ម៉ាថាយ ២៧:២៤–៦៦; ម៉ាកុស ១៥:១៥–៣៨

ខណៈពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងជួបប្រទះនឹងការឈឺចាប់ដ៏ឃោរឃៅនៃការឆ្កាងនៅលើឈើឆ្កាង នោះពួកខ្មាំងសត្រូវបានចំអកឲ្យទ្រង់ ហើយប្រាប់ទ្រង់ឲ្យរំដោះព្រះកាយទ្រង់ចេញពីការធ្វើទារុណកម្មនេះទៅ ។ ប៉ុន្តែទ្រង់បានស៊ូទ្រាំដោយសុចរិត ដោយបន្តការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ និងដឹងគុណចំពោះការរងទុក្ខ និងការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើឈើឆ្កាង ដែលជាផ្នែកដ៏ចាំបាច់មួយនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ។ ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណចាប់ផ្តើមដោយការរៀបចំមេរៀនពោរពេញដោយការគិតគូរ ។ សូមសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងកម្មវិធីសិក្សាប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ហើយធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីបត់បែនកម្មវិធីសិក្សាទៅតាមតម្រូវការរបស់សិស្ស ។ លើសពីនេះ សូមព្យាយាមបើកចិត្តទទួល និងធ្វើតាមចំណាប់អារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលកំពុងបង្រៀន បើទោះបីជាត្រូវបង្វែរខុសពីគ្រោងមេរៀនក៏ដោយ ។

ការរៀបចំរបស់សិស្ស ៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ម៉ាថាយ ២៧:៣៥–៥០ ឬសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដោយប៊ីស្សព ហ្គែរ៉ល កូសសែ មកពីមេរៀននេះ ។ សូមឲ្យពួកគេមករៀនដោយបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីចែកចាយពីអត្ថន័យនៃការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់ពួកគេផ្ទាល់ ។

សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានព្រះជន្មទ្រង់សម្រាប់យើង

នៅក្នុងមេរៀននេះ អ្នកនឹងសិក្សាអំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមចំណាយពេលមួយភ្លែតដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលអ្នកដឹងអំពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះការសុគតរបស់ទ្រង់ ។ តើអ្នកជឿថា ទ្រង់បានសុគតដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកដែរឬទេ ? បើអ្នកជឿ តើអ្នកអាចបង្ហាញការដឹងគុណរបស់អ្នកចំពោះពលិកម្មរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ? នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមស្វែងរកការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ ។

ការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានពួកសាសន៍យូដាកាត់ទោស ហើយបន្ទាប់មកដោយស្ដេចហេរ៉ូឌ និងលោកពីឡាត់ ទ្រង់ត្រូវបានគេវាយនឹងរំពាត់យ៉ាងឃោរឃៅ ហើយនាំទៅឆ្កាងនៅគាល់កូថា ( ក៏ត្រូវបានគេហៅថា កាលវ៉ារី ផងដែរ ) ។

សូមពិចារណាគូសចំណាំឃ្លា « គ្រាបានឆ្កាងទ្រង់ហើយ » នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៧:៣៥ ។ សូមអាន សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ឬ Bible Dictionary អត្ថបទក្រោមចំណងជើងថា « ឆ្កាង, ការឆ្កាង » ដើម្បីមើលថាតើការអនុវត្តនេះមានន័យយ៉ាងណា ។

សូមពិចារណាអានបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗដោយឲ្យសិស្សផ្ទៀងតាម ។ សិស្សដែលមានលទ្ធភាពក៏អាចត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យជួយអានឮៗដែរ ។

សូមអានខគម្ពីរខាងក្រោមអំពីការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមគូសសម្គាល់ព័ត៌មានលម្អិតដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានសារៈសំខាន់ ។

• ម៉ាថាយ ២៧:២៧–៣១ ។ ពួកទាហានរ៉ូមចំអកឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

• ម៉ាថាយ ២៧ ២៧:៣៥–៤៤ ។ គេចំអកដាក់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើឈើឆ្កាង ។

• ម៉ាថាយ ២៧:៤៥–៤៦, ៥០ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខ និងបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ។ កំណត់ចំណាំ ៖ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានឆ្កាងនៅ « ពេលម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក » ( សូមមើល ម៉ាកុស ១៥:២៥ ) ។ « ម៉ោងទីប្រាំមួយ » សំដៅទៅលើម៉ោង ១២:០០ ថ្ងៃត្រង់ « ម៉ោងទីប្រាំបួន » សំដៅទៅលើម៉ោង ៣:០០ រសៀល ។

ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យស្រមៃមើលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ អ្នកអាចមើល « Jesus Is Scourged and Crucified » ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ចាប់ពីលេខកូដម៉ោង ១:០៤ ដល់ ៤:៤៨ ។

ជម្រើសវីដេអូផ្សេងទៀតសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍នេះគឺ « Finding Faith in Christ » ( ៣០:១១; សូមមើលចាប់ពីលេខកូដម៉ោង ២០:៤៤ ដល់ ២២:៤៥ ) ឬ « To This End Was I Born » ( ២៧:១១; សូមមើលចាប់ពីលេខកូដម៉ោង ១៧:០៣ ដល់ ២០:០៩ ) មាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។

អែលឌើរ ជេហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរថា « ឱព្រះអង្គៗនៃទូលបង្គំអើយ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ចោលទូលបង្គំ ? » ( ម៉ាថាយ ២៧:៤៦ ) ។

សូមមើល « None Were with Him » ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ចាប់ពីលេខកូដម៉ោង ៩:០០ ដល់ ១២:៤៦ ឬអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយអស់ពីជំនឿនៃព្រលឹងរបស់ខ្ញុំថា … ព្រះវរបិតាដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយអង្គ ពុំ បានបោះបង់ចោលព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់នៅគ្រានោះឡើយ ។ ពិតណាស់ វាគឺជាជំនឿផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំថា នៅរាល់ការងារបម្រើក្នុងព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ព្រះវរបិតាពុំដែលធ្លាប់គង់នៅកាន់តែជិតនឹងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ជាងនៅគ្រាចុងក្រោយនៃការរងទុក្ខដ៏ឈឺចាប់ទាំងនេះឡើយ ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ … ព្រះវរបិតាបានដកការលួងលោមនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ចេញពីព្រះយេស៊ូវមួយរយៈខ្លី ដែលជាការគាំទ្រពីវត្តមានរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ ។ ពិតប្រាកដណាស់វាជាកិច្ចតម្រូវ វាគឺជាស្នូលដ៏មានសារៈសំខាន់នៃដង្វាយធួន ដែលព្រះរាជបុត្រាដ៏ល្អឥតខ្ចោះអង្គនេះ ដែលពុំធ្លាប់មានព្រះបន្ទូលពីរឿងអាក្រក់ ឬធ្វើខុស ឬប៉ះនឹងរឿងដែលមិនស្អាតស្អំឡើយ អង្គទ្រង់ត្រូវតែស្គាល់ពីអារម្មណ៍ដែលមនុស្សទាំងអស់—គឺយើង គឺយើងទាំងអស់គ្នា—មាន នៅពេលយើងបានធ្វើអំពើបាបបែបនោះ ។ ដើម្បីឲ្យដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់គ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមានភាពអស់កល្ប ទ្រង់ត្រូវស្គាល់អារម្មណ៍ពីការការស្លាប់ខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណថាតើសេចក្ដីស្លាប់មានសភាពបែបណា ដើម្បីញាណដឹងថាតើការបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ការទុកឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកោទាំងស្រុង ហើយអស់សង្ឃឹមនោះមានសភាពបែបណាដែរ ។

( ជែហ្រ្វី អ័រ ហូឡិន « None Were with Him » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៨៧–៨៨ )

• តើអែលឌើរ ហូឡិន បានជួយអ្នកឲ្យយល់អ្វីខ្លះកាន់តែច្បាស់អំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

• តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍បំផុតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចេញពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ? ហេតុអ្វីទៅ ?

