« ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ ឧសភា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦–៤៨ ៖ ‹ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវព្យាយាមស្វែងរកអំណោយទាននានាដែលវិសេសបំផុតចុះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ ឧសភា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦–៤៨ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

ការជុំគ្នាបោះជំរំ ដោយ វើតធីងតុន វីតរិច

ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ ឧសភា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦–៤៨

« នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវព្យាយាមស្វែងរកអំណោយទាននានាដែលវិសេសបំផុតចុះ »

នៅពេលបងប្អូនអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦–៤៨ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ដែលបងប្អូនបានទទួល ។ រួចហើយបងប្អូនអាចសួរសំណួរដូចដែលអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បានណែនាំ « តើមានរឿងច្រើនទៀតដែលខ្ញុំគួរតែដឹងមែនទេ ? »( « To Acquire Spiritual Guidance » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ៨ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

កាល ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត អូលីវើរ ខៅឌើរី ស៊ីបា ភេធើរសិន និង ពេត្រុស វីតមើរ ជុញ្ញ័រ បានចាកចេញពីទីក្រុងខឺតឡង់ ហើយទៅកាន់ការងារផ្នែកផ្សេងទៀត នោះពួកគាត់បានចាកចោលអ្នកប្រែចិត្តជឿជាងមួយរយនាក់ ដែលមានថាមពលដ៏ខ្លាំង ប៉ុន្ដែមានបទពិសោធន៍ ឬការដឹកនាំតិចតួច ។ វាគ្មានសៀវភៅក្បួនខ្នាតណែនាំនោះទេ គ្មានការប្រជុំហ្វឹកហ្វឺនភាពជាអ្នកដឹកនាំឡើយ ហើយក៏គ្មានការចាក់ផ្សាយសន្និសីទទូទៅដែរ—ហើយតាមពិតទៅ សូម្បីតែព្រះគម្ពីរមរមនក៏មិនមានច្រើនដែរ ។ អ្នកជឿថ្មីទាំងនេះជាច្រើនបានទទួលយកដំណឹងល្អ ដែលបានស្ដារឡើងវិញតាមរយៈការសន្យានៃការបើកបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យមកពីព្រះវិញ្ញាណ ជាពិសេសអ្វីដែលពួកគេបានដឹងមកពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ( សូមមើល ឧទាហរណ៍ កូរិនថូសទី១ ១២:១–១១ ) ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ការថ្វាយបង្គំមិនធម្មតាមួយចំនួន—រួមមាន ការទម្លាក់ខ្លួនទៅដី ឬការរមួលខ្លួនដូចជាសត្វពស់—កើតមាននៅក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ។ មនុស្សជាច្រើនពិបាកនឹងបែងចែកថា តើការបើកបង្ហាញមួយណាមកពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយមួយណាមិនមែន ។ ដោយឃើញការភាន់ច្រឡំនេះ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានអធិស្ឋានទូលសូមជំនួយ ។ ចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់អនុវត្តបានដូចគ្នានៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ដោយសារមនុស្សបដិសេធ ឬព្រងើយកន្ដើយនឹងការណ៍ខាងវិញ្ញាណជាញឹកញាប់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងថា ការបើកបង្ហាញខាងវិញ្ញាណគឺពិត ហើយបានបញ្ជាក់ពីរឿងខាងវិញ្ញាណទាំងនោះ—អំណោយទានមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ « ត្រូវបានប្រទានឲ្យមក ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អស់អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ [ ទ្រង់ ] ហើយកាន់តាមគ្រប់បញ្ញត្តិទាំងអស់របស់ [ ទ្រង់ ] » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦:៩ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦:១–៦

ពួកអ្នកស្វែងរកដោយស្មោះទាំងអស់ត្រូវបានស្វាគមន៍មកថ្វាយបង្គំនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គួរតែជាការប្រជុំគ្នាដែលស្វាគមន៍ និងបំផុសគំនិតបំផុតនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។ តើព្រះអម្ចាស់ប្រឹក្សាយើងឲ្យទទួលអស់អ្នកដែលចូលរួមក្នុងការប្រជុំរបស់យើង ដូចមានក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦:១–៦ ដូចម្ដេចខ្លះ ? តើមិត្ត និងអ្នកជិតខាងរបស់បងប្អូនមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅនៅក្នុងការបម្រើពេលថ្វាយបង្គំក្នុងវួដរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ? តើបងប្អូនធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីធ្វើឲ្យកន្លែងប្រជុំក្នុងព្រះវិហាររបស់បងប្អូន ជាកន្លែងដែលមនុស្សចង់ត្រឡប់ទៅវិញ ? សូមសញ្ជឹងគិតពីរបៀប ដែលការខិតខំរបស់បងប្អូនក្នុងការធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ អាចមានឥទ្ធិពលលើបទពិសោធន៍របស់បងប្អូន ។

សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី៣ ១៨:២២–២២, មរ៉ូណៃ ៦:៥–៩, វីដេអូ « Welcome » នៅលើគេហទំព័រ ComeUntoChrist.org, « Religious Enthusiasm among Early Ohio Converts » Revelations in Context ទំព័រ ១០៥–១១១ ។

1:17

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦:៧–៣៣

ព្រះបានប្រទានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីប្រទានពរដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។

ពួកបរិសុទ្ធពីដើមបានជឿលើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ប៉ុន្ដែពួកគេត្រូវការការណែនាំមួយចំនួអំពីគោលបំណងរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សាអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដោយប្រើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦:៧–៣៣ សូមសញ្ជឹងគិតពីហេតុអ្វីវាសំខាន់ដែលបងប្អូនត្រូវ « ចងចាំជានិច្ចថា មកពីហេតុអ្វីបានជាអំណោយទានទាំងនេះត្រូវបានប្រទានមក » ( ខទី ៨ ) ។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលខគម្ពីរទាំងនេះអនុវត្តចំពោះសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មកពីអែលឌើរ រ៉ូប៊ើត ឌី ហែល ៖ « អំណោយទានទាំងនេះត្រូវបានប្រទានដល់អស់អ្នកដែលស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ។ អំណោយទានទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យដឹង និងបង្រៀនសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ ។ វានឹងជួយយើងឲ្យផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃ ។ វានឹងដឹកនាំយើងឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងវិញ » ( « Gifts of the Spirit » Ensign ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ១៦ ) ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះទៀតចេញមកពីខគម្ពីរទាំងនេះអំពីការបើកបង្ហាញខាងវិញ្ញាណ ? តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចជួយបងប្អូន « កុំឲ្យត្រូវគេបញ្ឆោត » ( ខទី ៨ ) យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមសញ្ជឹងគិតពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់បងប្អូន—និងរបៀបដែលបងប្អូនអាចប្រើវា « សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ដល់កូនចៅនៃព្រះ » ( ខទី ២៦ ) ។ ប្រសិនបើបងប្អូនមានពរលោកអយ្យកោមួយ វាហាក់បង្ហាញពីអំណោយទាន ដែលបងប្អូនទទួលបាន ។

សូមមើលផងដែរ Topical Guide « Spiritual Gifts » នៅលើគេហទំព័រ topics.ChurchofJesusChrist.org ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៧

ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់រក្សាប្រវត្តិសាស្ដ្រ ។

ការហៅបម្រើរបស់យ៉ូហាន វិតមើរ ឲ្យរក្សាប្រវត្តិមួយអំពីសាសនាចក្រ បានបន្ដជាប្រពៃណីដ៏យូរអង្វែងមួយនៃការមានអ្នករក្សាកំណត់ត្រាក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ព្រះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២៩:១១–១២; ម៉ូសេ ៦:៥; អ័ប្រាហាំ ១:២៨, ៣១ ) ។ តាមពិតទៅ មុខងារជាអ្នកប្រវត្តិសាស្ដ្រ និងអ្នកកត់ត្រាក្នុងសាសនាចក្រនៅតែមាននាសព្វថ្ងៃនេះ ។ ហេតុអ្វីបងប្អូនគិតថា ការរក្សាប្រវត្តិសាស្ដ្រមានសារសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះអម្ចាស់ ? សូមសញ្ជឹងគិតអំពីការណ៍នេះ នៅពេលបងប្អូនអានសេចក្ដីណែនាំរបស់ទ្រង់ដល់យ៉ូហាន វិតមើរអំពីការចាត់តាំងនេះនៅក្នុង កណ្ឌទី ៤៧ ។ សូមពិចារណាផងដែរអំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលបងប្អូនត្រូវកត់ត្រាទុក ។ ឧទាហរណ៍ តើព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនបងប្អូនអ្វីខ្លះ ដែលបងប្អូនចង់រក្សាទុក ?

