Naśladowanie Chrystusa
Jako naśladowcy Chrystusa nauczamy i świadczymy o Jezusie Chrystusie, naszym Doskonałym Wzorze do Naśladowania. Podążajmy więc za Nim, odrzucając spory.
W tym roku miliony ludzi zostało zainspirowanych planem studiowania ewangelii, nazwanym zgodnie z zaproszeniem Zbawiciela „Przyjdź i naśladuj mnie”. Podążanie za Chrystusem nie jest przypadkową lub okazjonalną praktyką. Jest to ciągłe zobowiązanie i sposób życia, który powinien prowadzić nas o każdej porze i w każdym miejscu. Jego nauki i przykład wyznaczają ścieżkę dla każdego ucznia Jezusa Chrystusa. Wszyscy są zaproszeni do podążania tą ścieżką, ponieważ On daje zaproszenie wszystkim, aby przyszli do Niego, „czarnoskórym czy białym, niewolnikom czy wolnym, mężczyznom czy kobietom […], i wszyscy są Bogu jednakowi”.
I.
Pierwszym krokiem w naśladowaniu Chrystusa jest posłuszeństwo temu, co On zdefiniował jako „przykazanie, [które] jest największe”:
„Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej.
To jest największe i pierwsze przykazanie.
A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.
Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy”.
Przykazania Boga stanowią przewodnią i stabilizującą siłę w naszym życiu. Nasze doświadczenia w życiu doczesnym przypominają sytuację, w której mały chłopiec i jego ojciec puszczają latawiec w wietrzny dzień. W miarę jak latawiec wznosił się wyżej, wiatr napinał sznurek w dłoni chłopca. Nie znając siły doczesnych wiatrów, chłopiec zaproponował przecięcie sznurka, aby latawiec mógł wznieść się wyżej. Jego mądry ojciec odradził mu to, tłumacząc, że to sznurek utrzymuje latawiec w miejscu mimo wiatrów doczesności. Jeśli nie będziemy w stanie trzymać sznurka, latawiec nie wzniesie się wyżej. Wiatr poniesie go i w końcu latawiec nieuchronnie rozbije się o ziemię.
Ten niezbędny sznurek reprezentuje przymierza, które łączą nas z Bogiem, naszym Ojcem Niebieskim, i Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Gdy szanujemy te przymierza, przestrzegając Ich przykazań i postępując zgodnie z Ich planem odkupienia, obiecane przez Nich błogosławieństwa umożliwiają nam wzniesienie się na celestialne wyżyny.
Księga Mormona często wspomina o tym, że Chrystus jest „światłem tego świata”. Gdy zmartwychwstały Pan ukazał się Nefitom, wyjaśnił tę naukę, mówiąc im: „Dałem wam przykład”. „Oto Jam jest światło, które wzniesiecie — czyńcie, co widzieliście, że czyniłem”. On jest dla nas wzorem do naśladowania. Uczymy się o tym, co On powiedział i uczynił, studiując pisma święte i podążając za proroczymi naukami, do czego nawoływał nas Prezydent Russell M. Nelson. W obrzędzie sakramentu w każdy dzień sabatu zawieramy przymierze, że będziemy „zawsze o Nim pamiętać, i przestrzegać Jego przykazań”.
II.
W Księdze Mormona Pan przekazał nam podstawy tego, co nazwał „doktryną Chrystusa”. Są to wiara w Pana Jezusa Chrystusa, pokuta, chrzest, otrzymanie daru Ducha Świętego, wytrwanie do końca i stanie się jako małe dziecko, co oznacza zaufanie Panu i poddanie się wszystkiemu, czego On od nas wymaga.
Przykazania Pana są dwojakiego rodzaju: stałe, jak doktryna Chrystusa, i tymczasowe. Tymczasowe przykazania to te, które są niezbędne dla potrzeb Kościoła Pana lub dla wiernych w tymczasowych okolicznościach, ale należy je odłożyć na bok, gdy potrzeba mija. Przykładem tymczasowych przykazań są wskazówki Pana dla wczesnego przywództwa Kościoła, aby przeprowadzić świętych z Nowego Jorku do Ohio, do Missouri, do Illinois i ostatecznie poprowadzić pionierską wędrówkę na pokryty górami Zachód. Choć tylko tymczasowe, to jednak te obowiązujące przykazania zostały dane po to, aby ich przestrzegać.
Niektóre stałe przykazania wymagały dużo czasu, aby ich powszechnie przestrzegano. Na przykład, słynne kazanie Prezydenta Lorenza Snowa na temat prawa dziesięciny podkreślało przykazanie dane wcześniej, które nie było wtedy powszechnie przestrzegane przez członków Kościoła. Wymagało ono ponownego podkreślenia ze względu na okoliczności, w jakich znajdował się wówczas Kościół i jego członkowie. Nowsze przykłady ponownego podkreślenia były także potrzebne ze względu na bieżące okoliczności, w jakich znaleźli się święci w dniach ostatnich lub Kościół. Obejmują one proklamację na temat rodziny, wydaną przez Prezydenta Gordona B. Hinckleya pokolenie temu oraz niedawne wezwanie Prezydenta Russella M. Nelsona, aby Kościół był znany pod swoją objawioną nazwą — jako Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
III.
Inna z nauk naszego Zbawiciela wydaje się wymagać ponownego podkreślenia w okolicznościach związanych z naszymi czasami.
