ពេត្រុស ទី១ ១–៥
« មានតម្លៃជាងមាស »
អ្នកអាចនឹងចងចាំការរៀនអំពីសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្ដីឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់សាវកពេត្រុស នៅពេលអ្នកបានសិក្សាផ្នែកពាក់កណ្តាលដំបូងនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ សំបុត្រទីមួយរបស់ពេត្រុសត្រូវបានសរសេរឡើងហៀបនឹងទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ពេត្រុស ជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់ពីលោកបានដើរ និងនិយាយជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អំឡុងពេលនៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅក្នុងសំបុត្រទីមួយរបស់លោក ពេត្រុស ដែលជាមេសាវក បានផ្តោតទៅលើវិធីដែលពួកបរិសុទ្ធអាចត្រូវបានពង្រឹងតាមរយៈការសាកល្បងដ៏ខ្លាំងក្លាដែលពួកគេកំពុងជួបនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួករ៉ូម ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះ ក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកជួបប្រទះនឹងការសាកល្បង និងអាចពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់អ្នក ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់ ។
ការដោះស្រាយតម្រូវការរៀនសូត្រពិសេសរបស់សិស្ស ។ សូមពិចារណាពីតម្រូវការរៀនសូត្រខុសៗគ្នារបស់សិស្ស ។ សូមប្រើសកម្មភាពសិក្សាដែលអាចមាន ដែលបានផ្ដល់យោបល់នៅក្នុងមេរៀននេះទុកជាការណែនាំ មិនមែនជាអត្ថបទសរសេរឡើយ និងសម្របសកម្មភាពនានាដើម្បីជួយសិស្ស ។ ការសម្របសម្រួលទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលការប្រើវិធីសាស្ត្រផ្សេងគ្នាដើម្បីអានខគម្ពីរ ឬធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗដើម្បីស្វែងយល់ពីគោលការណ៍ ឬគោលលទ្ធិ ។ សូមកុំខ្លាចក្នុងការច្នៃប្រឌិត ហើយសាកល្បងវិធីសាស្រ្តថ្មីៗ ។
ការរៀបចំសិស្ស ៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាពីរបៀបដែលពួកគេនឹងឆ្លើយតបចំពោះសំណួរខាងក្រោម ៖ ហេតុអ្វីយើងជួបប្រទះនឹងការសាកល្បង ការលំបាក និងភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងជីវិត ?
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
ហេតុអ្វីយើងជួបការលំបាកក្នុងជីវិត ?
អែលឌើរ ឌេល ជី រេនឡាន់ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ពីរបៀបដែលយើងទាំងអស់គ្នានឹងមានបទពិសោធន៍ដែលហាក់ដូចជាមិនយុត្តិធម៌ ។ សូមមើលវីដេអូ « Infuriating Unfairness » មាននៅគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ចាប់ពីនាទីទី ៣:១៩ ដល់ ៤:១២ ឬអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖
ពេលខ្លះ ភាពអយុត្តិធម៌មិនអាចពន្យល់បានទេ ដែលភាពអយុត្តិធម៌មិនអាចពន្យល់បាននោះ គឺជាកំហឹង ។ ភាពអយុត្តិធម៌កើតមានពីការរស់នៅក្នុងរូបកាយដែលពុំឥតខ្ចោះ របួស ឬជំងឺ ។ ជីវិតរមែងស្លាប់គឺជាប់ទាក់ទងនឹងភាពអយុត្តិធម៌ ។ អ្នកខ្លះកើតមកក្នុងភាពសម្បូរបែប រីឯអ្នកខ្លះទៀត គ្មានអ្វីសោះ ។ អ្នកខ្លះមានឪពុកម្តាយពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ រីឯអ្នកខ្លះទៀត គ្មានឡើយ ។ អ្នកខ្លះរស់នៅបានជាច្រើនឆ្នាំ រីឯអ្នកខ្លះទៀត រស់បានតែពីរបីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ ហើយនៅមានច្រើនទៀត ។ មនុស្សខ្លះទទួលកំហុសទាំងអយុត្តិធម៌ ទោះបីពួកគេកំពុងព្យាយាមធ្វើល្អក៏ដោយ ។ មនុស្សខ្លះទៀតជ្រើសរើសមិនចាកចេញពីភាពអយុត្តិធម៌ឡើយ ទោះបីពួកគេអាចធ្វើបានក៏ដោយ ។ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ មនុស្សខ្លះប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើស ដែលព្រះប្រទានឲ្យ ធ្វើបាបអ្នកដទៃឲ្យឈឺចាប់ សូម្បីតែពួកគេមិនគួរធ្វើក៏ដោយ ។
( ឌេល ជី រេនឡាន់ « Infuriating Unfairness » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៤២ )
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា អែលឌើរ រេនឡាន់ បានប្រើពាក្យ « កំហឹង » ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីរឿងអយុត្តិធម៌មួយចំនួនដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិត ?
