Trwały owoc
Zapieczętowanie naszych obrzędów przez Ducha Świętego jest niezbędne, jeśli chcemy, aby obiecane błogosławieństwa były z nami na całą wieczność.
Gdy byłem chłopcem uwielbiałem świeże, dojrzałe brzoskwinie. Do dziś, na samą myśl o zanurzeniu zębów w soczystej, dojrzałej brzoskwini i o jej wyrazistym smaku, cieknie mi ślinka. Dojrzałe brzoskwinie zachowują swoją świeżość od dwóch do czterech dni po zbiorze, zanim zaczną się psuć. Mam miłe wspomnienie wspólnych kuchennych prac z mamą i rodzeństwem, polegających na robieniu brzoskwiniowych przetworów w słoikach na zimę. Jeśli poprawnie pasteryzowaliśmy brzoskwinie, te pyszne owoce zachowywały smak przez wiele lat, a nie tylko od dwóch do czterech dni. Jeśli owoce były właściwie przygotowane i podgrzane, można je było przechowywać aż do otwarcia słoika.
Chrystus polecił nam, abyśmy „szli i owoc wydawali i aby owoc [nasz] był trwały”. Nie mówił o brzoskwiniach. Mówił o Bożych błogosławieństwach przeznaczonych dla Jego dzieci. Jeśli zawieramy przymierza z Bogiem i ich dotrzymujemy, błogosławieństwa związane z naszymi przymierzami mogą wykraczać poza to życie i być na nas zapieczętowane, czyli zachowane na zawsze, stając się trwałym owocem na całą wieczność.
Duch Święty w Swojej roli Świętego Ducha Obietnicy zapieczętuje każdy obrzęd na ludziach, którzy są wierni swym przymierzom, żeby obrzęd ten był ważny po życiu doczesnym. Zapieczętowanie naszych obrzędów przez Ducha Świętego jest niezbędne, jeśli chcemy, aby obiecane błogosławieństwa były z nami na całą wieczność, stając się trwałym owocem.
Jest to szczególnie ważne, jeśli chcemy dostąpić wywyższenia. Prezydent Russell M. Nelson nauczał: „Powinniśmy zaczynać z wizją końca […]. Z pewnością dla każdego z nas ‘końcem’, do którego chcielibyśmy dotrzeć, jest życie wieczne z naszymi rodzinami w wywyższonym stanie, gdzie będziemy przebywać w obecności Boga, naszego Ojca Niebieskiego, i Jego Syna, Jezusa Chrystusa”. Prezydent Nelson powiedział także: „Małżeństwo celestialne jest zasadniczą częścią przygotowania do życia wiecznego. Wymaga poślubienia właściwej osoby, we właściwym miejscu, na mocy właściwego upoważnienia oraz wiernego przestrzegania świętych przymierzy. Wówczas taka osoba może być pewna [wywyższenia] w celestialnym królestwie Boga”.
Jakie są błogosławieństwa wywyższenia? Zalicza się do nich przebywanie w obecności Boga na wieczność jako mąż i żona, dziedziczenie „[tronów, królestw, księstw i mocy] […], [i kontynuację] potomstwa na wieki wieków”, otrzymanie wszystkiego tego, co posiada Bóg Ojciec.
Pan objawił poprzez Józefa Smitha, że:
„W chwale celestialnej istnieją trzy niebiosa lub stopnie;
I aby uzyskać najwyższy, człowiek musi wstąpić do tego porządku kapłaństwa (to znaczy nowego i wiecznego przymierza małżeństwa);
A jeżeli tego nie uczyni, nie może go uzyskać.
Może on wstąpić do innego, ale to jest kres jego królestwa; nie może mieć przyrostu”.
