ik zag de brief in de tas waarin ik mijn Schriften bewaar, en opende hem. Ik ben zo blij dat ik hem niet op de post heb gedaan!
Illustratie, David Green
Mijn geweldige ouders kregen vier zonen en mij, hun enige dochter, kort na elkaar. We hebben altijd een bijzonder hechte band gehad. We steunen elkaar en hebben veel kostbare herinneringen aan momenten die we samen hebben doorgebracht. We zijn altijd zulke goede vrienden geweest!
Daarom was ik er kapot van toen een van mijn broers een eind aan zijn leven maakte. Ik was bang dat mijn hart de pijn niet zou overleven – pijn is eigenlijk niet het juiste woord. Er bestaan geen woorden die kunnen uitdrukken hoe het voelt om een geliefde te verliezen aan zelfmoord. Je hele wereld staat op z’n kop.
Ik vertrouwde op de Heer om me te helpen zorgen voor mijn gezin en aan mijn andere verplichtingen te voldoen, terwijl ik worstelde met hartverscheurende vragen over mijn broer en zijn dood.
Toen ik de Heer om hulp vroeg, kreeg ik de influistering om de profeet een brief te schrijven met mijn vragen. Ik geloofde werkelijk dat mijn vragen zo groot en diep waren dat alleen een profeet ze kon beantwoorden, maar ik wist dat het waarschijnlijk niet nodig was om de profeet een brief te sturen. Ik aarzelde, maar herinnerde me toen dat luisteren naar ingevingen altijd had gewerkt.
Ik schreef dus een treurige brief aan president Russell M. Nelson. Ik schreef over hoe ik me voelde en dat ik weer verder zou kunnen als ik maar het antwoord wist op de vragen die door mijn hoofd spookten. Ik beëindigde de brief, deed hem in een envelop geadresseerd aan president Nelson, en stopte hem in de tas met mijn Schriften.
Daarna vergat ik de brief. Ik zag hem een tijd later in mijn tas en opende hem. Toen ik de brief doorlas, realiseerde ik me dat de Heilige Geest me door geloof en Schriftstudie, gebed, tempelbezoek en geduld had geleid naar de antwoorden op alle vragen die ik had opgeschreven! Ik voelde me dicht bij de Heiland en zijn liefde.
Ik ben zo blij dat ik de brief niet op de post heb gedaan! In plaats daarvan heb ik belangrijke ervaringen opgedaan die me opnieuw hebben geleerd dat de Heer mij en al zijn kinderen individueel koestert, en dat Hij ons zal leiden.
Ik geloofde eens dat mijn vragen zo ingewikkeld waren dat alleen een profeet het antwoord zou weten. Maar ik ken nu de waarheid van de woorden van de Heiland: ‘Ik zal u niet als wezen achterlaten; Ik kom weer naar u toe’ (Johannes 14:18).