« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០–៦២ ៖ ‹ សាច់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់យើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០–៦២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

ភ្លើងជំរំនៅរដ្ឋមិសសួរី ដោយ ប្រាយអិន ម៉ាក ថេលើរ

ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០–៦២

« សាច់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់យើង »

ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានបង្រៀនថា នៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ នោះ« ទីបន្ទាល់នឹងកើនឡើង ។ ការប្តេជ្ញាចិត្តនឹងរឹងមាំឡើង ។ ក្រុមគ្រួសារនឹងទទួលបានការពង្រឹង ។ វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននឹងចាក់ស្រោចមក » ( « The Power of the Word » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៦ ទំព័រ ៨១ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

នៅខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានធ្វើសន្និសីទមួយជាមួយពួកចាស់ទុំនៃសាសនាចក្រក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់ ។ នៅទីនោះ ព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំពួកចាស់ទុំមួយចំនួនទៅជាដៃគូ ហើយបញ្ជូនពួកគេទៅភូមិចាកសុន រដ្ឋមិសសួរី ជាមួយការទទួលខុសត្រូវនេះ ៖ « ផ្សាយតាមផ្លូវតាមរបៀបនោះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥២:១០ ) ។ ពួកចាស់ទុំជាច្រើនបានធ្វើដូច្នោះដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ប៉ុន្ដែអ្នកផ្សេងទៀតមិនបានធ្វើទេ ។ ដូច្នេះនៅពេលដល់ពេលធ្វើដំណើរត្រឡប់មកទីក្រុងខឺតឡង់វិញ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា « ចំពោះមនុស្ស [ ចាស់ទុំ ] ខ្លះ យើងមិនសព្វព្រះហឫទ័យទេ ត្បិតពួកគេមិនព្រមបើកមាត់គេឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេលាក់ការប៉ិនប្រសប់របស់ខ្លួន ដែលយើងបានប្រទានដល់ពួកគេទៅវិញ ពីព្រោះតែការខ្លាចដល់មនុស្ស » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២ ) ។ ពួកយើងជាច្រើនអាចមានអារម្មណ៍អាណិតដល់ពួកចាស់ទុំទាំងនេះ—យើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ស្ទាក់ស្ទើរនឹងបើកមាត់របស់យើង ហើយចែកចាយដំណឹងល្អដែរ ។ ប្រហែលយើងផងដែរត្រូវបានបង្អាក់ដោយ « ការខ្លាចដល់មនុស្ស » ។ ប្រហែលយើងសង្ស័យនឹងភាពស័ក្ដិសម ឬសមត្ថភាពរបស់យើង ។ មិនថាយើងមានហេតុផលយ៉ាងណាទេ ព្រះអម្ចាស់ « ជ្រាបនូវសេចក្ដីកម្សោយនៃមនុស្ស និងចេះជួយ [ ពួកយើង ] » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦២:១ ) ។ ការធានាអះអាងសាជាថ្មីត្រូវបានរាយពេញវិវរណៈទាំងនេះទៅកាន់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាកាលពីដើម ហើយវាអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើការខ្លាចរបស់យើងក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ—ឬការខ្លាចផ្សេងទៀត ដែលយើងអាចត្រូវប្រឈម ៖ « ត្បិតយើងជាព្រះអម្ចាស់ គ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ខាងលើ » ។ « យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាបរិសុទ្ធបាន » ។ « សាច់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់យើង » ។ និង « ចូរសង្ឃឹមឡើង កូនក្មេងតូចអើយ ត្បិតយើងនៅកណ្ដាលពួកអ្នក »( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:៤, ៧; ៦១:៦, ៣៦ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០; ៦២

ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រទ័យ នៅពេលខ្ញុំបើកមាត់ខ្ញុំចែកចាយដំណឹងល្អ ។

យើងទាំងអស់គ្នាបានដកពិសោធន៍ នៅពេលយើងអាចចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងនរណាម្នាក់ ប៉ុន្ដែដោយសារមូលហេតុមួយចំនួន យើងមិនបានចែកចាយ ។ កាលបងប្អូនអានបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាកាលពីដើម ដែលបានខកខានមិនបាន « បើកមាត់គេ » សូមគិតអំពីឱកាសរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ។ តើទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនអំពីដំណឹងល្អដូចជា « ការប៉ិនប្រសប់ » ឬរតនសម្បត្តិមួយមកពីព្រះដោយរបៀបណា ? តើពេលខ្លះយើង « លាក់ការប៉ិនប្រសប់ [ របស់យើង ] » តាមរបៀបណា ?( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០:២, សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ២៥:១៤–៣០ ) ។

