‘Overstromingen en zegeningen’, Liahona, oktober 2023.
Geloofsportret
Overstromingen en zegeningen
We maken soms een stortvloed van beproevingen mee, maar we getuigen dat ons geloof in Gods macht ons tot zegen zal zijn.
Foto ter beschikking gesteld door de auteurs; bovenste foto, Christine Hair
Wij, mijn zendingscollega en ik, vlogen 45 minuten van het eiland Efate naar het eiland Tanna. We namen een grote stapel doopformulieren mee en gebruikten een pick-up van de zending om de acht gemeenten op het eiland te bezoeken. Tegen de tijd dat we aankwamen, in augustus, was het aantal mensen dat klaar was voor de doop tot 114 opgelopen.
Op 18 augustus 2022 gingen we naar de gemeente in Sideseawi. We konden geen contact opnemen met de gemeentepresident om hem te vertellen dat we eraan kwamen. We gingen er gewoon naartoe en hoopten dat we hem zouden vinden.
Als u zich probeert voor te stellen hoe Tanna eruitziet, denk dan aan wegen door de jungle. We reden met onze pick-up zo ver mogelijk de berg op. Toen stapten we uit en liepen verder. Het kostte ons drie uur om het dorp te bereiken. Het enige dat we te eten hadden, waren de kokosnoten die we onderweg tegenkwamen.
Toen we in het dorp aankwamen, was de gemeentepresident er niet, maar zijn raadgever wel. We waren met hem over het zendingswerk aan het praten toen het begon te regenen. Als het in Sideseawi begint te regenen, zoekt iedereen zo snel mogelijk een veilige plek op. We haastten ons de berg af naar onze pick-up.
Je kunt veilig rijden in Tanna als het droog is. Maar als het regent, wordt het spannend. Toen we bij onze pick-up kwamen, stapten we in en reden weg, maar we kwamen al gauw vast te zitten bij het oversteken van een rivier.
We probeerden de wagen uit de rivier te duwen, maar dat lukte niet. Dus we belden de districtspresident voor hulp. Er kwam hulp en we probeerden de pick-up weer vooruit te krijgen, maar de regen werd steeds heftiger. Verschillende rivieren traden buiten hun oevers en stroomden uit allerlei richtingen langs ons heen naar beneden.
Foto ter beschikking gesteld door de auteurs
‘Laat de pick-up achter!’
Degenen die ons waren komen helpen zochten het droge op, maar wij klampten ons aan de autostoelen vast terwijl het water in de rivier steeds hoger kwam te staan. We wilden de pick-up niet achterlaten. Het water stond nu zo hoog als de handgrepen van het portier aan de kant waarvandaan het water kwam.
We belden onze zendingspresident, Mark Messick, en vertelden hem wat er aan de hand was. ‘Het water blijft maar stijgen’, zeiden we. We vroegen of we de pick-up mochten achterlaten om ons leven te redden.
‘Bedankt dat jullie bellen’, zei president Messick. ‘Natuurlijk mag dat! Laat de pick-up maar achter en breng jezelf meteen in veiligheid!’
We waren dicht bij de plek waar twee rivieren samenkwamen. Het water van de andere rivier was aan het stijgen en stroomde snel, maar de rivier waar wij ons in bevonden was nog klein, alsof die wachtte tot we weg zouden gaan. Maar toen gebeurde er iets!
Iemand riep vanaf de rivieroever. Ouderling Nalin, die uit Tanna komt, begreep de waarschuwing: ‘Water!’
Onze pick-up zat zijwaarts vast, terwijl het stijgende water tegen de deur van ouderling Toa klotste. Ouderling Nalin kwam eerst uit de wagen. Ouderling Toa moest naar de achterbank klimmen om via het portier aan de andere kant uit de pick-up te komen. Hij zocht op de achterbank kort naar onze doopformulieren en Schriften, maar zag ze niet. Hij dacht dat ouderling Nalin ze al meegenomen had. Zodra ouderling Toa uit de wagen kwam, sleurde de rivier de pick-up mee.
Als het water de formulieren onleesbaar had gemaakt, zouden we de gebieden waar we al waren geweest opnieuw moeten bezoeken om de doopgesprekken opnieuw te voeren. We zouden ook eerst terug moeten vliegen naar het zendingskantoor in Efate om meer doopformulieren op te halen, en daarna weer naar Tanna moeten terugkeren.
Ouderling Silas Toa
Foto, Christine Hair
Ouderling Brian Moses Nalin
Foto, Christine Hair
Geloof in Gods macht
Terwijl we toekeken hoe de pick-up door het water werd meegesleurd, zag ouderling Toa eindelijk de Schriften en doopformulieren op de achterbank liggen. ‘Hoe is het mogelijk?’ Hij vroeg zich af hoe het kon dat hij ze eerder niet had gezien.
Toen we nog in de rivier waren, deden we een beroep op Gods macht om onze Schriften en doopformulieren te beschermen. We hadden het geloof dat Hij ze kon redden, als dat zijn wil was.
Toen kwamen we uit de rivier en knielden neer om voor onze pick-up en onze doopformulieren en Schriften te bidden. We konden de wagen niet meer zien, maar we wisten dat alles goed zou komen.
Later op de dag vonden mensen uit Sideseawi de pick-up en belden de districtspresident. De wagen was zo’n 250 meter verderop terechtgekomen. Alles in de pick-up was nat geworden, behalve onze doopformulieren en Schriften! Ze lagen bovenop een stapel brochures, notitieboekjes en lesboeken, en waren droog gebleven.
We riepen wat mensen bijeen om de pick-up uit de rivier te halen. Hij moest opdrogen, maar werd al snel gerepareerd. Hij had geen deuken of krassen.
Na de storm reisden we grotendeels te voet naar de verschillende gemeenten op Tanna. Zijn je benen moe, loop dan met je hart.
De daaropvolgende dagen hebben we onze doopgesprekken afgerond en 114 mensen gedoopt, waaronder veel gezinnen. In een van de gemeenten waren er 48 mensen die gedoopt wilden worden. We begonnen om 7.00 uur ’s ochtends met onze gesprekken. Tegen de tijd dat we klaar waren, ging de zon al onder.
We maken soms een stortvloed van beproevingen mee, maar we getuigen dat ons geloof in Gods macht ons tot zegen zal zijn. Zelfs de overstromingen in Tanna konden niet op tegen de vloedgolf van zegeningen van onze hemelse Vader.