Słuchaj z pokorą

Starszy Jeffrey R. Holland wspominał: „[Prezydent Russell M. Nelson] powiedział mi kiedyś, że jedna z pierwszych zasad badania medycznego brzmi: ‘Zapytaj pacjenta, co go boli. Wtedy pacjent’, powiedział, ‘będzie twoim najlepszym przewodnikiem do prawidłowej diagnozy i ostatecznego remedium’”¹. Kiedy przyjaciel lub członek rodziny zwróci się do ciebie z trudnymi pytaniami lub wątpliwościami dotyczącymi Kościoła, poświęć czas na słuchanie. Osoby te zwracają się do ciebie, ponieważ ci ufają. Wynagródź to zaufanie, starając się najpierw zrozumieć, jakie są potrzeby.

Słuchanie z pokorą jest trudne. Wymaga skupienia i cierpliwości. Słuchanie to umiejętność, której możemy się nauczyć. Aktywne słuchanie i szczere znalezienie tego, co was łączy może być uzdrowieniem dla osoby, która dzieli się słabością lub pytaniem. Wypróbuj poniższe praktyki słuchania, aby lepiej słuchać i rozumieć bliskie ci osoby:

Najpierw staraj się zrozumieć. Często myślimy, że wiemy, jak rozwiewać wątpliwości innych ludzi. Chcemy po prostu odpowiedzieć na pytania i powiedzieć, żeby przestali się martwić. Ten impuls często świadczy, że bardziej koncentrujemy się na sobie, a nie na potrzebach tych osób. Poświęć czas na wysłuchanie historii o tym, jak dotarli do tego miejsca, gdzie są obecnie. Upewnij się, że rozumiesz ich pytania. Okazuj szacunek, kiedy dowiadujesz się, że ich poglądy są sprzeczne z twoimi własnymi. Unikaj krytykowania lub oskarżania. Kiedy szybko oferujemy uproszczoną odpowiedź, osoby te mogą czuć, że minimalizujemy ich przeżycia. Najlepiej zacząć od tego, aby dążyć do zrozumienia ich punktu widzenia, a nie starać się go zmienić.
Uznaj ich doświadczenia. Choć możemy nie rozumieć czyichś wątpliwości lub nie zgodzić się z nimi, to możemy uznać ich szczerość i ból, jaki mogą odczuwać. Starając się okazywać empatię, czasami dokonujemy porównań ich doświadczeń z naszymi własnymi. Ważne jest, aby pamiętać, że doświadczenia wszystkich osób różnią się od siebie. Być może lepiej jest powiedzieć coś w stylu: „Nie mogę sobie wyobrazić, co czujesz” albo „Pomóż mi zrozumieć”.
Unikaj lekceważenia lub osądu. Zanim przyjaciel lub ktoś bliski postanowi z tobą porozmawiać o swoich pytaniach, najprawdopodobniej poświęci czas na osobiste poszukiwania i przemyślenia. Uważaj, aby nie kończyć rozmowy, zbywając jego pytania lub dokonując osądu. Może to być dla niego krzywdzące i zmniejszać twoją zdolność do niesienia pomocy. Jego szczere pytania zasługują na twój szczery wysiłek, aby słuchać.
Kontroluj swoje emocje. To normalne, że czujesz niepokój lub martwisz się, gdy bliska ci osoba zwraca się do ciebie z pytaniami dotyczącymi wiary. Staraj się, aby te emocje nie przysłoniły produktywnej rozmowy. Jeśli czujesz złość, prawdopodobnie lepiej jest zapytać, czy możesz zrobić przerwę i kontynuować rozmowę nieco później. Zbawiciel poradził nam, abyśmy unikali sporów i gniewu². Możemy nauczyć się nie zgadzać, nie będąc niemiłym³.
Zadawaj pytania otwarte. Pytania otwarte skłaniają inne osoby do dzielenia się swoimi przemyśleniami, uczuciami i doświadczeniami. Niekoniecznie mają dobrą czy błędną odpowiedź. Na przykład: „Czy możesz mi powiedzieć więcej?”, „Co o tym sądzisz?”, „Czy możesz mi pomóc zrozumieć?”, „Jak mogę ci pomóc?”. Zadawanie dobrych pytań świadczy o tym, że ci zależy i pomoże ci uniknąć nieporozumień.
Przyznaj się do swoich ograniczeń. Istnieje duża szansa, że przyjaciele i osoby bliskie, którzy do ciebie przyjdą, w większym stopniu przestudiowali zagadnienia związane ze swoimi pytaniami, niż ty to zrobiłeś. W porządku jest to, że nie masz gotowych odpowiedzi lub że właśnie się czegoś dowiedziałeś. Nie obawiaj się zadawać pytań, które wyjaśniają coś, czego nie zrozumiałeś. Być może nie zgodzisz się z ich wnioskami, ale spróbuj zgodzić się z tym, z czym możesz, nie oszukując swoich odczuć. Możesz także poprosić o czas na samodzielne przestudiowanie tematu, a następnie kontynuować dyskusję, gdy będziesz mieć więcej informacji.

Kluczowe fragmenty z pism świętych: List do Efezjan 4:29; Ks. Mosjasza 18:21; III Nefi 11:29