« ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា ។ ពេត្រុស ទី១ និង ទី២ ៖ ‹ ត្រេកអរសាទរក្នុងទ្រង់ ដោយសេចក្តីអំណរដ៏ប្រសើរ ដែលរកថ្លែងមិនបាន › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា ។ ពេត្រុស ទី១ និង ទី២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ព្រះគ្រីស្ទកំពុងផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដោយ រ៉ូប៊ើត ធី បារែត
ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា
ពេត្រុស ទី១ និង ទី២
« ត្រេកអរសាទរក្នុងទ្រង់ ដោយសេចក្តីអំណរដ៏ប្រសើរ ដែលរកថ្លែងមិនបាន »
នៅពេលបងប្អូនអាន សំបុត្ររបស់ពេត្រុស នោះបងប្អូនអាចទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណ ។ សូមកត់ត្រាវាភ្លាមៗ ខណៈដែលបងប្អូន « នៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណនៅឡើយនោះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៦:៨០ ) ដើម្បីឲ្យបងប្អូនអាចចាប់នូវអ្វីដែលព្រះបង្រៀនបងប្អូនបានត្រឹមត្រូវ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើការព្យាករមួយដែលច្បាស់ជាបានធ្វើឲ្យពេត្រុសជ្រួលច្របល់ ។ ទ្រង់បានប្រាប់ជាមុនថា ពេត្រុសនឹងត្រូវបានគេធ្វើទុក្ករកម្មដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់ ដោយទាំងនាំ « ទៅឯកន្លែង ដែល [ គាត់ ] មិនចង់ទៅផង … ដើម្បីនឹងបង្ហាញពីបែបយ៉ាងណា ដែលគាត់ត្រូវស្លាប់ ប្រយោជន៍ដើម្បីនឹងលើកតម្កើងព្រះ » ( យ៉ូហាន ២១:១៨–១៩ ) ។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្ររបស់លោក លោកបានដឹងថា ទុក្ករកម្មដែលបានព្យាករនេះបានខិតជិតមកដល់ហើយ ៖ « វេលាដែលខ្ញុំត្រូវដោះត្រសាលនេះចេញ នោះដល់ឆាប់ហើយ ដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង ទ្រង់បានបង្ហាញខ្ញុំ » ( ពេត្រុស ទី២ ១:១៤ ) ។ ប៉ុន្ដែពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុសពុំមាននូវការភ័យខ្លាច ឬទុទិដ្ឋិនិយមនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យ « មានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំង » ទោះបីជាពួកគេត្រូវ « រងទុក្ខព្រួយជាយូរបន្ដិចដោយកើតមានសេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗក៏ដោយ » ។ គាត់បានទូន្មានពួកគេឲ្យចងចាំថា « ការសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿ [ របស់ពួកគេ ] » នឹងនាំទៅរក « សេចក្ដីសរសើរ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងសិរីល្អក្នុងកាលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់លេចមក » និងដើម្បី « សេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ព្រលឹង [ របស់ពួកគេ ] » ( ពេត្រុស ទី១ ១:៦–៧, ៩ ) ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់ពេត្រុសច្បាស់ជាបានលួងលោមចិត្តដល់អស់ពួកបរិសុទ្ធជំនាន់មុន ដូចដែលវាកំពុងលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធនាសព្វថ្ងៃនេះ ដែរក៏ជាអ្នក « មានចំណែកក្នុងការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យ [ យើងទាំងអស់គ្នា ] បានត្រេកអររីករាយជាខ្លាំងក្នុងកាលដែលសិរីល្អទ្រង់លេចមក » ( ពេត្រុស ទី១ ៤:១៣ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ពេត្រុស ទី១ ១:៣–៩; ២:១៩–២៤; ៣:១៤–១៧; ៤:១២–១៩
ខ្ញុំអាចរកឃើញអំណរនៅក្នុងគ្រានៃការសាកល្បង និងការរងទុក្ខ ។
រយៈពេលបន្ទាប់ពីការឆ្កាងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជាគ្រាដ៏សុខស្រួលដើម្បីធ្វើជាអ្នកាន់ គ្រិស្គសាសនាម្នាក់នោះទេ ហើយសំបុត្រទីមួយរបស់ពេត្រុសទទួលស្គាល់អំពីបញ្ហានោះ ។ នៅក្នុងជំពូកបួនដំបូង បងប្អូននឹងកត់សម្គាល់ពីពាក្យ និងឃ្លាទាំងឡាយដែលពិពណ៌នាពីភាពលំបាក ៖ ទុក្ខព្រួយ, សេចក្តីល្បួង, ព្រួយលំបាក, ភ្លើងដ៏ក្តៅក្រហាយ និង ការរងទុក្ខ ( សូមមើល ពេត្រុស ទី១ ១:៦; ២:១៩; ៤:១២–១៣ ) ។ ប៉ុន្តែបងប្អូនក៏នឹងសង្កេតឃើញពាក្យដែលហាក់ដូចជាពោរពេញដោយអំណរផងដែរ—បងប្អូនអាចនឹងចង់ធ្វើបញ្ជីមួយអំពីអ្វីដែលបងប្អូនរកឃើញ ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលបងប្អូនអាន ពេត្រុស ទី១ ១:៣–៩; ២:១៩–២៤; ៣:១៤–១៧ និង ៤:១២–១៩ តើមានអ្វីខ្លះដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់បងប្អូនថា បងប្អូនអាចស្វែងរកអំណរទោះជានៅកណ្ដាលស្ថានភាពលំបាកៗក្ដី ?
