ម៉ាថាយ ៧:១–៥
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យថ្កោលទោសដោយសុចរិតភាព
អំឡុងបទបង្រៀនរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យថ្កោលទោសដោយសុចរិតភាព ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ អ្នកនឹងមានឱកាសដើម្បីរៀនអំពីការធ្វើការដោយសុចរិតភាព ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
យើងគួរតែថ្កោលទោសដោយសុចរិត ។
-
មានបុគ្គលម្នាក់អញ្ជើញអ្នកឲ្យទៅពិធីជប់លៀងមួយ ដែលមានក្មេងជំទង់ជាច្រើនប្រើសារធាតុខុសនឹងពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។
-
បុគ្គលម្នាក់ដែលរស់នៅតាមបទដ្ឋានខុសពីអ្នក ចង់ធ្វើជាមិត្ដជិតស្និទ្ធរបស់អ្នក ។
-
សមាជិកម្នាក់ក្នុងវួដរបស់អ្នកធ្វើសកម្មភាពនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ខុសពីអ្វីដែលគ្រួសាររបស់អ្នកធ្វើ ។
-
អ្នករកឃើញថា មិត្តម្នាក់មានទម្លាប់មើលការណ៍អាសគ្រាម ។
ពេញមួយមេរៀននេះ អ្នកនឹងរៀនអំពីការថ្កោលទោសដោយសុចរិតភាព ។ អ្នកនឹងមានឱកាសពិនិត្យមើលយោបល់របស់អ្នកអំពីស្ថានភាពទាំងនេះម្ដងទៀត ហើយអនុវត្តអ្វីដែលអ្នកបានរៀន ។
-
តើអ្នកមានសំណួរអ្វីខ្លះអំពីថ្កោលទោស ?
នៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀនថ្ងៃនេះ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកអំពីកាថ្កោលទោស ហើយស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ ដែលបង្កើនការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទាក់ទងនឹងការថ្កោលទោស ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ៧:១ ។ ខគម្ពីរនេះត្រូវបានគេយល់ច្រលំជាញឹកញាប់ទៅជាមានន័យថា ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានបង្រៀនថា យើងមិនគួរថ្កោលទោសឡើយ ។ ឥឡូវនេះ សូមអានការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ អំពីខគម្ពីរនេះ ( នៅក្នុង ម៉ាថាយ ៧:១ លេខយោងក) ។
-
តើការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បង្កើនការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីការថ្កោលទោសយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើអ្នកគិតថា ការថ្កោលទោសដោយសុចរិតមានន័យដូចម្ដេច ?
សូមអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖
ការកាត់សេចក្ដីគឺជាការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងយ៉ាងសំខាន់ ហើយវាតម្រូវឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសពេលអ្នកធ្វើការថ្កោលទោសមនុស្សដទៃទៀត ។ ការថ្កោលទោសទាំងអស់របស់អ្នកត្រូវតែដឹកនាំដោយបទដ្ឋានសុចរិត ។ មានតែព្រះទេដែលស្គាល់ចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ទើបអាចធ្វើការថ្កោលទោសចុងក្រោយដល់បុគ្គលម្នាក់បាន ។
ពេលខ្លះមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា វាខុសក្នុងការកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃ ទោះជាតាមវិធីណាក៏ដោយ ។ ខណៈដែលវាជាការត្រឹមត្រូវដែលថា អ្នកមិនគួរថ្កោលទោសអ្នកដទៃ ឬវិនិច្ឆ័យពួកគេដោយមិនសុចរិតនោះ យើងនឹងត្រូវធ្វើការថ្កោលទោសពីគំនិត ពីស្ថានភាព និងពីមនុស្ស នៅពេញមួយឆាកជីវិតរបស់យើង ។ …
… ដោយធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង យើងគួរថ្កោលទោសពីស្ថានភាពរបស់មនុស្សជាជាងថ្កោលទោសលើបុគ្គលនោះផ្ទាល់ ។ នៅពេលណាដែលអាចធ្វើទៅបាន យើងគួរតែចៀសវាងពីការធ្វើថ្កោលទោស រហូតទាល់តែយើងបានដឹងការពិតគ្រប់គ្រាន់ជាមុនសិន ។ ហើយយើងគួរស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជានិច្ច ជាអង្គដែលអាចដឹកនាំការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ។
( Gospel Topics « Judging Others » នៅលើគេហទំព័រ topics.ChurchofJesusChrist.org )
-
តើពាក្យ ឬឃ្លាអ្វីខ្លះនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះជួយអ្នកឲ្យយល់ពីការថ្កោលទោសសុចរិត ?
