Ervaringen en leringen uit de coronatijd van leden van de ring Den Haag
Vind een andere weg
Nu bij het schrijven van dit artikel de zomer is begonnen en we opnieuw een interessante periode zijn ingegaan onder de omstandigheden van Covid-19, zien we dat mensen elkaar weer opzoeken. Ze gaan voorzichtig op vakantie en proberen er het beste van te maken. Kinderen zijn thuis van school en zoeken elkaar weer op. Hopelijk niet alleen via games of online maar ook in het echte leven. Mensen zoeken vrienden op, met gepaste afstand. Ouderling Uchtdorf spreekt over fysiek afstand houden maar daarbij niet sociaal afstand houden. Juist nu is het een tijd om uit te reiken naar de mensen om ons heen en te kijken waar we kunnen helpen en sociaal kunnen zijn.
Dat is nog niet altijd even makkelijk, maar gelukkig zit goed doen in de kleine dingen van het leven. Vaak leggen we de lat heel hoog voor onszelf en willen we een indrukwekkend project uitvoeren. Natuurlijk is dat leuk en geeft dat veel voldoening, maar de kleine dingen die op je pad komen en aangereikt worden kunnen net zo volwaardig zijn. Boodschappen halen voor iemand op leeftijd, een tuintje omspitten voor iemand die ziek is, of een bloemetje brengen bij iemand die al lang geen contact meer heeft gehad met mensen om zich heen. Dat zijn kleine sociale activiteiten die we met fysiek afstand houden kunnen uitvoeren en ons sociale hart kunnen laten spreken. Zo kon ik de afgelopen periode enkele van de hierboven genoemde activiteiten met mijn jongens oppakken. Superleuk en met een lach op ons gezicht. Na afloop samen lekker een milkshake halen gaf ons gezin ook weer een opbouwend moment en fijne herinnering.
Deze zomer deed de ring mee aan het Europese initiatief voor de jeugd van 11 tot 18 jaar, ‘Rise & Reach’. Hierbij konden ze online events voor en door jeugd bijwonen, een week online opbouwende discussies en lessen van jongvolwassenen ontvangen, gezamenlijk opstaan en uitreiken naar mensen in de buurt om ze te helpen. Het is mijn uitnodiging voor allemaal: Rise & Reach deze winter? Open uw hart, ondersteun de jeugd en kijk hoe u iets kunt betekenen voor een ander.
Naast het uitreiken naar anderen zijn de meeste units in de ring bij het schrijven van dit artikel weer in een aangepaste vorm begonnen met het bedienen van het avondmaal in de kerk. Het zal wel even moeite kosten om de mensen regelmatig bij elkaar te krijgen in deze aangepaste vorm. Nu meer dan ooit kunnen we kijken wie we missen en wat we voor die ene kunnen betekenen door hen persoonlijk uit te nodigen door middel van een kort bezoekje.
Net als dat Alma werd gevraagd om terug te gaan naar de stad Ammonihah, worden wij ook gevraagd om weer terug te komen en ons in de kerk te verzamelen. Alma moest een andere manier vinden om de stad in te gaan en succesvol te zijn (Alma 8:18). Zo worden wij ook gevraagd een andere manier te vinden om weer in de kerk bij elkaar te komen en succesvol te zijn in de huidige omstandigheden. Ik wil mij aansluiten bij de uitnodiging van ouderling Uchtdorf om te kijken wat wel mogelijk is. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer we deze tijd gebruiken om dingen anders te doen, we ook andere resultaten gaan zien. Als we een andere ingang kunnen vinden, bijvoorbeeld door ‘Rise & Reach’, waarbij we zoals in Mosiah 18:21 staat ‘eensgezind vooruit [kunnen] kijken […] en met [onze] harten in eenheid en in liefde jegens elkaar [zijn] verweven’, dan zullen we de mensen om ons heen kunnen helpen.