បងប្អូនក៏អាចអានសារលិខិតរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន « Joy and Spiritual Survival » ( Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៨១–៨៤ ) ហើយរកមើលភាពស្រដៀងគ្នារវាងអ្វីដែលពេត្រុសបានបង្រៀន និងអ្វីដែលប្រធាន ណិលសុន បានបង្រៀន ។ តើមានអ្វីខ្លះអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលនាំអំណរដល់បងប្អូន ?
សូមមើលផងដែរ រីកាដូ ភី ហ្គីមេណេស្ស « Finding Refuge from the Storms of Life » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ១០១–៣ ។
ដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសដល់មរណជន ដើម្បីពួកគេអាចទទួលបានការកាត់ក្ដីដោយយុត្តិធម៌ ។
នៅថ្ងៃមួយ មនុស្សគ្រប់រូបនឹងឈរនៅទីជំនុំជម្រះ ហើយ « នឹងត្រូវរាប់រៀបទូលដល់ព្រះវិញ ដែលទ្រង់រៀបនឹងជំនុំជម្រះ ទាំងមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់ » ( ពេត្រុស ទី១ ៤:៥ ) ។ តើព្រះអាចជំនុំជម្រះមនុស្សទាំងអស់ដោយយុត្តិធម៌ដោយរបៀបណា នៅពេលដែលឱកាសដើម្បីយល់ដឹង និងរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ពួកគេមានភាពខុសប្លែកយ៉ាងខ្លាំងនោះ ? សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិដែលពេត្រុសបានបង្រៀននៅក្នុង ពេត្រុស ទី១ ៣:១៨–២០; ៤:៦ ជួយឆ្លើយសំណួរនេះ ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះបានពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើភាពស្មើភាព និងភាពយុត្តិធម៌របស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដើម្បីស្វែងយល់គោលលទ្ធិនេះបន្ថែមទៀត សូមសិក្សាក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ ដែលជាវិវរណៈមួយដែលប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានទទួលនៅពេលលោកបានសញ្ជឹងគិតអំពីការសរសេរទាំងនេះរបស់ពេត្រុស ។ តើសេចក្ដីពិតបន្ថែមទៀតអ្វីខ្លះ ដែលប្រធាន ស្ម៊ីធបានរៀន ?
សូមមើលផងដែរ Gospel Topics « Baptisms for the Dead » នៅលើគេហទំព័រ topics.ChurchofJesusChrist.org ។
តាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំអាចអភិវឌ្ឍនិស្ស័យនៃព្រះរបស់ខ្ញុំ ។
តើបងប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ការប្រែក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការអភិវឌ្ឍតាមគុណលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ គឺជារឿងដែលមិនអាចធ្វើទៅបានដែរឬទេ ? អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែលស៍ បានផ្ដល់គំនិតដ៏លើកទឹកចិត្តនេះអំពីរបៀបដែលយើងអាចអភិវឌ្ឍគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ៖ « គុណលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ…ជាគុណលក្ខណៈដ៏ចាំបាច់បន្ថែមឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដែលអភិវឌ្ឍក្នុងខ្លួនយើងនូវរបៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺថា យើងពុំអាចទទួលបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយដូចជាព្រះគ្រីស្ទដោយពុំទទួលយក ហើយជះឥទ្ធិលដល់មនុស្សដទៃបានឡើយ ។ កាលដែលបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយរឹងមាំ នោះបុគ្គលិកលក្ខណៈជាច្រើនទៀតក៏រឹងមាំដែរ » ( « Becoming a Disciple of Our Lord Jesus Christ » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៤៦ ) ។
គុណសម្បត្តិនីមួយៗដូចជាព្រះគ្រីស្ទដែលយើងអភិវឌ្ឍជួយយើងត្បាញព្រំខាងវិញ្ញាណមួយនៃភាពជាសិស្ស ។
កាលដែលបងប្អូនអាន ពេត្រុស ទី២ ១:១–១១ សូមសញ្ជឹងគិតអំពីគុណលក្ខណៈ « ជានិស្ស័យនៃព្រះ » ដែលមានរៀបរាប់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តាមបទពិសោធន៍របស់បងប្អូន តើវាជាគុណលក្ខណៈដែល « ចាំបាច់បន្ថែមឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក » ដូចដែលអែលឌើរ ហែលស៍ បានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើវាស្ថាបនាគ្នាទៅវិញទៅមកដោយរបៀបណា ? តើយើងរៀនអ្វីខ្លះទៀតមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីដំណើរការនៃការប្រែក្លាយឲ្យកាន់តែមានលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
