Hoofdstuk 15

Huwelijksgeluk ervaren

De verheven zienswijze over het huwelijk die de kerk voorstaat komt tot uitdrukking in zes woorden, die in afdeling 49 van de Leer en Verbonden staan: ‘het huwelijk is (…) door God verordonneerd.’ (LV 49:15.)1

Inleiding

David O. McKay en Emma Ray Riggs waren op 2 januari 1901 het eerste paar dat dat jaar in de Salt Laketempel in het huwelijk treedt. Hun huwelijk duurde 69 jaar en was illustratief voor de toewijding die man en vrouw voor elkaar dienen te hebben. Hun hechte relatie werd zowel door vriend als vreemde opgemerkt. Zuster McKay heeft ooit het volgende voorval verteld:

‘Ik vergezelde mijn man naar een inwijding van een kerkgebouw in Los Angeles. We lieten onze auto op Wilshire Boulevard een wasbeurt geven. Ik zat op een bankje en de president stond verderop bij de auto. Plotseling hoorde ik vlak naast mij een kinderstemmetje zeggen: “Die man daarginds houdt, denk ik, veel van u.” Verrast keek ik om en zag een leuk knaapje van een jaar of zeven staan met donkere krullen en grote bruine ogen. “Wat zeg je daar?”

‘“Ik zei dat ik denk dat die man daar veel van u houdt.”

‘“Ja, hij houdt van mij; het is mijn man. Waarom vraag je dat?”

‘“O, omdat hij zo lief naar u lachte. En ik zou er alles voor over hebben als mijn papa eens zo lief naar mijn mama zou lachen.”’²

Totdat hij in een rolstoel kwam te zitten, stond president McKay altijd op als zijn vrouw de kamer binnenkwam, hij schoof haar stoel aan en opende het autoportier voor haar. Hij gaf haar ook altijd een liefdevolle kus als hij thuiskwam of wegging. En dat is hij altijd blijven doen, zelfs toen zowel president McKay als zijn vrouw in een rolstoel zaten. Toen president McKay eens van huis naar een vergadering werd gereden, riep hij uit: ‘We moeten terug. Ik heb Ray geen kus gegeven.’ Hij werd teruggereden voor dit tedere ritueel dat deel van hun relatie was geworden.³

Hoe bijzonder het huwelijk van de McKays was blijkt wel uit de hulde van een jong paar dat op het punt stond in het huwelijk te treden. Een van de zoons van president McKay, David Lawrence McKay, heeft het volgende verteld:

‘Toen mijn ouders op 1037 East South Temple [in Salt Lake City] woonden, hield er een auto met een jong stel voor hun huis stil, ze stapten uit en gingen op het gras in de voortuin zitten. Daar vroeg de jongeman de jongedame ten huwelijk. Toen hij dat later aan een familielid vertelde, zei hij dat dat was omdat “ik wil dat ons huwelijksleven net zo ideaal zal zijn als dat van president en zuster McKay.”’⁴

Leringen van David O. McKay

Het eeuwig huwelijksverbond schenkt vreugde en sterkt de liefde.

In de leringen van de kerk van Jezus Christus is het gezin uitermate belangrijk voor de ontwikkeling van de persoon en de samenleving. ‘Gelukkig en driedubbel gelukkig zijn de mensen die een onafgebroken huwelijk hebben en van wie de liefde, ongeschonden door klachten, tot de laatste dag zal standhouden.’ Het zal niet worden ontbonden als het door de macht van het heilig priesterschap voor alle eeuwigheid is verzegeld. De huwelijksceremonie, die aldus verzegeld wordt, brengt geluk en vreugde voort die alle andere ervaringen in de wereld te boven gaat. ‘Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.’ [Marcus 10:9.]⁵

Het eeuwig huwelijksverbond is een glorierijke openbaring, die de zekerheid geeft aan zielen die verbonden zijn in liefde en verzegeld door het gezag van het heilige priesterschap dat hun huwelijk eeuwig is.⁶

Nog een opmerking over het eeuwige karakter van het huwelijksverbond. (…) Laten we het achterliggende beginsel eens nader bezien. Neemt u eens de goddelijkste eigenschap van de mensenziel in gedachte. (…) Liefde is de goddelijkste eigenschap van de mensenziel, en als u de onsterfelijkheid van de ziel accepteert, als u gelooft dat de persoonlijkheid blijft bestaan, dan moet u geloven dat ook de liefde blijft bestaan. Is dat niet logisch? En ik vraag u dit: wie zullen we liefhebben als we die personen herkennen in de volgende wereld?

