Radujcie się darem kluczy kapłańskich

Prezydent Russell M. Nelson

Prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich

Klucze kapłańskie zarządzają tym, w jaki sposób kapłaństwo Boga może być wykorzystywane do realizacji celów Pana i błogosławienia wszystkich, którzy akceptują przywróconą ewangelię Jezusa Chrystusa.

Moi drodzy bracia i siostry, dziś jest historyczny dzień dla Prezydenta Dallina H. Oaksa i dla mnie. 40 lat temu, 7 kwietnia 1984 roku, zostaliśmy poparci jako członkowie Kworum Dwunastu Apostołów. Od tamtej pory radowaliśmy się każdą konferencją generalną, również tą. Po raz kolejny zostaliśmy pobłogosławieni świętą obfitością Ducha. Mam nadzieję, że będziecie wielokrotnie studiować przesłania tej konferencji w nadchodzących miesiącach.

Kiedy się urodziłem, w Kościele działało sześć świątyń — po jednej w Saint George, Logan, Manti i Salt Lake City w stanie Utah, a także w Cardston w prowincji Alberta w Kanadzie oraz w Laie na Hawajach. Dwie wcześniejsze świątynie funkcjonowały krótko w Kirtland w stanie Ohio i w Nauvoo w stanie Illinois. Gdy ogół Kościoła przeniósł się na zachód, święci zostali zmuszeni do pozostawienia tych dwóch świątyń.

Świątynia w Nauvoo została zniszczona przez podpalenie. Została ona odbudowana i następnie poświęcona przez Prezydenta Gordona B. Hinckleya. Świątynia w Kirtland została zbezczeszczona przez wrogów Kościoła. Później świątynia w Kirtland została przejęta przez Wspólnotę Chrystusa, która była jej właścicielem przez wiele lat.

W zeszłym miesiącu ogłosiliśmy, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich nabył Świątynię w Kirtland wraz z kilkoma ważnymi historycznymi miejscami w Nauvoo. Bardzo doceniamy serdeczne i obopólnie korzystne rozmowy z przywódcami Wspólnoty Chrystusa, które doprowadziły do zawarcia tej umowy.

Świątynia w Kirtland ma niezwykłe znaczenie w Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa. O kilku wydarzeniach, które miały tam miejsce, prorokowano od tysiącleci, i były one niezbędne, aby przywrócony Kościół Pana mógł wypełnić swoją misję w dniach ostatnich.

Najważniejsze z tych wydarzeń miało miejsce w Niedzielę Wielkanocną, 3 kwietnia 1836 roku. Tego dnia Józef Smith i Oliver Cowdery doświadczyli serii niezwykłych wizyt. Najpierw pojawił się Pan Jezus Chrystus. Prorok napisał o Zbawicielu: „Oczy Jego niczym płomień ognia, włosy na głowie białe niczym nieskalany śnieg, oblicze Jego jaśniało ponad blask słońca, a głos Jego był niczym odgłos rozpędzonych wielkich wód”.

Podczas tej wizyty Pan potwierdził Swoją tożsamość. Powiedział: „Jam jest pierwszy i ostatni, Jam jest Ten, który żyje, Jam jest Ten, którego zabito, Jam jest waszym orędownikiem u Ojca”.

Następnie Jezus Chrystus oświadczył, że przyjął świątynię jako Swój dom i złożył tę olśniewającą obietnicę: „Objawię się ludowi mojemu w miłosierdziu w tym domu”.

Ta znacząca obietnica odnosi się dziś do każdej poświęconej świątyni. Zapraszam was do zastanowienia się, co dla was osobiście oznacza ta obietnica Pana.

Po wizycie Zbawiciela ukazał się Mojżesz. Mojżesz przekazał Józefowi Smithowi klucze gromadzenia Izraela i powrotu dziesięciu plemion.

Po tej wizji „ukazał się Elias, i przekazał [Józefowi] dyspensację ewangelii Abrahama”.

Następnie pojawił się prorok Eliasz. Jego pojawienie się wypełniło obietnicę Malachiasza, że przed Drugim Przyjściem Pan pośle Eliasza „i zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom”. Następnie Eliasz przekazał Józefowi Smithowi klucze mocy pieczętowania.