បងប្អូនក៏អាចនឹងសញ្ជឹងគិតពី « សេចក្តីសន្យាដ៏ធំបំផុត ហើយវិសេសផង » ដែលព្រះប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់—រួមទាំងបងប្អូនផងដែរ ( ពេត្រុស ទី២ ១:៤ ) ។ សារលិខិតរបស់អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា « Exceeding Great and Precious Promises » ( Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៩០–៩៣ ) អាចជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីអ្វីដែលការសន្យាទាំងនោះ និងរបៀបដើម្បីទទួលបានវា ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្នុងគ្រួសារ
-
ពេត្រុស ទី១ ២:៥–១០ ។នៅពេលបងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន សូមពិចារណាអំពីការប្រើដុំថ្មច្រើនដុំដើម្បីជួយសមាជិកគ្រួសារឲ្យមើលឃើញនឹងភ្នែកនូវការបង្រៀនរបស់ពេត្រុស ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជា « ថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក » ។ តើយើងប្រៀបដូចជា « ថ្ម [ រស់ ] » ដែលព្រះកំពុងប្រើដើម្បីស្ថាបនានគររបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងរៀនអ្វីខ្លះទៀតមកពីពេត្រុសអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងតួនាទីរបស់យើងនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ? តើពេត្រុសមានសារលិខិតអ្វីខ្លះមកកាន់គ្រួសាររបស់បងប្អូន ?
-
ពេត្រុស ទី១ ៣:៨–១៧ ។តើយើងអាច « បានប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីនឹងតបឆ្លើយ » ដល់អ្នកទាំងឡាយដែលសួរយើងអំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចនឹងរីករាយក្នុងការដើរតួក្នុងស្ថានភាពដែលមានមនុស្សម្នាក់មកសួរពួកគេអំពីដំណឹងល្អ ។
-
ពេត្រុស ទី១ ៣:១៨–២០; ៤:៦ ។តើគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ភ្ជាប់ទៅនឹងបុព្វការីជនរបស់បងប្អូន ? ប្រហែលជាបងប្អូនអាចប្រារព្ធពិធីខួបកំណើតរបស់បុព្វការីជនដែលបានស្លាប់ទៅហើយ ដោយការរៀបចំអាហារដែលពួកគាត់ចូលចិត្ត មើលរូបថត ឬប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវនៃជីវិតរបស់ពួកគាត់ ។ បើអាចធ្វើទៅបាន បងប្អូនក៏អាចដាក់ផែនការដើម្បីទទួលពិធីបរិសុទ្ធសម្រាប់បុព្វការីជនរបស់បងប្អូននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ( សម្រាប់ជំនួយ សូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រ FamilySearch.org ) ។
-
ពេត្រុស ទី២ ១:១៦–២១ ។នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ពេត្រុសបានរំឭកពួកបរិសុទ្ធអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅលើភ្នំប្រែរូប ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ១៧:១–៩ ) ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះ មកពីខគម្ពីរទាំងនេះអំពីការបង្រៀនរបស់ព្យាការី ? ( សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:៣៨ ) ។ តើមានអ្វីខ្លះដែលបានផ្ដល់ទំនុកចិត្តដល់យើងឲ្យធ្វើតាមព្យាការីដែលនៅរស់សព្វថ្ងៃនេះ ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ចម្រៀងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ខ្ញុំកំពុងធ្វើ—ពង្សប្រវត្តិ » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១០០ ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
« ប្រុងប្រៀបជានិច្ច » ។ គ្រាបង្រៀនមិនផ្លូវការនៅតាមគេហដ្ឋានអាចកើតមាន និងកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន ដូច្នេះវាសំខាន់ដើម្បីឆ្លៀតឱកាសចាប់យកវានៅពេលដែលវាមកដល់ ។ តើបងប្អូនអាចព្យាយាម « ប្រុងប្រៀបជានិច្ច » ដើម្បីបង្រៀនសមាជិកគ្រួសាររបស់បងប្អូនអំពីសេចក្ដីពិតដំណឹងល្អ ហើយចែកចាយ « សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា » ( ពេត្រុស ទី១ ៣:១៥ ) នៅពេលគ្រាបង្រៀននោះកើតមានឡើងដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១៦ ) ។
ទោះជាពេត្រុសប្រឈមមុខនឹងការបៀតបៀន និងការផ្ទុយច្រើនក្ដី ក៏គាត់បន្ដរស់នៅខ្ជាប់ខ្ជួនតាមទីបន្ទាល់របស់គាត់អំពីព្រះគ្រីស្ទដែរ ។