« ថ្ងៃទី ៤-១០ ខែ មីនា ។ ម៉ាថាយ ៨–៩, ម៉ាកុស ២–៥ ៖ ‹ សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកបានជួយសង្គ្រោះអ្នក ហើយ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ៤-១០ ខែ មីនា ។ ម៉ាថាយ ៨–៩, ម៉ាកុស ២–៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

ការព្យាបាលនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ដោយ ចូន ម៉ាកណត់តុន

ថ្ងៃទី ៤-១០ ខែ មីនា

ម៉ាថាយ ៨–៩, ម៉ាកុស ២–៥

« សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកបានជួយសង្គ្រោះអ្នកហើយ »

ការរៀបចំខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីបង្រៀនចាប់ផ្ដើមនៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ៨–៩ និង ម៉ាកុស ២–៥ ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ អាចបង្កើនដល់ការសិក្សារបស់អ្នក ហើយបំផុសនូវគំនិតសម្រាប់ការបង្រៀនបន្ថែមទៀតទៅលើអ្វីដែលមាននៅត្រង់ផ្នែកនេះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

អ្នកអាចយករូបភាពមួយចំនួនតូចដែលពិពណ៌នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ក្នុង ម៉ាថាយ ៨–៩ និង ម៉ាកុស ២–៥ ( សូមមើល សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ, ល.រ. ៤០, ៤១ ឬ LDS.org ) ឬបញ្ជីស្ដីពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេស្គាល់អំពីអព្ភូតហេតុនីមួយៗ ។ តើពួកគេរកឃើញសារលិខិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងអព្ភូតហេតុទាំងនេះ ?

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ម៉ាថាយ ៨–៩, ម៉ាកុស ២, ៥

អព្ភូតហេតុទាំងឡាយកើតឡើងស្របតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សិស្សរបស់អ្នកប្រហែលជារកឃើញនូវការយល់ដឹងដ៏មានអនុភាពអំឡុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេអំពីអព្ភូតហេតុនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ( សូមមើលបញ្ជីនៃការព្យាបាលនៅក្នុង គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ) ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយនឹងដៃគូ ឬថ្នាក់ទាំងមូល ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្ដីជំនឿ និងអព្ភូតហេតុ អ្នកអាចអានការព្យាបាលដ៏អព្ភូតហេតុបីបួននៅក្នុង ម៉ាថាយ ៨–៩ និង ម៉ាកុស ២, ៥ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីជំនឿរបស់បុគ្គលដែលត្រូវបានព្យាបាល ឬសេចក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សដទៃ ។ ( ប្រសិនបើអ្នកគ្មានពេលពិភាក្សាអំពីអព្ភូតហេតុទាំងអស់ សូមសួរសិស្សថាតើអព្ភូតហេតុណាមួយដែលមានន័យបំផុតចំពោះពួកគេ ) ។ បទគម្ពីរទាំងនេះមួយចំនួនអាចបង្កើនការពិភាក្សារបស់អ្នក ៖ មរមន ៩:១៥–២១, អេធើរ ១២:១២–១៦, មរ៉ូណៃ ៧:២៧–៣៧ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៥:៨ ។ តើការព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងបទគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីជំនឿ និងអព្ភូតហេតុ ? សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « អព្ភូតហេតុ » ផងដែរ ។
ប្រហែលជាមានសិស្សរបស់អ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿ ហើយកំពុងស្វែងរកអព្ភូតហេតុមួយ ប៉ុន្តែអព្ភូតហេតុពុំកើតឡើងតាមរបៀបដែលពួកគេចង់បានឡើយ ។ តើបទគម្ពីរ និងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីបញ្ហានេះ ? នៅក្នុងអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា « ការទទួលយកព្រះទ័យ និងកាលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ » អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ប្រាប់អំពីរបៀបដែលលោកបានប្រឹក្សាដល់ស្វាមីភរិយាមួយគូនៅក្នុងស្ថានភាពនេះ ( Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៣១–៣៥ សូមមើលផងដែរ កូរិនថូសទី ២ ១២:៧–១០, គ. និង ស. ៤២:៤៣–៥២ ) ។ តើសិស្សធ្លាប់ឃើញពរជ័យនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ឬជីវិតរបស់មនុស្សដទៃ ពេលអព្ភូតហេតុដែលចង់បានពុំបានកើតឡើងដែរឬទេ ?
ពេលអានអំពីអព្ភូតហេតុនៅក្នុង ម៉ាថាយ ៨–៩ និង ម៉ាកុស ២, ៥ មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងងឿងឆ្ងល់ថា តើរឿងបែបនេះអាចកើតមាននៅសព្វថ្ងៃនេះដែរឬទេ ។ មរ៉ូណៃបានរៀបរាប់អំពីជំនាន់របស់យើងថា ជាជំនាន់មួយដែល « គេនិយាយថា គ្មានអព្ភូតហេតុទៀតទេ » ប៉ុន្តែលោកក៏បានសន្យាថា ព្រះនៅតែជាព្រះនៃអព្ភូតហេតុ ពីព្រោះព្រះគឺជា « តួអង្គមួយដែលពុំចេះប្រែប្រួល » ( មរមន ៨:២៦, ៩:១៨–២១, សូមមើលផងដែរ មរ៉ូណៃ ៧:២៧–២៩ ) ។ តើអ្នកអាចជួយសិស្សរបស់អ្នកបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះដើម្បីឲ្យពរដល់ជីវិតរបស់ពួកគេតាមរបៀបណា ? អ្នកអាចសុំឲ្យពួកគេចែកចាយឧទាហរណ៍នៃអព្ភូតហេតុដែលពួកគេធ្លាប់បានឃើញ ។ អ្នកក៏អាចពិចារណាចែកចាយដំណើររឿងនានាអំពីអព្ភូតហេតុចេញពីប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ ( សូមមើល« ធនធានបន្ថែមទៀត » ) ផងដែរ ។

