« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា អេធើរ ១២–១៥ ៖ ‹ ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះការណ៍ទាំងអស់ត្រូវបានបំពេញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា អេធើរ ១២–១៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ឆ្នាំ ២០២០

អេធើរលាក់ខ្លួននៅក្នុងរូងភ្នំ ដោយ ហ្គែរី អ៊ីណេស ស្ម៊ីធ

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា

អេធើរ ១២–១៥

« ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះការណ៍ទាំងអស់ត្រូវបានបំពេញ »

ពេលអ្នកអាន អេធើរ ១២–១៥ សូមគិតអំពីកុមារដែលអ្នកបង្រៀន ។ យោបល់សម្រាប់សកម្មភាពនានានៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះអាចបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យមានគំនិតផ្សេងទៀត ដែលនឹងជួយបំពេញតាមតម្រូវការរបស់កុមារនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នក ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមជួយឲ្យកុមារឲ្យគិតពីដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីមនុស្សដែលបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ ។ គំរូមួយចំនួនអាចរកឃើញនៅក្នុង អេធើរ ១២:១១–២២ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារតូចៗ

អេធើរ ១២:៦–២២

សេចក្តីជំនឿគឺជាការជឿទៅលើអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ ។

មរ៉ូណៃបានចែកចាយគំរូមួយចំនួនអំពីមនុស្សដែលសម្រេចបានកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ដោយសារតែសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចប្រើគំរូទាំងនេះ ដើម្បីបង្រៀនកុមារអំពីសេចក្តីជំនឿ ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមអាន « សេចក្ដីជំនឿគឺជាអ្វីដែលសង្ឃឹមចង់បាន ហើយមើលមិនឃើញ » មកពី អេធើរ ១២:៦ ឲ្យកុមារស្តាប់ ហើយសូមឲ្យពួកគេថាឃ្លានោះឡើងវិញជាមួយអ្នក ។ សូមប្រាប់កុមារអំពីអ្វីដែលអ្នកជឿ ទោះបីអ្នកពុំអាចមើលវាឃើញក្តី ហើយជួយកុមារឲ្យគិតពីឧទាហរណ៍បន្ថែម ។ ចម្រៀង « ជំនឿ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៥០–៥១ ) ឬចម្រៀងផ្សេងទៀតអំពីសេចក្តីជំនឿអាចជួយបាន ។
សូមបង្ហាញរូបភាពដែលបង្ហាញពីគំរូនៃសេចក្តីជំនឿនៅក្នុង អេធើរ ១២:១៣–១៥, ២០–២១ ( សូមមើល សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ លេខ ៧៨, ៨៥ និងទំព័រសកម្មភាពសប្តាហ៍នេះ ) ។ សូមឲ្យកុមារប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលពួកគេឃើញនៅក្នុងរូបភាព និងអ្វីដែលពួកគេដឹងអំពីរឿងទាំងនោះ ។ សូមនិយាយជាមួយកុមារអំពីរបៀបដែលបុគ្គលទាំងនេះបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿ និងអ្វីដែលបានកើតឡើងដោយសារតែសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ។
សូមលេងល្បែងទស្សន៍ទាយមួយជាមួយកុមារ ។ សូមផ្តល់តម្រុយឲ្យពួកគេអំពីមនុស្សស្មោះត្រង់ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង អេធើរ ១២:១៣–១៥, ១៩–២០ រហូតដល់កុមារអាចទាយថា តើពួកគេជានរណា ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យកុមារលេងល្បែងកម្សាន្តនេះម្តងទៀត ដោយឆ្លាស់វេនគ្នាផ្តល់តម្រុយអំពីមនុស្សដដែលនោះ ( ឬមនុស្សស្មោះត្រង់ផ្សេងទៀត ) ដោយទុកឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាំងអស់ទាយ ។ សូមចែកចាយអ្វីដែលអ្នកកោតសរសើរអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់មនុស្សទាំងនេះ ។

