« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ ៖ ‹ ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា
រ៉ូម ១–៦
« ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ »
ការកត់ត្រាពីការបំផុសគំនិតនឹងជួយបងប្អូនឲ្យចងចាំពីអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណកំពុងបង្រៀនបងប្អូន ។ សូមពិចារណាធ្វើការកត់ត្រាពីរបៀបដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍អំពីការបំផុសគំនិតនេះផងដែរ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
មកដល់ពេលដែលប៉ុលសរសេរសំបុត្រទៅកាន់សមាជិកសានាចក្រនៅទីក្រុងរ៉ូម ដែលជាក្រុមផ្សេងមួយពីពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ នោះសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរីកចម្រើនខ្លាំងជាងជាក្រុមនៃពួកអ្នកជឿតូចមួយមកពីកាលីឡេទៅទៀត ។ ប្រហែលជារយៈពេល ២០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះមានក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៅស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែង ដែលពួកសាវកអាចធ្វើដំណើរទៅ—រួមទាំងទីក្រុងរ៉ូម ជារដ្ឋធានីនៃអាណាចក្រដ៏ខ្លាំងក្លាមួយ ។ ប៉ុន្តែ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអាណាចក្ររ៉ូមដ៏ធំ នោះសាសនាចក្រគឺតូចតាចណាស់ ហើយជាញឹកញាប់គឺជាគោលដៅនៃការបៀតបៀន ។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនោះ មនុស្សខ្លះអាចមានអារម្មណ៍ថាមាន « សេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ »—ប៉ុន្តែពិតណាស់ ប៉ុលមិនខ្មាសទេ ។ លោកបានដឹង ហើយបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា អំណាចដ៏ពិតដែល « ជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ » គឺមាននៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( រ៉ូម ១:១៦ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
តើសំបុត្រជាអ្វីទៅ ហើយតើសំបុត្រនេះបានរៀបចំឡើងដោយរបៀបណា ?
សំបុត្រគឺជាលិខិតដែលបានសរសេរដោយថ្នាក់ដឹកនាំរបស់សាសនាចក្រទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅកន្លែងផ្សេងៗក្នុងពិភពលោក ។ សាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រច្រើនបំផុតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី–ដែលចាប់ផ្ដើមពីគម្ពីររ៉ូម ហើយបញ្ចប់ក្នុងគម្ពីរហេព្រើរ ។ សំបុត្រទាំងឡាយរបស់លោកត្រូវបានរៀបចំឡើងតាមប្រវែង លើកលែងតែគម្ពីរហេព្រើរប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សំបុត្ររបស់ប៉ុល » ) ។ ទោះជាគម្ពីររ៉ូមគឺជាសំបុត្រទីមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក្ដី តែតាមពិតវាត្រូវបានសរសេរឡើងនៅជិតចុងបញ្ចប់នៃការធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ប៉ុលទៅហើយ ។
« មនុស្សសុចរិតនឹងរស់នៅដោយអាងសេចក្តីជំនឿ » ។
និយមន័យដូចខាងក្រោមអាចនឹងជួយបងប្អូនឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសំបុត្រដែលសរសេរទៅកាន់ពួករ៉ូម ៖
-
ក្រឹត្យវិន័យ ។នៅពេលប៉ុលសរសេរអំពី « ក្រឹត្យវិន័យ » នោះលោកសំដៅទៅលើក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ។ ពាក្យ « ការ » នៅក្នុងការសរសេររបស់ប៉ុល វាបានសំដៅដល់សកម្មភាពខាងក្រៅដែលទាក់ទងនឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ និងកិច្ចការដែលតម្រូវឲ្យមាននៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ គឺខុសពី « ច្បាប់ខាងឯសេចក្តីជំនឿ » ដែលមានពិពណ៌នានៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៣–៣១ ។
-
ការកាត់ស្បែក ការមិនកាត់ស្បែក ។កាលពីបុរាណ ការកាត់ស្បែកគឺជាទីសម្គាល់ ឬនិមិត្តសញ្ញាមួយនៃការធ្វើសេចក្ដីសញ្ញានឹងព្រះដែលបានធ្វើឡើងជាមួយអ័ប្រាហាំ ។ ប៉ុលបានប្រើពាក្យ « ការកាត់ស្បែក » ដើម្បីសំដៅដល់ពួកយូដា ( ប្រជារាស្ត្រក្នុងសេចក្ដីសញ្ញា ) និង « មិនកាត់ » ដើម្បីសំដៅដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។ សូមសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែល រ៉ូម ២:២៥–២៩ បង្រៀនថាតើការធ្វើជារាស្ត្រក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះមានអត្ថន័យយ៉ាងណា ។ សូមកត់ចំណាំថា ការកាត់ស្បែកលែងជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ទៀតហើយ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៥:២៣–២៩ ) ។
-
ការរាប់ជាសុចរិត រាប់ជាសុចិរត បានរាប់ជាសុចរិត ។ពាក្យទាំងនេះសំដៅទៅលើការផ្ដាច់បាប ឬការអត់ទោសពីអំពើបាប ។ នៅពេលយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត យើងត្រូវបានអភ័យទោស បានប្រកាសភាពស្អាតពីកំហុស ហើយមានសេរីភាពពីការដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏អស់កល្បជានិច្ចចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ។ នៅពេលបងប្អូនឃើញពាក្យទាំងនេះ សូមកត់ចំណាំថា ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យការរាប់ទុកជាសុចរិតអាចធ្វើទៅបាន ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « រាប់ជាសុចរិត, ការរាប់ជាសុចរិត » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org; ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « Justification and Sanctification » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ១៨–២៥ ) ។ នៅក្នុងគម្ពីររ៉ូម ពាក្យដូចជា « សុចរិត » និង « សេចក្តីសុចរិត » អាចឃើញថាជាន័យដូចនឹងពាក្យដូចជា « ត្រឹមត្រូវ » និង « ការរាប់ជាសុចរិត » ដែរ ។
-
ព្រះគុណ ។ព្រះគុណគឺជា « ទេវភាព … ជំនួយឬកម្លាំង របស់ព្រះដែលបានប្រទានឲ្យតាមរយៈសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ តាមរយៈព្រះគុណ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ ហើយទទួលបានជីវិតអមតភាព ។ បន្ថែមពីលើនោះទៀត « ព្រះគុណគឺជាអំណាចមួយដែលអាចធ្វើអ្វីបានទាំងអស់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យបុរស និងស្ត្រីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងការលើកតម្កើង បន្ទាប់ពីពួកគេបានចំណាយពេលខិតខំអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេផ្ទាល់ » ។ យើងមិនទទួលបានព្រះគុណតាមរយៈការខិតខំរបស់យើងទេ ប៉ុន្តែគឺព្រះគុណនេះហើយ ដែលផ្ដល់ដល់យើងនូវ « កម្លាំង និងជំនួយដើម្បីធ្វើការណ៍ល្អ ដែល [ យើង ] មិនអាចរក្សាបានទេ បើមិនដោយសារព្រះគុណទេនោះ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ »; សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី២ ២៥:២៣; ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « The Gift of Grace » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៧–១០; ប្រាត វីលឃុស « His Grace Is Sufficient » Liahona ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤៣–៤៥ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីររ៉ូម សូមកត់ត្រាពីអ្វីដែលបងប្អូនរៀនអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សកម្មភាពរបស់ខ្ញុំគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំង ហើយចម្រើនការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់ខ្ញុំ ។
ពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដាមួយចំនួននៅរ៉ូម ជាក់ស្ដែងនៅតែជឿថា ពិធីសាសនា និងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេនាំមកនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ រឿងនេះហាក់ដូចជាបញ្ហាមួយដែលពុំអនុវត្តតទៅទៀតទេ ពីព្រោះយើងពុំបានរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេទៀតឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលបងប្អូនអានការសរសេររបស់ប៉ុល ជាពិសេស រ៉ូម ២:១៧–២៩ សូមគិតអំពីការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងប្អូនដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ តើទង្វើរបស់បងប្អូន ដូចជាការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ឬការចូលរួមនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ កំពុងធ្វើឲ្យការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់បងប្អូនជ្រាលជ្រៅ ហើយពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះគ្រីស្ទដែរឬទេ ? ( សូមមើល អាលម៉ា ២៥:១៥–១៦ ) ។ តើមានអ្វីដែលបងប្អូនគួរតែផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីធ្វើឲ្យទង្វើរបស់បងប្អូននាំទៅរកការផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តដែរឬទេ ?