ស្ត្រីប៉ះជាយព្រះពស្ដរបស់ព្រះយេស៊ូវ — ទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ដោយ លីហ្ស លេមិន ស្វីនឌល

ម៉ាថាយ ៨:២៣–២៧, ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាដើម្បីនាំយកសេចក្ដីសុខសាន្តមកក្នុងព្យុះភ្លៀងនៃជីវិត ។

អ្នកគួរដឹងនូវការប្រឈមមួយចំនួនដែលសិស្សរបស់អ្នកកំពុងជួបប្រទះ ។ ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នាមានការសាកល្បងនៅពេលណាមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ការមើលឡើងវិញនូវដំណើររឿងនៅក្នុង ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១ អាចស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់សិស្សថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចនាំយកសេចក្ដីសុខសាន្តដល់ពួកគេ ។ សូមឲ្យក្រដាសមួយសន្លឹកដល់សិស្សម្នាក់ៗ ហើយសុំឲ្យពួកគេសរសេរការសាកល្បងមួយដែលពួកគេបានជួបនៅផ្នែកម្ខាងនៃក្រដាស ។ នៅផ្នែកម្ខាងទៀត ចូរសុំឲ្យពួកគេសរសេរនូវអ្វីមួយនៅក្នុង ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១ ដែលបំផុសគំនិតពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅអំឡុងនៃការសាកល្បងរបស់ពួកគេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ប្រសិនបើពួកគេមានអារម្មណ៍ថាស្រណុកចិត្តក្នុងការធ្វើដូច្នោះ ។
ទំនុកតម្កើង « លោកគ្រូ ខ្យល់ព្យុះកំពុងបោកបក់ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៥៤ គឺផ្អែកទៅលើដំណើររឿងនៅក្នុង ម៉ាថាយ ៨:២៣–២៧ និង ម៉ាកុស ៤:៣៥-៤១ ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចរកទំនុកបទនៅក្នុងទំនុកតម្កើងដែលទាក់ទងនឹងឃ្លានៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងនេះ ។ អ្នកក៏អាចបង្ហាញរូបភាពមួយដែលពិពណ៌នាអំពីទិដ្ឋភាពនោះ ( សូមមើល សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ ល.រ. ៤០ ) ហើយពិភាក្សាអំពីគ្រាដែលវិចិត្រករកំពុងតែពិពណ៌នាផងដែរ ។ តើមានរបៀបផ្សេងទៀតណាខ្លះដែលអ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យ និងព្រះចេស្ដានៃអព្ភូតហេតុនេះ ?

ម៉ាកុស ២: ១-១២

ការជួយសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលវង្វេង ហើយតម្រូវឲ្យមានការខិតខំរួបរួមគ្នារបស់យើង ។