Jongemannenactiviteiten tijdens lockdown
Faizel Rahman
JM-adviseur wijk Zoetermeer
Nadat Nederland halverwege maart in een lockdown terecht kwam, kregen we het bericht dat ook de kerkdiensten en activiteiten niet meer door konden gaan. Als leiding van de jongemannen in de wijk Zoetermeer hadden we zoals in de meeste wijken in januari hun persoonlijke doelen samen met hen omgezet in quorumdoelen en -activiteiten. Hieronder staan enkele voorbeelden:
De jongens maakten een agenda voor de eerste helft van 2020, maar na twee en een halve maand kwam hier een einde aan en moesten we iets anders met ze gaan doen. Na onderling overleg bleek er een sterke behoefte te zijn aan wekelijkse activiteiten, vooral omdat iedereen thuis was opgesloten, en we kozen ervoor om deze activiteiten te blijven houden op vrijdagavond. Maar hoe doe je dat met 8 jongens verdeeld over 6 huishoudens?
Onze jongens kozen ervoor om online te gaan. We hadden al een Whatsapp-groep, maar daar kwamen binnen een week Teams-, Zoom- en Discord-groepen bij en konden de activiteiten beginnen. Daarbij moet je denken aan heel veel online games zoals Sribbl, Among us, Bombsquad, Brawlstars, maar ook haardvuuravonden met de bisschop via Zoom en leuke, soms oeverloze discussies en gesprekken met elkaar via Discord. Toen we weer in kleine groepjes naar buiten mochten, hebben we een wandeling gemaakt door de wijk rondom het kerkgebouw, Recoil (lasertag) gespeeld op een grote verlaten parkeerplaats, een BBQ gehad waarbij ook rekening werd gehouden met de jongens die vegetarisch zijn en fietsten we naar een boerderij, een paar dorpen voorbij Zoetermeer, om een ijsje te gaan eten.
We begonnen de lockdown-activiteiten met 8 jongemannen, maar bij de afsluitende activiteit voor de zomervakantie was de groep al uitgegroeid naar 12, omdat de jongens die dit jaar 11 zijn geworden ook mee wilden doen en de jongemannen vonden dit een goed idee.
Naast al deze leuke activiteiten krijgt de jeugd ook elke zondag een opbouwende gedachte of een overpeinzing van de leerkrachten van de jeugdzondagsschool. Zij kwamen met het idee de jeugd te verwennen met een s’morespakket (kampvuurtraktatie), waarin ook een gelijkenis was verpakt over het maken van s’mores en de moeilijke periode tijdens deze lockdown. De jeugdwerk- en ZHV-presidiums hebben ook geholpen bij het samenstellen van dit pakket, dat door de bisschap aan de jeugd is uitgereikt. Het was best wel indrukwekkend om te zien hoeveel leiders in de wijk begaan zijn met de jeugd!
Ik hou van deze groep jongens. We hebben alles, van jongens met autisme en ADHD tot computernerds, clowns en hoogbegaafden. Van basisschoolleerlingen tot universiteitsstudenten. Jongens met een sterk getuigenis tot jongens die nog niet weten hoe ze het evangelie van Jezus Christus een centrale plek in hun leven moeten geven.
Maar wat zij samen hebben gedaan in de afgelopen periode heeft mijn getuigenis van het nieuwe jongemannenprogramma zo geweldig versterkt. Ik kan nu getuigen dat het stellen van persoonlijke doelen en die uitwerken tot quorumdoelen en -activiteiten een door God geopenbaard plan is om de jeugd in deze tijd te helpen. En het zelf moeten organiseren van alle activiteiten heeft onze jongemannen sterker gemaakt en helpen groeien in kennis en vaardigheid.
Maar het is toch vooral genieten om de broederband te zien ontstaan en sterker worden tussen deze jongens. Een band waar ze zoveel kracht en ondersteuning van zullen krijgen voor de rest van hun leven. Dit zijn onze toekomstige leiders en ik ben heel dankbaar dat ik het voorrecht heb om ze te mogen adviseren.
ZHV in coronatijd
Catherine Dezaire
ZHV-presidente wijk Zoetermeer
De afgelopen periode was anders dan normaal in veel opzichten, ook in de ZHV. Als gevolg van de coronamaatregelen was het nodig om aanpassingen te maken in de wijze van omgaan en contact houden met elkaar. De vraag werd gesteld: hoe kan ik de ZHV betrokken houden in deze bijzondere omstandigheden?
