Bruggen herstellen en verbreden door een inclusieve cultuur te ontwikkelen

Tijdens de afgelopen ringconferentie van de ring Apeldoorn op zondag 5 februari 2023 in het evenementencentrum van Hotel Lumen sprak president Jurgen Hoole, raadgever van president Watson in het zendingspresidium, over bruggen bouwen en waar nodig herstellen voor het verbinden met voormalige leden en potentieel toekomstige leden. Hieronder volgt een samenvatting van zijn boodschap.

Omdat we ons niet altijd bewust zijn van ons eigen gedrag en hoe dat overkomt bij de ander is het proces van bruggen bouwen vaak moeizaam en pijnlijk. Hij trok de vergelijking met de reparatie aan de Nelson Mandelabrug in Zoetermeer. Een deel van de brug moest verwijderd en gerenoveerd worden, delen moesten verstevigd worden en de verbinding werd verbeterd met een verbreding door middel van een busplatform. Maar de hele verbetering kwam in eerste instantie tot stand door het waarnemen van de scheuren in de brug. In geestelijk opzicht kunnen we ook scheuren hebben in onze gemeenschap die de verbinding verzwakken met de mensen om ons heen of in onze gemeenschap.

Zien wij de scheuren in onze verbindingen? Wat zijn mogelijke scheuren?

• Als leden zich niet meer thuis voelen in onze gemeenschap.

• Als leden zich geoordeeld voelen of bang zijn om zich uit te spreken.

• Als echte oprechte vragen niet meer gesteld kunnen worden of worden platgeslagen met eendimensionale antwoorden zonder nuance.

• Als minder leden bereid zijn roepingen op zich te nemen.

• Als de kerk voor sommigen aanvoelt als last en niet als een zegen.

• Als we thuiskomen uit de kerk met minder energie dan waarmee wij kwamen.

• Als nieuwe leden zich niet duurzaam weten te verbinden met de wijken.

• Als wij ons meer op onze eigen gemeenschap richten dan op de mensen om ons heen.

• Als onze omgeving zich niet begrepen voelt.

• Als wij niet in staat zijn de taal te spreken van de mensen om ons heen.

• Als het aantal dopelingen niet meer groeit of zelfs daalt.

Een inclusieve cultuur ontwikkelen

Religie speelt vandaag in onze samenleving een andere rol dan honderd jaar geleden. Vandaag de dag is het ongemakkelijk om frequent openlijk over geloof te spreken. Religie heeft het imago van moeten, het is religie die voorschrijft wat je moet doen en je van je vrijheid berooft.

Hoe kunnen we in een dergelijk cultureel sentiment de brug op een passende manier herstellen? Laten wij een inclusieve cultuur ontwikkelen. Dat begint bij het oprecht geïnteresseerd zijn in een ander. Hebt u zich weleens verdiept in hoe het zou moeten voelen om te participeren in deze kerk terwijl uw leven niet overeenkomt met het ideale plaatje?

Hebt u weleens tijd en energie gestopt in denken en meevoelen met:

• een alleenstaande zuster die mogelijk nooit zal trouwen;

• een echtpaar dat geen kinderen kan krijgen;

• een jongeman of jongevrouw van wie beide ouders lange dagen moeten werken en die dus noodgedwongen veel alleen thuis is;

• een zendeling die eerder naar huis is gekomen i.v.m. mentale gezondheidsproblemen of andere redenen;

• iemand die studeert en bidt en alleen maar hoop heeft dat het waar is, maar het niet zeker weet;

• iemand die worstelt met perfectionisme in een kerk die waardigheid benadrukt;

• een bezoeker die voor het eerst in onze kerk komt?

Als u een sterkere band wilt met uw omgeving, dan nodig ik u uit om in de huid te kruipen van iemand die niet in het ideale plaatje leeft dat we onbewust met ons meedragen. Wat betreft mensen buiten de kerk, gelooft het merendeel van de Nederlanders niet meer in een traditionele God maar wel in iets. Laten we ons ook met hen verbinden door hun taal te leren spreken en zo te laten zien dat de beginselen van het evangelie van Jezus Christus mooi zijn en ons juist vrij maken als wij ervoor kiezen ze met vreugde na te leven.

Laten wij als gemeenschap een veilige plek bieden waar anderen op een ongedwongen manier kunnen kennismaken met de eeuwige principes van geluk, ze kunnen uitproberen en kunnen leren hoe ze te omarmen.

Dat we in onze kerkgebouwen en thuis een cultuur mogen cultiveren van nieuwsgierigheid, onderzoek, kwetsbaarheid, eerlijkheid en vrijheid van denken. Dan zijn we waarlijk een veilig toevluchtsoord vol liefde. Zo veel meer mensen zouden dan onderdeel van onze gemeenschap willen zijn.