Hoewel de gezinssituatie voor iedereen anders is, staan er in ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ eeuwige beginselen. Zij schetsen een ideaal dat we als streefdoel kunnen nemen voor de verwezenlijking van ons goddelijk potentieel. In dit artikel verkennen we inzichten die ons meer begrip geven van de geïnspireerde beginselen in de gezinsproclamatie. Als we die beginselen zo goed mogelijk op onze omstandigheden toepassen, is zegen ons deel, doordat we onze zinnen op het eeuwige leven zetten.
1. Ieder van ons maakt deel uit van een eeuwig gezin, met een goddelijk doel
Hoe uw gezin er nu ook uitziet, ieder van ons is ‘een geliefde geestzoon of -dochter van hemelse Ouders’, die ons liefhebben. Als lid van dat eeuwige gezin is het ons goddelijke doel ‘vooruitgang te maken op weg naar volmaking en om uiteindelijk [onze] goddelijke bestemming als erfgenaam van het eeuwige leven te verwezenlijken.’ (Tenzij anders aangegeven, komen de citaten uit ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’.)
Ieder heeft een goddelijke aard en bestemming
‘De Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.
‘En als wij kinderen zijn, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus’ (Romeinen 8:16–17).
2. Het gezin waar we op aarde deel van uitmaken, stelt ons in staat onze eeuwige bestemming te bereiken
God liet ons in een gezin geboren worden, waarin we leren en groeien, en ons best doen om ‘vooruitgang te maken op weg naar volmaking’ en het eeuwige leven te beërven. ‘Het gezin [staat] centraal in het plan van de Schepper’, en hoewel er niet één gezin bestaat dat volmaakt is, kunnen we ons met Gods hulp ontplooien in het gezin waartoe we behoren.
Mijn gezin was goed genoeg voor het doel dat God met ons heeft
Miranda Gaubatz (Utah, VS)
Mijn gezin is niet wat je het ‘ideale’ gezin zou noemen. Toen ik net 11 jaar was, gingen mijn ouders uit elkaar. Ik ben grootgebracht door een hardwerkende, toegewijde alleenstaande moeder. In de avondmaalsdienst bekroop mij steevast het gevoel dat we uit de toon vielen.
Het staat mij nog helder voor de geest dat ik in mijn tienerjaren in een les over ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ ontroerd raakte, toen ik een jeugdleider over het gezin hoorde getuigen en ik zelf mijn getuigenis kreeg dat ons gezinnetje de goedkeuring van de hemelen had en in alles kon voorzien wat ik hier op aarde nodig had.
Zelfs met die kennis zag ik er een paar jaar later tegenop om aan de Brigham Young University de verplichte module Het eeuwige gezin te volgen. Ik wilde niet elke les mijn ‘allesbehalve ideale’ gezinssituatie ingewreven krijgen. De hoogleraar begon de eerste les echter met deze uitspraak: ‘We prediken het ideaal, hoewel dat beeld zich niet tot de realiteit verhoudt, en vertrouwen erop dat Christus’ verzoening dit spanningsveld opheft.’
Ik weet dat het gezin centraal staat in het plan van onze hemelse Vader. Zelfs een gezin dat verre van ideaal is, zoals ik in mijn tienerjaren ondervond, kan een prima plek zijn om te leren en te groeien. Zelfs Jezus is door een stiefvader opgevoed. Ik ben heel dankbaar dat Jezus Christus onze ‘niet ideale’ gezinssituatie zo gebruikt dat die goed genoeg is voor de plannen die Hij met ons heeft.
3. Een ‘gezin’ kan meer inhouden dan alleen ouders en kinderen
Er zijn vele familiebanden die een heilig rentmeesterschap kunnen zijn. Broers, zussen, tantes, ooms, neven en nichten, schoonfamilie en andere verwanten kunnen op een unieke manier van invloed zijn. ‘Andere familieleden behoren zo nodig steun te verlenen.’ Het onderhouden van die familiebanden kan de benodigde steun bieden en tot waardevolle relaties uitgroeien.
U kunt uw verwanten in vele rollen tot steun zijn
Zuster Sharon Eubank, eerste raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium
De Schriften staan vol voorbeelden van rechtschapen mannen en vrouwen die een beslissende rol in het leven van een verwant speelden. Abraham veranderde het leven van zijn neef Lot. Jozef redde in Egypte zijn broers en hun gezinnen. De zussen Maria en Martha steunden elkaar en hun broer, Lazarus. Ruth steunde haar schoonmoeder, Naomi, en werd op haar beurt voor eeuwig gezegend door de raad die ze van Naomi kreeg. De nichten Elizabet en Maria steunden elkaar toen ze beiden onder ongewone omstandigheden zwanger waren. Zelfs Zoram, die geen bloedband had met Nephi, steunde hem zo getrouw dat hij en zijn kinderen werden aangenomen alsof ze tot zijn familie behoorden. Deze brede kijk op het gezinsleven is heel belangrijk voor mensen die erg veel te bieden hebben, maar die zich buitengesloten voelen, omdat ze niet het kerngezin hebben dat ze willen.
4. U kunt veel goeds doen door een eeuwig gezin te beginnen of te herstellen
‘Heilige verordeningen en verbonden die in heilige tempels beschikbaar zijn, maken het mogelijk dat de mens in de tegenwoordigheid van God terugkeert en dat het gezin voor eeuwig verenigd wordt.’ Helaas stranden huwelijken soms, vallen families uit elkaar, of breken er schakels in de keten van een eeuwig gezin. Door die ‘heilige verordeningen en verbonden’ is het ‘mogelijk dat de mens in de tegenwoordigheid van God terugkeert’ ongeacht zijn gezinssituatie. Met Gods hulp kunt u, door heilige verbonden te sluiten en die zo goed mogelijk na te komen, een gezin stichten, herstellen of sterken, in de hoopvolle verwachting dat u uw gezin op een goede dag voor eeuwig verenigt.