Znaczenia tego, że te klucze zostały przywrócone na ziemię przez trzech niebiańskich posłańców pod kierownictwem Pana, nie sposób wystarczająco podkreślić. Klucze kapłańskie stanowią upoważnienie i moc prezydentury. Klucze kapłańskie zarządzają tym, w jaki sposób kapłaństwo Boga może być wykorzystywane do realizacji celów Pana i błogosławienia wszystkich, którzy przyjmują przywróconą ewangelię Jezusa Chrystusa.

Ważne jest, aby zauważyć, że przed zorganizowaniem Kościoła niebiańscy posłańcy nadali Prorokowi Józefowi Kapłaństwo Aarona i Melchizedeka oraz przekazali mu klucze do obu tych kapłaństw. Klucze te dały Józefowi Smithowi upoważnienie do zorganizowania Kościoła w 1830 roku.

Następnie, w świątyni w Kirtland w 1836 roku, przekazanie tych trzech dodatkowych kluczy kapłańskich — mianowicie kluczy gromadzenia Izraela, kluczy ewangelii Abrahama i kluczy mocy pieczętowania — było niezbędne. Klucze te upoważniły Józefa Smitha — i wszystkich kolejnych prezydentów Kościoła Pana — do gromadzenia Izraela po obu stronach zasłony, do błogosławienia wszystkich dzieci przymierza błogosławieństwami Abrahama, do złożenia zatwierdzającej pieczęci na obrzędach i przymierzach kapłańskich oraz do pieczętowania rodzin na wieczność. Moc tych kluczy kapłańskich jest nieskończona i wzbudza podziw.

Zastanówcie się, jak wyglądałoby wasze życie, gdyby klucze kapłańskie nie zostały przywrócone na ziemię. Bez kluczy kapłańskich nie można zostać obdarowanym mocą Boga. Bez kluczy kapłańskich Kościół mógłby służyć jedynie jako znacząca organizacja edukacyjna i humanitarna, ale jako nic więcej. Bez kluczy kapłańskich nikt z nas nie miałby dostępu do niezbędnych obrzędów i przymierzy, które wiążą nas na wieczność z naszymi bliskimi i ostatecznie pozwalają nam żyć z Bogiem.

Klucze kapłańskie odróżniają Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich od każdej innej organizacji na ziemi. Wiele innych organizacji może i sprawia, że życie doczesne staje się lepsze. Ale żadna z tych organizacji nie może i nie będzie miała wpływu na wasze życie po śmierci.

Klucze kapłańskie dają nam upoważnienie przekazywania wszystkich błogosławieństw obiecanych Abrahamowi każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie, którzy dotrzymują przymierzy. Praca świątynna sprawia, że te wyśmienite błogosławieństwa są dostępne dla wszystkich dzieci Boga, niezależnie od tego, gdzie lub kiedy żyły lub żyją obecnie. Radujmy się faktem, że klucze kapłańskie znów są na ziemi!

Zapraszam was do uważnego rozważenia następujących trzech stwierdzeń:

Gromadzenie Izraela jest dowodem na to, że Bóg kocha wszystkie Swoje dzieci na całym świecie.
Ewangelia Abrahama jest kolejnym dowodem na to, że Bóg kocha wszystkie Swoje dzieci na całym świecie. Zaprasza On wszystkich, aby przyszli do Niego — „[czarnoskórzy czy biali, niewolnicy czy wolni, mężczyźni czy kobiety; […] wszyscy są Bogu jednakowi”.
Moc pieczętowania jest niebiańskim dowodem na to, jak bardzo Bóg kocha wszystkie Swoje dzieci wszędzie i chce, aby każde z nich zdecydowało się powrócić do Niego.

Klucze kapłańskie przywrócone przez Proroka Józefa Smitha umożliwiają każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie, którzy dotrzymują przymierzy, radowanie się niesamowitymi osobistymi duchowymi przywilejami. Również w tym przypadku można się wiele nauczyć ze świętej historii świątyni w Kirtland.

Modlitwa Józefa Smitha poświęcająca świątynię w Kirtland jest poradnikiem na temat tego, w jaki sposób świątynia duchowo wzmacnia was i mnie, abyśmy mogli sprostać wyzwaniom życia w tych dniach ostatnich. Zachęcam was do przestudiowania tej modlitwy zapisanej w 109. rozdziale Doktryny i Przymierzy. Ta modlitwa poświęcająca, która została otrzymana przez objawienie, uczy, że świątynia to „dom modlitwy, dom postu, dom wiary, dom nauki, dom chwały, dom porządku, dom Boga”.

Ta lista atrybutów jest czymś więcej niż tylko opisem świątyni. Jest to obietnica dotycząca tego, co może spotkać tych, którzy służą i oddają cześć w domu Pana. Mogą oczekiwać, że uzyskają odpowiedzi na modlitwy, osobiste objawienia, więcej wiary, siły, pocieszenia, poszerzoną wiedzę i zwiększoną moc.

Czas spędzony w świątyni pomoże wam myśleć celestialnie i uchwycić wizję tego, kim naprawdę jesteście, kim możecie się stać i jakiego rodzaju życie możecie wieść na wieczność. Regularne oddawanie czci w świątyni poprawi to, w jaki sposób postrzegacie siebie, i to, jaką rolę pełnicie we wspaniałym planie Boga. Obiecuję to wam.

Mamy również obietnicę, że w świątyni możemy „[przyjąć] pełnię Ducha Świętego”. Wyobraźcie sobie, co ta obietnica oznacza w kontekście otwarcia niebios dla każdego gorliwego poszukiwacza wiecznej prawdy.

Zostaliśmy również pouczeni, że wszyscy, którzy oddają cześć w świątyni, wychodzą z niej z mocą Bożą i z aniołami, którzy będą „[nas] strzegli”. Jak bardzo wiedza o tym zwiększa waszą pewność tego, że jako obdarowana kobieta lub mężczyzna uzbrojeni w moc Boga nie musicie sami stawiać czoła życiu? Jaką odwagę daje wam wiedza o tym, że anioły naprawdę wam pomogą?

Wreszcie, jest nam obiecane, że „żaden spisek niegodziwości” nie zwycięży tych, którzy oddają cześć w domu Pana.

Zrozumienie duchowych przywilejów, jakie są możliwe do uzyskania w świątyni, jest dziś niezwykle ważne dla każdego z nas.

Moi drodzy bracia i siostry, oto moja obietnica. Nic nie pomoże wam bardziej trzymać się żelaznego pręta niż oddawanie czci Bogu w świątyni tak często, jak pozwalają na to okoliczności. Nic innego nie ochroni was bardziej, gdy napotkacie mgły ciemności świata. Nic innego bardziej nie wzmocni waszego świadectwa o Panu Jezusie Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu ani nie pomoże wam lepiej zrozumieć wspaniałego planu Boga. Nic innego nie ukoi waszego ducha bardziej w czasach bólu. Nic innego nie otworzy szerzej niebios. Nic innego!

Świątynia jest bramą do najwspanialszych błogosławieństw, jakie Bóg ma dla każdego z nas, ponieważ świątynia jest jedynym miejscem na ziemi, w którym możemy otrzymać wszystkie błogosławieństwa obiecane Abrahamowi. To dlatego robimy wszystko, co w naszej mocy, pod kierownictwem Pana, aby błogosławieństwa świątynne były bardziej dostępne dla członków Kościoła. W związku z tym z przyjemnością ogłaszamy, że planujemy zbudować nową świątynię w każdej z następujących 15 lokalizacji:

Uturoa, Polinezja Francuska
Chihuahua, Meksyk
Florianópolis, Brazylia
Rosario, Argentyna
Edinburgh, Szkocja
Brisbane, Australia (obszar południowy)
Victoria, Kolumbia Brytyjska
Yuma, stan Arizona
Houston, stan Teksas (obszar południowy)
Des Moines, stan Iowa
Cincinnati, stan Ohio
Honolulu, Hawaje
West Jordan, stan Utah
Lehi, stan Utah
Maracaibo, Wenezuela

Moi drodzy bracia i siostry, świadczę, że to jest Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan stoi na jego czele. My jesteśmy Jego uczniami.

Radujmy się z przywrócenia kluczy kapłańskich, które umożliwiają wam i mnie cieszenie się każdym duchowym błogosławieństwem, które chcemy i jesteśmy godni otrzymać. Świadczę o tym w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.