Dowiadujemy się tutaj, że można przebywać w królestwie celestialnym, czyli w obecności Boga, i być stanu wolnego. Jednak by być wywyższonym w najwyższym stopniu królestwa celestialnego, trzeba zawrzeć małżeństwo na mocy właściwego upoważnienia, a następnie być wiernym przymierzom zawartym w tym małżeństwie. Kiedy jesteśmy wierni tym przymierzom, Święty Duch Obietnicy może zapieczętować nasze przymierze małżeństwa. Takie zapieczętowane błogosławieństwa stają się trwałym owocem.
Co jest wymagane, aby wiernie dotrzymać nowego i wiecznego przymierza małżeństwa?
Prezydent Russell M. Nelson nauczał, że przy zawieraniu wiecznego przymierza małżeństwa istnieją dwa rodzaje więzi: pozioma więź między mężem a żoną oraz pionowa więź z Bogiem. Aby błogosławieństwa wywyższenia zostały na nas zapieczętowane i przetrwały w przyszłym życiu, musimy być wierni zarówno poziomej, jak i pionowej więzi tego przymierza.
Aby zachować poziomą więź ze współmałżonkiem, Bóg poradził nam, abyśmy „kochali żonę swoją [lub męża swego] całym swym sercem i nie [łączyli] się z nikim innym”. Dla tych, którzy są w związku małżeńskim, łączenie się z żoną lub mężem i nikim innym oznacza, że naradzacie się w duchu miłości, kochacie się i dbacie o siebie nawzajem, ponad inne zainteresowania stawiacie czas spędzony ze współmałżonkiem i prosicie o pomoc Boga w przezwyciężaniu waszych słabości. Oznacza to również, że poza małżeństwem nie łączy was z nikim zażyłość uczuciowa czy więź seksualna, w tym flirt czy umawianie się na randki, a także nie ma miejsca na pornografię, która rodzi pożądanie.
Aby utrzymywać poziomą więź w przymierzu, każdy partner musi pragnąć trwać w małżeństwie. Prezydent Dallin H. Oaks nauczał niedawno: „Wiemy również, że nie zmusi On [Bóg] nikogo do zapieczętowania wbrew woli tej osoby. Błogosławieństwa zapieczętowanego związku są zapewnione wszystkim, którzy dotrzymują swoich przymierzy, ale nigdy nie wymuszają zapieczętowanego związku na innej osobie, która jest niegodna lub niechętna”.
Na czym polega pionowa więź, o której wspominał Prezydent Nelson? Pionową więź tworzymy z Bogiem.
Aby zachować pionową więź z Bogiem, mamy być wierni zawartym przymierzom świątynnym w oparciu o prawo posłuszeństwa, składania ofiar, ewangelii, czystości moralnej i poświęcenia. Zawieramy też z Bogiem przymierze, że będzie nam dany nasz wieczny towarzysz i że będziemy prawym współmałżonkiem i rodzicem. Kiedy utrzymujemy tę pionową więź, kwalifikujemy się do błogosławieństw wynikających z bycia częścią rodziny Boga przez przymierze Abrahamowe, łącznie z błogosławieństwami potomstwa, ewangelii i kapłaństwa. Błogosławieństwa te również stanowią trwały owoc.
Choć mamy nadzieję, że wszyscy, którzy przystąpią do nowego i wiecznego przymierza, pozostaną oddani i będą mieli zapieczętowane błogosławieństwa na całą wieczność, czasami ten ideał wydaje się być poza naszym zasięgiem. Podczas mojej posługi spotykałem członków, którzy zawierali przymierza i dotrzymywali ich, ale ich współmałżonkowie już nie. Są też osoby stanu wolnego, które nie mają możliwości zawarcia małżeństwa w życiu doczesnym. Są też tacy, którzy nie są wierni zawartym przez siebie przymierzom małżeńskim. Co dzieje się z osobami w każdej z tych sytuacji?
-
Jeśli pozostajecie wierni przymierzom zawartym podczas obdarowania, dostąpicie osobistych błogosławieństw obiecanych wam podczas obdarowania, nawet jeśli wasz współmałżonek złamał swoje przymierza lub wycofał się z małżeństwa. Jeśli zostaliście zapieczętowani, a później się rozwiedliście i wasze zapieczętowanie nie zostało anulowane, osobiste błogosławieństwa tego zapieczętowania pozostaną waszym udziałem, jeśli będziecie nadal wierni.