5. Het huwelijk is een partnerschap dat geloof en gebed vergt
De gezinsproclamatie bevestigt dat man en vrouw de plicht hebben ‘om elkaar als gelijkwaardige partners […] te helpen’. Het kan echter een hele klus zijn om goed samenwerkende huwelijkspartners te worden. Opvoeding, cultuur, opleiding, financiële omstandigheden, levenservaring en andere factoren zijn van invloed op onze relaties en ons gezinsleven. De proclamatie geeft aan dat bij ‘een geslaagd huwelijk en een hecht gezin’ wordt uitgegaan van geloof, gebed, bekering, vergeving, respect, liefde en andere beginselen, op basis waarvan we overleggen en samenwerken om onze individuele omstandigheden te verbeteren.
6. Het ouderschap maakt deel uit van Gods plan waardoor wij zoals Hij kunnen worden
Een van de manieren waarop we in de voetsporen van onze hemelse Ouders kunnen treden is het ouderschap zelf te ervaren. ‘Het eerste gebod dat God aan Adam en Eva gaf, had betrekking op hun vermogen om als man en vrouw kinderen te krijgen.’ Hoewel trouwen en kinderen krijgen niet altijd volgens plan verloopt, houdt dat niet in dat het geen deel van Gods plan is. Voor velen van ons is ons voorbereiden in geloof en wachten op de Heer een belangrijk deel van onze godwording.
Onvruchtbaarheid en onze wijkfamilie
John McMullin (Alberta, Canada)
Mijn vrouw, Gennie, en ik wilden graag kinderen. Heel graag zelfs. Maar na er een jaar hard aan gewerkt te hebben, voldeden we aan de medische definitie van onvruchtbaarheid.
Aanvankelijk baden we er veel over. Elke avond pakten we elkaars handen vast en vroegen onze hemelse Vader ons met het kind te zegenen, waarop we ons heel lang hadden voorbereid. We vastten elke maand, soms zelfs meer dan eens. Met de maand viel het ons steeds moeilijker dat er maar geen zwangerschap kwam. Niet alleen kwam er geen kind om lief te hebben, ook leek het wel of we geen antwoord op onze gebeden kregen. Het was alsof God ons had horen bidden om wat we het liefste wilden en nee had gezegd.
We begonnen te geloven dat we geen kind verdienden. We konden niet anders denken dan dat Hij zijn geestkinderen liever in betere gezinnen geboren liet worden.
Kerkbezoek werd moeilijk. Het was pijnlijk om te horen dat de gebeden van anderen beantwoord waren en hoezeer onze hemelse Vader van hen hield.
Maar we bleven gaan, en wel om twee redenen. De eerste was dat we verbonden met de Heer en met elkaar hadden gesloten toen we in de tempel werden verzegeld. We behoorden elkaar toe en we waren vastbesloten om samen te zijn, hier en in het hiernamaals.
De tweede reden was onze wijkfamilie. We hadden namelijk leiders die zelf met onvruchtbaarheid te maken hadden gekregen. Gennie had een dienende zuster die ook onvruchtbaar was en openlijk vertelde hoe moeilijk ze het in de kerk had, omdat ze kinderloos was. We hadden het er zwaar mee, maar we wisten dat anderen in onze kerkgemeenschap het er ook zwaar mee hadden gehad.
We hebben nog steeds geen antwoord gekregen. We hebben nog steeds geen kinderen, ook al hebben we de beste medische specialisten in de arm genomen. We weten niet wat onze hemelse Vader beweegt, maar omdat we onze verbonden hebben en omdat we een wijkfamilie hebben die ons accepteert en steunt, hebben we wel de tijd gehad om meer geduld en geloof te ontwikkelen (zie Hebreeën 12:12–13).
We kijken ernaar uit om ouders te worden. En terwijl we op die blijde dag wachten, hebben we een plek in de kerk waar we thuishoren.
7. Het vermogen om leven te scheppen, komt van God en wordt door Hem beschermd
In de proclamatie bevestigen de apostelen van de Heer ‘de heiligheid van het leven’. Daar het leven heilig is, heeft God geboden gegeven voor het scheppen en beëindigen van leven. Hoe we met dat vermogen omgaan, heeft vérstrekkende gevolgen ten goede of ten kwade voor onszelf en de samenleving.
8. God heeft ouders verantwoordelijk gemaakt
God biedt ons hulp om in zijn voetsporen te treden door velen van ons zowel de mogelijkheid als de verantwoordelijkheid van ouderschap te geven. Wij zijn rekenschap aan de Heer verschuldigd ‘voor het nakomen van deze verplichtingen’. We kunnen echter ook op zijn hulp rekenen bij ons streven naar geluk en succes in het huwelijk en het gezinsleven, wanneer we ons best doen om onze kinderen in liefde en rechtschapenheid groot te brengen, en ze helpen als ze problemen hebben.
9. Kom op voor het plan dat God voor het gezin heeft
Van voor het begin van de wereld is het al onze rol het plan van onze hemelse Vader voor zijn gezin te bevorderen en het te verdedigen tegen verval van binnenuit en aanvallen van buitenaf. ‘Wij doen een beroep op burgers en overheidsdienaren met verantwoordelijkheidsbesef overal ter wereld om maatregelen te bevorderen die erop gericht zijn het gezin als de fundamentele eenheid van de maatschappij te handhaven en te versterken.’ Het hoe en waarom begrijpen is van vitaal belang.