« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ តុលា ។ យេរេមា ៣០–៣៣; ៣៦; បរិទេវ ១; ៣ ៖ ‹ យើងនឹងបំប្រែសេចក្តីសោកសៅរបស់គេទៅជាសេចក្តីអំណរវិញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ តុលា ។ យេរេមា ៣០–៣៣; ៣៦; បរិទេវ ១; ៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ឆ្នាំ ២០២២
ព្យាការីយេរេមាទួញយំ មកពីចម្លាក់ដោយសាលាណាសារិន
ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ តុលា
យេរេមា ៣០–៣៣; ៣៦; បរិទេវ ១; ៣
« យើងនឹងបំប្រែសេចក្តីសោកសៅរបស់គេទៅជាសេចក្តីអំណរវិញ »
គម្ពីរយេរេមា និងបរិទេវ អាចពិបាកយល់សម្រាប់កុមារ ប៉ុន្តែសិស្សរបស់បងប្អូននៅតែអាចរៀនមេរៀនទាំងឡាយចេញមកពីគោលការណ៍នានាដែលបានបង្រៀននៅក្នុងគម្ពីរទាំងនេះបានដដែល ។ តើបងប្អូនទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យចែកចាយអ្វីខ្លះ ?
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមហុចព្រះគម្ពីរប៊ីបតគ្នាពេញក្នុងថ្នាក់ ។ កាលដែលកុមារកាន់ព្រះគម្ពីរនេះ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីមួយ ដែលពួកគេចូលចិត្តអំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់—ប្រហែលជាគោលការណ៍ ឬដំណើររឿងដែលចូលចិត្តមួយ ដែលពួកគេបានរៀនតាមរយៈព្រះគម្ពីរនេះនៅគេហដា្ឋន ឬនៅព្រះវិហារ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារតូចៗ
ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។
ការទទួលអារម្មណ៍នៃ « សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប » ពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងជួយកុមារដែលបងប្អូនបង្រៀនឲ្យខិតកាន់តែជិតទៅទ្រង់ទាំងទ្វេ ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមបង្ហាញវត្ថុមួយចំនួនដល់កុមារ ( ឬរូបភាពនៃវត្ថុទាំងនោះ ) ដែលអាចនៅឋិតថេរបានយូរ ហើយវត្ថុខ្លះទៀតដែលមិននៅឋិតថេរបានយូរ ដូចជា កាក់ដែក និងផ្លែឈើមួយចំណិត ។ សូមសួរកុមារថា របស់មួយណានឹងនៅបានយូរជាង ហើយពិភាក្សាពីមូលហេតុដែលរបស់មួយចំនួនឋិតថេរបានយូរជាងរបស់ផ្សេងទៀត ។ សូមអាន យេរេមា ៣១:៣ ហើយជួយកុមារឲ្យយល់ថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានសម្រាប់ពួកគេគឺ « ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប » ជានិច្ច ។
-
សូមឲ្យកុមារចែកចាយពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្ហាញ « សេចក្តីសប្បុរស » របស់ទ្រង់ទាំងពីរអង្គសម្រាប់ពួកគេ ( យេរេមា ៣១:៣ ) ។ ដើម្បីផ្ដល់ជាគំនិតដល់កុមារ សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ទាំងពីរអង្គចំពោះពួកយើង ដូចជាបទ « ខ្ញុំស្គាល់ក្តីស្នេហ៍ព្រះសង្គ្រោះ » ឬ « ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ខ្ញុំ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៤២–៤៣, ១៦–១៧ ) ។ បើអាចធ្វើបាន សូមបង្ហាញរូបភាពនៃអ្វីៗដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងចម្រៀងនេះ ។ តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលដែលយើងគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
ព្រះគម្ពីរអាចបំផុសគំនិតយើងឲ្យប្រែចិត្ត ហើយបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់ ។
ព្រះគម្ពីរទាំងឡាយគឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់យេរេមាឲ្យសរសេរទុកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយការសរសេររបស់យេរេមាត្រូវបានរក្សាទុកសម្រាប់យើង នៅក្នុងគម្ពីរយេរេមា ។ សូមជួយកុមារឲ្យពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះគម្ពីរ ជាកន្លែងដែលយើងរកឃើញព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមអញ្ជើញកុមារម្នាក់ឲ្យធ្វើជាយេរេមា ហើយសូមឲ្យកុមារផ្សេងទៀតធ្វើជាបារូក ។ សូមជួយកុមារដែលសម្ដែងជាយេរេមានោះ ឲ្យនិយាយពាក្យចេញមកពី យេរេមា ៣៦:៣ ខណៈដែលកុមារផ្សេងទៀតធ្វើជាសរសេរវាទុក ដូចជាបារូកបានធ្វើដែរ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះគម្ពីរសព្វថ្ងៃនេះជា « ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា » ( យេរេមា ៣៦:៤ ) ដែលទ្រង់បានសូមឲ្យពួកព្យាការីសរសេរទុក ។
