“เสียงของการฟื้นฟู: คุกลิเบอร์ตี้” จงตามเรามา—สําหรับบ้านและศาสนจักร: หลักคําสอนและพันธสัญญา 2025 (2025)
“คุกลิเบอร์ตี้” จงตามเรามา—สำหรับบ้านและศาสนจักร: 2025
เสียงของการฟื้นฟู
คุกลิเบอร์ตี้
ขณะถูกคุมขังในลิเบอร์ตี้ มิสซูรี โจเซฟ สมิธได้รับจดหมายแจ้งเกี่ยวกับสถานการณ์อันตรายของวิสุทธิชนยุคสุดท้ายผู้ถูกขับไล่ออกจากรัฐตามคำสั่งของผู้ว่าการ จดหมายสะเทือนอารมณ์ฉบับหนึ่งมาจากเอ็มมาภรรยาของท่าน ถ้อยคำของเธอและจดหมายตอบของโจเซฟแสดงให้เห็นทั้งความทุกข์และศรัทธาของพวกท่านในยามยากเช่นนี้ในประวัติศาสนจักร
โจเซฟ สมิธและคนอื่นๆ ถูกขังในคุกนี้ในฤดูหนาว ค.ศ. 1838–1839
จดหมายจากเอ็มมา สมิธถึงโจเซฟ สมิธ วันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 1839
สามีที่รัก
ฉันพยายามเขียนถึงคุณเพราะมีโอกาสส่งจดหมายฉบับนี้มากับเพื่อนคนหนึ่ง แต่ฉันจะไม่พยายามเขียนความรู้สึกของฉันทั้งหมดเพราะสถานการณ์ซึ่งคุณอยู่ กำแพง ลูกกรง สลักประตู แม่น้ำ ลำธาร เนินเขา หุบเขา และทุ่งหญ้ากว้างใหญ่แยกเราจากกัน และความอยุติธรรมอันแสนโหดร้ายที่โยนคุณเข้าเรือนจำและทำให้คุณยังอยู่ที่นั่น กับอีกหลายเรื่อง ทำให้ฉันอธิบายความรู้สึกไม่ถูก
ถ้าไม่รู้ว่าเราบริสุทธิ์ และถ้าพระเมตตาจากสวรรค์ไม่มีมา ฉันแน่ใจว่าคงไม่สามารถอดทนต่อความทุกข์ที่ประสบได้ … แต่ฉันยังมีชีวิตอยู่และยินดีรับทุกข์มากขึ้นถ้านั่นเป็นความประสงค์ของสวรรค์เพื่อเห็นแก่คุณ
ตอนนี้เราทุกคนสบายดี ยกเว้นเฟรดริคที่ไม่ค่อยสบาย
อเล็กแซนเดอร์น้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันตอนนี้เป็นเด็กน่ารักที่สุดคนหนึ่งเท่าที่คุณเคยเห็นในชีวิตนี้ เขาแข็งแรงมากถึงขนาดว่าเขาสามารถใช้เก้าอี้ฝึกเดินช่วยทำให้เขาวิ่งไปรอบๆ ห้องได้ …
ไม่มีใครนอกจากพระผู้เป็นเจ้าที่รู้ความนึกคิดในจิตฉันและความรู้สึกในใจฉันเมื่อฉันทิ้งบ้านของเราและข้าวของเกือบทุกอย่างที่เรามียกเว้นลูกเล็กๆ ของเราไว้ที่นั่น และเดินทางออกจากรัฐมิสซูรี โดยปล่อยให้คุณถูกขังอยู่ในคุกที่วังเวงนั้น เป็นใครก็ไม่สามารถทนรับความรู้สึกแบบนั้นได้ …
… ฉันหวังว่าเราจะมีวันที่ดีกว่านี้ … [ฉัน] รักคุณเสมอ
เอ็มมา สมิธ
จดหมายจากโจเซฟ สมิธถึงเอ็มมา สมิธ วันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 1839
ภรรยาที่รักของผม
คืนวันพฤหัสผมนั่งเขียนถึงคุณขณะพระอาทิตย์ตกดินพอดีเมื่อมองลอดลูกกรงของคุกที่วังเวงนี้เพื่อให้คุณรู้สถานการณ์ของผม ผมคิดว่าตอนนี้ประมาณห้าเดือนหกวันแล้ว นับตั้งแต่ผมอยู่ภายใต้หน้าตาบูดบึ้งของผู้คุมทั้งวันคืน ภายในกำแพง ลูกกรง และประตูเหล็กเสียงดังของคุกที่สกปรก มืด และวังเวง ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นทรงทราบ ในสภาวการณ์เช่นนี้ ผมไม่สามารถถ่ายทอดความคิดของผมเป็นตัวหนังสือหรือถ้อยคำ เหล่าเทพก็ไม่อาจอธิบายหรือวาดรูปให้มนุษย์ที่ไม่เคยประสบแบบเราเข้าใจได้ … เราพึ่งพระพาหุของพระเยโฮวาห์ไม่ใช่ใครอื่นให้ทรงปลดปล่อยเรา และถ้าพระองค์ไม่ทรงปลดปล่อย ก็ขอให้คุณเชื่อมั่นว่านั่นเป็นเพราะมีคนในรัฐนี้กระหายเลือดของเรามาก แต่ไม่ใช่เพราะเราทำอะไรผิด … เอ็มมาที่รักของผม ผมคิดถึงคุณกับลูกๆ ตลอดเวลา … ผมอยากเห็นเฟรเดอริคน้อย โจเซฟ จูเลีย อเล็กแซนเดอร์ โจแอนา กับเจ้าเฒ่าเมเจอร์ [สุนัขของครอบครัว] … ผมยอมเดินเท้าเปล่า ไม่สวมหมวก และเปลือยครึ่งท่อนจากที่นี่ไปหาคุณ และคิดว่าถ้าทำได้ผมคงจะดีใจมากและไม่คิดว่ายากลำบากอะไรเลย … ผมอดทนต่อการกดขี่ทุกอย่าง คนที่อยู่กับผมก็เช่นกัน แต่พวกเรายังไม่ยอมแพ้ อย่าให้ [ลูกๆ ของเรา] ลืมผม บอกพวกเขาว่าพ่อรักพวกเขาด้วยความรักที่แท้จริง และพ่อจะทำทุกอย่างเพื่อให้หนีรอดจากกลุ่มคนร้ายมาหาพวกเขา … บอกพวกเขาว่าพ่อพูดว่าพวกเขาต้องเป็นเด็กดี และดูแลแม่ของพวกเขา …
ด้วยความคิดถึง
โจเซฟ สมิธ จูเนียร์