De eerste tijd bleek in alle opzichten een zoektocht. Wat was mogelijk? Hoe kon ik de zusters aandacht geven binnen mijn eigen beperkingen, waardoor ik zelf ook aan huis was gebonden met kinderen die begeleid moesten worden. Ik probeerde vooral via de telefoon en Whatsapp contact te houden met zoveel mogelijk zusters. Daarnaast maakten we een vangnet voor de oudere alleenstaanden, zodat zij buiten hun dienende zusters ook aandacht zouden krijgen van andere zusters. Al snel bleek dit niet moeilijk te sturen. Veel contacten buiten de bediening bestonden al langer en de zusters waren meer dan bereid om wat extra aandacht te geven aan hen die ouder zijn.
Het was fijn om af en toe een attentie of iets lekkers langs te brengen. En dan even aan de deur, met afstand, met elkaar te praten. Hierbij leerden we dat rekening houden met elkaar belangrijk is. Enkele zusters ontvingen liever geen spullen uit angst voor besmetting. Anderen vonden het te vermoeiend om wat langer bij de deur te staan. Sommige zusters wilden graag dienen, anderen hadden die gelegenheid in mindere mate. Kortom: het was, en is, in veel opzichten een tijd om meer begrip en respect te ontwikkelen voor ieders mogelijkheden en grenzen.
Ook was het fijn om als zusters samen te werken tijdens bijzondere dagen en momenten. Een zuster die jarig was aan het begin van de coronatijd was bang voor een erg stille dag. Maar het werd uiteindelijk een levendige dag omdat we als ZHV verschillende dingen deden zoals bloemen aan de deur brengen, bellen of een kaart sturen. Bij de geboorte van een baby bleek een babyshower nog niet mogelijk en deze werd vervangen door een gezamelijke kraammand. Toen er na de geboorte complicaties waren bij moeder en kind was hulp van de zusters aan huis niet mogelijk. Maaltijden brengen wel…
Tegen de tijd dat de zusters de ZHV-bijeenkomsten in de kerk begonnen te missen, ontmoetten we elkaar via Zoom. Op het moment dat de coronamaatregelen het toelieten kwamen de zusters samen bij de tempel voor een picknick. Wat was het bijzonder om elkaar daar weer te zien!
Momenteel is het mogelijk om elkaar weer in aangepaste vorm op zondag in de kerk te ontmoeten. Maar de situatie is nog steeds anders dan normaal, dus aanpassen zal nodig blijven. Wat ik duidelijk heb gezien is dat zusterschap een groot goed is. En dat deze niet verdwijnt in tijden van crisis maar de potentie heeft om juist dan mooier en sterker te worden. Ik ben dankbaar om hier getuige van te mogen zijn. Ook voor een liefdevolle bisschop die bleef klaarstaan voor zijn zusters. Voor een Heiland die over ons waakt. Juist nu. Het is zijn werk en wat een voorrecht om hier samen een rol in te mogen spelen!
Jeugdwerkactiviteiten thuis in Covid-19-tijd
Nicole de Jong
Jeugdwerkpresidente wijk Zoetermeer
Er is mij gevraagd om iets te vertellen over de afgelopen periode toen we allemaal thuis zaten in verband met COVID-19. Wat hebben wij als jeugdwerkpresidium voor onze kinderen gedaan? Hoe hebben we ervoor gezorgd dat ze ondanks dat ze geen jeugdwerk hadden toch de liefde konden voelen, die we normaal gesproken op zondag aan ze geven. Nadat duidelijk werd dat we voorlopig niet naar de kerk zouden gaan, hebben we een persoonlijke spraakboodschap voor ze ingesproken en naar de ouders gestuurd. Het leuke was, dat de kinderen ook een berichtje terugstuurden met antwoord op de vragen die er werden gesteld!
We wilden als presidium graag de ouders ondersteunen in hun evangelieonderwijs aan de kinderen. Daarom maakten we filmpjes waarin er piano werd gespeeld met jeugdwerkliedjes, die ze bij hun lesjes konden gebruiken en we nodigden de kinderen en de ouders uit om mee te zingen of om de gebaren mee te doen. Broeder Michael Vis had het nieuwe jeugdwerkliedje ‘Ik wandel met Jezus’ opgenomen https://drive.google.com/open?id=19DnKDQimUmPyUZfQ5usX531Uh2lo5Qct en het was met gebaren
ingezongen door zr. Emma Pesschier waarbij we de kinderen hebben gevraagd hun versie met ons te delen. Alain, Yvain en Lilou Gfeller lieten ons genieten van hun prachtige versie van het lied. Muziek is een krachtig middel om de kinderen de Geest te laten voelen, vandaar dat we het heel belangrijk vinden om iedere week muziek met ze te delen. Om de variatie erin te houden, hebben we ook een gastoptreden gehad van Broeder Micha de Jong met de mondharmonica en Ruben de Jong achter de piano.