សូមមើលផងដែរ ដាល្លិន អេក អូក « The Challenge to Become » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៣២–៣៤ ។
តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំអាចត្រូវបានអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ។
មនុស្សមួយចំនួនអាចមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្តចំពោះការប្រកាសដ៏មោះមុតរបស់ប៉ុលថា « គ្មានអ្នកណាសុចរិតសោះ សូម្បីតែម្នាក់ក៏គ្មានផង » ( រ៉ូម ៣:១០ ) ។ ប៉ុន្តែក៏មានសារលិខិតប្រកបដោយក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងពួករ៉ូមផងដែរ ។ សូមស្វែងរកសារលិខិតនេះនៅក្នុង ជំពូក ៣ និង ៥ ហើយពិចារណាថាតើហេតុអ្វីក៏ការចងចាំ « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » ( រ៉ូម ៣:២៣ ) គឺជាជំហានដ៏សំខាន់មួយឆ្ពោះទៅរកការរៀន « មានអំណរក្នុងក្ដីសង្ឃឹម » តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( រ៉ូម ៥:២ ) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី » ។
ប៉ុលបានបង្រៀនថា ដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគួរតែផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលយើងរស់នៅ ។ តើសេចក្ដីថ្លែងណាខ្លះនៅក្នុង រ៉ូម ៦ ដែលពិពណ៌នាពីរបៀបនៃការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយបងប្អូនឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី » ? ( ខទី ៤ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្នុងគ្រួសារ
-
រ៉ូម ១:១៦–១៧ ។តើយើងអាចបង្ហាញថាយើង « មិនខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
រ៉ូម ៣:២៣–២៨ ។កាលដែលបងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចពិភាក្សាអំពីភាពខុសគ្នារវាង « ការទទួលបាន » ព្រះគុណរបស់ព្រះ ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានឡើយ និងការទទួលយកព្រះគុណ ដែលជាអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ។ តើនៅពេលណាខ្លះដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះគុណរបស់ព្រះ ? តើយើងអាចទទួលព្រះគុណកាន់តែពេញលេញដោយរបៀបណា ?
-
រ៉ូម ៥:៣–៥ ។តើមានទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះដែលយើងបានជួប ? តើទុក្ខលំបាកទាំងនេះបានជួយយើងឲ្យអភិវឌ្ឍភាពអត់ធ្មត់ ទទួលបទពិសោធន៍ និងក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
រ៉ូម ៦:៣–៦ ។តើប៉ុលបាននិយាយអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអំពីនិមិត្តរូបនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ? ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចរៀបផែនការដើម្បីចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលខាងមុខ ។ ឬនរណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចចែកចាយរូបភាព ឬការចងចាំអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ឬនាង ។ តើការធ្វើ និងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងជួយយើងឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ពិធីបុណជ្រមុជទឹកគឺជានិមិត្តសញ្ញានៃការចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីមួយក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ចម្រៀងដែលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ពេលខ្ញុំបានជ្រមុជទឹក » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៥៣ ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
សួរសំណួរនៅពេលបងប្អូនសិក្សា ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សាបទគម្ពីរនេះ នោះសំណួរជាច្រើនអាចកើតមានក្នុងគំនិតបងប្អូន ។ សូមពិចារណាអំពីសំណួរទាំងនេះ ហើយស្វែងរកចម្លើយ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុង រ៉ូម ១–៦ បងប្អូនអាចរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរ « តើព្រះគុណជាអ្វី ? »
ចូរកុំខ្លាចឡើយ ដោយ ហ្គ្រេក ខេ អុលសិន