« ថ្ងៃទី ២០-២៦ ខែ ឧសភា ម៉ាថាយ ២១-២៣; ម៉ាកុស ១១; លូកា ១៩ ៖ ‹ មើល ស្តេចឯងទ្រង់យាងមក ›» ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ២០-២៦ ខែ ឧសភា ម៉ាថាយ ២១-២៣,ម៉ាកុស ១១, លូកា ១៩-២០, យ៉ូហាន ១២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
សាខេនៅលើដើមឧទុម្ពរ ដោយ ជេមស៍ ធីសត
ថ្ងៃទី ២០-២៦ ខែ ឧសភា
ម៉ាថាយ ២១–២៣, ម៉ាកុស ១១, លូកា ១៩–២០, យ៉ូហាន ១២
« មើល ស្តេចឯងទ្រង់យាងមក »
នៅពេលអ្នកអាន ម៉ាថាយ ២១–២៣, ម៉ាកុស ១១, លូកា ១៩–២០ និង យ៉ូហាន ១២ ចូរគិតអំពីសំណួរដែលអ្នកអាចសួរ ដែលនឹងជួយបំពេញតម្រូវការសិស្សរបស់អ្នក ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យដឹងថាសំណួរមួយណា និងគោលការណ៍មួយណា នឹងបំពេញតម្រូវការទាំងនោះបានល្អបំផុត រួមទាំងអ្វីដែលបានថ្លែងនៅក្នុងគម្រោងនេះ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍
អញ្ជើញឲ្យមានការចែកចាយ
អំឡុងសប្ដាហ៍ពីមុនថ្នាក់រៀន សូមអញ្ជើញសិស្សមួយចំនួនដើម្បីរៀបចំចែកចាយបទពិសោធន៍មួយដែលពួកគេមានពេលសិក្សាជំពូកដែលបានចាត់ឲ្យសម្រាប់សប្ដាហ៍នេះ ។ តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះពួកគេ នៅពេលពួកគេសិក្សាបទគម្ពីរអំឡុងសប្ដាហ៍នោះ ?
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ព្រះអង្គសង្គ្រោះស្គាល់យើងម្នាក់ៗដោយផ្ទាល់
-
សិស្សរបស់អ្នកទំនងជាមានអារម្មណ៍ថា ឬភ្លេចម្ដងម្កាលនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ដំណើររឿងរបស់សាខេអាចជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្គាល់ពួកគេ ហើយខ្វល់ព្រះទ័យអំពីពួកគេ ។ ដើម្បីជួយសិស្សប្រៀបប្រដូចដំណើររឿងនេះទៅនឹងជីវិតរបស់ពួកគេ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្រមៃថាខ្លួនគេជាសាខេ ។ តើអ្នកគិតថា គាត់បានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះមកពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ ? យើងអាចរៀនមកពីការខិតខំរបស់សាខេអំពីការស្វែងរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
វាអាចនឹងជាជំនួយផងដែរដើម្បីសុំឲ្យសិស្សគិតអំពីឧទាហរណ៍ផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងបទគម្ពីរដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅមនុស្សតាមឈ្មោះពួកគេ ។ ( ឧទាហរណ៍មួយចំនួនត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍នានាដែលបានបញ្ជាក់ដល់ពួកគេថា ព្រះអម្ចាស់ស្គាល់ពួកគេម្នាក់ៗដោយផ្ទាល់ផងដែរ ។
ម៉ាថាយ ២១:១–១១, ម៉ាកុស ១១:១–១១, លូកា ១៩:២៩–៤៤, យ៉ូហាន ១២:១២–១៦
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាស្ដេចរបស់យើង ។
-
សកម្មភាពសាមញ្ញមួយអាចណែនាំពីការពិភាក្សាអំពីការយាងចូលទៅ កាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយជោគជ័យ ៖ សិស្សមួយចំនួនអាចគូររូបនៅលើក្ដារខៀននូវអ្វីៗដែលជាប់ទាក់ទងនឹងស្ដេចមួយអង្គ ដូចជាម្កុដ ឬភួងបន្លា រួចឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតស្មានអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងគូរ ។ បន្ទាប់មកសិស្សផ្សេងទៀត អាចគូររូបកូនលា និងមែកឈើ ។ តើវត្ថុទាំងនេះទាក់ទងអ្វីនឹងស្ដេច ? បន្ទាប់មកអ្នកអាចបង្ហាញរូបព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងចូលទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិមដោយជោគជ័យមកពី គម្រោងសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ម៉ាកុស ១១:១-១១ ។ តើមនុស្សទាំងនេះស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាស្ដេចរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាស្ដេចរបស់យើងតាមរយៈពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពដោយរបៀបណា ?
-
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាស្ដេចរបស់យើង អ្នកអាចសុំពួកគេឲ្យរំឭកទំនុកតម្កើង « សូមយាងឱស្តេចនៃស្តេច » ទំនុកដំកើង លេខ ២៣ ឬទំនុកតម្កើងមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវជាស្ដេចរបស់យើង ។ តើមានពាក្យអ្វីខ្លះមកពីទំនុកតម្កើងដែលរំឭកយើងអំពីសេចក្ដីពិតនៅក្នុង ម៉ាថាយ ២១:១–១១, ម៉ាកុស ១១:១–១១, លូកា ១៩:២៩–៤៤ និង យ៉ូហាន ១២:១២–១៦ ?
មានបទបញ្ញត្តិធំពីរ គឺត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃឲ្យដូចជាខ្លួនឯង ។
-
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វបានបង្រៀនថា ការធ្វើនូវរឿងផ្សេងៗទៀតក្រៅពីការធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិធំពីរនេះនៅក្នុងជីវិតយើង គឺវាប្រៀបដូចជាការបាញ់ព្រួញទៅលើជញ្ជាំងទទេស្អាតមួយ រួចហើយគូរង្វង់ចំណុចគោលដៅនៅជុំវិញគ្រាប់ព្រួញនោះដូច្នោះដែរ ( សូមមើល « Aiming at the Center » Ensign ឬ Liahona ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៤–៥ ) ។ តើការរុករកមើលនូវរឿងប្រៀបធៀបនេះ នឹងជួយដល់សិស្សយល់អំពី ម៉ាថាយ ២២:៣៤–៤០ ដែរឬទេ ? វិធីមួយដើម្បីធ្វើដូច្នេះគឺជាការដាក់ក្រដាសមួយសន្លឹកដ៏ធំនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ហើយឲ្យសិស្សផ្លាស់វេនគ្នាទម្លាក់ប៊ិច ឬខ្មៅដៃទៅលើក្រដាសនោះ ។ បន្ទាប់មកឲ្យពួកគេគូចំណុចគោលដៅដែលប៊ិច ឬខ្មៅដៃរបស់ពួកគេប៉ះទៅលើក្រដាស ហើយដាក់ស្លាកគោលដៅនីមួយៗដោយបទបញ្ញត្តិមួយ ។ បន្ទាប់ពីការអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៤-៤០ ជាមួយគ្នា នោះអ្នកអាចនឹងគូគោលដៅថ្មី ដែលក្រសោបជុំវិញគោលដៅដទៃទៀតទាំងអស់ ហើយដាក់ស្លាកវាថា « សូមស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់អ្នក » ។ តើការផ្ដោតទៅលើបទញ្ញត្តិធំពីរនឹងជួយយើងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិដទៃទៀតរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រាកដថាយើងផ្ដោតការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងទៅលើបទបញ្ញត្តិធំពីរនេះ ?
យើងនឹងត្រូវបានការពារ នៅពេលយើងចៀសវាងពីការធ្វើតាមពួកមនុស្សកង្វាក់ដែលនាំផ្លូវគេ ។
-
តើសិស្សរបស់អ្នកនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍មកពីការពិភាក្សាឃ្លាថា « ពួកមនុស្សកង្វាក់ដែលនាំផ្លូវគេ » ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យយ៉ាងដូចម្តេច ? ( ម៉ាថាយ ២៣:១៦ ) ។ អ្នក គួរតែគិតអំពីរបៀបមួយដើម្បីបង្ហាញថាមានដំណើរការបែបណា ចំពោះនរណាម្នាក់ដើរតាមមនុស្សម្នាក់ដែលមើលមិនឃើញ ។ ឬសិស្សអាចសរសេររៀបរាប់នៅលើក្ដារខៀនអំពីចរិតលក្ខណៈរបស់មនុស្សកង្វាក់ដែលនាំផ្លូវគេមានអ្វីខ្លះ ដូចបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៣:១៣-៣៣ ។ ដើម្បីបន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជី ចូរពិចារណាអំពីការមើលខគម្ពីរបន្ថែមទៀត ដែលបង្រៀនអំពីកង្វាក់ខាងវិញ្ញាណ ដូចជា កូរិនថូសទី ២ ៤:៣-៤, នីហ្វៃទី ២ ៩:២៨-៣២ និង យ៉ាកុប ៤:១៤។ តើយើងអាចស្គាល់ ហើយចៀសវាងពីអ្នកខ្វាក់នាំផ្លូវដោយរបៀបណា ?
-
អ្នកអាចនឹងចង់ជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី មានចិត្តផ្ដោតទៅលើមាស និងអំណោយនៅក្នុងព្រះវិហារច្រើនជាងអត្ថន័យពិតអំពីព្រះវិហារ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៣:១៦-២២) ។ ដើម្បីធ្វើដូចនេះ សូមពិចារណាធ្វើការចែកចាយរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីគុជ និងប្រអប់ដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ តើមានអ្វីខ្លះដែលនឹងបង្វែរចិត្តយើងពីអំណរចំពោះពរជ័យពិតទាំងឡាយនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ? នៃការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ?
ពួកអ្នកយកពន្ធប្រែចិត្ត និងពួកផារិស៊ីដែលជឿថាខ្លួនសុចរិតនៅក្នុងព្រះវិហារ ដោយ ហ្វ្រេង អ័ដាម ។
ការសរសើររបស់មនុស្សអាចរារាំងយើងពីការធ្វើជាសិស្សដ៏ស្មោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
មនុស្សមួយចំនួនដែល ជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចនឹងគ្មានឆន្ទៈដើម្បីក្រោកឈរគាំទ្រដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ទេ ជាពិសេសនៅក្នុងសង្គមដែលមិនគោរព ឬចំអកដល់ជំនឿសាសនា ។ តើមានមេរៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុង យ៉ូហាន ១២:៤២-៤៣ បានជួយយើងសព្វថ្ងៃនេះ ? អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវនៅក្នុងបទគម្ពីរដូចខាងក្រោម ហើយប្រាប់ពីមនុស្សដែលមានបំណងប្រាថ្នាសរសើរដល់មនុស្ស និងមនុស្សដែលមានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីសរសើរថ្វាយព្រះ ៖ និក្ខមនំ ៣២:១–៨, សាំយូអែលទី ១ ១៥:១៨–២៥, ម៉ាថាយ ១៤:១–១០, នីហ្វៃទី ១ ៦:១–៦, ម៉ូសាយ ១៧:១–១២ និង មរ៉ូណៃ ៨:១៦ ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីគំរូទាំងនេះ ? សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការទទួលខុសត្រូវដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងនៅក្នុងទីសាធារណៈ សូមមើលអែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល « Preserving Agency, Protecting Religious Freedom, » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១១១–១៣ ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាករថា នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ សូម្បីតែ « ពួករើសតាំង » ក៏អាចត្រូវបានបញ្ឆោតដែរ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ម៉ាថាយ ១:២២ ) ។ ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ--ម៉ាថាយ ១, ម៉ាថាយ ២៥, ម៉ាកុស ១២–១៣ និង លូកា ២១ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយមក អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេនឹងបំពេញនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះនូវគន្លឹះដើម្បីចៀសផុតពីការបោកបញ្ឆោតនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្គាល់អ្នកម្នាក់ៗ ។
អែលឌើរ ណែល អេ. ម៉ាកស្វែល បានប្រកាសថា ៖ « ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ទៅអ្នកថា ព្រះស្គាល់អ្នកម្នាក់ៗ … តាំងពីយូរលង់មកហើយ ( សូមមើល គ និង ស ៩៣:២៣) ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នកជាយូរលង់មកហើយ ។ ទ្រង់ពុំគ្រាន់តែស្គាល់ឈ្មោះរបស់ហ្វូងតារាទាំងអស់ប៉ុណ្ណោះទេ ( សូមមើល ទំនុកដំកើង ១៤៧:៤, អេសាយ ៤០:២៦) ទ្រង់ស្គាល់ឈ្មោះរបស់អ្នក និងការឈឺចាប់ និងក្ដីអំណររបស់អ្នកទាំងអស់ ! » ( « Remember How Merciful the Lord Hath Been, » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ៤៦ ) ។
ឧទាហរណ៍អំពីទីកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅមនុស្សតាមឈ្មោះពួកគេ ។
រឿងប្រៀបធៀបអំពីគុជ និងប្រអប់ ។
ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ បានចែកចាយរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ៖ « បុរសឈ្មួញម្នាក់បានដើរស្វែងរកគ្រឿងអលង្ការដ៏មានតម្លៃ ហើយនៅទីបំផុតបានរកឃើញគុជដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ។ គាត់បានឲ្យជាងដ៏ចំណានម្នាក់ធ្វើប្រអប់ដាក់គ្រឿងអលង្ការដ៏ល្អមួយ ទាំងដាក់កាំម្ញីពណ៌ខៀវដ៏ស្អាត ។ គាត់បានដាក់គុជដ៏មានតម្លៃរបស់គាត់នោះតាំង ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃអាចអបអរនឹងទ្រព្យរបស់គាត់ ។ គាត់បានមើលពេលមនុស្សដើរមកមើលវា ។ បន្ទាប់មកគាត់បានបែរខ្លួនចេញទាំងសោកសៅ ។ ពួកគេបានសរសើរដល់ប្រអប់ ពុំមែនគុជទេ » ( « The Cloven Tongues of Fire » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៧ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
អ្នកពុំចាំបាច់បង្រៀនអ្វីគ្រប់យ៉ាងនោះទេ ។ « មានអ្វីជាច្រើនដែលត្រូវពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននីមួយៗ ប៉ុន្តែវាពុំចាំបាច់ត្រូវបង្រៀនអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងថ្នាក់តែមួយពេល ដើម្បីប៉ះដល់ដួងចិត្តនរណាម្នាក់នោះទេ—ជាញឹកញាប់ចំណុចគន្លឹះមួយ ឬពីរ គឺល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ ។ នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពីតម្រូវការរបស់អ្នករៀន នោះព្រះវិញ្ញាណនឹងជួយអ្នកឲ្យស្គាល់ថា តើគោលការណ៍រឿង ឬបទគម្ពីរណាមួយនឹងមានអត្ថន័យពិសេសចំពោះពួកគេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៧ ) ។