« ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ ឧសភា ។ ម៉ូសាយ ១៨–២៤ ៖ ‹ យើងបានចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងទ្រង់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ ឧសភា ។ ម៉ូសាយ ១៨–២៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២០
មីនេវ៉ា ខេ ថៃឆើត ( ឆ្នាំ ១៨៨៨-១៩៧៦ ) Escape of King Limhi and His People, ឆ្នាំ ១៩៤៩-១៩៥១ ប្រេងនៅលើបន្ទះឈើ ទំហំ ៣៥ ៧/៨ x ៤៨ អ៊ិញ ។ សារមន្ទីរសិល្បៈសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់ ឆ្នាំ១៩៦៩ ។
ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ ឧសភា
ម៉ូសាយ ១៨–២៤
យើងបានចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងទ្រង់
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀនថា « ពេលយើងអាន ហើយពិចារណាពីព្រះគម្ពីរ យើងនឹងមាននូវការខ្សឹបប្រាប់ដ៏ផ្អែមល្ហែមពីព្រះវិញ្ញាណទៅកាន់ព្រលឹងយើង » ( « We Never Walk AloneEnsignឬ លីអាហូណាខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១២២ ) ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ដំណើររឿងរបស់អាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់គាត់នៅក្នុង ម៉ូសាយ ១៨; ២៣–២៤ បង្ហាញពីអត្ថន័យ « ចូលរួមក្នុងក្រោលនៃព្រះ » ( ម៉ូសាយ ១៨:៨ ) ។ នៅពេលពួកគេបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ពួកគេបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយព្រះថា « នឹងបម្រើព្រះអង្គ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ » ( ម៉ូសាយ ១៨:១០ ) ។ ខណៈដែលរឿងនេះគឺជាការតាំងចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនដ៏មុតមាំក្ដី នោះវាក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ ។ ប្រាកដណាស់ថា ការធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌វិញគឺជារឿងផ្ទាល់ខ្លួន និងជាបុគ្គល ហើយពុំអាចមាននរណាម្នាក់អាចរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជំនួសយើងបានទេ ប៉ុន្តែនោះពុំមែនមានន័យថាយើងនៅឯកោនោះដែរ ។ យើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក ។ នៅក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងចុះសេចក្ដីសញ្ញាថាបម្រើព្រះដោយការជួយ និងការបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមកនៅលើផ្លូវ « [ ដោយ ] រែកបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក » ( ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០ ) ។ ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា ពិតជាមានបន្ទុកជាច្រើនដែលត្រូវរែក ក៏ដូចជាពួកយើងទាំងអស់គ្នាផងដែរ ។ ហើយរបៀបមួយដែលព្រះអម្ចាស់ជួយយើង « ទ្របន្ទុក [ របស់យើង ] ទាំងឡាយបានដោយងាយ » ( ម៉ូសាយ ២៤:១៥ ) គឺដោយការប្រទានដល់យើងនូវសហគមន៍នៃពួកបរិសុទ្ធមួយ ដែលបានសន្យាថានឹងទួញសោកជាមួយនឹងយើង ហើយលួងលោមយើង ហើយយើងក៏បានសន្យាធ្វើដូច្នោះផងដែរចំពោះពួកគេ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក រួមមានទាំងសេចក្ដីសញ្ញាមួយដើម្បីបម្រើព្រះ ហើយឈរជាសាក្សីដល់ទ្រង់ ។
ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០ មាននូវការបង្រៀនរបស់អាលម៉ាអំពីសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹក ឬការសន្យាដែលយើងមានចំពោះព្រះនៅឯពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ នៅពេលបងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះ សូមពិចារណាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើបងប្អូនបានរៀនអ្វីខ្លះមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីការសន្យាដែលបងប្អូនបានធ្វើនៅឯពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ? តើព្រះសន្យាអ្វីខ្លះចំពោះបងប្អូន ?
-
តើសេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីបម្រើព្រះ( សូមមើល ខ ១០ ) ទាក់ទងនឹងកិច្ចខិតខំរបស់យើងដើម្បីបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមមើល ខ ៨–៩) ។
-
តើបងប្អូនកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីរក្សាការសន្យារបស់បងប្អូននោះ ?