អេធើរ ១២:២៣–២៧

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយខ្ញុំឲ្យរឹងមាំ ។

ជួនកាលកុមារប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ទន់ខ្សោយគឺដូចជាមរ៉ូណៃបានជួបដែរ ។ សូមជួយពួកគេឲ្យរៀនពីអ្វីដែលមរ៉ូណៃបានរៀន—ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាច « ធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែ » បាន ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមពិពណ៌នាឲ្យកុមារស្តាប់នូវកិច្ចការមួយដែលតម្រូវឲ្យប្រើកម្លាំងកាយខ្លាំងដើម្បីសម្រេចកិច្ចការនោះ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយឧទាហរណ៍នានាអំពីកិច្ចការដែលពួកគេពុំរឹងមាំល្មមដើម្បីធ្វើវាក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ តើយើងអាចប្រែជាមានភាពរឹងមាំល្មមដើម្បីសម្រេចកិច្ចការទាំងនោះតាមរបៀបណា ? សូមពន្យល់ថា យើងក៏មានកិច្ចការខាងវិញ្ញាណត្រូវធ្វើផងដែរ ប៉ុន្តែជួនកាលយើងមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណ ។ មរ៉ូណៃបានទទួលអារម្មណ៍នេះអំពីការសរសេររបស់លោកនៅលើផ្ទាំងចំណារ ។ សូមអាន អេធើរ ១២:២៧ ឲ្យកុមារស្ដាប់ ។ តើព្រះអម្ចាស់បានសន្យាអ្វីខ្លះចំពោះអស់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ?
សូមចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ឲ្យធ្វើកិច្ចការលំបាកៗបាន ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់កុមារថា ប្រសិនបើពួកគេស្វែងរកជំនួយពីទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវអាចជួយពួកគេឲ្យរឹងមាំបាន ទោះបីពួកគេមានអារម្មណ៍ថាទន់ខ្សោយក្តី ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារធំៗ

អេធើរ ១២:៥–៦

សេចក្តីជំនឿគឺជាការជឿទៅលើអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ ។

កុមារដែលអ្នកបង្រៀនកំពុងស្ថាបនាគ្រឹះនៃទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ។ ការទូន្មានរបស់មរ៉ូណៃអំពីសេចក្តីជំនឿ មាននៅក្នុង អេធើរ ១២:៦ អាចជួយពួកគេបាន ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមពន្យល់ថា ព្យាការីអេធើរបានព្យាយាមបង្រៀនពួកសាសន៍យ៉ារេឌ អំពី« ការណ៍ដ៏ធំ ហើយអស្ចារ្យ » ប៉ុន្តែពួកគេពុំជឿលើអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ឡើយ ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យអាន អេធើរ ១២:៥ ដើម្បីរកមើលពីមូលហេតុដែលពួកគេពុំជឿ ។ តើមានអ្វីខ្លះដែលព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងជឿ ទោះបីយើងមើលវាពុំឃើញក្តី ? សូមអាន អេធើរ ១២:៦ ជាមួយគ្នា ។ តើមរ៉ូណៃបានបង្រៀនអ្វីខ្លះដល់ប្រជាជន ដែលពុំជឿលើសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណ ដោយសារពួកគេពុំអាចមើលឃើញសេចក្តីពិតទាំងនោះ ?
សូមបង្ហាញរូបភាពមួយដល់កុមារម្នាក់ដោយពុំអនុញ្ញាតឲ្យកុមារផ្សេងទៀតមើល ហើយសូមឲ្យកុមារពិពណ៌នាពីរូបភាពនោះប្រាប់ទៅសិស្សទាំងអស់នៅក្នុងថ្នាក់ ។ ប្រសិនបើមានពេល សូមឲ្យកុមារផ្សេងទៀតឆ្លាស់វេនគ្នាធ្វើកិច្ចការដូចគ្នានោះជាមួយនឹងរូបភាពផ្សេង ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន អេធើរ ១២:៦ ហើយរកមើលឃ្លានេះ ៖ « សេចក្ដីជំនឿគឺជាអ្វីដែលសង្ឃឹមចង់បាន ហើយមើលមិនឃើញ » ។ តើយើងបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលយើងមើលមិនឃើញទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
សូមឲ្យកុមារអានឃ្លានេះនៅក្នុង អេធើរ ១២:៦ ៖ « អ្នករាល់គ្នាពុំទទួលសាក្សីឡើយ លុះដល់ពេលក្រោយពីការសាកល្បងនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកសិន » ។ សូមជួយកុមារឲ្យយល់ថា នៅពេលយើងគោរពបទបញ្ញត្តិ នោះយើងអាចដឹងថា វាជាការពិត ។ សូមឲ្យពួកគេគិតអំពីគោលការណ៍ដំណឹងល្អ ដែលព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានទីបន្ទាល់អំពីវា ដូចជាការថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ ការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទុកជាបរិសុទ្ធ ឬការរស់នៅតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ បន្ទាប់មក សូមសរសេរ ដើម្បីទទួលបានទីបន្ទាល់មួយអំពី ខ្ញុំត្រូវ នៅលើក្តារខៀន ។ សូមចែកចាយពីរបៀបដែលអ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ដើម្បីទទួលបានទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីរឿងទាំងនេះ និងសេចក្ដីពិតផ្សេងទៀតនៃដំណឹងល្អ ។

អេធើរ ១២:៤, ៣២

សេចក្ដីសង្ឃឹមគឺដូចជាយុថ្កាដល់ព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ។