សេចក្តីយោងបទគម្ពីរ

ព្រះអង្គសង្រ្គោះមានព្រះចេស្តាដើម្បីរំដោះអង្គទ្រង់ចេញពីបទពិសោធន៍ដែលប្រមាថ និងការឈឺចាប់ដ៏ឃោរឃៅនៅលើឈើឆ្កាងនេះបាន ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៦:៥២–៥៤ ) ប៉ុន្តែទ្រង់មិនបានធ្វើឡើយ ។

សូមអានបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះយ៉ាងហោចណាស់បី ។ សូមពិចារណាបង្កើតតារាងដូចខាងក្រោម ដើម្បីរៀបចំគំនិត និងអារម្មណ៍របស់អ្នក ។ អ្នកក៏អាចភ្ជាប់ ឬពិនិត្យមើលវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះនៅសេចក្តីយោងបទគម្ពីរនៅ ម៉ាថាយ ២៧:២៦ ឬបង្កើតស្លាកដែលមានសេចក្តីយោងទាំងនេះដោយមានចំណងជើងដែលអ្នកជ្រើសរើសផងដែរ ។

សូមពិចារណាគូរតារាងខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើការជាគូៗ និងជាក្រុមតូចៗ ដើម្បីបំពេញតារាងនេះ ។

ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គសង្គ្រោះសុខព្រះទ័យទទួលយកការឆ្កាង	ដោយសារតែទ្រង់បានសុខព្រះទ័យទទួលយកការឆ្កាងនេះហើយ ទើបមានពរជ័យជាច្រើនអាចកើតមានដល់យើង

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៥:២

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:៤០–៤២

រ៉ូម ៥:៦–៩

កូរិនថូស ទី២ ៥:២១

កូល៉ុស ១:២០

ពេត្រុស ទី១ ២:២៤

នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៣–១៤

• តើវគ្គបទគម្ពីរមួយណាដែលមានអត្ថន័យបំផុតចំពោះអ្នក ? ហេតុអ្វីទៅ ?

• តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះសុខព្រះទ័យឲ្យគេឆ្កាងជំនួសយើង ?

• តើពរជ័យមួយណាដែលមានក្នុងបទគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអ្នកមានអំណរគុណខ្លាំងបំផុត ? ហេតុអ្វីទៅ ?

វាមានសារៈសំខាន់ដើម្បីយល់ថា ជាផ្នែកមួយនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានគេឆ្កាងសម្រាប់អំពើបាបទាំងឡាយនៃពិភពលោកនេះ ។ ការរងទុក្ខដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានីត្រូវបានបញ្ចប់នៅលើឈើឆ្កាងនៅគាល់កូថា ។ ប្រសិនបើព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនបានសុគតសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងទេ នោះយើងនឹងមិនអាចត្រឡប់ទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងវិញបានឡើយ ។

• តើអ្នកនឹងពន្យល់ទៅនរណាម្នាក់ពីរបៀបដែលថាការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាផ្នែកមួយនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ? តើអ្នកនឹងពន្យល់ថាវាមានអត្ថន័យចំពោះអ្នកដោយរបៀបណា ?

ប៊ីស្សព ហ្គែរ៉ល កូសសេ បានពន្យល់ពីរបៀបដែលដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។

ទោះបីជាវាគ្មានដែនកំណត់ និងជាសកលក៏ដោយ ក៏ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺជាអំណោយផ្ទាល់ខ្លួន និងជិតដិតដ៏អស្ចារ្យ ដែលស័ក្តិសមសម្រាប់យើងម្នាក់ៗដែរ ។ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញសិស្សសាសន៍នីហ្វៃម្នាក់ៗឲ្យស្ទាបស្នាមរបួសរបស់ទ្រង់ដែរ ទ្រង់បានសុគតសម្រាប់យើងម្នាក់ៗដោយផ្ទាល់ ហាក់ដូចជាបងប្អូន ឬខ្ញុំជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅលើផែនដីនេះដូច្នោះ ។ ទ្រង់បានអញ្ជើញយើងដោយផ្ទាល់ឲ្យមករកទ្រង់ ហើយទទួលបានពរជ័យដ៍អស្ចារ្យនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

( ហ្គែរ៉ល កូសសេ « A Living Witness of the Living Christ » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៤០ )

• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាវាសំខាន់ដើម្បីស្គាល់ពីលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួននៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

សូមពិចារណាចាក់ទំនុកតម្កើងអំពីការរងទុក្ខ និងការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចជា « តើទ្រង់ធំប៉ុនណា ! » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៣៨ ) ឬ « នៅលើឈើឆ្កាងត្រង់កាល់វ៉ារី » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១១០ ) ខណៈពេលដែលសិស្សបំពេញសកម្មភាពខាងក្រោម ។ ជាជម្រើសសម្រាប់ការសរសេរសៀវភៅកំណត់ហេតុ នោះសិស្សអាចសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ទៅកាន់អនាគតរបស់ពួកគេ ដោយនិយាយអំពីគំនិតនៅក្នុងសកម្មភាពនេះ ។

ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យមានអារម្មណ៍ និងចងចាំពីលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួននៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់អ្នក សូមសរសេរសៀវភៅកំណត់ហេតុ ។ សូមពិចារណារួមបញ្ចូលដូចខាងក្រោម ៖

• ពរជ័យដែលអ្នកអាចទទួលបានដោយសារតែការរងទុក្ខ និងការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់អ្នក

• តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក ដែលទ្រង់បានសុគតសម្រាប់អ្នកដោយផ្ទាល់

• គំនិត និងចំណាប់អារម្មណ៍ដែលអ្នកទទួលបានពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

បន្ទាប់ពីមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមផ្តល់ឱកាសឲ្យសិស្សចែកចាយការរសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ពួកគេ ។ សូមពិចារណាអំពីការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងសារៈសំខាន់នៃការឆ្កាងនេះដែលជាផ្នែកមួយនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

តើអ្វីសំខាន់អំពីទីកន្លែង និងពេលវេលានៃការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានពន្យល់ ៖

ដំណាក់កាលទីពីរនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ត្រូវបានសម្រេចនៅលើឈើឆ្កាង ។ …

លោកពីឡាត់បានប្រគល់កូនចៀមនៃព្រះទៅឲ្យគេឆ្កាង ក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះកូនចៀមសម្រាប់បូជានៅក្បែរនោះកំពុងត្រូវបានរៀបចំសម្រាប់ការបូជាផងដែរ ។ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៩:១៣–១៤ ) ។

ការឆ្កាងកើតឡើងនៅលើភ្នំតូចមួយហៅថា គាល់កូថា ( ភាសាហេព្រើរ ) ឬ កាល់វ៉ារី ( ភាសាឡាតាំង ) ដែលមានន័យថា « ភ្នំលលាដ៏ក្បាល » ។ លលាដ៏ក្បាលជានិមិត្តរូបនៃសេចក្តីស្លាប់ ។ នៅកន្លែងដូច្នេះ ពលិកម្មដ៏ធួនត្រូវបានបំពេញ ។ នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកត្រូវបានលើកឡើងឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់ក្នុងសភាពដ៏សំខាន់បំផុតនៃភាពសំខាន់ៗទាំងអស់—គឺការទទួលស្គាល់ និងភាពពិតប្រាកដនៃព្រះចេស្តាឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។

( រ័សុល អិម ណិលសុន « Why This Holy Land? » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ១៨–១៩ )

ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនសង្គ្រោះខ្លួនព្រះអង្គផ្ទាល់ ?

អែលឌើរ រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ ៖

« ហ្វូងមនុស្សនៃអ្នកមិនជឿបានសើចចំអកដាក់ទ្រង់នៅកាល់វ៉ារីថា « នោះឲ្យចុះពីឈើឆ្កាងមក » [ ម៉ាថាយ ២៧:៤០ ] ។ ទ្រង់អាចធ្វើនូវអព្ភូតហេតុដូច្នេះបាន ។ ប៉ុន្តែទ្រង់បានញាណដឹងពីដើមដំបូងដល់ចុងបំផុត ហើយទ្រង់ចង់មានព្រះទ័យស្មោះត្រង់ចំពោះផែនការរបស់ព្រះបិតាទ្រង់ ។ យើងពុំគួរមិនយល់ពីគំរូនេះនោះឡើយ ។

( រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន « Behold! I Am a God of Miracles » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១១១ )

តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានទទួលរងឥទ្ធិពលមកពីការរងទុក្ខ និងការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ ៖

ព្រះអង្គសង្គ្រោះ … ទីបំផុត [ បាន ] រងការឈឺចាប់ដែលពុំអាចពិពណ៌នាបាននៅឯសួនច្បារគែតសេម៉ានី និងលើឈើឆ្កាងដើម្បីធ្វើឲ្យដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់បានល្អឥតខ្ចោះ ។ … ទ្រង់ធ្វើបែបនេះសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលព្រះបានបង្កើត ឬនឹងបង្កើតឡើង ។

( ឃ្វីនថិន អិល ឃុក « The Eternal Everyday » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៥២ )

តើព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួបប្រទះអ្វីខ្លះនៅលើឈើឆ្កាង ?

អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ ( ឆ្នាំ ១៨៦២–១៩៣៣ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ ៖

វាហាក់បីដូចជា បន្ថែមពីលើឧប្បត្តិហេតុរងទុក្ខដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចដល់ការឆ្កាង ការឈឺចាប់នៃសួនច្បារគែតសេម៉ានីបានកើតមានឡើងវិញ ដែលហួសពីកម្លាំងរបស់មនុស្សអាចស៊ូទ្រាំបាន ។ នៅក្នុងម៉ោងដ៏ជូរចត់បំផុតនោះ ព្រះគ្រីស្ទដែលកំពុងសុគតបណ្ដើរៗនោះគឺនៅតែអង្គឯងនៅក្នុងការពិតដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចបំផុត ។ ពលិកម្មដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះរាជបុត្រាអាចបំពេញបានក្នុងភាពពេញលេញនៃពលិកម្មនេះ ព្រះវរបិតាហាក់ដូចជាបានដកជំនួយពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ភ្លាមៗ ដោយទុកឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃមនុស្សជាតិមាននូវសិរីរុងរឿងនៃជ័យជម្នះទាំងស្រុងលើកម្លាំងនៃអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់ ។

( Jesus the Christ [ ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៦៦១ )

អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ( ឆ្នាំ ១៩១៥–៨៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនស្រដៀងគ្នានេះ ៖

ពេលនោះមេឃក៏ខ្មៅ ។ ភាពងងឹតបានគ្របដណ្ដប់លើដែនដីអស់រយៈពេលបីម៉ោង ដូចដែលបានកើតឡើងក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ មានព្យុះដ៏ខ្លាំងមួយ ហាក់ដូចជាព្រះនៃធម្មជាតិកំពុងរងការឈឺចាប់ ។

ហើយពិតណាស់ទ្រង់កំពុងឈឺចាប់ គឺខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងត្រូវគេឆ្កាងនៅលើឈើឆ្កាងរយៈពេលបីម៉ោងទៀត គឺចាប់ពីថ្ងៃត្រង់រហូតដល់ម៉ោង ៣:០០ រសៀល ភាពទុក្ខព្រួយគ្មានទីបញ្ចប់ និងការឈឺចាប់ដែលគ្មានមេត្តានៃសួនច្បារគែតសេម៉ានីបានកើតមានឡើងម្តងទៀត ។

( ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី « The Purifying Power of Gethsemane » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៥ ទំព័រ ១០ )

សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម

មេរៀនស្ងាត់ស្ងៀម

វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការកែសម្រួលរបៀបបង្រៀនមេរៀននេះ ។ ឧទាហរណ៍មួយអាចជា « មេរៀនស្ងាត់ស្ងៀម » ដែលមានដាក់បង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ព្រះគម្ពីរ វីដេអូ និងសំណួរនានា ហើយសិស្សអាចសរសេរចម្លើយ គំនិត និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេដោយស្ងៀមស្ងាត់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់ពួកគេ ។ សូមទុកពេលនៅចុងម៉ោងឲ្យសិស្សពិភាក្សាពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន និងបានទទួលអារម្មណ៍ ។

ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចការព្យាករ

សិស្សអាចប្រៀបធៀបព្រឹត្តិការណ៍នៃការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយនឹងការព្យាករដែលបានផ្តល់ឲ្យដោយព្យាការីមុនៗ ។ ខគម្ពីរទាំងនេះរួមមាន ទំនុកដំកើង ២២:១, ៧–៨, ១៦, ១៨ ; ទំនុកដំកើង ៣៤:២០ ; ទំនុកដំកើង ៦៩:២១ ; អេសាយ ៥០:៦ ; ៥៣:៣–៧ ; ៥៣:១២ ; សាការី ១២:១០ ; ១៣:៦ ; នីហ្វៃទី១ ១១:៣៣ ; ១៩:៩–១៤ និង នីហ្វៃ ទី២ ៦:៩ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចចែកចាយពីរបៀបដែលការព្យាករទាំងឡាយត្រូវបានបំពេញ ។ ការណ៍នេះអាចពង្រឹងការយល់ដឹងរបស់សិស្សអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ព្រមទាំងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេថា ព្រះញាណដឹងពីទីបញ្ចប់តាំងពីដើមដំបូងមកម្ល៉េះ ។