-
តើការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់បងប្អូនជួយដល់បងប្អូន « ពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ » យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ម៉ូសាយ ១៨:១៤ ) ។ តើព្រះវិញ្ញាណជួយបងប្អូនរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលខ្ញុំចុះសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះ ខ្ញុំទទួលបានពរជ័យរបស់ទ្រង់ ។
ដំណើររឿងនេះក៏បើកបង្ហាញផងដែរអំពីរបៀបត្រឹមត្រូវនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុង ខ ១៤–១៧ អំពីរបៀបដែលគួរធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ? តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកចេញមកពី ម៉ាថាយ ៣:១៦, រ៉ូម ៦:៣–៥, នីហ្វៃទី ៣ ១១: ២១–២៨ និង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២០:៧២–៧៤ ?
សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០:៣៧, ៧៧, ៧៩ ។
រាស្ត្ររបស់ព្រះគួរតែរួបរួមគ្នា ។
ដូចជាអាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់គាត់បានរកឃើញដែរ ការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលខ្លះមានន័យថា ចាកចេញពីផ្លូវជីវិតដែលយើងធ្លាប់ដើរទៅរកអ្វីដែលថ្មី ហើយខុសប្លែកពីនោះ ។ ប៉ុន្តែប្រជាជនរបស់អាលម៉ាទទួលបានកម្លាំងមកពីគ្នាទៅវិញទៅមកជាចំណែករបស់ « សាសនាចក្រនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( ម៉ូសាយ ១៨:១៧ ) ។ តើការបង្រៀននៅក្នុង ម៉ូសាយ ១៨:១៧–៣០ បំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រកាន់តែល្អប្រសើរយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើបងប្អូនអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយដល់សមាជិកវួដ ឬសាខារបស់បងប្អូនឲ្យ « រួមគ្នាដោយសាមគ្គី ហើយស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក »? (ម៉ូសាយ ១៨:២១) ។
សូមមើលផងដែរ ហែនរី ប៊ី អាវរិង « Our Hearts Knit as OneEnsignឬ Liahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៦៨–៧១ ។
ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីនឹងត្រូវបានបំពេញ ។
អ័ប៊ីណាដៃ បានធ្វើការព្យាករជាក់លាក់មួយចំនួនអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះស្ដេចណូអេ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ បើពួកគេពុំប្រែចិត្ត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំពោះពាក្យព្យាករទាំងនេះមួយចំនួន វាហាក់ដូចជាមិនគួរឲ្យជឿ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១២:១–៨, ១៤–១៥ ) ជាពិសេស ចាប់តាំងពីពួកសាសន៍នីហ្វៃបានការពារខ្លួនពួកគេដោយជោគជ័យពីពួកសាសន៍លេមិនអស់រយៈពេលជិត ៥០ ឆ្នាំនោះ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៩:១៦–១៨, ១១:១៩ ) ។ ប៉ុន្តែពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីនឹងត្រូវបានបំពេញទាំងអស់—នៅក្នុងជំនាន់របស់យើងក៏ដូចជាក្នុងជំនាន់របស់អ័ប៊ីណាដៃដែរ ។
តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុង ម៉ូសាយ ១៩–២០ដែលដឹកនាំឲ្យ គេឌានប្រកាសថា ការព្យាកររបស់អ័ប៊ីណាដៃត្រូវបានបំពេញ ? ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២០:២១) ។ តើដំណើររឿងនេះពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើការព្រមាន និងពាក្យទូន្មានរបស់ពួកព្យាការីរបស់ព្រះ និងការតាំងចិត្តរបស់បងប្អូនដើម្បីធ្វើតាមពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើបងប្អូនធ្លាប់ឃើញពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាករីត្រូវបានបំពេញនៅជំនាន់របស់យើងនៅពេលណា ?