Żyjemy w czasach wielu ostrych i raniących słów w przekazach publicznych, a czasem nawet w naszych rodzinach. Ostre różnice w kwestiach polityki społecznej często prowadzą do wrogości — a nawet nienawiści — w relacjach publicznych i osobistych. Ta atmosfera antagonizmu czasami nawet paraliżuje zdolność do stanowienia prawa w ważnych sprawach, w których większość obywateli widzi pilną potrzebę podjęcia działań w interesie publicznym.
Czego powinni nauczać i co robić naśladowcy Chrystusa w czasach toksycznej komunikacji? Jakie były Jego nauki i przykład?
Znamienne jest to, że jedną z pierwszych zasad, jakich nauczał Jezus, gdy ukazał się Nefitom, było unikanie sporów. Chociaż nauczał tego w kontekście sporów o doktrynę religijną, powody, które podał, wyraźnie odnoszą się do komunikacji i relacji w polityce, sprawach społecznych i relacjach rodzinnych. Jezus nauczał:
„Ten, kto ma ducha niezgody, nie jest ode mnie, ale od diabła, który jest ojcem sporów i podburza serca ludzi, aby gniewnie spierali się między sobą.
Oto moją doktryną nie jest pobudzanie serc ludzi do gniewu, jednych przeciwko drugim; lecz jest moją doktryną, aby zaprzestano takich rzeczy”.
Podczas reszty Swojej posługi wśród Nefitów Jezus nauczał innych przykazań ściśle związanych z zakazem spierania się. Z Biblii wiemy, że wcześniej nauczał każdego z przykazań w Swoim wielkim Kazaniu na górze, zwykle w dokładnie tym samym języku, którego później użył pośród Nefitów. Przytoczę znane biblijne słowa:
„Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują”.
Jest to jedno z najbardziej znanych przykazań Chrystusa — najbardziej przewrotowe i najtrudniejsze do przestrzegania. Jest to jednak najbardziej fundamentalna część Jego zaproszenia dla wszystkich, aby za Nim podążali. Jak nauczał Prezydent David O. McKay: „Nie ma lepszego sposobu na okazywanie miłości do Boga niż okazywanie bezinteresownej miłości bliźnim”.
Oto kolejne fundamentalne nauki Tego, który jest naszym wzorem do naśladowania: „Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani”.
Pokój czyniący! Jakże zmieniłoby to osobiste relacje, gdyby naśladowcy Chrystusa we wszystkich swoich interakcjach zrezygnowali z ostrych i raniących słów.
Na konferencji generalnej w zeszłym roku Prezydent Russell M. Nelson przedstawił nam te wyzwania:
„Jednym z najprostszych mierników prawdziwego naśladowcy Jezusa Chrystusa jest to, z jaką dozą współczucia traktuje on innych ludzi […].
Prawdziwi uczniowie Jezusa Chrystusa czynią pokój […].
Jednym z najlepszych sposobów, w jaki możemy czcić Zbawiciela, jest stanie się człowiekiem pokój czyniącym”.
Podsumowując jego nauki: „Podejmowanie sporu jest wyborem. Czynienie pokoju jest wyborem. Macie wolną wolę, by wybierać spory lub pojednanie. Wzywam was, abyście wybierali czynienie pokoju, teraz i zawsze”.
Potencjalni przeciwnicy powinni rozpocząć dyskusję od określenia wspólnej płaszczyzny, na której wszyscy się zgadzają.
Aby naśladować nasz Doskonały Wzór do Naśladowania i Jego proroka, musimy praktykować to, co jest powszechnie znane jako Złota Zasada: „A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy”. Musimy kochać i czynić dobro wszystkim. Musimy unikać sporów i być osobami pokój czyniącymi we wszystkich naszych interakcjach. Nie oznacza to rezygnacji z naszych zasad i priorytetów, ale zaprzestanie ostrego atakowania innych ludzi za ich własne. Tak właśnie czynił nasz Doskonały Wzór do Naśladowania w Swojej posłudze. Taki przykład dał nam zapraszając nas do naśladowania Go.
Podczas konferencji cztery lata temu Prezydent Nelson dał nam prorocze wyzwanie na nasze czasy:
„Czy chcesz pozwolić Bogu zwyciężyć w twoim życiu? Czy chcesz pozwolić Bogu wywierać najistotniejszy wpływ w twoim życiu? Czy pozwolisz, aby Jego słowa, przykazania i przymierza wpływały na to, co robisz każdego dnia? Czy pozwolisz, aby Jego głos miał pierwszeństwo przed jakimkolwiek innym?”.
Jako naśladowcy Chrystusa nauczamy i świadczymy o Jezusie Chrystusie, naszym Doskonałym Wzorze do Naśladowania. Podążajmy więc za Nim, odrzucając spory. Realizując naszą preferowaną politykę w działaniach publicznych, kwalifikujmy się do otrzymania Jego błogosławieństw, używając języka i stosując metody osób czyniących pokój. W naszych rodzinach i innych relacjach osobistych unikajmy tego, co szorstkie i nienawistne. Starajmy się być święci, jak nasz Zbawiciel, w którego święte imię świadczę, i przywołuję Jego błogosławieństwa, aby pomóc nam być świętymi. W imię Jezusa Chrystusa, amen.