Toegegeven, ons is geleerd iedereen lief te hebben. Ja, we moeten iedereen liefhebben; maar u en ik weten dat we het meest houden van wie we het best kennen. (…) Wanneer we die personen in de eeuwigheid ontmoeten, zullen we ze herkennen en ze kennen, omwille van de ervaringen die we met hen in dit leven hebben gehad. En die band tussen liefdevolle harten blijft bestaan na dit leven. Dat is de reden dat we voor tijd en eeu- wigheid trouwen — worden verzegeld. Het is niet louter een leer van de kerk — het is een waarheid die ten grondslag ligt aan het leven en geluk van alle mensen. Het is wijs om voor het huis des Heren te kiezen, waar u uw liefde kunt [bestendigen] en uw gelofte kunt heiligen.⁷

Met het hoge huwelijksideaal dat aan de profeet Joseph Smith is geopenbaard in gedachte behoren de leden van de kerk maar één doel voor ogen te hebben, en dat is dat het huwelijk, het fundament van de maatschappij, ‘door God verordonneerd’ is [LV 49:15] om blijvende gezinnen te kunnen stichten, waarin kinderen goed worden grootgebracht en onderricht in de beginselen van het evangelie.⁸

Laten we de huidige tendens om het huwelijk als onbeduidend af te doen vervangen met de verheven positie die God het geeft. Gisteren stond ik aan het altaar van de tempel, waar ik vaak heb gestaan, en ik zag twee harten — twee zielen — ineenglijden als twee dauwdruppels op de stam van een roos wanneer ’s morgens de zon opkomt, ineensmelten en één worden. Het belang dat de jonge bruidegom aan het huwelijk hechtte, en de waardering van de bruid voor de heiligheid van het huwelijk is, denk ik, een van de mooiste zaken in deze wereld. Zij hadden een hoge dunk van het huwelijk, ze zagen het niet als een middel om hun passies te bevredigen. Laten we het huwelijk zien als een heilige verplichting en als een verbond met eeuwige mogelijkheden.⁹

Het huwelijk behoort zo eeuwig te zijn als liefde, de goddelijkste eigenschap van de mensenziel. Die verbintenis hoort dus heel zeker te blijven bestaan zo lang liefde een eigenschap van de geest is.¹⁰

We moeten bedacht zijn op de gevaren die het huwelijk bedreigen

De tekenen des tijds geven beslist aan dat de heiligheid van het huwelijksverbond bedreigd wordt. Er zijn gelegenheden waar er op elk uur van de dag of nacht, zonder ook maar een afspraak te hebben gemaakt, een huwelijk kan worden gesloten. Er wordt een akte afgegeven, de ceremonie voltrokken, en het echtpaar kan weer gaan. Veel echtparen zijn voor deze verleiding bezweken en hebben hun huwelijk zien stranden in teleurstelling en verdriet. In sommige gevallen bieden deze gelegenheden niets meer dan de legalisering van onzedelijkheid. O, hoe ver zijn ze afgedwaald van het ware ideaal! Voor zover dat in onze macht ligt, moeten we jonge paartjes waarschuwen tegen een heimelijk en gehaast huwelijk.

Ook is het van belang om in te gaan tegen de verraderlijke invloeden van gedrukt materiaal waarin gesproken wordt over het ‘failliet van het huwelijk’ en het proefhuwelijk wordt gepropageerd, en waarin buitenechtelijke relaties gewoon worden gevonden.¹¹

Het huwelijk is een heilige relatie, die wordt aangegaan om doelen die welbekend zijn — voornamelijk om een gezin te stichten. Sommige integere onderzoekers stellen dat deze doelen door ons huidige moderne leven worden gedwarsboomd.¹²

Soms zijn er mannen en vrouwen met lage idealen en een zwakke wil, die voorrang geven aan hun driften, als tomeloze paarden, en gezond verstand en zelfbeheersing terzijde schuiven om zonden te begaan die hen opzadelen met een verhard geweten en eeuwige spijt.

