« ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ វិច្ឆិកា ។ ហេព្រើរ ៧–១៣ ៖ ‹ ធ្វើជាសម្តេចសង្ឃ ខាងឯសេចក្តីល្អដែលត្រូវមក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ វិច្ឆិកា ។ ហេព្រើរ ៧–១៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

មិលគីស្សាដែកប្រសិទ្ធពរដល់អាប់រ៉ាម ដោយ វ៉លធើរ រ៉េន

ថ្ងៃទី ១១–១៧ ខែ វិច្ឆិកា

ហេព្រើរ ៧–១៣

« ធ្វើជាសម្តេចសង្ឃ ខាងឯសេចក្តីល្អដែលត្រូវមក »

នៅពេលបងប្អូនអាន ហេព្រើរ ៧–១៣ បងប្អូនអាចទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចកត់ត្រាវាទុក ឧទាហរណ៍ បងប្អូនអាចកត់ត្រាវានៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះនៅលើរឹមទំព័រព្រះគម្ពីររបស់បងប្អូន ឬនៅក្នុងកម្មវិធីបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

ជួនកាលពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ត្រូវរងការ « ត្មះតិះដៀល ហើយធ្វើទុក្ខ » ដែលអាចរញ្ជួយដល់ទំនុកចិត្តរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ហេព្រើរ ១០:៣២–៣៨ ) ។ ប៉ុលបានដឹងថា ពួកយូដាដែលបានប្រែចិត្តជឿសាសនាគ្រីស្ទានកំពុងជួបនូវការបៀតបៀនយ៉ាងដំណំដោយសារតែជំនឿថ្មីរបស់ពួកគេ ។ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ គាត់បានរំឭកពួកគេអំពីទំនៀមទម្លាប់ដ៏យូរអង្វែងរបស់ពួកអ្នកជឿដ៏ស្មោះត្រង់មកពីប្រវត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេដូចជា ៖ អេបិល ហេណុក ណូអេ អ័ប្រាហាំ សារ៉ា យ៉ូសែប និងម៉ូសេ—« ស្មរបន្ទាល់មួយហ្វូង » ដែលថាការសន្យារបស់ព្រះគឺជាការពិត ហើយមានតម្លៃដើម្បីរង់ចាំ ( ហេព្រើរ ១២:១ ) ។ កេរមរតកនៃសេចក្ដីជំនឿនេះត្រូវបានចែកចាយដោយអស់អ្នកដែលរំពឹងមើល « ដល់ព្រះយេស៊ូវដ៏ជាមេផ្តើម ហើយជាមេសម្រេចសេចក្តីជំនឿរបស់យើង » ( ហេព្រើរ ១២:២ ) ។ ដោយសារតែទ្រង់ នៅពេលណាដែលមារសត្រូវធ្វើឲ្យយើងចង់ « ដកខ្លួនថយ » នោះយើងអាច « ចូលទៅជិតទាំងមានចិត្តស្មោះត្រង់ និងចិត្តដឹងពិតប្រាកដ ហើយសេចក្តីជំនឿ » ទៅវិញ ( ហេព្រើរ ១០:២២, ៣៨ ) ។ ចំពោះយើង ក៏ដូចជាពួកបរិសុទ្ធជំនាន់បុរាណផងដែរ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា « សម្តេចសង្ឃ ខាងឯសេចក្តីល្អដែលត្រូវមក » ( ហេព្រើរ ៩:១១ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

ហេព្រើរ ៧:១–២២

បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកគឺជាបព្វជិតភាពខ្ពស់ជាង ។

អស់រយៈពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍ ពួកសាសន៍យូដាបានអនុវត្តបព្វជិតភាពលេវី ក៏ត្រូវបានស្គាល់ថាជាបព្វជិតភាពអើរ៉ុនផងដែរ ។ ប៉ុន្តែដោយសារភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកដែលខ្ពស់ជាងត្រូវបានប្រទានមក ដែលវាបានផ្ដល់នូវពរជ័យកាន់តែមហិមាផងដែរ ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកមកពី ហេព្រើរ ៧ ? នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួនអំពីសេចក្ដីពិតដែលបងប្អូនអាចរកឃើញថាមាន ៖

ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៧:៣, ២១ ៖អស់អ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក « មានភាពដូចជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » និងជា « [ ពួកសង្ឃជាន់ខ្ពស់ ] ជារៀងរាបដរាបតទៅ » ។

ហេព្រើរ ៧:១១ ៖បព្វជិតភាពលេវីពុំផ្ដល់ « ភាពឥតខ្ចោះ » នោះទេ ហេតុដូច្នោះហើយត្រូវបានជំនួសដោយមិលគីស្សាដែក ( សូមមើល គ. និង ស. ៨៤:១៨–២២ ) ។

ហេព្រើរ ៧:២០–២១ ៖បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកត្រូវបានទទួលតាមរយៈសម្បថមួយ ( សូមមើល គ. និង ស. ៨៤:១៩–៤៤ ) ។

តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនបានទទួលមកពីបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និងពិធីបរិសុទ្ធដែលមានមកជាមួយនឹងវានោះ ?

សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ១៣:១–១៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៣៦–៤៦; ប្រធានបទដំណឹងល្អ « Melchizedek Priesthood » topics.lds.org; សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « Melchizedek » scriptures.lds.org; ហិនរី ប៊ី អាវរិង « Faith and the Oath and Covenant of the Priesthood » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៦១–៦៤; ដាល្លិន អេក អូក « The Keys and Authority of the Priesthood » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤៩–៥២ ។

ហេព្រើរ ៩:១–១០:២២

ពិធីបរិសុទ្ធពីជំនាន់បុរាណ និងសម័យទំនើបចង្អុលបង្ហាញទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ពួកអ្នកអានហេព្រើរពីដើមក្នុងសំបុត្រនេះ ច្បាស់ជាស្គាល់ច្បាស់អំពីរោងឧបោសថពីបុរាណ និងពិធីបរិសុទ្ធនានាដែលប៉ុលបានពិពណ៌នា ។ ប៉ុន្តែមានពួកគេមួយចំនួនពុំបានទទួលស្គាល់ពេញលេញថា គោលបំណងនៃពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះចង្អុលបង្ហាញទៅរកពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។

នៅជំនាន់ព្រះគម្ពីរប៊ីប នៅក្នុងថ្ងៃបុណ្យប្រចាំឆ្នាំមួយដែលហៅថា ថ្ងៃនៃដង្វាយធួន សង្ឃជាន់ខ្ពស់ម្នាក់បានចូលទៅក្នុងកន្លែងដែលបរិសុទ្ធបំផុត ( ឬបរិសុទ្ធនៃអស់ទាំងបរិសុទ្ធបំផុត ) នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធយេរូសាឡិម ហើយបូជាសត្វពពែ ឬសត្វចៀមដើម្បីធ្វើឲ្យធួនចំពោះអំពើបាបនៃអ៊ីស្រាអែល ។ ប៉ុលបានពន្យល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ដែលបានថ្វាយពលិកម្មតែមួយគត់—ជាជីវិតរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់—ដើម្បីធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបរបស់លោកិយ ( សូមមើល ហេព្រើរ ៩:២៤–១០:១៤ ) ។

ចូរគិតអំពីពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយដែលបងប្អូនបានចូលរួមនៅពេលបច្ចុប្បន្ន ។ តើពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះចង្អុលបង្ហាញអ្នកឲ្យទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ?

ដើម្បីរៀនបន្ថែមអំពីពិធីការរបស់ពួកសាសន៍យូដាពីជំនាន់ដើម និងនិមិត្តរូបរបស់វា សូមមើលវីដេអូ « The Tabernacle » និង « Sacrifice and Sacrament » ( LDS.org ) ។

ហេព្រើរ ១១

សេចក្ដីជំនឿតម្រូវឲ្យមានការទុកចិត្តទៅលើការសន្យារបស់ព្រះ ។

បើមនុស្សម្នាក់បានសុំឲ្យអ្នកឲ្យនិយមន័យពាក្យ សេចក្ដីជំនឿ តើបងប្អូននឹងនិយាយអ្វីខ្លះ ? ស៊ិស្ទើរ អាននី ស៊ី ភិនហ្គ្រី ជាអតីតសមាជិកនៃគណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ បានដកស្រង់ភាសាមកពី ហេព្រើរ ១១ ដើម្បីផ្ដល់នូវនិយមន័យនេះថា ៖ « សេចក្តីជំនឿ ដែលជាសមត្ថភាពខាងវិញ្ញាណដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលនៃការសន្យាទាំងឡាយដែលបានមើលឃើញ ‹ ពីចម្ងាយ › ប៉ុន្តែដែលអាចនឹងមិនទទួលបាននៅក្នុងជីវិតនេះ គឺជារង្វាស់ដ៏ពិតមួយនៃអស់អ្នកដែលជឿពិត » ( « Seeing the Promises Afar Off » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ១៤ ) ។

