“การเดินและการพูดคุย ‘นับ’ เป็นการปฏิบัติศาสนกิจได้หรือไม่?,” เลียโฮนา, ต.ค. 2023.
สูงวัยอย่างมีศรัทธา
การเดินและการพูดคุย “นับ” เป็นการปฏิบัติศาสนกิจได้หรือไม่?
การแสดงให้เห็นว่าเราใส่ใจสำคัญต่อพระเจ้าและต่อกัน
ตอนที่ผมกับพี่ชายยังเด็ก เราชอบไปเยี่ยมคุณยาย ท่านอาศัยอยู่ห่างจากบ้านของเราประมาณ 15 นาที เราจึงไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ หลายครั้งเมื่อเราไปถึงบ้านของท่าน ท่านกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ มีเพื่อนบ้านโทรมาคุยเกือบทุกวัน เราไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมคุณยายถึงใช้เวลาเหล่านั้นคุยโทรศัพท์กับเพื่อนบ้าน เราจึงขอให้ท่านบอกกับเพื่อนบ้านว่าท่านไม่ว่าง คุณยายจะวางสาย ยิ้ม แล้วหันมาสนใจเรา
เมื่อผ่านไปหกสิบปีหรือนานกว่านั้น ผมจึงเข้าใจว่าคุณยายไม่ได้รำคาญที่เพื่อนบ้านโทรมาบ่อยๆ แต่แม่หม้ายสองคนนี้เป็นกำลังใจให้กันและกัน—คุยกันในยามที่ผู้อื่นไม่ว่างพร้อมกันหรือไม่สนใจจะมาเยี่ยม
การรับใช้คือการแสดงถึงความมีวินัย
ขณะที่เราพยายามเป็นเหมือนพระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้น เราเปิดใจรับโอกาสในการรับใช้โดยไม่คำนึงว่า “ใคร” หรือ “เมื่อใด” สังเกตว่าพระผู้ช่วยให้รอดใช้เวลาสอนนิโคเดมัสอย่างไร เขาเป็นฟาริสีและมาในเวลากลางคืนเพื่อถามคำถามพระองค์ (ดู ยอห์น 3) เช่นเดียวกับการที่พระเยซูทรงแสดงความรักและความเห็นอกเห็นใจเมื่อพระองค์ทรงสอนหญิงชาวสะมาเรียที่บ่อน้ำ (ดู ยอห์น 4)
แต่ถ้าเรากำลังยุ่งอยู่กับการทำสิ่งที่ดีและมีคนอื่นต้องการความช่วยเหลือในเวลาเดียวกันเล่า? พระผู้ช่วยให้รอดทรงเป็นแบบอย่างที่ดีอีกครั้ง เมื่อหญิงที่เป็นโรคตกโลหิตเอื้อมมือไปแตะพระองค์ขณะเสด็จผ่านไปรับใช้อีกคนหนึ่ง พระองค์ทรงหยุดและช่วยเหลือนางก่อนจะไปช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังจะตาย (ดู มัทธิว 9:20–25) แบบอย่างของพระเยซูแสดงให้เราเห็นว่าแม้มีการขัดจังหวะ แต่ก็ยังมีโอกาสในการปฏิบัติศาสนกิจอยู่มากมาย
ซิสเตอร์จีน บี. บิงแฮม อดีตประธานสมาคมสงเคราะห์สามัญให้บทสรุปที่ยอดเยี่ยมว่าเราจะปฏิบัติศาสนกิจต่อกันอย่างไรเมื่อการเสด็จมาครั้งที่สองใกล้เข้ามา: “ไม่มีวิธีเตรียมรับพระองค์วิธีใดดีไปกว่าการพยายามเป็น เหมือน พระองค์ผ่านการปฏิบัติศาสนกิจต่อกันด้วยความรัก! ดังที่พระเยซูคริสต์ทรงสอนผู้ติดตามพระองค์เมื่อต้นสมัยการประทานนี้ ‘หากเจ้ารักเราเจ้าจงรับใช้เรา’ [หลักคำสอนและพันธสัญญา 42:29] การรับใช้ผู้อื่นเป็นการแสดงความเป็นสานุศิษย์ ความกตัญญู และความรักที่เรามีต่อพระผู้เป็นเจ้าและพระบุตรของพระองค์พระเยซูคริสต์”1
ภาพถ่ายของบราเดอร์ริกบี้และบราเดอร์แบรคเค็นได้รับความอนุเคราะห์จากผู้เขียน
เราจะหาโอกาสในการปฏิบัติศาสนกิจจากที่ใด?
บ่อยครั้ง การปฏิบัติศาสนกิจเหมือนพระคริสต์เกิดขึ้นในการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ที่จริงใจในแต่ละวันของท่าน2
เพื่อนบ้านของผม มาร์ริเนอร์ ริกบี้ อายุ 95 ปี เมื่อหลายปีก่อน คนขับรถที่ใจลอยถอยรถมาชนอัดขาซ้ายของเขาขณะอยู่ในลานจอดรถ หลังจากพักฟื้นหกสัปดาห์ เขากลับมาเดินได้อีกครั้งโดยใช้ไม้เท้า เขาเริ่มเดินมากถึงหนึ่งไมล์ในแต่ละวัน เช้าวันหนึ่งเขาเปลี่ยนเส้นทางเดินใหม่ และผ่านบ้านของรอน แบรคเค็น วัย 84 ปี ซึ่งเป็นสมาชิกวอร์ดและเป็นมะเร็งกระดูกระยะ 4 เนื่องจากทั้งคู่ไม่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติศาสนกิจ พวกเขาตัดสินใจจะช่วยเหลือกันระหว่างเดินอยู่ในละแวกบ้าน
พวกเขาพูดคุยกันทุกเรื่อง ทั้งศรัทธา การเงิน ครอบครัว และแผนในอนาคต ใช่แล้ว แผนในอนาคต พวกเขามองความเจ็บป่วยของตนตามความเป็นจริง แต่มีแรงจูงใจที่จะทำตามเป้าหมายในอนาคต พวกเขาไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก ประหนึ่งว่าแค่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้น พวกเขาหาเวลาให้กัน
การปฏิบัติศาสนกิจอาจรวมถึงการแบ่งปันและการฟัง การเดินเล่นและการพูดคุย การวางแผนและการย้ำเตือน บางครั้งเราอาจกังวลว่าสิ่งใด “นับ” เป็นการปฏิบัติศาสนกิจ แต่การเอาใจใส่อย่างจริงใจสำคัญต่อพระเจ้าและต่อกัน ทุกคนสามารถทำเช่นนั้นได้ และนั่นสร้างความแตกต่างเหมือนพระคริสต์!
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา