Jest to mądrością w Panu, że powinniśmy mieć Księgę Mormona

Prezydent Mark L. Pace

Generalny Prezydent Szkoły Niedzielnej

Modlę się, aby czytanie Księgi Mormona w tym roku było radością i błogosławieństwem dla każdego z nas.

Drodzy bracia i siostry, jesteśmy bardzo wdzięczni za wasze wysiłki związane z czytaniem pism świętych z podręcznikiem Przyjdź i naśladuj mnie. Dziękujemy za wszystko, co robicie. Wasze codzienne połączenie z Bogiem i Jego słowem niesie ze sobą doniosłe skutki. „Kładziecie podwaliny wielkiego dzieła. I z małych rzeczy wynika to, co jest wielkie”.

Czytanie nauk Zbawiciela w pismach świętych pomaga nam przemienić nasze domy w sanktuaria wiary i centra uczenia się ewangelii. To zaprasza Ducha do waszego domu. Duch Święty napełnia nasze dusze radością i nawraca nas jako dozgonnych uczniów Jezusa Chrystusa.

Przez te kilka ostatnich lat, czytając księgi pism świętych, obserwowaliśmy panoramę nauk Boga dla Jego dzieci we wszystkich głównych dyspensacjach ewangelii.

W każdej dyspensacji widzimy znajomy wzorzec. Bóg przywraca lub objawia ewangelię Jezusa Chrystusa poprzez Swoich proroków. Ludzie podążają za prorokami i są wielce błogosławieni. Jednakże z czasem niektórzy przestają baczyć na słowa proroków i oddalają się od Pana i Jego ewangelii. Nazywamy to odstępstwem. Ewangelia została po raz pierwszy objawiona Adamowi, ale niektóre dzieci Adama i Ewy odwróciły się od Pana w akcie odstępstwa. Widzimy wzorzec przywrócenia i odstępstwa powtarzany w kolejnych dyspensacjach: Enocha, Noego, Abrahama, Mojżesza i innych.

Właśnie teraz, obecnie, żyjemy w dyspensacji pełni czasów. Jest to jedyna dyspensacja, która nie zakończy się odstępstwem. To ta dyspensacja zapoczątkuje Drugie Przyjście Zbawiciela Jezusa Chrystusa i Jego milenijne panowanie.

Co wyróżnia tę dyspensację? Co takiego Pan zapewnił nam dzisiaj, specjalnie dla naszych czasów, co umożliwi nam zbliżenie się do Niego i nieopuszczenie Go już nigdy?

W odpowiedzi na to pytanie przychodzą mi do głowy na przykład pisma święte — szczególnie Księga Mormona. Kolejne świadectwo o Jezusie Chrystusie.

Chociaż Bóg obiecał w niej, że nigdy nie nastąpi już powszechne odstępstwo, musimy być uważni i ostrożni, aby unikać osobistego odstępstwa — pamiętając słowa Prezydenta Russella M. Nelsona: „Każdy z nas jest odpowiedzialny za swój duchowy rozwój”. Studiowanie Księgi Mormona, którego podjęliśmy się w tym roku, zawsze zbliża nas do Zbawiciela i pomaga nam pozostać blisko Niego.

Nazywamy to „studiowaniem” i jest to właściwa nazwa, ponieważ oznacza wysiłek. Jednak nie musimy zawsze dowiadywać się czegoś nowego. Czasami czytanie Księgi Mormona jest po prostu odczuwaniem związku z Bogiem danego dnia — odżywieniem duszy, byciem wzmocnionym duchowo zanim stawimy czoła światu lub znalezieniem ukojenia po trudnym dniu na tym świecie.

Studiujemy pisma święte, aby Duch Święty, wielki nauczyciel, mógł pogłębić nasze nawrócenie do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa oraz pomóc nam stać się bardziej podobnymi do Nich.

Mając to na uwadze, możemy rozważyć pytania: „Czego Duch Święty nauczył nas w tym tygodniu podczas studiowania Księgi Mormona?” i „W jaki sposób zbliża nas to do Zbawiciela?”.

To są dobre pytania, gdy studiujemy pisma święte w domu. Są również wspaniałymi pytaniami na rozpoczęcie niedzielnej lekcji w kościele. Udoskonalamy nasze nauczanie w kościele w niedzielę poprzez doskonalenie nauki w domu w ciągu tygodnia. Zatem na lekcjach w niedzielę „ten, kto głosi, i ten, kto przyjmuje, rozumieją się nawzajem, i obydwaj są podbudowani, i radują się razem”.

Oto kilka wersetów, na które zwróciłem uwagę pod wpływem Ducha Świętego w tym tygodniu podczas studiowania Księgi Mormona:

Nefi pouczył Jakuba, aby „[zachował] te płyty i [przekazywał] je […] z pokolenia na pokolenie. I jeśli jest głoszenie ewangelii, które jest święte, lub wielkie objawienia czy prorokowanie”, Jakub ma „wyryć [to] na tych płytach […] dla dobra [jego] ludu”.
Jakub później świadczył: „Badamy [pisma święte] […], i mając te wszystkie świadectwa, dana jest nam nadzieja, a nasza wiara staje się niewzruszona”.

Wersety te sprawiły, że przypomniałem sobie, co Nefi powiedział wcześniej o mosiężnych płytach:

„I zdobyliśmy kroniki […], a zbadawszy je, przekonaliśmy się, że […] miały one dla nas tak wielką wartość, że dzięki nim mogliśmy zachować przykazania Pana dla naszych dzieci.

Było to więc mądrością w Panu, że mieliśmy je zabrać ze sobą w naszą podróż przez pustkowie do ziemi obiecanej”.

Jeśli dla Lehiego i jego rodziny mądrością było posiadanie pism świętych, jest to mądrością także dzisiaj dla nas. Wielka wartość i duchowa moc pism świętych nadal jaśnieje — dzisiaj, w naszym życiu.

Nigdy w historii nie było ludu, który miał taki dostęp do Księgi Mormona i innych pism świętych, jaki my mamy obecnie. Tak, Lehi i jego rodzina mieli to błogosławieństwo zabrania ze sobą mosiężnych płyt, ale nie mieli egzemplarza dla każdego namiotu! Najważniejszym egzemplarzem Księgi Mormona jest nasz osobisty egzemplarz. To ten egzemplarz, który czytamy.

Lehi, mówiąc o swej wizji drzewa życia, nauczał nas, jak ważne jest osobiste doświadczanie miłości Bożej. Po skosztowaniu owocu Lehi zobaczył swoją żonę, Sarię, i synów, Nefiego i Sama, nieco dalej.

„Stali, jak gdyby nie wiedzieli, dokąd mają iść […].

Skinąłem na nich ręką”, powiedział Lehi, „a także wołałem donośnym głosem, aby przyszli do mnie i spożyli owoc, który był pożądany ponad wszystkie inne owoce.

„I […] przyszli do mnie i także spożyli ten owoc”.

Uwielbiam przykład świadomego rodzicielstwa, jaki daje Lehi. Saria, Nefi i Sam wiedli dobre, prawe życie. Jednak Pan miał dla nich coś lepszego, coś słodszego. Nie wiedzieli, gdzie to znaleźć, ale Lehi wiedział. Wzywał ich więc „donośnym głosem”, aby przyszli do drzewa życia i sami skosztowali owocu. Jego wskazówki były jasne. Nie było mowy o nieporozumieniu.

Ja sam zostałem ukształtowany przez podobny rodzaj świadomego rodzicielstwa. Kiedy miałem 11 lub 12 lat, mama zapytała mnie: „Mark, czy wiesz sam dla siebie, przez Ducha Świętego, że ewangelia jest prawdziwa?”.

Jej pytanie mnie zaskoczyło. Zawsze starałem się być „dobrym chłopcem” i myślałem, że to wystarczy. Jednak moja matka, jak Lehi, wiedziała, że potrzebne jest coś więcej. Musiałem podjąć świadome działanie i wiedzieć dla siebie.

Odpowiedziałem, że jeszcze tego nie doświadczyłem. A moja odpowiedź nie zdawała się być dla niej zaskoczeniem w najmniejszym stopniu.

Powiedziała wtedy coś, czego nigdy nie zapomniałem. Do dziś pamiętam jej słowa: „Ojciec Niebieski chce, abyś sam się o tym dowiedział. Ale musisz włożyć w to wysiłek. Musisz czytać Księgę Mormona i modlić się o wiedzę przez Ducha Świętego. Ojciec Niebieski odpowie na twoje modlitwy”.

Nigdy wcześniej nie przeczytałem Księgi Mormona. Nie sądziłem, że jestem wystarczająco duży, aby to zrobić. Jednak moja matka wiedziała lepiej.

Jej pytanie rozpaliło we mnie pragnienie dowiedzenia się dla siebie.

Zatem każdego wieczoru w pokoju, który dzieliłem z dwoma moimi braćmi, zapalałem światło nad łóżkiem i czytałem rozdział Księgi Mormona. Potem, wyłączając światło, wyślizgiwałem się z łóżka i modliłem się na kolanach. Modliłem się szczerzej i z większym pragnieniem niż kiedykolwiek wcześniej. Prosiłem Ojca Niebieskiego, aby łaskawie dał mi poznać prawdziwość Księgi Mormona.

Od kiedy zacząłem czytać Księgę Mormona, czułem, że Ojciec Niebieski dostrzega moje starania. Czułem, że jestem dla Niego ważny. Kiedy czytałem i modliłem się, ogarniały mnie miłe, spokojne uczucia. Rozdział po rozdziale światło wiary coraz bardziej rozświetlało moją duszę. Z czasem zdałem sobie sprawę, że te uczucia były potwierdzeniem prawdy i pochodziły od Ducha Świętego. Przekonałem się sam dla siebie, że Księga Mormona zawiera prawdę i że Jezus Chrystus jest Zbawicielem świata. Jakże wdzięczny jestem za natchnione zaproszenie mojej matki.

To doświadczenie związane z czytaniem Księgi Mormona w młodym wieku zapoczątkowało wzorzec studiowania pism świętych, który do dziś jest błogosławieństwem mojego życia. Wciąż czytam Księgę Mormona i klęczę w modlitwie. I Duch Święty potwierdza jej prawdy raz za razem.

Nefi dobrze to wyraził. To mądrość w Panu, że powinniśmy nieść pisma święte ze sobą przez całe życie. Księga Mormona jest „kamieniem zwornikowym”, dzięki któremu dyspensacja ta różni się od wszystkich poprzednich dyspensacji. Kiedy studiujemy Księgę Mormona i podążamy za żyjącym prorokiem, w naszym życiu nie nastąpi osobiste odstępstwo.

Zaproszenie, aby iść ku drzewu życia poprzez trzymanie się słowa Bożego, nie jest jedynie zaproszeniem Lehiego skierowanym do jego rodziny i nie jest jedynie zaproszeniem mojej matki skierowanym do mnie, abym przeczytał Księgę Mormona i modlił się z pytaniem o jej prawdziwość. Wszystkich nas zaprasza do tego również nasz prorok, Prezydent Russell M. Nelson.

„Obiecuję”, mówi on, „że kiedy w duchu modlitwy będziecie studiować Księgę Mormona każdego dnia, będziecie podejmować lepsze decyzje — każdego dnia. Obiecuję, że kiedy będziecie rozważać to, co studiujecie, okna niebios otworzą się i otrzymacie odpowiedzi na osobiste pytania, jak również wskazówki dotyczące waszego życia”.

Modlę się, aby czytanie Księgi Mormona w tym roku było radością i błogosławieństwem dla każdego z nas i aby zbliżało nas do Zbawiciela.

Ojciec Niebieski żyje. Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Księga Mormona zawiera Jego słowa i przekazuje Jego miłość. Prezydent Russell M. Nelson jest prorokiem Pana żyjącym dzisiaj na ziemi. Wiem, że jest to prawdą dzięki potwierdzającemu świadectwu Ducha Świętego, które otrzymałem pierwszy raz, gdy jako chłopiec czytałem Księgę Mormona. W imię Jezusa Chrystusa, amen.