ព្រះអម្ចាស់បានកែតម្រូវពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីដើមទាំងនេះ ប៉ុន្ដែទ្រង់ក៏ព្យាយាមបំផុសគំនិតពួកគេផងដែរ ។ តើសារលិខិតលើកទឹកចិត្តអ្វីមកពីទ្រង់ ដែលបងប្អូនរកឃើញនៅក្នុង កណ្ឌទី ៦០ និងទី ៦២ ? តើសារលិខិតទាំងនេះពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់បងប្អូនក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ? នៅថ្ងៃខាងមុខ សូមរកមើលឱកាសបើកមាត់របស់បងប្អូន ហើយចែកចាយអ្វីដែលព្រះបានទុកព្រះទ័យលើបងប្អូន ។

សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៣:៨–១០; ១០៣:៩–១០;ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ « កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ៖ ការចែកចាយអំពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងដួងចិត្តបងប្អូន » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩ ទំព័រ ១៥–១៨ ។

ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅលើឡានក្រុង — ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមនុស្សដទៃ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១:៥–៦, ១៤–១៨

តើទឹកទាំងអស់ត្រូវដាក់បណ្ដាសាដោយព្រះអម្ចាស់ឬ ?

ការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១ គឺជាផ្នែកមួយនៃការព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់អាចជួប ខណៈធ្វើដំណើរទៅក្រុងស៊ីយ៉ូននៅតាមទន្លេមិសសួរី ដែលត្រូវគេដឹងថាមានគ្រោះថ្នាក់នៅពេលនោះ ។ ការព្រមាននេះមិនគួរបកស្រាយឲ្យមានន័យថា យើងគួរចៀសវាងធ្វើដំណើរដោយទឹកនោះទេ ។ ព្រះអម្ចាស់មាន « អស់ទាំងព្រះចេស្ដា » រួមទាំងព្រះចេស្ដាលើទឹកផងដែរ ( ខទី ១ ) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១–៦២

ព្រះអម្ចាស់មានអស់ទាំងព្រះចេស្ដា ហើយអាចរក្សាជីវិតខ្ញុំបាន ។

នៅតាមផ្លូវត្រឡប់ទៅទីក្រុងខឺតឡង់វិញ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រផ្សេងទៀតបានជួបបទពិសោធន៍មួយដែលគម្រាមកំហែងដល់ជីវិតនៅលើទន្លេមិសសួរី ( សូមមើល ពួកបរិសុទ្ធ ទំព័រ ១:១៣៣–៣៤ ) ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រើឱកាសនេះដើម្បីព្រមាន និងណែនាំដល់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១ ដែលលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យដាក់ទីទុកចិត្តរបស់បងប្អូនលើព្រះអម្ចាស់ កាលបងប្អូនប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គផ្ទាល់ខ្លួននោះ ? ឧទាហរណ៍ ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា ព្រះគឺ « អស់កល្បរៀងទៅអស់កល្បជានិច្ច » ( ខទី ១ ) ?

មានការយល់ដឹងស្រដៀងគ្នានៅក្នុង កណ្ឌទី ៦២ ។ តើព្រះអម្ចាស់បង្រៀនបងប្អូនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គទ្រង់ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់នៅក្នុងវិវរណៈនេះ ?

សូមសញ្ជឹងគិតអំពីបទពិសោធន៍ដែលស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿ ដែលបងប្អូនបានមាន នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានជួយបងប្អូនឲ្យយកឈ្នះលើឧបសគ្គខាងវិញ្ញាណ ឬខាងរូបកាយ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦២

ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយចំនួន « ដូចដែលឃើញថាល្អដល់ [ ខ្ញុំ ] » ។

ពេលខ្លះព្រះអម្ចាស់ប្រទានការណែនាំជាក់លាក់ដល់យើង ហើយការណ៍ផ្សេងទៀត ទ្រង់ទុកឲ្យយើងសម្រេចចិត្ត ។ តើបងប្អូនឃើញគោលការណ៍នេះបង្ហាញនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦២ ដោយរបៀបៀណា ? ( សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:៥; ៦១:២២ ) ។ តើបងប្អូនបានឃើញគោលការណ៍នេះក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ? ហេតុអ្វីវាល្អសម្រាប់យើងដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយចំនួន ដោយគ្មានការណែនាំជាក់លាក់មកពីព្រះ ?