យើងមិនគួរផ្តោតលើកំហុសរបស់អ្នកដទៃទេ
សូមអាន ម៉ាថាយ ៧:២–៥ ដោយរកមើលការបង្រៀនផ្សេងទៀតអំពីថ្កោលទោស ។ នៅក្នុង ខទី ៣ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសំដៅទៅលើកំណាត់ឈើជា កម្ទេច ហើយបំណែកឈើធំមួយជា ធ្នឹម ។
-
ហេតុអ្វីវាពិបាកសម្រាប់អ្នកដែលមានធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេ ដើម្បីយកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់អ្នកដទៃ ?
-
តើអ្នកគិតថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងតែបង្រៀនអំពីអ្វី តាមរយៈការប្រៀបធៀបធ្នឹម និងកម្ទេចនេះ ?
-
ហេតុអ្វីការបង្រៀនទាំងនេះសំខាន់ដែលយើងត្រូវចងចាំ ?
-
តើអ្នកអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចេញពីការបង្រៀនទាំងនេះ ?
ដើម្បីមើលការបង្ហាញមួយទៀតអំពីសេចក្ដីពិតដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន សូមមើលវីដេអូ « Looking through Windows » ( ២:១៩ ) មាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។
-
ហេតុអ្វីពេលខ្លះវាអាចពិបាកក្នុងការរស់នៅតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទអំពីការថ្កោលទោស ?
-
តើអ្នកអាចអញ្ជើញឲ្យមានជំនួយពីព្រះវរបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ?
អនុវត្តតាមគោលការណ៍នៃការថ្កោលទោសដោយសុចរិត
សូមជ្រើសរើសស្ថានភាពមួយក្នុងចំណោមស្ថានភាពទាំងឡាយនៅដើមមេរៀន ឬគិតអំពីស្ថានភាពមួយដែលស្រដៀងគ្នា ។
-
តើអ្នកជ្រើសរើសយកស្ថានភាពមួយណា ?
-
តើអ្នកគួរធ្វើការថ្កោលទោសសុចរិតអ្វីខ្លះអំពីស្ថានភាពនេះ ?
-
តើអ្នកគួរប្រយ័ត្នប្រយែងអ្វីខ្លះអំពីការថ្កោលទោស ?
-
ដោយធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តើអ្នកអាចថ្កោលទោសដោយយុត្តិធម៌ និងដោយមេត្តាករុណាបានយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើការចងចាំអំពីអំពើបាប និងភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នកផ្ទាល់អាចជួយក្នុងស្ថានភាពបែបនេះបានយ៉ាងដូចម្តេច ?
ពេលខ្លះមនុស្សសន្មតថា ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ម៉ាថាយ ៧:១–៥ មានន័យថា យើងមិនគួរធ្វើការថ្កោលទោសទេ ។ ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបញ្ជាក់ថា មានការថ្កោលទោសមួយចំនួនដែលយើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើ ៖
ការថ្កោលទោសមានពីរប្រភេទ ៖ ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយបំផុត ដែលយើងត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យធ្វើ និងការថ្កោលទោសកម្រិតមធ្យម ដែលយើងត្រូវបានណែនាំឲ្យធ្វើ ប៉ុន្តែដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ដ៏សុចរិត ។ …
… ចូរយើងពិចារណាអំពីគោលការណ៍ ឬគ្រឿងផ្សំមួយចំនួនដែលនាំទៅរក « ថ្កោលទោសសេចក្ដីសុចរិត » ។
ទីមួយ តាមនិយមន័យ ការថ្កោលទោសដ៏សុចរិតមួយត្រូវតែនៅកម្រិតមធ្យម ។ វានឹងរារាំងពីការប្រកាសថា បុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានធានាឲ្យបានភាពតម្កើងឡើង ឬវារារាំងពីការបណ្ដេញបុគ្គលម្នាក់ចេញ ដោយថាគេត្រូវធ្លាក់នរកជារៀងរហូត ។ …
ទីពីរ ការថ្កោលទោសដ៏សុចរិតមួយនឹងត្រូវដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ មិនមែនដោយកំហឹង ការសងសឹក ការច្រណែនឈ្នានីស ឬការគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ។ …
ទីបី ដើម្បីមានសុចរិតភាព ការថ្កោលទោសកម្រិតមធ្យមត្រូវស្ថិតនៅក្នុងការត្រួតត្រារបស់យើង ។ យើងមិនគួរសន្មតឲ្យអនុវត្ត និងធ្វើការថ្កោលទោសដែលនៅក្រៅទំនួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងឡើយ ។ …
ទីបួន ប្រសិនបើអាច យើងគួរតែ ចៀសវាងពីការថ្កោលទោស រហូតដល់យើងបានដឹងគ្រប់គ្រាន់អំពីអង្គហេតុសិន ។ …
គោលការណ៍ ទីប្រាំ នៃការថ្កោលទោសកម្រិតមធ្យមដ៏សុចរិតគឺថា នៅពេលណាដែលអាចធ្វើទៅរួច យើងនឹងចៀសវាងពីការថ្កោលទោសមនុស្ស ហើយគ្រាន់តែថ្កោលទោសស្ថានភាពប៉ុណ្ណោះ ។
( ដាល្លិន អេក អូក « Judge Not › and Judging » Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧, ៩–១១ )
-
តើខ្ញុំគួរធ្វើការថ្កោលទោសបែបណា ហើយតើខ្ញុំគួរប្រយ័ត្នមិនធ្វើការថ្កោលទោសមួយណា ?