Czasami, z powodu zdrady i poczucia dojmującej krzywdy, wierny małżonek może chcieć anulować swoje zapieczętowanie do niewiernego małżonka, aby oddalić się od niego tak daleko, jak to możliwe, zarówno na ziemi, jak i w wieczności. Jeśli martwicie się tym, że w jakiś sposób będziecie przywiązani do byłego współmałżonka, który nie chce odpokutować, pamiętajcie, że tak nie będzie! Bóg nie będzie od nikogo wymagał pozostania przez wieczność w zapieczętowanym związku wbrew woli tej osoby. Ojciec Niebieski na pewno sprawi, że otrzymamy każde błogosławieństwo, na które pozwalają nasze pragnienia i wybory.
Jednakże, jeśli strona wysuwa życzenie anulowania zapieczętowania, jej wolna wola jest szanowana. Można zastosować określone procedury. Jednak nie należy tego robić ot tak, bez namysłu! Pierwsze Prezydium dzierży klucze wiązania na ziemi i w niebie. Po unieważnieniu zapieczętowania przez Pierwsze Prezydium, błogosławieństwa związane z tym zapieczętowaniem już nie obowiązują; są one anulowane zarówno w relacji poziomej, jak i pionowej. Trzeba zrozumieć, że aby dostąpić błogosławieństw wywyższenia, musimy okazać pragnienie zawarcia i wiernego dotrzymywania tego nowego i wiecznego przymierza, zarówno w tym, jak i w przyszłym życiu.
-
Mówię teraz do osób, które są samotnymi członkami Kościoła: pamiętajcie, że „na sposób Pana i w Jego czasie Jego wiernym świętym nie odmówi się żadnych błogosławieństw. Pan osądzi i nagrodzi każdą osobę zarówno wedle [pragnień] jej serca, jak i uczynków”.
-
Jeśli nie byliście wierni przymierzom świątynnym, czy jest dla was nadzieja? Tak! Ewangelia Jezusa Chrystusa jest ewangelią nadziei! Nadzieja ta przychodzi poprzez Jezusa Chrystusa, szczerą pokutę i posłuszne podążanie za naukami Chrystusa. Widziałem, jak ludzie popełniają poważne błędy, łamiąc święte przymierza. Regularnie widzę ludzi, którzy szczerze pokutują, dostępują przebaczenia i powracają na ścieżkę przymierza. Jeśli złamaliście swoje przymierza świątynne, wzywam was, abyście zwrócili się do Jezusa Chrystusa, poradzili się biskupa, odpokutowali i otworzyli swoją duszę na potężną uzdrawiającą moc dostępną za sprawą Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa.
Bracia i siostry, nasz kochający Ojciec Niebieski dał nam przymierza, abyśmy mogli mieć dostęp do wszystkiego, co On ma dla nas przygotowane. Te święte błogosławieństwa od Boga są wspanialsze od każdego ziemskiego owocu. Mogą być zachowane dla nas na zawsze, stając się trwałym owocem, jeśli będziemy wierni naszym przymierzom świątynnym.
Świadczę, że Bóg przywrócił upoważnienie do wiązania na ziemi i w niebie. To upoważnienie istnieje w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Dzierży je Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów, i jest ono używane pod kierownictwem Prezydenta Russella M. Nelsona. Ci, którzy zawierają nowe i wieczne przymierze małżeństwa i dotrzymują tego przymierza, mogą stać się udoskonaleni i ostatecznie otrzymać pełnię chwały Ojca, bez względu na okoliczności pozostające poza ich wpływem.
Te obiecane błogosławieństwa odnoszące się do naszych przymierzy mogą być zapieczętowane na nas przez Świętego Ducha Obietnicy i stać się trwałym owocem na wieki wieków. O tym świadczę w imię Jezusa Chrystusa, amen.