« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ មេសា ។ និក្ខមនំ ១៤–១៧ ៖ ‹ ឈប់សិន ចាំមើលសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ មេសា ។ និក្ខមនំ ១៤–១៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

សមុទ្រក្រហម

ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ មេសា

និក្ខមនំ ១៤–១៧

« ឈប់សិន ចាំមើលសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា »

ព្រះបានបង្គាប់ម៉ូសេ ឲ្យសរសេរអំពីបទពិសោធន៍របស់លោក « ចុះក្នុងសៀវភៅទុកជាសេចក្តីរំឭក ហើយនិទានប្រាប់ » ដល់យ៉ូស្វេ ( និក្ខមនំ ១៧:១៤ ) ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ការកត់ត្រាបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកនឹងជួយអ្នក និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឲ្យចងចាំសេចក្តីល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវបានជាប់ ។ សមុទ្រក្រហមនៅម្ខាង ហើយទាហានរបស់ផារ៉ោន បានមកពីម្ខាងទៀត ។ តាមមើលទៅ ការរត់គេចរបស់ពួកគេចេញពី ស្រុកអេស៊ីព្ទ ហាក់ដូចជាមានរយៈពេលខ្លី ។ ប៉ុន្តែព្រះមានសារសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលថា ទ្រង់ចង់ឲ្យពួកគេចងចាំអស់គ្រប់តំណ ៖ « កុំខ្លាចអី… ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងច្បាំងជំនួសអ្នករាល់គ្នា » ( និក្ខមនំ ១៤:១៣–១៤ ) ។

ចាប់តាំងពីពេលនោះ នៅពេលប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះត្រូវការសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីក្លាហាន ជាញឹកញាប់ពួកគេងាកទៅរកដំណើររឿងនៃការរំដោះដ៏អព្ភូតហេតុរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ នៅពេលនីហ្វៃចង់បំផុសគំនិតដល់បងៗរបស់លោក លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ចូរយើងមានកម្លាំងខ្លាំង ដូចលោកម៉ូសេ ត្បិតលោកពិតជាបាននិយាយទៅទឹកនៅក្នុងសមុទ្រក្រហម ហើយទឹកក៏បែកចេញជាពីរចំណែក ដើម្បីឲ្យពួកអយ្យកោយើងឆ្លងកាត់ទៅលើដីគោក » ( នីហ្វៃទី ១ ៤:២ ) ។ នៅពេលស្តេច លិមហៃ ចង់ឲ្យប្រជារាស្រ្តដែលជាប់ជាឈ្លើយរបស់ទ្រង់ « ងើបមុខ [ របស់ពួកគេ ]ឡើង ហើយអររីករាយចុះ » ទ្រង់បានរំឭកពួកគេពីដំណើររឿងដូចគ្នានេះ ( ម៉ូសាយ ៧:១៩ ) ។ នៅពេលអាលម៉ាចង់ថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់កូនប្រុសរបស់លោកពីព្រះចេស្តារបស់ព្រះ នោះលោកក៏យោងទៅដំណើររឿងនេះដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៦:២៨ ) ។ ហើយនៅពេលយើងត្រូវការការរំដោះ—នៅពេលយើងត្រូវការសេចក្តីជំនឿបន្តិចទៀត នៅពេលយើងត្រូវការដើម្បី « ឈប់សិន ចាំមើលសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា »—នោះយើងអាចចងចាំពីរបៀបដែល « ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានជួយពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យរួចពីកណ្តាប់ដៃនៃពួកសាសន៍អេស៊ីព្ទ » ( និក្ខមនំ ១៤:១៣, ៣០ ) ។

គំនិតយោបល់ផ្សេងៗសម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

និក្ខមនំ ១៤

ទ្រង់មានព្រះចេស្តាដើម្បីរំដោះខ្ញុំ ។

កាលអ្នកអាន និក្ខមនំ ១៤:១—១០ សូមស្រមៃថាសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអាចមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលពួកគេបានឃើញទាហានរបស់ផារ៉ោនខិតជិតមកដល់ ។ ប្រហែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវការអព្ភូតហេតុមួយ ដើម្បីរស់ពីឧបសគ្គដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះ ។ តើអ្នករៀនអ្វីចេញពី និក្ខមនំ ១៤:១៣–៣១ ដែលអាចជួយស្វែងរកការរំដោះរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះបានប្រទានការរំដោះចេញពីការលំបាក ? សូមសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលអ្នកបានឃើញព្រះចេស្តានៃការរំដោះរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។

សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៨:២–៣; អិល ថម ភែរី « The Power of Deliverance » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៩៤–៩៧ ផែនទីព្រះគម្ពីរប៊ីប ទី២ « ការធ្វើដំណើររបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលពីស្រុកអេស៊ីព្ទ និងការចូលស្រុកកាណាន » ។

និក្ខមនំ ១៥:២២–២៧

ព្រះអម្ចាស់អាចធ្វើឲ្យរឿងល្វីងក្លាយជាផ្អែមល្ហែមបាន ។

នៅពេលអ្នកអាននៅក្នុង និក្ខមនំ ១៥:២២–២៧ អំពីការធ្វើដំណើររបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលឆ្ពោះទៅកាន់ដែនដីសន្យា សូមគិតអំពីអ្វីៗនៅក្នុងជីវិតអ្នកដែលហាក់ដូចជា « ល្វីង » ដូចជាទឹកនៃ ម៉ារ៉ា ។ សូមពិចារណានូវសំណួរដូចមានខាងក្រោមនៅពេលដែលអ្នកសញ្ជឹងគិតខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ តើព្រះអម្ចាស់អាចធ្វើឲ្យរឿងល្វីងនៅក្នុងជីវិតអ្នកទៅជារឿងផ្អែមយ៉ាងដូចម្តេច ? តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះមានតម្លៃអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? តើ ខទី ២៦ និង ២៧ ផ្តល់យោបល់អ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរជ័យដល់យើងនៅពេលយើងស្តាប់តាមសំឡេងទ្រង់ ?

និក្ខមនំ ១៥:២៣–២៧; ១៦:១–១៥; ១៧:១–៧

ខ្ញុំអាចទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ ទោះបីជាក្នុងពេលលំបាកក្តី ។

វាគួរឲ្យចង់រិះគន់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ពីព្រោះពួកគេបានរអ៊ូរទាំ ឬត្អូញត្អែរ នៅពេលកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេជួបការលំបាក សូម្បីតែក្រោយពីអ្វីៗដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេហើយក្តី ។ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកអាន និក្ខមនំ ១៥:២៣–២៧; ១៦:១–១៥; ១៧:១–៧ សូមសញ្ជឹងគិតថាតើអ្នកធ្លាប់ធ្វើរឿងដូចគ្នានេះដែរឬទេ ។ តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះចេញពីបទពិសោធន៍របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលអាចជួយអ្នកកាត់បន្ថយការរអ៊ូរទាំ ហើយកាន់តែទុកចិត្តទៅលើព្រះទាំងស្រុង ? ឧទាហរណ៍ តើមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះដែលអ្នកសម្គាល់ឃើញអំពីរបៀបដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានឆ្លើយតបនឹងការលំបាក ហើយនឹងរបៀបដែលម៉ូសេបានឆ្លើយតប ? តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះ ?

សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ១ ២:១១–១២, « Sin of Murmuring » ( វីដេអូ ), ChurchofJesusChrist.org ។

ស្រ្តីកំពុងប្រមូលនំម៉ាន៉ា — នំម៉ាន៉ាចេញពីព្រះបានប្រទានអាហារដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលខាងរូបកាយ នោះយើងក៏ត្រូវការការចិញ្ចឹមបីបាច់ខាងវិញ្ញាណជាប្រចាំផងដែរ ។ គំនូរលើជញ្ជាំង ដោយ លីអូផូល ប្រូកណឺ

និក្ខមនំ ១៦

ខ្ញុំគួរស្វែងរកការចិញ្ចឹមបីបាច់ខាងវិញ្ញាណជាប្រចាំ ។

មានមេរៀនខាងវិញ្ញាណជាច្រើនដែលយើងអាចរៀនចេញពីអព្ភូតហេតុនៃនំម៉ាន៉ា ដែលមាននៅក្នុង និក្ខមនំ ១៦ ។ សូមកត់សម្គាល់ពីសេចក្តីណែនាំលម្អិតដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលអំពីរបៀបប្រមូល ប្រើប្រាស់ និងថែរក្សានំម៉ាន៉ា ( សូមមើល និក្ខមនំ ១៦:១៦, ១៩, ២២–២៦ ) ។ តើអ្នករកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងសេចក្តីណែនាំទាំងនេះដែលអនុវត្តចំពោះអ្នក កាលដែលអ្នកស្វែងរកការចិញ្ចឹមបីបាច់ខាងវិញ្ញាណជាប្រចាំ ?

សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ៦:៣១–៣៥, ៤៨–៥៨ និងវីដេអូ « Daily Bread: Pattern » « Daily Bread: Experience » និង « Daily Bread: Change » ( ChurchofJesusChrist.org ) ។

និក្ខមនំ ១៧:១–៧

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាថ្មដាខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ និងទឹករស់របស់ខ្ញុំ ។

សូមគិតអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ នៅពេលអ្នកអាន និក្ខមនំ ១៧:១–៧ ។ តើព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ដូចជាថ្មដាចំពោះអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើល ទំនុកដំកើង ៦២:៦–៧; ហេលេមិន ៥:១២ ) ។ តើទ្រង់ដូចជាទឹកយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើល យ៉ូហាន ៤:១០–១៤; កូរិនថូសទី ១ ១០:១–៤; នីហ្វៃទី ១ ១១:២៥ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

និក្ខមនំ ១៤:១៣–២២ ។សមាជិកគ្រួសាររបស់អ្នកអាចរីករាយនឹងការព្យាយាមដើម្បី « ញែក » ទឹកនៅក្នុងចាន ឬអាងមុជទឹក ដូចជាម៉ូសេបានញែកសមុទ្រក្រហមដែរ ។ សូមជួយពួកគេយល់ថា សមុទ្រក្រហមពុំអាចញែកចេញដោយគ្មានព្រះចេស្តារបស់ព្រះឡើយ ។ តើយើងបានឃើញព្រះចេស្តារបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង និងជីវិតនៃបុព្វការីជនរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច ?

និក្ខមនំ ១៥:១–២១ ។បន្ទាប់ពីការឆ្លងសមុទ្រក្រហមដោយអព្ភូតហេតុរួចមក សាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានច្រៀង សរសើរតម្កើងដែលត្រូវបានស្គាល់ថាជាចម្រៀងនៃម៉ូសេ ដែលមាននៅក្នុង និក្ខមនំ ១៥:១–២១ ។ សូមស្វែងរកនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះជាក្រុមគ្រួសារនូវឃ្លាទាំងឡាយដែលថ្លែងពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងឃ្លាដ៏មានអត្ថន័យផ្សេងទៀត ។ បន្ទាប់មកអ្នកអាចច្រៀងទំនុកតម្កើងដែលរំឭកក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់អ្នក ។

និក្ខមនំ ១៦:១–៥; ១៧:១–៧ ។ការអាន និក្ខមនំ ១៦:១–៥ និង ១៧:១–៧ អាចដឹកនាំទៅរកការពិភាក្សាអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះជានំបុ័ងនៃជីវិត ជាទឹករស់ និងជាថ្មដារបស់យើង ។ តើដំណើររឿងទាំងនេះរំឭកយើងអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ បានធ្វើសម្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្តេច ? ដោយសារជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សារបស់អ្នក អ្នកអាចអាន យ៉ូហាន ៤:១០–១៤; ៦:២៩–៣៥, ៤៨–៥១; ហេលេមិន ៥:១២; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០:៧៧, ៧៩ ។

និក្ខមនំ ១៧:៨–១៦ ។អ្នកអាចសម្តែងដំណើររឿងរបស់អើរ៉ុន និង ហ៊ើរ ដែលលើកដៃរបស់ម៉ូសេឡើង ហើយសូមពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលរឿងនេះអាចជានិមិត្តរូបពីរបៀបដើម្បីគាំទ្រអស់អ្នកដែលព្រះបានហៅឲ្យដឹកនាំយើង ។ អ្នកក៏អាចធ្វើឲ្យឃើញពីភាពផ្ទុយគ្នានៃគំរូរបស់អើរ៉ុន និង ហ៊ើរ និងការរអូរទាំរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលប្រឆាំងនឹងម៉ូសេ ( ដែលបានពិពណ៌នានៅទូទាំង ជំពូកទី ១៥–១៧ ) ។ តើវិធីណាខ្លះដែលយើងអាចជួយ ហើយគាំទ្រដល់ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើង ? តើយើង និងថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើងបានទទួលពរជ័យអ្វីខ្លះនៅពេលយើងធ្វើបែបនេះ ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងដែលបានស្នើ ៖ « ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៦ ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ស្វែងរកគំនិតយោបល់ខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក ។ នៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងគ្រួសាររបស់អ្នក សូមកុំដាក់កំហិតខ្លួនរបស់អ្នកទៅនឹងខគម្ពីរដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងគម្រោងសិក្សាទាំងនេះ ។ ព្រះអម្ចាស់ប្រហែលជាមានសារសម្រាប់អ្នកនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះដែលពុំបានបញ្ជាក់នៅទីនេះ ។ សូមស្វែងរកការបំផុសគំនិតប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។

ម៉ូសេកំពុងញែកសមុទ្រក្រហម — រូបភាពម៉ូសេកំពុងញែកសមុទ្រក្រមហម ដោយ រ៉ូប៊ើតធី បារេត