កាលបងប្អូនសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរទាំងនេះ សូមពិចារណាពីការយល់ដឹងនេះមកពីអែលឌើរ ម៉ាលីន ខេ ជេនសិន ក្នុងពួកចិតសិបនាក់ ដែលបានបម្រើជាអ្នកប្រវត្តិសាស្ដ្រ និងអ្នកកត់ត្រាក្នុងសាសនាចក្រពីឆ្នាំ ២០០៥ ដល់ឆ្នាំ ២០១២ ។

« យើងរក្សាកំណត់ត្រាដើម្បីជួយយើងឲ្យចងចាំ ។… យើងចង់ជួយសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យចងចាំដល់ការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។… មេរៀនទាំងឡាយមកពីអតីតកាលជួយយើងឲ្យដោះស្រាយបញ្ហានាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់យើង ហើយផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមដល់យើងនាពេលអនាគត » ( « There Shall Be a Record Kept among You » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ២៨, ៣៣ ) ។

ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតអំពីកិច្ចការដែលបានធ្វើឡើងនាពេលថ្មីៗនេះ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃសាសនាចក្រ សូមចូលទៅ history.ChurchofJesusChrist.org ។

យ៉ូហាន វិតមើរ ត្រូវបានហៅឲ្យរក្សាប្រវត្តិសាស្ដ្រក្នុងសាសនាចក្រ ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦:២–៦ ។តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះជាគ្រួសារដើម្បីប្រាកដថា មនុស្សដទៃមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅនៅក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្ររបស់យើង ? ( សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ៣ ១៨:២២–២៣ ) ។ រូបភាពដែលអមមកជាមួយគម្រោងមេរៀននេះ អាចបន្ថែមយោបល់ដល់ការពិភាក្សានេះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦:៧–២៦ ។តើយើងឃើញអំណោយទានខាងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះនៅក្នុងគ្នាទៅវិញទៅមក ? តើអំណោយទានទាំងនេះអាចប្រទានពរដល់គ្រួសារយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៧ ។តើបងប្អូនអាចលើកទឹកចិត្តគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យរក្សាប្រវត្តិផ្ទាល់ខ្លួនគេពេញមួយសប្ដាហ៍នេះតាមរបៀបណា ? បងប្អូនអាចចែកចាយកំណត់ហេតុមួយចំនួនមកពីសៀវភៅកំណត់ហេតុផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងប្អូន ឬចែកចាយរឿងមួយអំពីជីដូន ឬជីតា ( សូមមើល FamilySearch.org ) ។ ក្រុមគ្រួសារមួយចំនួនចែកពេលវេលាពីរបីនាទីរាល់សប្ដាហ៍ ដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ពួកគេ ។ បងប្អូនអាចផ្ដល់គំនិតសរសេរមួយចំនួនដូចជា « តើមានអ្វីកើតឡើងនៅសប្ដាហ៍នេះ ដែលយើងចង់ឲ្យចៅៗយើងដឹង ? » ឬ « តើយើងឃើញព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតយើងនាសប្ដាហ៍នេះយ៉ាងណាខ្លះ ? » កុមារតូចៗអាចគូររូបភាពនៃបទពិសោធន៍ពួកគេ ឬបងប្អូនអាចកត់ត្រាដំណើររឿងរបស់ពួកគេទុកឲ្យពួកគេ ។ តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលកើតមកពីការរក្សា « ប្រវត្តិទូទៅ » ? ( ខទី ១ ) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៨ ។ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋអូហៃអូត្រូវបានបញ្ជាឲ្យចែកចាយដីរបស់ពួកគេ ជាមួយអស់អ្នកដែលប្ដូរមករស់នៅអូហៃអូ ពីសហរដ្ឋអាមេរិកភាគខាងកើត ។ តើយើងអាចចែកចាយអ្វីខ្លះ ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងស្នើ ៖ « តើខ្ញុំបានធ្វើល្អ ? »( ទំនុកតម្កើង ទំព័រ ១៣៨ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ប្រើដំណើររឿង និងឧទាហរណ៍ ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើដំណើររឿង និងរឿងប្រៀបប្រដូចដើម្បីបង្រៀនគោលការណ៍ដំណឹងល្អ ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍ និងដំណើររឿងចេញពីជីវិតរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ដែលអាចធ្វើឲ្យគោលការណ៍ដំណឹងល្អមានជីវិតនៅក្នុងគ្រួសាររបស់បងប្អូន ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២២ ) ។

សមាជិកនៅព្រះវិហារ — ព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យដល់ជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ។