„27 czerwca – 3 lipca. I Ks. Królewska 17–19: ‘Jeżeli Pan jest Bogiem, idźcie za nim’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Stary Testament, 2022 (2021)
„27 czerwca – 3 lipca. I Ks. Królewska 17–19”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2022
Prorok Eliasz stawia czoło kapłanom Baala — Jerry Harston
27 czerwca – 3 lipca
I Ks. Królewska 17–19
„Jeżeli Pan jest Bogiem, idźcie za nim”
Celem pism świętych i twoich lekcji jest budowanie wiary w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Niech ten cel kieruje twoimi decyzjami w kwestiach tego, czego uczyć i jakie zadawać pytania.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Aby zachęcić członków klasy do opowiadania o spostrzeżeniach na temat rozdziałów I Ks. Królewska 17–19, możesz poprosić ich o wymyślenie tytułów dla każdego z nich. Które wersety sprawiły, że pomyśleli o takich tytułach?
Nauczaj doktryny
I Ks. Królewska 17:8–16; 19:19–21
Zaproszenie do dokonywania poświęceń jest okazją, aby rozwijać naszą wiarę.
-
Przykład wdowy z Sarepty może zainspirować członków klasy, gdy ich wiara będzie poddawana próbie. Na początek możesz poprosić ich o wypisanie wyborów, które wymagają wiary w Jezusa Chrystusa. Następnie mogą przeczytać fragment I Ks. Królewska 17:8–16 i opowiedzieć, czego ta historia uczy nas o rozwijaniu wiary. Zachęć członków klasy, aby podzielili się swoimi odczuciami na temat wdowy i tego, jak jej przykład inspiruje ich do rozwijania własnej wiary. W jaki sposób jej wiara przypomina wiarę Elizeusza, opisaną w wersetach I Ks. Królewska 19:19–21? Być może członkowie klasy zechcą opowiedzieć o poświęceniach, które uczynili dla Pana i o tym, jak On ich pobłogosławił.
-
Historia wdowy z Sarepty może nam również dostarczyć wiedzy o błogosławieństwach, które wynikają z poświęcenia. Możesz poprosić członków klasy o zastanowienie się, w jaki sposób odpowiedzieliby na takie stwierdzenia, jak: „Nie stać mnie na płacenie dziesięciny” czy „Jestem zbyt zajęty, żeby przyjąć przydział posługi”. Czego uczymy się z fragmentu I Ks. Królewska 17:8–16, co można odnieść do tych stwierdzeń? W jaki sposób nasza wiedza na temat Zbawiciela pomaga nam, gdy jesteśmy proszeni o poświęcenia? Pomocne mogą okazać się też rady Starszego Lynna G. Robbinsa znajdujące się w „Dodatkowych materiałach”.
„Jeżeli Pan jest Bogiem, idźcie za nim”
-
Dyskusja na temat fragmentu I Ks. Królewska 18:17–39 może skłonić członków klasy do pogłębienia swego zobowiązania, by podążać za Jezusem Chrystusem i ufać Mu. Po przeczytaniu tej historii z klasą możesz zapisać na tablicy pytanie, które Eliasz zadał ludowi Izraela: „Jak długo będziecie kuleć na dwie strony?” (werset 21.). Pozwól członkom klasy podzielić się odczuciami dotyczącymi znaczenia tego pytania. Z jakich innych powodów lud mógł „kuleć” (co znaczy wahać się, chwiać lub utykać) pomiędzy podążaniem za Panem a podążaniem za Baalem? Dlaczego czasami nie jesteśmy pewni swojej decyzji, by podążać za Jezusem Chrystusem? Członkowie klasy mogą podzielić się doświadczeniami, które pomogły im wybrać podążanie za Zbawicielem.
Symboliczne przedstawienie sceny z wersetów I Ks. Królewska 19:11–12. Prorok, © Robert Booth Charles/Bridgeman Images
Pan często przemawia w cichy i prosty sposób.
-
Wielu ludzi nie radzi sobie z rozpoznaniem, że Pan się z nimi komunikuje. Aby nauczyć członków klasy, jak rozpoznawać głos Pana, możesz poprosić ich o przeczytanie fragmentu I Ks. Królewska 19:1–12 i opowiedzenie o tym, czego nauczył się Eliasz. Członkowie klasy mogą podzielić się doświadczeniami, dzięki którym dowiedzieli się, na jakie sposoby przemawia do nich Pan. Warto pokazać filmik „How Can I Feel the Holy Ghost More Often?” [„W jaki sposób mogę częściej czuć Ducha Świętego?”] (ze spotkania „Twarzą w twarz z Prezydentem Eyringiem i Starszym Hollandem” [ogólnoświatowa transmisja dla młodzieży, 4 marca 2017], strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org).
-
Aby zachęcić uczniów do dyskusji na temat zwrotu „cichy łagodny powiew”, możesz pokazać przedmioty (lub ilustracje przedmiotów), które skłonią ich do zastanowienia się nad nim. Członkowie klasy mogą zaproponować inne przykłady. Dlaczego słowa „cichy” i „łagodny” to dobre określenia na głos Ducha? Inne opisy członkowie klasy mogą zaczerpnąć z następujących fragmentów: Ks. Helamana 5:30; III Nefi 11:3–7; Doktryna i Przymierza 6:22–23; 8:2–3; 9:8–9; 11:12–14; 36:2. Mogą również przytoczyć inne fragmenty z pism świętych o rozpoznawaniu Ducha. Co te fragmenty pisma sugerują w kwestii tego, co musimy zrobić, żeby słyszeć głos Pana? Pomocne mogą być również filmiki: „Feeling the Holy Ghost” („Odczuwanie Ducha Świętego”) lub „Voice of the Spirit” („Głos Ducha”) (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org).
Dodatkowe materiały
Wdowa z Sarepty.
Starszy Lynn G. Robbins powiedział: „Eliasz zrozumiał doktrynę mówiącą, że błogosławieństwa przychodzą po próbie wiary [zob. Ks. Etera 12:6; Doktryna i Przymierza 132:5]. On nie był egoistą. Jako sługa Pana Eliasz miał dać, a nie brać [zob. I Ks. Królewska 17:13–16] […]. Jednym z powodów, dla których Pan ilustruje doktryny za pomocą najbardziej ekstremalnych okoliczności, jest wyeliminowanie usprawiedliwień. Jeśli Pan oczekuje, że najbiedniejsza wdowa zapłaci swój grosz, gdzie jest miejsce dla tych, którym nie jest dogodnie lub łatwo coś poświęcić?” („Dziesięcina — przykazanie nawet dla najuboższych”, Liahona, maj 2005, str. 35).
Doskonalenie nauczania
Bądź pokornym narzędziem Ducha. „Twoim celem jako nauczyciela nie jest przygotowanie imponującej prezentacji, lecz pomoc innym w odczuciu wpływu Ducha Świętego, który jest prawdziwym nauczycielem” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 10).