« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មិថុនា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៧–៧០ ៖ ‹ មានតម្លៃជាងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងឡាយនៃផែនដីទាំងមូល › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មិថុនា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៧–៧០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២១
ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ មិថុនា
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៧–៧០
« មានតម្លៃជាងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងឡាយនៃផែនដីទាំងមូល »
ទោះបីជាវិវរណៈជាច្រើនក្នុងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាថ្លែងទៅកាន់មនុស្សជាក់លាក់ក្នុងកាលៈទេសៈជាក់លាក់ក្ដី ក៏វិវរណៈទាំងនោះ « មានប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ » ដែរ ( « ទីបន្ទាល់ពួកសាវកដប់ពីរនាក់ចំពោះសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា » បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ) ។ កាលបងប្អូនសិក្សា សូមរកមើលសេចក្ដីពិត និងគោលការណ៍នានាដែលមានប្រយោជន៍ដល់បងប្អូន ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ពីឆ្នាំ ១៨២៨ ដល់ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈជាច្រើនមកពីព្រះអម្ចាស់ រួមទាំងការប្រឹក្សាដ៏ទេវភាពសម្រាប់បុគ្គលទាំងឡាយ សេចក្ដីណែនាំស្ដីពីការគ្រប់គ្រងសាសនាចក្រ និងការនិមិត្តដ៏បំផុសគំនិតសម្រាប់ថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ប៉ុន្តែពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនមិនបានអានវាទេ ។ វិវរណៈទាំងនោះមិនទាន់បានបោះពុម្ពនៅឡើយ ហើយមានច្បាប់ចម្លងតិចតួចណាស់ដែលសរសេរដោយដៃនៅលើក្រដាសដាច់ពីគ្នា ហើយចែកបន្ដគ្នាក្នុងចំណោមសមាជិកឲ្យ និងយកតាមខ្លួនដោយពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។
រួចហើយនៅខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែបបានហៅក្រុមប្រឹក្សាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យពិភាក្សាពីការបោះពុម្ពវិវរណៈទាំងនេះ ។ ក្រោយពីស្វែងរកព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ហើយ ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនេះបានដាក់ផែនការបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិ—ឈ្មោះពីមុននៃព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញានាសព្វថ្ងៃនេះ ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គ្រប់គ្នាអាចអានដោយខ្លួនឯងនូវបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលបានបើកសម្ដែងតាមរយៈព្យាការីនៅរស់ ជាភស្តុតាងជាក់ស្ដែងថា « កូនសោនៃសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយក្នុងនគររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ត្រូវបានផ្ទុកផ្ដាក់ដល់មនុស្សទៀតហើយ » ។ ដោយសារមូលហេតុទាំងនេះ និងមូលហេតុផ្សេងទៀតជាច្រើន ពួកបរិសុទ្ធនាពេលនោះ និងពេលនេះពិចារណាពីវិវរណៈទាំងនេះថា « មានតម្លៃជាងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងឡាយនៃផែនដីទាំងមូល » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧០ ក្បាលកណ្ឌ ) ។
សូមមើល ពួកបរិសុទ្ធ ទំព័រ ១:១៤០–៤៣ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៧:១–៩; ៦៨:៣–៦
ព្រះនៅក្បែរពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ហើយពាក្យពេចន៍ដែលពួកគេនិយាយគឺក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។
ការសម្រេចចិត្តដើម្បីបោះពុម្ពវិវរណៈដែលបានទទួលដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មើលទៅហាក់ដូចជាការសម្រេចចិត្តដ៏ងាយមួយ ប៉ុន្ដែថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រពីដើមមួយចំនួនមិនប្រាកដថា វាគឺជាគំនិតដ៏ល្អមួយនោះទេ ។ មានការបារម្ភមួយអំពីភាពមិនឥតខ្ចោះក្នុងការប្រើភាសារបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដើម្បីសរសេរវិវរណៈទាំងនោះ ។ វិវរណៈក្នុងកណ្ឌទី ៦៧ កើតមានជាចម្លើយចំពោះការបារម្ភនោះ ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្យាការី និងវិវរណៈមកពី ខទី ១–៩ ? តើបងប្អូនទទួលបានការយល់ដឹងបន្ថែមអ្វីខ្លះមកពី ៦៨:៣–៦ ?