Naast muziek leest zuster Yvonne Vis de kinderen voor uit het Boek van Mormon. Ik kan hier veel over schrijven, maar het zien is veel leuker! Hierbij de link van een filmpje: https://youtu.be/TRAeA4VdMek
Om de kinderen te motiveren de filmpjes te kijken, hebben we ook een Kahoot-quiz voor hen gemaakt. Het leuke is dat we precies kunnen zien wie de quiz het beste heeft gemaakt. Als we straks weer naar het jeugdwerk mogen, zullen we de winnaar bekend maken!
Behalve geestelijk onderwijs hoort er natuurlijk ook wat lekkers bij. Met Pasen ontvingen de kinderen een speciale traktatie en kort geleden kregen ze weer wat lekkers omdat we ze wilden laten weten dat we ze missen en aan hen denken.
Binnenkort zal de bisschop een speciale boodschap voor de kinderen opnemen. Wij houden van onze jeugdwerkkinderen en ze verdienen alleen maar het beste, want zij zijn geweldig!!
Hoe ga ik als ouder lid van de kerk in de Covid-19-periode met mijn tijd om?
Celine Rol
Wijk Zoetermeer
Deze vraag kwam vaak bij mij op toen het coronatijdperk aanbrak. In eerste instantie was ik verbijsterd en vol angst en volgde al het nieuws erover. Ik schermde mij af voor de buitenwereld en liet ook niemand dicht bij mij komen.
Maar na verloop van tijd kwam ik erachter dat ik met tal van dingen gewoon door kon gaan, zoals het werken aan mijn stamboom en het schrijven van familieverhalen. Zo heb ik als consulent familiegeschiedenis het boekje Mijn familie. Herinneringen die ons dichter tot elkaar brengen (ook te downloaden via Family Search) in mijn wijk onder de aandacht gebracht. Het is een leuke activiteit om in het gezin of zelf met andere familieleden te doen. Verder heb ik vanuit mijn roeping enkele tips gegeven aan de leden. Maar vooral heb ik weerklank bij een neef en een nicht van mij gevonden. Zij zijn geen leden van de kerk, maar na een paar aanwijzingen kreeg de vrouw van mijn neef de geest van Elia en ging in snel tempo met de genealogie van haar man terug tot 1600. En nu zijn zij in Frankrijk allerlei plekken aan het bezoeken waar die voorouders gewoond hebben.
Ook heb ik in deze periode twee boekjes voor mijn kleinkinderen gemaakt en vervolgens laten printen. Naast dat deze boekjes ‘cute’ en grappig zijn, bevatten ze ook een belangrijke boodschap over Gods heilsplan. Het werd gelukkig in het gezin heel goed ontvangen.
En verder was het in deze zomer mooi weer waardoor ik heb kunnen wandelen en fietsen en veel in mijn tuin heb kunnen werken, ook met het oog op de voorraad. En wat mooi dat wij het lesboek ‘Kom dan en volg Mij’ hebben. Voor mij is dat een anker om mijn focus op Jezus Christus te houden.
Naast deze positieve ervaringen waren er ook momenten dat ik mij gedeprimeerd voelde en dacht: wat nu weer en hoe nu weer? Zo ontving ik foto’s van mijn kleinkinderen uit Salt Lake City die met mondkapjes naar school moeten. Ze zijn vijf en zes jaar en worden nu al geconfronteerd met een pandemie. Maar ik weet dat gebed en vasten van grote kracht zijn en dat de Heer gewaar is van alles waar wij doorheen gaan. En daarom bid ik voor u en mij dat wij dagelijks ons best zullen doen om dicht bij onze Heiland te blijven en dat wij van onze tijd zullen geven om elkaar te dienen. Want ik heb gemerkt dat dit de grootste vreugde geeft!