-
តើអ្នកដឹងថានរណាខ្លះកំពុងជួបប្រទះ ឬបានជួបប្រទះនឹងការសាកល្បងដែលមានអារម្មណ៍ខឹងសម្បារយ៉ាងអយុត្តិធម៌ ? ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ព្រះអម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យមានរឿងនេះកើតឡើង ?
នៅឆ្នាំ ៦៤ នៃ គ.ស. ផ្នែកធំនៃទីក្រុងរ៉ូមត្រូវបានបំផ្លាញដោយភ្លើង ។ សាសន៍រ៉ូមដ៏ល្បីល្បាញបានចោទប្រកាន់សមាជិកសាសនាចក្រថា ជាអ្នកដុតភ្លើង ដែលនាំទៅដល់ការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងទៅលើពួកគ្រីស្ទាននៅទូទាំងចក្រភពរ៉ូម ។ ពេត្រុសទំនងជាបានសរសេរសំបុត្រដំបូងរបស់លោកនៅពេលណាមួយបន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ដើម្បីពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធ និងដើម្បីរំឭកពួកគេអំពីរង្វាន់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ សម្រាប់ការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមយកចិត្តទុកដាក់លើការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យយល់ពីមូលហេតុមួយចំនួនសម្រាប់ការសាកល្បងផ្ទាល់ខ្លួន និងរបៀបដែលអ្នកអាចពឹងផ្អែកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំវាដោយស្មោះត្រង់ ។
ភ្លើងរបស់ជាងសំរង
សូមអាន ពេត្រុស ទី១ ១:៣–៩ ដោយរកមើលអ្វីដែលសាវកពេត្រុសបានបង្រៀនអំពីពរជ័យដែលកំពុងរង់ចាំអ្នកដែលស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់ ។ ពាក្យ សេចក្តីល្បួង នៅក្នុងខទី ៦ គឺសំដៅលើការសាកល្បង និងទុក្ខវេទនា ។( សូមមើល ពេត្រុសទី១ ១:៦ , លេខយោងខ ) ។
-
តើពាក្យ ឬឃ្លាអ្វីខ្លះពីខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអ្នកគិតថា អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការចងចាំពេលអ្នក ឬអ្នកដទៃទៀតជួបនឹងការសាកល្បង ? ហេតុអ្វី ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ពេត្រុសប្រៀបធៀបការសាកល្បងនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធទៅនឹងមាសដែលបន្សុទ្ធដោយភ្លើង ?
សូមពិចារណាបង្ហាញសិស្សនូវរូបភាព ឬគំនូរនៃឡរំលាយលោហៈ ដូចជារូបខាងក្រោម ។
ខាងក្រោមនេះគឺជារូបភាពនៃឡរំលាយលោហៈ ។ ឡរំលាយលោហៈគឺជាធុងមួយដែលលោហធាតុដូចជាមាសត្រូវបានចម្រាញ់ ។ នៅពេលលោហធាតុត្រូវបានចម្រាញ់ វាត្រូវបានដុតកម្តៅ និងធ្វើឲ្យរលាយដើម្បីដកយកភាពមិនសុទ្ធ និងធ្វើឲ្យផលិតផលចុងក្រោយបានល្អប្រសើរឡើង ។
-
តើតាមរបៀបណាខ្លះដែលការសាកល្បង ឬការល្បងលសេចក្តីជំនឿអាច « វិសេសជាង … មាស ? » ( ពេត្រុស ទី១ ១:៧ ) ។
សេចក្តីពិតមួយដែលអាចរកឃើញពីខគម្ពីរដែលអ្នកទើបតែបានសិក្សានោះគឺថា នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់ នោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានកែលម្អ និងពង្រឹង ។ សូមពិចារណាកត់ត្រាសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
-
តើមានបទពិសោធន៍ឆ្លងកាត់ការលំបាកអ្វីខ្លះ ដែលអាចពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមពិចារណាអាន អាលម៉ា ៦២:៤១ រួមគ្នាជាថ្នាក់ មុននឹងចែកចាយការពន្យល់ និងសំណួរខាងក្រោម ។
ខណៈដែលការជួបប្រទះការលំបាកអាចជាការចម្រាញ់ខាងវិញ្ញាណសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ក៏មានអ្នកផ្សេងទៀតដែលជូរចត់ ឬពង្រឹងចិត្តពួកគេបន្ទាប់ពីការសាកល្បងដ៏លំបាក ( សូមមើល អាលម៉ា ៦២:៤១ ) ។
-
តើអ្នកគិតថា អ្វីអាចជួយយើងប្រែក្លាយការសាកល្បងរបស់យើងឲ្យទៅជាពរជ័យ ជាជាងបទពិសោធន៍ដែលបន្ថយជំនឿរបស់យើង ?
-
តើអ្នកមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ ឬបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលអ្នកដឹង នៅពេលដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ឬសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកដទៃត្រូវបានពង្រឹងដោយការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដ៏លំបាកដោយស្មោះត្រង់ ?
-
តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ ?
សូមមើលវីដេអូ « The Refiner’s Fire » ( ៥:០២ ) ដែលមាននៅគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ដើម្បីមើលឧទាហរណ៍មួយអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានពង្រឹងដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលនាងស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់នាងដោយស្មោះត្រង់ ។
ពេត្រុសទូន្មានពួកបរិសុទ្ធ
ប្រធានបទដែលមាននៅក្នុងសំបុត្រទីមួយរបស់ពេត្រុស គឺជារបៀបដែលសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខ និងការបៀតបៀនដោយស្មោះត្រង់ ។ ការទូន្មានរបស់ពេត្រុសអាចផ្តល់នូវក្តីសង្ឃឹម ការលើកទឹកចិត្ត និងកម្លាំងដល់នរណាម្នាក់ដែលជួបប្រទះនឹងការសាកល្បងនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។
សូមគូររូបភាពសាមញ្ញមួយនៃឡរំលាយលោហៈ ដូចជារូបភាពដែលអ្នកបានឃើញពីមុននៅក្នុងមេរៀននេះ ។ នៅខាងក្នុងឡរំលាយលោហៈ សូមសរសេរការសាកល្បង និងទុក្ខលំបាកមួយចំនួនដែលអ្នកបានជួបប្រទះ ឬកំពុងជួបប្រទះនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។
នៅពេលអ្នកសិក្សាកាន់តែច្រើនអំពីពាក្យសម្តីពេត្រុស សូមរកមើលការបង្រៀនដែលអាចជួយអ្នកក្នុងការសាកល្បងដែលអ្នកបានសរសេរក្នុងរូបភាពរបស់អ្នក ។ សូមកត់ត្រាការបង្រៀនទាំងនេះនៅខាងក្រៅរូបភាពឡរំលាយលោហៈរបស់អ្នក ។
សូមពិចារណាសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរខាងក្រោម និងសេចក្ដីសង្ខេបនានាដាក់លើក្ដារខៀន ។ សូមកំណត់វិធីល្អបំផុតសម្រាប់សិស្សដើម្បីសិក្សាខគម្ពីរទាំងនេះ ។ ជម្រើសមួយគឺការបែងចែកថ្នាក់ជាក្រុមៗ ដោយក្រុមនីមួយៗត្រូវបានចាត់តាំងខគម្ពីរមួយឈុតដើម្បីសិក្សា ។ បន្ទាប់ពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សិស្សអាចរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីការសិក្សារបស់ពួកគេទៅកាន់សិស្សទាំងអស់ក្នុងថ្នាក់ ។ បន្ទាប់មកសិស្សអាចត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យបន្ថែមការយល់ដឹងចំពោះគំនូររបស់ពួកគេ ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលត្រូវបានបង្ហាញដោយមិត្តរួមថ្នាក់របស់ពួកគេ ។
ជម្រើសមួយទៀតដែលត្រូវពិចារណាគឺអញ្ជើញសិស្សឲ្យសិក្សាឈុតនីមួយៗនៃបទគម្ពីរជាមួយដៃគូ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សសិក្សា និងពិភាក្សាខគម្ពីរជាមួយនឹងដៃគូរបស់ពួកគេចប់ សិស្សអាចត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យប្ដូរដៃគូពិភាក្សា ដើម្បីឲ្យសិស្សម្នាក់ៗមានដៃគូថ្មី ។ ដំណើរការនេះអាចត្រូវបានធ្វើឡើងវិញម្ដងហើយម្ដងទៀត ដូច្នេះសិស្សម្នាក់ៗអាចសិក្សាបទគម្ពីរទាំងបីឈុតជាមួយនឹងដៃគូផ្សេងគ្នា ។
ពេត្រុស ទី១ ២:២០–២៥ —គំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំពីការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បង
ពេត្រុស ទី១ ៤:១២–១៩ —មូលហេតុដើម្បីអរសប្បាយក្នុងការសាកល្បងរបស់យើង
ពេត្រុស ទី១ ៥:៦–១១ —ការទទួលបានកម្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់យើង
បន្ទាប់ពីសិស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសិក្សា សូមអញ្ជើញអ្នកស្ម័គ្រចិត្តឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយខគម្ពីរជាក់លាក់ ដែលពួកគេបានរកឃើញថាមានអត្ថន័យបំផុត ហើយពន្យល់ពីមូលហេតុនៃខគម្ពីរនោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យគិតអំពីរបៀបដែលពួកគេបានរៀននៅថ្ងៃនេះ អាចជួយពួកគេក្នុងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេ និងកត់ត្រាការយល់ដឹង និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់ពួកគេ ។
វិចារណកថា និងព័ត៌មានសាច់រឿង
ពេត្រុសទី១ ២:២០ ។ ហេតុអ្វីពេត្រុសបង្រៀនថា យើងគួររងទុក្ខលំបាករបស់យើងដោយអត់ធ្មត់ ?
អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ( ឆ្នាំ ១៩២៦–២០០៤ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនដូចតទៅនេះ ៖
ការអត់ធ្មត់ត្រូវបានភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងសេចក្តីជំនឿលើព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ តាមពិត ពេលយើងគ្មានការអត់ធ្មត់ទាល់តែសោះ នោះយើងកំពុងផ្ដល់យោបល់ថា យើងដឹងអ្វីដែលល្អបំផុត—ជាងព្រះជ្រាបដឹងទៅទៀត ។ ឬយ៉ាងហោចណាស់ យើងកំពុងអះអាងថា កាលវិភាគរបស់យើងប្រសើរជាងកាលវិភាគរបស់ទ្រង់ ។ … ដូច្នេះ ដូចដែលបានបញ្ជាក់រួចមកហើយ ការអត់ធ្មត់គឺជាគុណធម៌ដ៏មានសារៈសំខាន់ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ទាក់ទងនឹងសេចក្តីជំនឿរបស់យើង សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង អាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះជីវិត ការបន្ទាបខ្លួន និងការរងទុក្ខរបស់យើង ។ … គ្មានវិធីផ្សេងទៀតសម្រាប់ការរីកចម្រើនពិតប្រាកដនោះទេ ។
( នែល អេ ម៉ាកស្វែល « Patience » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ] ទំព័រ ១, ៤ នៅលើគេហទំព័រ speeches.byu.edu )
តើខ្ញុំអាចយកឈ្នះលើការសាកល្បងដែលខ្ញុំកំពុងប្រឈមមុខដោយរបៀបណា ?
អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនដូចតទៅនេះ ៖
សូមបន្តទៅមុខដោយអត់ធន់ ក្នុងការសាកល្បងដ៏សែនលំបាកលើផែនដី ហើយដោយព្រះចេស្ដានៃការព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះនឹងនាំមកនូវពន្លឺ ការយល់ចិត្ត ភាពសុខសាន្ត និងក្ដីសង្ឃឹមដល់អ្នក ។ សូមអធិស្ឋានដោយអស់ពីចិត្ត ។ សូមពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ លើភាពជាក់ស្ដែង និងព្រះគុណទ្រង់ ។ … សូមមើលទៅមុខ ។ ក្តីអំពល់ និងទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកមានពិតមែន ប៉ុន្តែមិនស្ថិតស្ថេររហូតទេ ។ ការលំបាករបស់អ្នកនឹងកន្លងបាត់ទៅ ដោយសារ ព្រះរាជបុត្រា … [ បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ] ជាមួយនឹងការប្រោសឲ្យជានៅក្នុងចំអេងស្លាបទ្រង់ ។
( នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Wounded » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៨៥ )
តើខ្ញុំអាចរកឃើញសុភមង្គលដោយរបៀបណាពេលរងទុក្ខដោយការសាកល្បងនានា ?
អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ( ឆ្នាំ ១៩១៧–២០០៨ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងអំពីការស្វែងរកសុភមង្គលអំឡុងគ្រាលំបាក ហើយចងចាំពីដំបូន្មានរបស់ម្ដាយលោកក្នុងការនិយាយថា « មិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ចូរស្រឡាញ់វាចុះ » ។
តើយើងអាចស្រឡាញ់គ្រាដែលពោរពេញទៅដោយទុក្ខព្រួយដោយរបៀបណា ? យើងមិនអាចទេ—ពោលគឺមិនអាចទេ សូម្បីតែមួយភ្លែតក៏ដោយ ។ ខ្ញុំមិនគិតថាម្ដាយរបស់ខ្ញុំកំពុងផ្ដល់យោបល់ថា យើងហាមមិនឲ្យមានការបាក់ទឹកចិត្ត ឬបដិសេធការពិតនៃការឈឺចាប់នោះទេ ។ ខ្ញុំមិនគិតថា គាត់កំពុងតែផ្តល់យោបល់ថា យើងលាក់បាំងសេចក្តីពិតនៃការមិនសប្បាយចិត្តនៅក្រោមការបិទបាំងនៃសុភមង្គលក្លែងក្លាយនោះទេ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា របៀបដែលយើងមានប្រតិកម្មចំពោះការលំបាក អាចជាកត្តាសំខាន់ដែលយើងអាចមានសុភមង្គល និងជោគជ័យក្នុងជីវិត ។ ប្រសិនបើយើងដោះស្រាយការលំបាកដោយប្រាជ្ញា នោះគ្រាដ៏លំបាកបំផុតរបស់យើងអាចក្លាយជាគ្រានៃការរីកចម្រើនបំផុត ដែលនាំទៅដល់គ្រានៃសុភមង្គលបំផុត ។ …
នៅពេលយើងចេះស្វែងរកការលេងសើច ស្វែងរកទស្សនៈវិស័យដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច យល់អំពីគោលការណ៍នៃការតបស្នង ហើយខិតកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង នោះយើងអាចស៊ូទ្រាំការលំបាក និងការសាកល្បងបាន ។ យើងអាចនិយាយបានដូចម្តាយរបស់ខ្ញុំដែរថា « មិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ចូរស្រឡាញ់វាចុះ » ។
( យ៉ូសែប ប៊ី. វ៉ឺតលីន « Come What May, and Love It » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ២៦–២៨ )
សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម
ពេត្រុស ទី១ ៥:១–៥ ។ « ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ »
សូមពិចារណាអាន ពេត្រុស ទី១ ៥:១–៥ ជាមួយសិស្ស ហើយចង្អុលបង្ហាញថា នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ពេត្រុសបានបង្រៀនពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងនគរនៃព្រះ ។ ( សូមជួយសិស្សឲ្យរកឃើញសេចក្តីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមានការទទួលខុសត្រូវ ដើម្បីថែទាំ និងមើលការខុសត្រូវដល់ហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងគំរូ ។ សិស្សអាចត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យពិភាក្សាអំពីឧទាហរណ៍នៃរបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ពួកគេបានផ្តល់ការងារបម្រើដល់ពួកគេ និងគ្រួសាររបស់ពួកគេដោយក្ដីស្រឡាញ់ ។ សូមពិចារណាផងដែរអំពីការជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ពួកគេអាចធ្វើជាគំរូដល់កូរ៉ុម និងសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ដោយធ្វើតាមគំរូនៃ « មេពួកអ្នកគង្វាល » ( ពេត្រុស ទី១ ៥:៤ ) ។