ពីមុនព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិត្រូវបានបោះពុម្ព ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួនបានចុះហត្ថលេខាលើទីបន្ទាល់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរមួយថា វិវរណៈនៅក្នុងគម្ពីរនេះគឺពិត ។ ដើម្បីមើលច្បាប់ចម្លងនៃទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ សូមមើល « Testimony, circa 2 November 1831 » Revelation Book 1, 121 នៅលើគេហទំព័រ josephsmithpapers.org ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៨:១–៨
ការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឆ្លុះបញ្ចាំងពីព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
ពាក្យពេចន៍នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះត្រូវបានថ្លែង កាលអួរសុន ហៃឌ៍ និងអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវបានហៅឲ្យ « ប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អដ៏អស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ដោយសារព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ ពីប្រជាជនមួយទៅប្រជាជនមួយ និងពីដែនដីមួយទៅដែនដីមួយ » ( ខទី ១ ) ។ តើការប្រកាសនៅក្នុង ខទី ៤ អាចជួយនរណាម្នាក់ដែលត្រូវបញ្ជូនឲ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើពាក្យសម្ដីទាំងនេះអនុវត្តចំពោះបងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមគិតពីគ្រាមួយដែលបងប្អូនត្រូវបាន « បណ្ដាលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( ខទី ៣ ) ឲ្យនិយាយ ឬធ្វើអ្វីមួយ ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអាចផ្ដល់ទំនុកចិត្តឲ្យបងប្អូនធ្វើតាមការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណ ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៨:២៥–២៨
ឪពុកម្តាយទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្រៀនដល់កូនៗរបស់ពួកខ្លួន ។
ស៊ិស្ទើរ ចយ ឌី ចូនស៍ ប្រធានអង្គការបឋមសិក្សាទូទៅបានបង្រៀនថា « គន្លឹះ [ មួយ ] ដើម្បីជួយកុមារតូចៗក្លាយជាអ្នកទប់ទល់នឹងអំពើបាប គឺត្រូវចាប់ផ្ដើមតាំងពីវ័យក្មេងឲ្យចេះស្រឡាញ់គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍គ្រឹះនៃដំណឹងល្អ—តាមរយៈព្រះគម្ពីរ មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ កូនសៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ចម្រៀងកុមារ ទំនុកតម្កើង និងទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង—ដែលនឹងដឹកនាំកុមារតូចៗទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ( « ជំនាន់ទប់ទល់នឹងអំពើបាប » Ensign or Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៨៨ ) ។
ស្របតាម គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៨:២៥–២៨ តើមាន « គោលលទ្ធិគ្រឹះនៃដំណឹងល្អ » ណាខ្លះ ដែលស៊ិស្ទើរចូនស៍បានលើកឡើង ដែលឪពុកម្ដាយគួរបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកខ្លន ? ហេតុអ្វីការណ៍នេះជាការទទួលខុសត្រូវដ៏សំខាន់ដែលបានផ្ដល់ដល់ឪពុកម្ដាយ ? តើបងប្អូននឹងនិយាយអ្វីទៅកាន់ឪពុក/ម្ដាយ ដែលមិនមានអារម្មណ៍ស័ក្ដិសមនឹងបង្រៀនការណ៍ទាំងនេះដល់កូនៗរបស់គេ ?
សូមមើលផងដែរ ថាត អរ ខាលីស្ទើ « មាតាបិតា ៖ ជាគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អសំខាន់បំផុតរបស់កូនៗខ្លួន » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៣២–៣៤ ។
គេហដ្ឋានគឺជាកន្លែងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់កូនចៅរៀនដំណឹងល្អ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៧:១០–១៤ ។តើការច្រណែន ការខ្លាច និងអំនួតរារាំងយើងមិនឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបណា ? ហេតុអ្វី « មនុស្សខាងសាច់ឈាម » មិនអាចនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះអម្ចាស់បាន ? ( ខទី ១២, សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ៣:១៩ ) ។ តើយើងរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលបំផុសគំនិតយើងឲ្យ « ស៊ូនៅក្នុងសេចក្ដីអត់ធន់ចុះ រហូតដល់ [ យើង ] បានល្អឥតខ្ចោះ » ? ( ខទី ១៣ ) ។
ជាគ្រួសារ បងប្អូនក៏អាចរំឭកសាលិខិតរបស់អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍—នៅទីបញ្ចប់ » ( Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៤០–៤២ ) បានដែរ ។
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៨:៣–៤ ។សមាជិកគ្រួសារអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ ដែលបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេថា ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកបម្រើព្រះអម្ចាស់គឺជា « ព្រះហឫទ័យនៃព្រះអម្ចាស់ » « នឹងគំនិតនៃព្រះអម្ចាស់ » និង « ព្រះចេស្ដានៃព្រះចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ( ខទី ៤ ) ។ ឬ ពួកគេអាចរកមើលសារលិខិតក្នុងសន្នីទូទៅថ្មីៗនេះ ដែលអនុវត្តចំពោះឧបសគ្គដែលគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចកំពុងប្រឈម ។
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៨:២៥–៣៥ ។ខគម្ពីរទាំងនេះមាននូវការប្រឹក្សាដ៏សំខាន់ចំពោះ « បណ្ដាជននៃក្រុងស៊ីយ៉ូន » ( ខទី ២៦ ) ។ តើយើងទទួលបានការបំផុសគំនិតឲ្យកែលម្អអ្វីខ្លះ ក្រោយពីអានខគម្ពីរទាំងនេះហើយ ? វាអាចសប្បាយរីករាយដើម្បីបង្កើតរូបភាព ដែលបង្ហាញពីគោលការណ៍មួយចំនួនក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ហើយលាក់វាពេញផ្ទះរបស់បងប្អូន ។ រួចហើយ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ៗពេលនរណាម្នាក់រកឃើញរូបភាពមួយ បងប្អូនអាចប្រើវាជាឱកាសមួយដើម្បីបង្រៀនអំពីគោលការណ៍នោះ ។ ហេតុអ្វីគេហដ្ឋានគឺជាកន្លែងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់កូនចៅរៀនការណ៍ទាំងនេះ ?
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៩:១–២ ។អូលីវើរ ខៅឌើរី ត្រូវបានបញ្ជូនទៅរដ្ឋមិសសួរីឲ្យបោះពុម្ពច្បាប់ចម្លងសរសេរដៃនៃវិវរណៈរបស់ព្យាការី ដោយមានប្រាក់កាសមកជួយកសាងសាសនាចក្រនៅទីនោះផង ។ តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការប្រឹក្សាអ្វីខ្លះនៅក្នុង ខទី ១ អំពីដំណើររបស់អូលីវើរ ? ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីនៅជាមួយមនុស្ស «ពិតហើយស្មោះត្រង់ » ? ( ខទី ១ ) ។ តើមិត្តភក្ដិបានជះឥទ្ធិពលលើយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ ឬអាក្រក់នៅពេលណា ? តើយើងអាចក្លាយជាឥទ្ធិពលល្អលើមនុស្សដទៃដោយរបៀបណា ?
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧០:១–៤ ។ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការទទួលខុសត្រូវដល់ពួកអែលឌើរមួយចំនួន ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើការបោះពុម្ពវិវរណៈទាំងនេះ ។ ទោះជាយើងមិនមានការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់នោះក្ដី តើយើងអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជា « អ្នកកាន់កាប់ត្រួតត្រាលើវិវរណៈ និងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ » ( ខទី ៣ ) តាមអត្ថន័យបែបណា ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។
ចម្រៀងស្នើ ៖ « ផ្ទះជាស្ថានសួគ៌លើផែនដី » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៨៥ ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
អនុវត្ដបទគម្ពីរមកក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ បន្ទាប់ពីអានវគ្គបទគម្ពីរមួយ សូមឲ្យសមាជិកគ្រួសារអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ឧទាហរណ៍ បងប្អូនអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតពីស្ថានភាពដូចគ្នា ដែលពួកគេអាចជួប ដែលទាក់ទងនឹងគោលការណ៍ដំណឹងល្អដូចគ្នានេះ ។
ព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិ ឈ្មោះគម្ពីរមុនហៅថាជា ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ត្រូវបានបោះពុម្ពនៅលើកាសែតដូចជាកាសែតមួយនេះ ។