-
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុងមេរៀននេះអំពីការថ្កោលទោសសុចរិត ? តើអ្វីដែលអ្នកបានរៀន អាចជួយអ្នកឲ្យមើលឃើញអ្នកដទៃ និងខ្លួនអ្នកកាន់តែខ្លាំងឡើង ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះទតមើលមកពួកយើងយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើសំណួររបស់អ្នកអំពីការថ្កោលទោសត្រូវបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្តេច ? ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរដែលមិនទាន់មានចម្លើយ សូមតាំងចិត្តបន្តការសិក្សារបស់អ្នក ហើយស្វែងរកចម្លើយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
-
តើអ្វីទៅដែលអាចជួយអ្នកឲ្យថ្កោលទោសអ្នកដទៃនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកកាន់តែតិច ?
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
តើព្រះទតមើលឃើញបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា យើងទាំងអស់គ្នាមានសិទ្ធិស្មើគ្នាចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ៖
យើងម្នាក់ៗមានសក្តានុពលដ៏ទេវភាព ពីព្រោះយើងម្នាក់ៗគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ ។ យើងម្នាក់ៗមានសិទ្ធិស្មើគ្នានៅក្នុងព្រះនេត្រទ្រង់ ។ ការបញ្ចូលសេចក្តីពិតនេះគឺមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅណាស់ ។ បងប្អូនប្រុសស្រី សូមស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវអ្វីដែលខ្ញុំនឹងថ្លែងនៅពេលបន្តិចទៀតនេះ ។ ព្រះពុំបានសព្វព្រះទ័យពូជសាសន៍មួយ ជាងពូជសាសន៍មួយទៀតនោះទេ ។ គោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់អំពីបញ្ហានេះគឺច្បាស់លាស់ណាស់ ។ ទ្រង់អញ្ជើញមនុស្ស ទាំងអស់ ឲ្យមករកទ្រង់ « ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី » [ នីហ្វៃទី២ ២៦:៣៣ ] ។
( រ័សុល អិម ណិលសុន « Let God Prevail » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៩៤ )
តើការអភិវឌ្ឍគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទជះឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលអ្នកថ្កោលទោសដោយរបៀបណា ?
អែលឌើរ ឌេល ជី រេនឡាន់ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីការធ្វើដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលអាចជួយយើងឲ្យថ្កោលទោសដោយសុចរិត ។
ដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទ មនុស្សម្នាក់ត្រូវស្រឡាញ់សេចក្តីមេត្តាករុណា ។ មនុស្សដែលស្រឡាញ់សេចក្តីមេត្តាករុណាគឺពុំគិតថ្កោលទោសអ្នកដទៃទេ ពួកគេបង្ហាញការអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃ ជាពិសេសចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលមានភ័ព្វវាសនាទន់ទាប ពួកគេមានចិត្តល្អ សប្បុរស និងថ្លៃថ្នូរ ។ បុគ្គលទាំងនេះប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកគ្រប់គ្នាដោយក្តីស្រឡាញ់ និងការយល់ដឹង ដោយមិនគិតពីលក្ខណៈផ្សេងៗដូចជា ពូជសាសន៍ ភេទ សម្ព័ន្ធសាសនា និន្នាការផ្លូវភេទ ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចសង្គម និងកុលសម្ព័ន្ធ បក្សសម្ព័ន្ធ ឬជាតិសាសន៍ខុសគ្នានោះទេ ។ អ្វីៗទាំងនេះត្រូវបានជំនួសដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
( ឌេល ជី រេនឡាន់ « Do Justly, Love Mercy, and Walk Humbly with God » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ១១១ )