« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ សីហា ។ ហេលេមិន ១–៦ ៖ ‹ សិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ សីហា ។ ហេលេមិន ១–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

រូបភាព

រលកបោកទៅលើថ្ម

ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ សីហា

ហេលេមិន ១–៦

« សិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង »

គោលការណ៍នៅក្នុងគម្រោងនេះអាចជួយដឹកនាំការសិក្សារបស់បងប្អូននៅក្នុង ហេលេមិន ១–៦ ប៉ុន្តែសូមកុំឲ្យវាដាក់កម្រិតលើបងប្អូន ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំបងប្អូនទៅរកសេចក្ដីពិត ដែលបងប្អូនចាំបាច់ត្រូវរៀន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

ព្រះគម្ពីរហេលេមិនកត់ត្រាទាំងភាពជោគជ័យ និងសោកនាដកម្មនៅក្នុងចំណោមសាសន៍នីហ្វៃ និងសាសន៍លេមិន ។ វាចាប់ផ្ដើមដោយ « មានការពិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមួយនៅក្នុងចំណោមប្រជាជននៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ » ( ហេលេមិន ១:១ ) ហើយភាពពិបាកបានបន្ដមានពេញនៅក្នុងកំណត់ត្រា ។ នៅទីនេះយើងអានអំពីការរំជើបរំជួលខាងនយោបាយ ក្រុមចោរប្លន់ ការបដិសេធពួកព្យាការី និងភាពឆ្មើងឆ្មៃ និងការមិនជឿមាននៅទូទាំងដែនដី ។ ប៉ុន្តែយើងក៏រកឃើញមានគំរូដូចជានីហ្វៃ និងលីហៃ និង « ប្រជាជនដែលសុភាពរាបសារ » ដែលពុំគ្រាន់តែនៅរស់រានមានជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណផងដែរ ( ហេលេមិន ៣:៣៤ ) ។ តើពួកគេធ្វើបានតាមរបៀបណា ? តើពួកគេនៅរឹងមាំខណៈដែលអរិយធម៌របស់ពួកគេចាប់ផ្ដើមចុះអន់ថយ ឬធ្លាក់ចុះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? វាដូចគ្នាសម្រាប់ពួកយើងផងដែរ ពួកយើងបន្ដនៅរឹងមាំនៅក្នុង « ខ្យល់ព្យុះកំណាច » ដែលពួកអារក្សបានបញ្ជូនមកឲ្យ « បោកបក់មកលើ [ យើង ] »—ដោយការស្ថាបនាជីវិតរបស់យើង « នៅលើសិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង គឺព្រះគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ …ជាគ្រឹះមួយបើសិនណាមនុស្សសង់នៅលើនោះ នោះពួកគេមិនអាចរលំបានឡើយ » ( ហេលេមិន ៥:១២ ) ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

ហេលេមិន ១–៦

ភាពឆ្មើងឆ្មៃបំបែកយើងចេញពីព្រះវិញ្ញាណ និងកម្លាំងនៃព្រះអម្ចាស់ ។

នៅពេលបងប្អូនអាន ហេលេមិន ១–៦—និងពាសពេញមួយព្រះគម្ពីរមរមន— បងប្អូនអាចកត់សម្គាល់ឃើញគំរូមួយនៅក្នុងឥរិយាបទរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ៖ នៅពេលពួកសាសន៍នីហ្វៃ សុចរិត ព្រះប្រទានពរដល់ពួកគេ ហើយពួកគេរីកចម្រើន ។ បន្ទាប់ពីមួយរយៈទៅ ពួកគេមានសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃ និងទុច្ចរិត ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលនាំទៅរកការបំផ្លិចបំផ្លាញ និងការរងទុក្ខ ។ បន្ទាប់មកពួកគេបន្ទាបខ្លួន ហើយបំផុសគំនិតឲ្យប្រែចិត្ត ហើយព្រះប្រទានពរដល់ពួកគេជាថ្មីម្ដងទៀត ។ លំនាំនោះវាមានដដែលៗ ដែលជាញឹកញាប់មនុស្សមួយចំនួនហៅវាថា « វដ្តនៃភាពឆ្មើងឆ្មៃ » ។

សូមរកមើលឧទាហរណ៍អំពីវដ្ដនេះនៅពេលបងប្អូនអាន ។ បងប្អូនអាចនឹងចង់គូសចំណាំឧទាហរណ៍ពេលដែលបងប្អូនរកឃើញ ។ នេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនដើម្បីជួយបងប្អូនយល់អំពីលំនាំនេះ ហើយមើលឃើញថាវាអាចអនុវត្តចំពោះបងប្អូនតាមរបៀបណា ៖

តើភស្ដុតាងនៃភាពឆ្មើងឆ្មៃអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនមើលឃើញនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ? ( សូមមើល ឧទាហរណ៍ ហេលេមិន ៣:៣៣–៣៤; ៤:១១–១៣ ) ។ តើបងប្អូនមើលឃើញគំរូនៃភាពឆ្មើងឆ្មៃស្រដៀងគ្នានេះមាននៅក្នុងខ្លួនបងប្អូនឬទេ ?
តើលទ្ធផលនៃភាពឆ្មើងឆ្មៃ និងអំពើទុច្ចរិតមានអ្វីខ្លះ ? ( សូមមើល ហេលេមិន ៤:២៣–២៦ ) ។ តើលទ្ធផលនៃភាពរាបសារ និងការប្រែចិត្តមានអ្វីខ្លះ ? ( សូមមើល ហេលេមិន ៣:២៧–៣០, ៣៥; ៤:១៤–១៦ ) ។
តើហេលេមិនចង់ឲ្យកូនប្រុសរបស់លោកចងចាំអំពីអ្វីខ្លះ ? ( សូមមើល ហេលេមិន ៥:៤–១២ ) ។ តើការចងចាំអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចជួយបងប្អូនឲ្យចៀសវាងពីការមានភាពឆ្មើងឆ្មៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមមើលផងដែរ ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ « Pride and the Priesthood » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៥៥–៥៨ ។

ហេលេមិន ៣:២៤–៣៥

ខ្ញុំអាចត្រូវបានញែកជាបរិសុទ្ធនៅពេលខ្ញុំដាក់ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំថ្វាយព្រះ ។

នៅក្នុង ហេលេមិន ៣ មរមនបានពិពណ៌នាអំពីគ្រាមួយពេលដែលសាសនាចក្របានរីកចម្រើន និងទទួលបានពរជ័យយ៉ាងខ្លាំង ថែមទាំងធ្វើឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ( សូមមើល ខទី ២៤–៣២ ) ។ នៅទីបំផុត មនុស្សមួយចំនួនបានឆ្មើងឆ្មៃ ខណៈដែលអ្នកដទៃទៀតរីកចម្រើន « បានមុតមាំខ្លាំងឡើងៗនៅក្នុងភាពរាបសាររបស់គេ…រហូតដល់ធ្វើឲ្យចិត្តគេបរិសុទ្ធ ហើយញែកចិត្តចេញជាបរិសុទ្ធ » ( ហេលេមិន ៣:៣៥ ) ។ សូមកត់សម្គាល់នៅក្នុង ខ ៣៤–៣៥ អំពីអ្វីដែលមនុស្សរាបសារខ្លាំងបានធ្វើដើម្បីបានញែកជាបរិសុទ្ធ ។ តើអ្វីៗទាំងនេះជួយញែកបងប្អូនឲ្យកាន់តែបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ? វាអាចនឹងជាជំនួយដើម្បីដឹងថា សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ( scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ឲ្យនិយមន័យ ការញែកចេញជាបរិសុទ្ធ គឺជា « ដំណើរការនៃការមានសេរីភាពពីអំពើបាប បរិសុទ្ធ ស្អាតស្អំ ហើយបរិសុទ្ធតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ តើបងប្អូនទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកសាវកទាំងនេះ ? តើបងប្អូនកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីថ្វាយដួងចិត្តរបស់បងប្អូនចំពោះព្រះ ?

ហេលេមិន ៥:១៤–៥២

ជំនឿរបស់ខ្ញុំត្រូវបានពង្រឹងតាមរយៈ « ភាពមហិមានៃភស្ដុតាងទាំងឡាយដែល [ ខ្ញុំ ] បានទទួល » ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន មានម្ដងនោះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អស់អ្នកដែលមានបញ្ហានៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេថា ៖ « បងប្អូនមានជំនឿច្រើនជាងដែលបងប្អូនគិតថាខ្លួនឯងមាន ដោយសារតែអ្វីដែលព្រះគម្ពីរមរមនហៅថា ‹ ភាពមហិមានៃភស្ដុតាងទាំងឡាយ › [ ហេលេមិន ៥:៥០ ] ។… ផលផ្លែនៃការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ គឺមានជាភស្ដុតាងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅគ្រប់ទីកន្លែង » ( «Lord, I Believe » Ensignឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៤ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះ ចូរគិតអំពីភស្ដុតាងទាំងឡាយដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់បងប្អូន ។ ឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាបងប្អូនពុំបានស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលទ្រង់ដោយផ្ទាល់ទេ ប៉ុន្តែបងប្អូនមានអារម្មណ៍ដឹង « ការខ្សឹបមួយ » មកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែល « វាចាក់ទម្លុះទៅដល់ទាំងព្រលឹង »? ( ហេលេមិន ៥:៣០ សូមមើលផងដែរ គ និង ស ៨៨:៦៦ ) ។ ប្រហែលជាបងប្អូនធ្លាប់នៅក្នុងភាពងងឹត ទួញយំស្រែកទៅរកព្រះសូមឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿកាន់តែខ្លាំង ហើយ « បានពោរពេញទៅដោយអំណរ ដែលមិនអាចនិយាយបាន » ( ហេលេមិន ៥:៤០–៤៧ ) ។ តើមានបទពិសោធន៍ផ្សេងទៀតអ្វីខ្លះដែលបានពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ?