សូមពិចារណាធ្វើការបង្កើតនិយមន័យផ្ទាល់ខ្លួនអំពីសេចក្ដីជំនឿ នៅពេលបងប្អូនពិចារណាអំពីគំនិតយោបល់នៅក្នុង ហេព្រើរ ១១ ។ តើគំរូនៃមនុស្សដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងជំពូកនេះ បង្រៀនបងប្អូនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីជំនឿ ? ( សូមមើលផងដែរ អេធើរ ១២:៦–២២ ) ។

សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៣២:២១, ២៦–៤៣; ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « An High Priest of Good Things to Come » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៣៦–៣៨; ប្រធានបទដំណឹងល្អ « Faith in Jesus Christ » topics.lds.org ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖

ហេព្រើរ ១០:៣២–៣៦

បងប្អូនអាចនឹងអញ្ជើញសមាជិកគ្រួសារឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណនៅពេលពួកគេទទួលអារម្មណ៍ « បំភ្លឺ » ដោយសេចក្ដីពិត ។ តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះអាចជួយយើង « កុំបោះបង់ចោលទំនុកចិត្ត [ របស់យើង ] » នៅក្នុងគ្រានៃការសាកល្បង ឬការសង្ស័យយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ហេព្រើរ ១១

តើបងប្អូនអាចជួយសមាជិកគ្រួសារបងប្អូនឲ្យរៀនមកពីគំរូស្មោះត្រង់ដែលបានប្រាប់នៅក្នុង ហេព្រើរ ១១ យ៉ាងដូចម្ដេច ? វាអាចនឹងសប្បាយដើម្បីធ្វើការសម្ដែងរឿងអំពីគំរូមួយចំនួនទាំងនេះ ។ ឬ ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចពិភាក្សាអំពីគំរូរបស់មនុស្សស្មោះត្រង់ដទៃទៀតដែលបងប្អូនស្គាល់—រួមមានទាំងជីដូនជីតា អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ និងសមាជិកក្នុងសហគមន៍របស់បងប្អូន ។

ហេព្រើរ ១២:២

យោងតាមខគម្ពីរនេះ ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវស្ម័គ្រព្រះទ័យស៊ូទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខនៅលើឈើឆ្កាងដូច្នេះ ? តើរឿងនេះបង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចស៊ូទ្រាំការសាកល្បងរបស់យើងអ្វីខ្លះ ? ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានផ្ដល់នូវការយល់ដឹងដ៏ជាជំនួយមួយចំនួនអំពីខគម្ពីរនេះនៅក្នុងសារលិខិតរបស់លោក « អំណរ និងការរស់រានខាងវិញ្ញាណ » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៨១–៨៤ ) ។

ហេព្រើរ ១២:៥–១១

ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់វាយផ្ចាល និងកែតម្រូវយើង ? តើសមាជិកគ្រួសារទាំងឡាយបានកត់សម្គាល់អ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ទតមើលទៅលើការវាយផ្ចាល នៅពេលបងប្អូនសិក្សាខគម្ពីរទាំងនេះជាមួយគ្នា ? តើខគម្ពីរទាំងនេះជះឥទ្ធិពលមកលើរបៀបដែលបងប្អូនផ្ដល់ ឬទទួលការវាយផ្ចាលយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមប្រើតន្ត្រីដើម្បីយាងព្រះវិញ្ញាណមក ហើយរៀនអំពីគោលលទ្ធិ ។ គណៈប្រធានទីមួយបានមានប្រសាសន៍ថា « តន្ត្រីមានឥទ្ធិពលដែលគ្មានព្រំដែនដើម្បីជម្រុញ [ យើង ] ឆ្ពោះ ទៅរកជីវភាពខាងវិញ្ញាណកាន់តែមហិមា » ( អារម្ភកថារបស់គណៈប្រធានទីមួយ » ទំនុកតម្កើង ទំព័រ x ។ ប្រហែលជាមានចម្រៀងមួយអំពីសេចក្ដីជំនឿ ដូចជា « ស្មោះនឹងជំនឿ » ( ទំនុកតម្កើង លេខ ១៦០ ) នឹងបំពេញបន្ថែមទៅលើការពិភាក្សាជាគ្រួសារមកពី ហេព្រើរ ១១ ។

ម៉ូតទីក្រុងយេរូសាឡិមសម័យបុរាណ — និមិត្តសញ្ញានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធពីបុរាណ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយបានបង្រៀនអំពីតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។