ព្រះអាចធ្វើឲ្យបន្ទុករបស់ខ្ញុំបានស្រាល ។
ទាំងប្រជាជនរបស់លិមហៃ និងប្រជាជនរបស់អាលម៉ា បានធ្លាក់ទៅក្នុងសេវកភាព ទោះជាដោយមូលហេតុផ្សេងគ្នា និងស្ថានភាពខុសគ្នាក្ដី ។ តើបងប្អូនអាចរៀនអ្វីខ្លះតាមរយៈការប្រៀបធៀបដំណើររឿងរបស់ប្រជាជនលិមហៃ នៅក្នុង ម៉ូសាយ ១៩–២២ និងប្រជាជនរបស់អាលម៉ានៅក្នុង ម៉ូសាយ ១៨, ២៣–២៤ ? បងប្អូនអាចកត់ចំណាំអំពីរបៀបដែលក្រុមទាំងនេះបានឆ្លើយតបចំពោះសេវកភាព ឬរបៀបដែលក្រុមនីមួយៗត្រូវបានរំដោះឲ្យរួចនៅទីបំផុត ។ នៅពេលបងប្អូនធ្វើដូច្នោះ សូមរកមើលសារលិខិតដែលអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។ ឧទាហរណ៍ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះមកពី ដំណើររឿងទាំងនេះ ដែលនឹងជួយបងប្អូនរែកបន្ទុករបស់បងប្អូនបាន ?
ខ្ញុំអាចទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ។
ទោះជាពួកគេបានប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ពួកគេក្ដី អាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់គាត់នៅតែឃើញថាពួកគេនៅជាប់ក្នុងសេវកភាព ។ បទពិសោធន៍របស់ពួកគេបង្ហាញថាការទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ និងការរស់នៅតាមសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ពុំតែងតែការពារយើងពីការលំបាកជានិច្ចកាលនោះទេ ប៉ុន្តែវាជួយយើងយកឈ្នះលើការលំបាកទាំងនោះ ។ នៅពេលបងប្អូនអាន ម៉ូសាយ ២៣:២១–២៤ និង ២៤:៨–១៧ សូមកត់ចំណាំពាក្យ និងឃ្លាទាំងឡាយដែលអាចជួយបងប្អូនរៀនទុកចិត្តលើព្រះ ទោះជាស្ថានភាពរបស់បងប្អូនយ៉ាងណាក្ដី ។
សូមមើលផងដែរ ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « I Will Not Fail Thee, nor Forsake Thee» Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៨៥-៨៧ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ ទាំងនេះគឺជាគំនិតយោបល់មួយចំនួន ។
ម៉ូសាយ ១៨:១–៤
មានពាក្យស្លោកមួយថា បងប្អូនអាចរាប់គ្រាប់ផ្លែប៉ោមមួយផ្លែបាន ប៉ុន្តែបងប្អូនពុំអាចរាប់ផ្លែប៉ោមដែលនឹងកើតផលចេញពីគ្រាប់ផ្លែប៉ោមមួយគ្រាប់បានទេ ។ មានតែមនុស្សម្នាក់ដែលបានទទួលយកទីបន្ទាល់របស់អ័ប៊ីណាដៃ ប៉ុន្តែមនុស្សម្នាក់នោះ —អាលម៉ា— មានឥទ្ធិពលដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃរាប់ជំនាន់ ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចប្រើផ្លែឈើមួយដែលមានគ្រាប់ច្រើន ដើម្បីបង្ហាញអំពីគោលការណ៍នេះ ។ តើសារលិខិតនេះអនុវត្តចំពោះគ្រួសាររបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ ?
ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីសញ្ញាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ? ( សូមមើលផងដែរ គ.& និងស. ២០:៧៣, ៧៧-៧៩ ) ។ តើយើងកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីរៀបចំខ្លួន ឬរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង ?
ម៉ូសាយ ១៨:៣០
តើទីកន្លែងណាខ្លះដែលមានអត្ថន័យជាពិសេសចំពោះយើង ដោយសារតែបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណដែលយើងមាននៅទីនោះ ?
ម៉ូសាយ ២១:១១–១៦, ២៤:១០–១៥
តើយើងរៀនបានអ្វីខ្លះតាមរយៈការប្រៀបធៀបអំពីសេវកភាពរបស់ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់លិមហៃ ?
ម៉ូសាយ ២១:១៥, ២៤:១១–១៥
តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីរបៀបមួយចំនួនដែលព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋាន ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះនៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
រកពេលមួយដែលល្អសម្រាប់អ្នក ។ ជាញឹកញាប់វាងាយស្រួលដើម្បីរៀន នៅពេលអ្នកអាចសិក្សាបទគម្ពីរដោយគ្មានការរំខាន ។ សូមរកពេលមួយដែលល្អសម្រាប់អ្នក ហើយខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីសិក្សាដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងម៉ោងនោះរាល់ថ្ងៃ ។
ទឹកមរមន ដោយ ចច កូកូ