សូមជួយកុមារដែលអ្នកបង្រៀនឲ្យយល់ថា យើងអាច « សង្ឃឹមថានឹងបានពិភពលោកមួយដ៏ប្រសើរលើសលែងទៅទៀត » ដោយសារសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទ ( អេធើរ ១២:៤ ) ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមចែកចាយជាមួយកុមារនូវនិយមន័យនៃពាក្យសង្ឃឹមដែលមាននៅក្នុង « សង្ឃឹម » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។ យោងតាមនិយមន័យនេះ និង អេធើរ ១២:៤, ៣២ តើយើងសង្ឃឹមចង់បានអ្វី ? ( សូមមើលផងដែរ មរ៉ូណៃ ៧:៤០–៤២ ) ។ សូមជួយកុមារឲ្យគិតពីពាក្យផ្សេងទៀតនៃពាក្យ សង្ឃឹម ជាមួយនឹងពាក្យដែលផ្ទុយនឹងពាក្យ សង្ឃឹម ។ សូមចែកចាយសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អមួយចំនួនជាមួយពួកគេ ដែលផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹមដល់អ្នក ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នោះផងដែរ ។
សូមបង្ហាញ ( ឬគូររូបនៅលើក្តារខៀន ) នូវរូបភាពមួយអំពីទូក និងយុថ្កាមួយ ។ ហេតុអ្វីទូកត្រូវការយុថ្កា ? តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើទូកគ្មានយុថ្កា ? សូមអាន អេធើរ ១២:៤ ហើយសួរកុមារថា តើសេចក្តីសង្ឃឹមដូចយុថ្កាតាមរបៀបណា ។ សូមឲ្យកុមារគូររូបភាពដោយខ្លួនពួកគេផ្ទាល់អំពីទូក និងយុថ្កា ដើម្បីពួកគេអាចបង្រៀនគ្រួសារពួកគេអំពីសេចក្តីសង្ឃឹម ។

អេធើរ ១២:២៣–២៩

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយខ្ញុំឲ្យរឹងមាំ ។

នៅពេលកុមារចម្រើនវ័យឡើង ពួកគេកាន់តែដឹងពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ សូមប្រើខគម្ពីរទាំងនេះដើម្បីបង្រៀនពួកគេអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាច « ធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែ » បាន ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យអាន អេធើរ ១២:២៣–២៥ ដើម្បីរកមើលមូលហេតុដែលមរ៉ូណៃខ្វល់ចិត្ត ។ សូមសួរពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍ស្រដៀងនេះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន ខទី ២៦–២៧ ដើម្បីរកមើលរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានលើកទឹកចិត្តមរ៉ូណៃ ។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យព្រះអម្ចាស់អាចជួយយើងឲ្យរឹងមាំ ពេលយើងមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយនោះ ? សូមចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយអ្នកឲ្យរឹងមាំល្មម ដើម្បីធ្វើកិច្ចការដែលលំបាកៗ ។
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យគូររូបអ្វីដែលទន់ខ្សោយ និងអ្វីដែលរឹងមាំ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេបន្ថែមពាក្យ និងឃ្លាមួយចំនួនមកពី អេធើរ ១២:២៣–២៩ ទៅលើរូបគំនូររបស់ពួកគេ ដែលបង្រៀនពួកគេអំពី របៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយយើងឲ្យបង្វែរភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងឲ្យទៅជាខ្លាំងពូកែវិញ ។ សូមលើកទឹកចិត្តកុមារឲ្យគិតពីភាពទន់ខ្សោយមួយដែលពួកគេអាចមាន បន្ទាប់មកស្វែងរកជំនួយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីប្រែវាឲ្យខ្លាំងពូកែវិញ ។។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យកត់ត្រាសេចក្តីពិតមួយ ដែលពួកគេចង់ទទួលបានទីបន្ទាល់អំពីវា ។ សូមជួយពួកគេដាក់គោលដៅដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីជំនឿ ដើម្បីពួកគេអាចទទួលបានទីបន្ទាល់អំពីសេចក្តីពិតនោះ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ព្យាយាមយល់ពីកុមារដែលអ្នកបង្រៀន ។ « សូមរកមើលរបៀបនានាដើម្បីយល់ពីប្រវត្តិ ចំណាប់អារម្មណ៍ ទេពកោសល្យ និងតម្រូវការរបស់ [ កុមារ ] ដែលអ្នកបង្រៀន ។ សូមសួរសំណួរ សូមស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយសង្កេតមើលនូវអ្វីដែលសិស្សនិយាយ និងធ្វើនៅក្នុងស្ថានភាពផ្សេងៗ ។… សូមសួរឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេសម្រាប់ការយល់ដឹង ។ លើសពីអ្វីទាំងអស់ សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការយល់ដឹងថា មានតែព្រះវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រទានឲ្យយើងបាន » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៧ ) ។

ទំព័រសកម្មភាព ៖ មនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