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាជាគ្រួសារ

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យដឹងថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ ទាំងនេះគឺជាគំនិតយោបល់មួយចំនួន ។

ហេលេមិន ៣:២៧–៣០

នៅពេលព្យាការីមរមនសង្ខេបកំណត់ត្រាពិសិដ្ឋ លោកបានប្រើឃ្លា « ម្ល៉ោះហើយ យើងអាចឃើញថា » ដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិត ។ តើលោកចង់ឲ្យយើងមើលឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុង ហេលេមិន ៣:២៧–៣០ ? នៅក្នុងការសិក្សារបស់បងប្អូននាសប្ដាហ៍នេះ បងប្អូនអាចផ្អាកម្ដងម្ដាលដើម្បីសួរដល់សមាជិកគ្រួសារ អំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងបំពេញឃ្លា « ម្ល៉ោះហើយ យើងអាចឃើញថា » ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលពួកគេបានអាន ។ តើពួកគេចង់គូសបញ្ជាក់សេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ?

ហេលេមិន ៥:៦–៧

ជីតាទួតរបស់ប្រធាន ចច អាល់ប៊ើត ស្ម៊ីធ ដែលបានទទួលមរណភាពទៅ ឈ្មោះ ចច អេ ស្ម៊ីធ បានលេចមកជួបនឹងលោកនៅក្នុងសុបិន ហើយសួរថា « តាទួតចង់ដឹងថាចៅបានធ្វើអ្វីខ្លះហើយជាមួយនឹងឈ្មោះរបស់តាទួត » ។ ប្រធានស្ម៊ីធបានតបថា « ខ្ញុំពុំបានធ្វើអ្វីជាមួយនឹងឈ្មោះរបស់តាទួតទេ តាទួតកុំបាច់មានការខ្មាស់អៀនអ្វីឡើយ » ( នៅក្នុង Teachings of Presidents of the Church: George Albert Smith [ ឆ្នាំ ២០១១ ] xxvi ) ។ បន្ទាប់ពីការអាន ហេលេមិន ៥:៦–៧ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចនិយាយជាមួយនឹងសមាជិកគ្រួសារអំពីការចងចាំ និងការគោរពឈ្មោះ ដែលយើងកាន់ រួមទាំងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ហេលេមិន ៥:១២

ដើម្បីជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូនមើលឃើញពីអត្ថន័យដើម្បីមាន « គ្រឹះដ៏មាំ » ប្រហែលជាបងប្អូនអាចសង់ជាសំណង់តូចមួយជាមួយគ្នា ហើយដាក់វានៅលើគ្រឹះផ្សេងៗគ្នា ។ បន្ទាប់មកបងប្អូនអាចបង្កើតជា « ព្យុះដ៏ធំ » មួយដោយការចាប់ទឹកទៅលើវា ឬប្រើកង្ហារ ឬម៉ាស៊ីនផ្លុំសក់ដើម្បីបង្កើតខ្យល់ ។ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះសំណង់នោះ នៅពេលវាសង់នៅលើគ្រឹះផ្សេងៗគ្នា ? តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា « គ្រឹះដ៏មាំ » នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងតាមរបៀបណា ?

ហេលេមិន ៥:២៩–៣៣

តើយើងធ្លាប់មានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះក្នុងការទទួលស្គាល់សំឡេងរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ចូរអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯង ។ គ្រឹះនៃសេចក្ដីជំនឿត្រូវស្ថាបនាឡើងមួយបំណែកម្ដងៗ ។ បើបងប្អូនរកឃើញថាគោលលទ្ធិមួយចំនួនពិបាកយល់ក្នុងពេលឥឡូវនេះ សូមមានភាពអត់ធ្មត់ ។ សូមទុកចិត្តថា ការយល់ដឹងនឹងកើតមាននៅពេលបងប្អូនស្ថាបនាគ្រឹះរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និងការសិក្សាដោយឧស្សាព្យាយាម ។