In deze tijd, nu het fatsoen op de achtergrond is geschoven en kuisheid als een verouderde deugd wordt gezien, verzoek ik u uw ziel niet te laten ontsieren door deze zonde, want de gevolgen zullen u treffen en najagen tot uw geweten vereelt is en uw karakter verachtelijk. (…) Bedenk ook dat de Heiland gezegd heeft dat als iemand overspel pleegt, al is het maar in zijn of haar hart, hij niet de Geest zal hebben, maar het geloof zal verloochenen en vrezen [zie LV 63:16].¹³

24 jaar geleden, toen het stoomschip Marama voor anker ging buiten het koraalrif dat het eiland Rarotonga omgeeft, vroeg een passagier die aan land wilde aan de kapitein waarom hij niet dichter bij de kade voer. De ervaren zeeman antwoordde dat het verraderlijke wateren waren en wees naar de motor van een schip, de Maitai, en naar de boeg van een ander, die nog boven water uitstaken. Beide waren het stille bewijs dat het gevaarlijk was om te dicht bij de oever van dit koraaleiland te komen. ‘We gaan hier voor anker’, zei de kapitein, ‘omdat het hier veilig is en we niet hetzelfde lot willen ondergaan als die twee schepen, waarvan de rompen op de zeebodem liggen.’

Een luchthartige houding jegens het huwelijk, het onverstandige advies om te gaan samenwonen, de verachtelijke, duivelse praktijken van wisselende seksuele contacten, en het gemak waarmee men tegenwoordig kan scheiden, zijn gevaarlijke riffen waarop vele gezinsschepen aan de grond zijn gelopen.¹⁴

Hoe meer u in het gezelschap van uw vrouw bent, des te gelukkiger zult u zijn. Voor uw werk moet u van huis weg. Zij is daar alleen. Laat het gezelschap van andere vrouwen uw hoofd niet op hol brengen. En dat geldt ook voor vrouwen. Er was een tijd dat ik dacht dat dat niet voor de vrouw gold; dat alleen de man schuldig was aan de onrust, de meningsverschillen en het verdriet die te vaak plaatshebben, maar ik heb mijn mening moeten bijstellen. Elkaar gezelschap houden is de manier om de liefde te bestendigen die u bij elkaar gebracht heeft.¹⁵

Een ander gevaar voor onze samenleving is het toenemend aantal echtscheidingen en de tendens om het huwelijk af te doen als een contract dat bij de eerste problemen of misverstanden ontbonden kan worden.

Een van onze kostbaarste bezittingen is ons gezin. De gezinsrelaties hebben voorrang op en zijn, in ons huidige bestaan, waardevoller dan alle andere sociale contacten. Ze ontlokken aan ons hart de eerste emoties en ontsluiten zijn diepe liefdesbronnen. Ons thuis is de belangrijkste school van de menselijke deugden. De plichten, de blijdschap en het verdriet, de glimlach en de traan, de hoop en de zorg in het gezin zijn de belangrijkste elementen van iemands leven.

Op het moment dat iemand zaken of pleziertjes voorrang geeft boven zijn gezin, begeeft hij zich op een hellend vlak en zal zijn ziel schade oplopen. Als de club of vereniging belangrijker is dan het gezin moet de man beschaamd belijden dat hij niet voldoet aan de belangrijkste opdracht in zijn leven en niet geslaagd is voor de uiteindelijke test van ware mannelijkheid. De armoedigste hut waarin een eendrachtig gezin woont dat vervuld is van liefde is voor God en het voortbestaan van het mensdom van grotere waarde dan alle rijkdom bij elkaar. In zo’n huis kan en zal God wonderen verrichten.¹⁶

Een hecht huwelijk vergt hoffelijkheid, toewijding en veel inspanning

Ik wil aandringen op huwelijkse hofmakerij en dit toepassen op volwassen mensen. Er zijn te veel echtparen naar het altaar gekomen die de huwelijksceremonie zien als het einde van de hofmakerij, terwijl het ’t begin van een eeuwige hofmakerij behoort te zijn. Laten we niet vergeten dat er zich in elk gezin problemen voordoen, daar kunt u zeker van zijn, en dat zachte woorden van waardering en hoffelijke daden dan zelfs belangrijker zijn dan in die heerlijke dagen en maanden van de verlovingstijd. Het is na de plechtigheid en tijdens die moeilijke momenten in het gezin dat woorden als ‘dank je’ of ‘het spijt me’ of ‘als je me toestaat’ uit de mond van de man of vrouw bijdragen tot de liefde die u bij elkaar heeft gebracht. Men dient niet te vergeten dat liefde kan sterven, en wel net zo letterlijk als een lichaam dat geen voedsel krijgt. Liefde gedijt op vriendelijkheid en hoffelijkheid. Ik vind het opmerkelijk dat de eerste zin van de psalm der liefde, zo welbekend in de christelijke wereld, is: ‘De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren’. [Zie 1 Korintiërs 13:4.] Een trouwring geeft een man niet het recht om wreed of onattent te zijn, en een vrouw niet het recht om onverzorgd, humeurig of twistziek te zijn.