-
សូមបង្ហាញសៀវភៅកុមារមួយក្បាល និងព្រះគម្ពីរមួយក្បាល ហើយឲ្យកុមារនិយាយពីភាពខុសគ្នាដែលពួកគេកត់សម្គាល់រវាងសៀវភៅទាំងពីរនេះ ។ តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យព្រះគម្ពីរពិសេស ? សូមជួយកុមារឲ្យយល់ថា ព្រះគម្ពីរគឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ដែលបានសរសេរដោយពួកព្យាការី គឺដូចជាគម្ពីរយេរេមាដែរ ជាអ្វីដែលព្រះបានប្រាប់ឲ្យយេរេមាសរសេរ ។
ខ្ញុំអាចចែកចាយអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងរៀនចេញពីព្រះគម្ពីរ ។
កុមារអាចមានឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យទៅលើមនុស្សដែលនៅជុំវិញពួកគេ ។ ដូចជាបារូកដែរ ពួកគេអាចចែកចាយអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាមួយមនុស្សដទៃទៀត ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យធ្វើសកម្មភាពដែលស្របគ្នាទៅនឹងពាក្យទាំងឡាយ កាលដែលបងប្អូនអាន ( ឬសង្ខេប ) យេរេមា ៣៦:៤–១០ ដូចជាធ្វើជាកំពុងសរសេរគម្ពីរ ( សូមមើល ខទី ៤ ) កំពុងកាន់រនាំងរបស់គុក ( សូមមើល ខទី ៥ ) និងកំពុងអានគម្ពីរដល់មនុស្សម្នា ( សូមមើល ខទី ៨, ១០ ) ។ សូមសង្កត់ធ្ងន់ថា បារូកមានភាពក្លាហានដើម្បីអានពាក្យសម្ដីរបស់យេរេមាទៅកាន់ប្រជាជន សូម្បីតែថ្នាក់ដឹកនាំនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមមិនចង់ឲ្យគាត់ធ្វើដូច្នោះក្ដី ។ សូមជួយកុមារឲ្យចងចាំអ្វីមួយ ដែលពួកគេបានរៀនមកពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងឲ្យគិតអំពីរបៀបនានា ដែលពួកគេអាចចែកចាយវាជាមួយមនុស្សដទៃទៀត ។
-
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីព្រះគម្ពីរ ដូចជាបទ « ស្វែងរក គិត អធិស្ឋាន » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៦៦ ) ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនអំពីព្រះគម្ពីរ ហើយអញ្ជើញកុមារឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេផងដែរ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារធំៗ
ខ្ញុំអាចរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះ ។
ការបង្រៀនរបស់យេរេមាអំពីសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី និងអស់កល្បអស់កាលជានិច្ចរបស់ព្រះអម្ចាស់ អាចជួយកុមារដែលបងប្អូនបង្រៀន ឲ្យពង្រឹងបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមគូររូបបេះដូងមួយនៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញកុមារពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ឲ្យអាន យេរេមា ៣១:៣១–៣៤ និងឲ្យកុមារពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតអាន យេរេមា ៣២:៣៨–៤១ ។ សូមអញ្ជើញក្រុមទាំងពីរឲ្យសរសេរនៅក្នុងរូបបេះដូង នូវអ្វីៗដែលពួកគេរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងឡាយរបស់ពួកគេ អំពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ។ តើការចារឹកទុកក្នុងចិត្តរបស់យើងនូវក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ ( សូមមើល យេរេមា ៣១:៣៣ ) ខុសគ្នាពីការគ្រាន់តែអានពីវានៅក្នុងព្រះគម្ពីរដោយរបៀបណា ? ហេតុអ្វីយើងចង់ធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះអម្ចាស់ ? ហេតុអ្វីទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយយើង ?
-
ដើម្បីរំឭកសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើ នៅពេលយើងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក សូមឲ្យកុមារធ្វើតារាងដែលមានជួរឈរពីរនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកដែលមានចំណងជើងថា ការសន្យារបស់ខ្ញុំ និង ការសន្យារបស់ព្រះ ។ សូមឲ្យពួកគេបំពេញតារាងនោះ ដោយប្រើប្រាស់ផ្នែកដែលមានចំណងជើង « The Baptismal Covenant » នៅក្នុងអត្ថបទ Gospel Topics « Baptism » ( នៅលើគេហទំព័រ topics.ChurchofJesusChrist.org ) ឬ ម៉ូសាយ ១៨:១០, ១៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០:៣៧ ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យព្យួរក្រដាសនោះនៅឯផ្ទះ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យចងចាំដើម្បីរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ។
ព្រះគម្ពីរទាំងឡាយគឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ។
ដំណើររឿងនៅក្នុង យេរេមា ៣៦ អាចជួយកុមារឲ្យរៀនពីគំរូរបស់មនុស្សដែលបានទទួលយកព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមសរសេរសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ហេតុអ្វី ? តើនរណាបានឲ្យតម្លៃព្រះគម្ពីរ ? តើនរណាមិនបានឲ្យតម្លៃ ? សូមអាន យេរេមា ៣៦:១–៣ ជាមួយគ្នា ហើយសួរកុមារថា ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះទ័យចង់ឲ្យយេរេមាសរសេរទុកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក សូមកុមារឲ្យធ្វើការរួមគ្នាជាគូៗដើម្បីអាន យេរេមា ៣៦:៥–៨, ២០–២៥ ហើយរកមើលនរណាដែលបានបង្ហាញថា ពួកគេផ្ដល់តម្លៃដល់ព្រះគម្ពីរ និងនរណាដែលមិនផ្ដល់តម្លៃ ។ សូមនិយាយអំពីមូលហេតុដែលបងប្អូនផ្ដល់តម្លៃដល់ព្រះគម្ពីរ ។ សូមចែកចាយវគ្គបទគម្ពីរមួយ ឬដំណើររឿងមួយ ដែលមានន័យជាពិសេសចំពោះបងប្អូន ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យចែកចាយផងដែរ ។
-
សូមឲ្យកុមារប្រើទំព័រសកម្មភាពសប្ដាហ៍នេះ ដើម្បីរៀនចែកចាយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកនូវដំណើររឿងនៅក្នុង យេរេមា ៣៦ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះគម្ពីរ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើឲ្យការអភ័យទោសពីអំពីបាបរបស់ខ្ញុំអាចកើតឡើងបាន ។
កាលដែលគម្ពីរបរិទេវរៀបរាប់ជាកំណាព្យកាព្យឃ្លោង នោះជាញឹកញាប់យើងមានអារម្មណ៍សោកសៅ ពេលយើងធ្វើអំពើបាប ។ អារម្មណ៍ទាំងនេះអាចបំផុសគំនិតយើងឲ្យផ្លាស់ប្ដូរ ហើយទូលសូមការអភ័យទោសពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន
-
សូមពន្យល់ទៅកុមារថា ដោយសារតែសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពុំបានប្រែចិត្ត ទើបក្រុងយេរូសាឡិម និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅទីនោះ ត្រូវបានបំផ្លាញចោល ។ សូមឲ្យកុមាររៀបរាប់អំពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេអាចមាន ប្រសិនបើពួកគេបានរស់នៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនៅពេលនោះ ។ សូមអាន បរិទេវ ១:១–២, ១៦ ជាមួយគ្នា ។ តើពាក្យ និងឃ្លាអ្វីខ្លះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលជួយយើងឲ្យយល់ពីអារម្មណ៍របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលអាចមាននោះ ? តើសារលិខិតនៅក្នុង បរិទេវ ៣:២២–២៦ អាចផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ពួកគេដោយរបៀបណា ?
-
សូមឲ្យកុមារគិតអំពីគ្រាមួយដែលពួកគេបានមានអារម្មណ៍សោកសៅចំពោះជម្រើសមិនល្អមួយដែលពួកគេបានធ្វើ ។ តើពួកគេរកឃើញអ្វីនៅក្នុង បរិទេវ ៣:២២–២៦ ដែលជួយពួកគេឲ្យដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ស្ម័គ្រព្រះទ័យអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ?
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យសូមដល់សមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេ ចែកចាយបទពិសោធន៍នានាដែលទាក់ទងនឹងគោលការណ៍ដែលបងប្អូនបានសិក្សានៅក្នុងថ្នាក់ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើបងប្អូនបានពិភាក្សាពីព្រះគម្ពីរ កុមារអាចសូមឲ្យសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ចែកចាយពីរបៀប ដែលគាត់បានដឹងថាព្រះគម្ពីរគឺពិត ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
រក្សាការយកចិត្តទុកដាក់របស់កុមារ ។ បងប្អូនអាចត្រូវគិតអំពីវិធីដ៏ច្នៃប្រឌិតនានា ដើម្បីធ្វើឲ្យកុមារតូចៗចូលរួម ។ ឧទាហរណ៍ ប្រើរូបភាព ចម្រៀង ល្បែង និងសកម្មភាពផ្សេងៗទៀត ។