សូមមើលផងដែរ អេធើរ ២:១៨–២៥; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៨:២៧–២៨ ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២–៣ ។ហេតុអ្វីពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីដើមមួយចំនួនស្ទាក់ស្ទើរនឹងចែកចាយដំណឹងល្អ ? ហេតុអ្វីពេលខ្លះយើងស្ទាក់ស្ទើរដែរ ? សូមពិចារណាដើរតួសម្ដែងពីរបៀប ដែលសមាជិកគ្រួសារអាចចែកចាយដំណឹងល្អក្នុងមជ្ឈដ្ឋានផ្សេងៗគ្នា ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១:៣៦–៣៩ ។តើយើងឃើញមូលហេតុអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដើម្បី « ត្រូវសង្ឃឹមឡើង » ? ( សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ) ។ ប្រហែលគ្រួសារបងប្អូនអាចសរសេរ ឬគូររូបភាពអំពីអ្វីដែលនាំអំណរដល់ពួកគេ ហើយប្រមូលវាទុកក្នុងក្រឡ « សង្ឃឹម » មួយ ។ ( សូមប្រាកដថាបានបញ្ចូលរូបភាពព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការរំឭកអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ) ។ ពេញមួយសប្ដាហ៍នេះ ពេលសមាជិកគ្រួសារត្រូវការការរំឭកមួយអំពីមូលហេតុដែលត្រូវរីករាយ ពួកគេអាចរើសយកអ្វីមួយពីក្នុងក្រឡនោះបាន ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១:៣៦ ។តើបងប្អូននឹងជួយសមាជិកគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យចងចាំថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺ « នៅកណ្ដាលពួក [ យើង ] » យ៉ាងដូចម្ដេច ? បងប្អូនអាចសម្រេចចិត្តរួមគ្នាពីកន្លែង ដែលត្រូវតាំងរូបភាពទ្រង់មួយនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់បងប្អូន ។ តើយើងអាចយាងព្រះអង្គសង្គ្រោះមកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងតាមរបៀបណា ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦២:៣ ។ប្រហែលបងប្អូនអាចមានការប្រជុំទីបន្ទាល់គ្រួសារមួយ ក្រោយពីការអានខគម្ពីរនេះ ។ ដើម្បីពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃទីបន្ទាល់ បងប្អូនអាចចែកចាយសារលិខិតខ្លះមកពីប្រធាន អិម. រ័សុល បាឡឺត « Pure Testimony » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ៤០–៤៣ ) ។ ហេតុអ្វីវាល្អដើម្បីកត់ត្រាទីបន្ទាល់របស់យើង ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦២:៥, ៨ ។ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់មិនប្រទានបទបញ្ញតិ្តអំពីជីវិតយើងគ្រប់ផ្នែកទៅ ? យោងតាម ខទី ៨ តើយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងស្នើ ៖ « ទីបន្ទាល់ » ទំនុកតម្កើង លេខ ៧៤ ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ចូរឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំការសិក្សារបស់បងប្អូន ។ សូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំបងប្អូន ។ សូមឆាប់ដឹងសំឡេងខ្សឹបរបស់ទ្រង់ កាលទ្រង់ដឹកនាំបងប្អូនទៅរកអ្វីៗ ដែលបងប្អូនត្រូវរៀនរាល់ថ្ងៃ ទោះបីជាការខ្សឹបរបស់ទ្រង់ស្នើថា បងប្អូនត្រូវអាន ឬសិក្សាប្រធានបទមួយខុសពីអ្វីដែលបងប្អូនអានជាធម្មតា ឬតាមរបៀបខុសគ្នាមួយ ។

ព្រះយេស៊ូវបីត្រកងកូនចៀម — *អ្នកគង្វាលល្អ* ដោយ ដេល ផាសុន