ដំណើររឿងអំពីអព្ភូតហេតុនេះបង្រៀននូវតម្លៃនៃការធ្វើការរួបរួមក្នុងសាមគ្គីភាពដើម្បីជួយព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការជួយសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណ ឬខាងសាច់ឈាម ។ សារលិខិតរបស់អែលឌើរ ឈី ហុង ( សាំ ) វ៉ុង « Rescue in Unity ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១៤–១៦ ) អាចដាក់បន្ថែមទៅលើការពិភាក្សាមួយអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ឲ្យរៀបចំខ្លួនដើម្បីមើលឡើងវិញនូវដំណើររឿងចេញពីបទគម្ពីរទាំងនោះ រួចហើយចែកចាយអ្វីដែលអែលឌើរ វ៉ុងបានបង្រៀន ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះចេញពី ម៉ាកុស ២:១–១២ អំពីតម្លៃនៃការធ្វើការក្នុងសាមគ្គីភាពដើម្បីជួយសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលខ្វះខាត ? ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាកុស ៣:២៤-២៥ ) ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអាន ម៉ាថាយ ១០–១២, ម៉ាកុស ២ និង លូកា ៧, ១១ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ សូមប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេនឹងរកឃើញនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះនូវការប្រឹក្សាមួយចំនួនដែលអាចជួយពួកគេឲ្យបំពេញការហៅ និងការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ម៉ាថាយ ៨–៩, ម៉ាកុស ២–៥

ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានព្យាបាលអ្នកឈឺ ។

នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៨៣៩ មានពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនដែលត្រូវបានគេបណ្ដេញចេញពីរដ្ឋមិសសួរី កំពុងរស់នៅក្នុងរទេះ ក្នុងត្រសាល និងនៅលើដីក្បែរភូមិខូមើស រដ្ឋអិលលីណោយ ។ មនុស្សជាច្រើនបានមានជំងឺ ហើយយ៉ូសែប និងអិមម៉ា ស្ម៊ីធ បាននឿយហត់ជាខ្លាំងដោយសារព្យាយាមជួយពួកគេ ។ វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃទី ២២ ខែកក្កដា ថា « វាគឺជាថ្ងៃនៃព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ ។ មានអ្នកឈឺជាច្រើននៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធនៅផ្នែកទាំងសងខាងនៃទន្លេ [ មិសសួរី ] ហើយយ៉ូសែបបានទៅក្នុងចំណោមពួកគេ ដោយយកដៃលើកពួកគេឡើង ហើយបញ្ជាពួកគេដោយសំឡេងខ្លាំងៗនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យក្រោកឡើងពីគ្រែរបស់ពួកគេ ហើយបានធ្វើឲ្យជាសះស្បើយ ហើយពួកគេបានក្រោកឡើងចេញពីគ្រែរបស់ពួកគេដែលបានជាសះស្បើយដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ។… វាគឺជាគ្រារីករាយដ៏ពិតមួយ » ( វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ Journal ថ្ងៃទី ២២ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៣៩, Church History Library ) ។

អែលឌើរ ហ្វ្រែងគ្លីន ឌី រីឆាត បានធ្វើឲ្យព្យុះភ្លៀងមួយស្ងប់ ។

អែលឌើរ ឡឺហ្គ្រង់ រីឆាត ជាសមាជិកមួយរូបក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានប្រាប់អំពីបទពិសោធន៍មួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ជីតាលោកឈ្មោះ អែលឌើរ ហ្វ្រែងគ្លីន ឌី រីឆាត ដែលនៅក្នុងឆ្នាំ១៨៤៨ លោកគឺជាថ្នាក់ដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធអង់គ្លេសមួយក្រុមដែលឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រអាត្លង់ទិកទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក ៖ « ទូកដែល [ អែលឌើរ រីឆាត ] ជិះកំពុងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ [ ពីព្យុះសង្ឃរា ] យ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់នាយនាវាបានមករកលោក ហើយបានអង្វរឲ្យលោកជួយធ្វើអន្តរាគមន៍ជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ទូកនោះ និងពួកអ្នកដំណើរ ហើយដោយនៅចាំថា លោកបានទទួលការសន្យាថា លោកគួរមានអំណាចលើធាតុទាំងឡាយ នោះលោកតាបានដើរចេញទៅដំបូលនាវា ហើយបានលើដៃឡើងទៅលើ ហើយបានបញ្ជាឲ្យសមុទ្រ និងរលកទឹកស្ងប់ ហើយរំពេចនោះវាក៏បានស្ងប់ » ( នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៤១ ទំព័រ ៨៤ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ជាញឹកញាប់ ។ សាក្សីអំពីសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណដ៏សាមញ្ញ ដ៏ស្មោះរបស់អ្នក អាចមានឥទ្ធិពលដ៏មានអានុភាពមួយទៅលើអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបង្រៀន ។ សាក្សីរបស់អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវប្រកបដោយវោហារកោសល្យ ឬ ពេលវេលាច្រើនឡើយ ។ ឧទាហរណ៍ វាប្រហែលជាទីបន្ទាល់ដ៏សាមញ្ញមួយអំពីអព្ភូតហេតុនៃការមានដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។