De volgende factor tot een gelukkig huwelijk is volgens mij zelfbeheersing. Er gebeurt iets kleins waaraan u zich ergert, en u haalt zonder nadenken boos naar iemand uit, waarbij u het hart van de ander verwondt. Ik ken geen deugd die meer bijdraagt tot geluk en vrede in het gezin dan het beheersen van de tong. Weerhoud u ervan u zich in scherpe bewoordingen uit te laten als iemand onaardig tegen u is of als de ander iets doet wat u onaangenaam raakt. Men zegt dat we in de verlovingstijd onze ogen wijd open moeten houden, maar ze als we getrouwd zijn half moeten sluiten.

‘Het huwelijk is een relatie die zelfzucht, ongeduld, bazigheid, ongelijkheid en gebrek aan respect niet overleeft. Het huwelijk is een relatie die gedijt op aanvaarding, gelijkheid, delen, geven, helpen, verantwoordelijkheid nemen, samen leren en samen lachen.’¹⁷

Vergoelijk fouten, prijs deugden. Als de eerste roes van de huwelijksreis voorbij is, begint een echtpaar zwakheden te ontdekken en eigenaardigheden die voordien niet opgevallen waren. De taken van het moederschap beginnen voor de vrouw. Er zijn moeilijkheden met het betalen van schulden. En dan krijgen wij de neiging om fouten in elkaar te zoeken. Laten wij leren om ons in dat opzicht te beheersen. (…)

Volgens mij is het een onloochenbaar feit dat in geen enkel huwelijk vrede, liefde, reinheid, kuisheid en geluk kunnen bestaan als de geest van Christus niet aanwezig is, en als man en vrouw niet voortdurend proberen zijn goddelijke geboden liefdevol te gehoorzamen, en vooral, in hun avondgebed niet danken voor de ontvangen zegeningen.

God geve dat wij de kracht hebben om een gezin te stichten waarin de geest van de hemel op aarde kan worden ervaren. U en ik weten dat dat mogelijk is, het is geen droom, het is geen theorie. Die aangename band tussen man en vrouw kan hechter en hechter worden, ondanks de moeilijkheden waarmee zij worden geconfronteerd. We kunnen een gezin hebben waarin de kinderen hun ouders nooit horen ruziën. God geve dat we zulke gezinnen kunnen stichten, en onze jongeren die zich voorbereiden op een eigen gezin, leren dat een dergelijk ideaal de moeite waard is.¹⁸

Ideeën voor studie en bespreking

Wat spreekt u aan in het huwelijk van president en zuster McKay? Hoe maakt hun relatie zijn adviezen over het huwelijk geloofwaardiger?
President McKay vond dat liefde ‘de goddelijkste eigenschap van de mensenziel’ was (p. 145). Waarom is dat volgens u waar?
Wat betekent het volgens u dat het huwelijk door God is verordineerd? (Zie pp. 145–146.) Welk effect behoort die kennis op onze houding jegens het huwelijk te hebben? Wat staat er in ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ over het huwelijk?
Door welke gevaren wordt het huwelijk bedreigd? (Zie pp. 147–149.) Welk verschil is er tussen een huwelijk dat men ziet als een verbond of een huwelijk dat men ziet als niet meer dan ‘een contract’? Hoe kunnen we de problemen en meningsverschillen die zich voordoen in een huwelijk oplossen? (Zie pp. 149–150.)
Waarom stellen sommige mensen een huwelijk uit of gaan ze het uit de weg? Hoe kunnen we anderen helpen het huwelijk te zien als het hoge ideaal waarover president McKay sprak?
Waarom is huwelijkse hofmakerij van wezenlijk belang voor een huwelijk? (Zie pp. 149–150.) Wat heeft u zoal gedaan om de relatie met uw partner te versterken? Welke voorbeelden hebt u bij andere paren gezien die hun huwelijk sterk weten te houden?
Waarom zijn harde woorden schadelijk voor de relatie? Hoe kunnen we meer zelfbeheersing betrachten op dit gebied? (Zie pp. 149–150.)
President McKay vond dat een huwelijk niet kan gedijen zonder de ‘geest van Christus’ (p. 150). Hoe kunnen we zoal de geest van Christus in ons huwelijk brengen?

Relevante teksten: Matteüs 19:3–8; Efeziërs 5:25; LV 25:14; 42:22; 49:15–17; 131:1–4