Rozdział 3

Wolność wyboru wieczną zasadą

„Wolna wola została dana każdemu z nas, abyśmy mogli dokonywać ważnych wyborów, które wpłyną na nasze zbawienie. Te decyzje mają wpływ na nasze szczęście w wieczności”.

Z życia Ezry Tafta Bensona

Mieszkając i pracując na farmie, Ezra Taft Benson poznał konsekwencje dobrych decyzji. Wspomniał: „Wychowałem się, wierząc, że gotowość i zdolność do pracy jest podstawowym elementem odnoszenia sukcesów w rolnictwie. Ciężka praca wykonywana z głową jest kluczowa. Pracujcie w ten sposób, a będziecie mieli duże szanse na odniesienie sukcesu”¹. Za młodu Ezra nauczył się, że zarówno on, jak i jego rodzina, będą mieli więcej jedzenia, jeśli wybiorą zajmowanie się ogrodem. Zrozumiał, że jeśli chciał, by jego rodzina odniosła sukces w mleczarstwie, musiał zdecydować, by wstawać wcześnie rano i wydoić krowy². Zobaczył, że kiedy wybierał, by ciężko pracować, lokalni rolnicy zatrudniali go do przesadzania buraków i rozbijania siana³. Zauważył, że próby spotykają także i wiernych ludzi oraz zrozumiał, że poszczególne osoby i rodziny mogą zdecydować, by reagować na próby w sposób, który zapewni im szczęście i sukces⁴.

Dla młodego Ezry Tafta Bensona niektóre konsekwencje dobrych decyzji mogły być mierzone w kubłach mleka, wozach pełnych siana oraz hojnej zapłacie za dzień ciężkiej pracy. Inne były trudniejsze do zmierzenia, ale były długotrwałe. Na przykład obserwując swoich rodziców, ujrzał radość, spokój i siłę, które przychodzą, kiedy członkowie rodziny wybierają prawość zarówno w stosunku do siebie nawzajem, jak i wobec Pana⁵. Nauczył się, że prawo zbioru — „albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie” (List do Galacjan 6:7) — odnosi się zarówno do dążeń duchowych, jak i pracy fizycznej.

Opierając się na tym doświadczeniu, Prezydent Ezra Taft Benson często przypominał świętym w dniach ostatnich i innym ludziom o tym, jak ważna jest wolna wola — wolność, „by określić kierunek, którym będą podążać”⁶. Jego nauki na temat zasady wolnej woli zawierały więcej niż tylko przypomnienie, aby „wybierać między dobrem a złem”⁷. Przemawiał o niej jakby mówił o umiejętności „[podejmowania] ważnych decyzji, które wpłyną na nasze zbawienie” oraz które „mają wpływ na nasze szczęście w wieczności”⁸. Zachęcał świętych w dniach ostatnich oraz innych ludzi, by korzystali ze swojej wolnej woli do „działania z własnej woli”, nie czekając na otrzymanie nakazu w każdej sprawie⁹. Powiedział, że zasada wolnej woli „stanowi złotą nić, która przenika plan ewangelii przygotowany przez Pana w celu błogosławienia Jego dzieci”¹⁰.

Seminary and Institute — W życiu przedziemskim Jezus Chrystus postępował zgodnie z planem zbawienia Ojca Niebieskiego, dzięki któremu zachowaliśmy wolność wyboru.

Nauki Ezry Tafta Bensona

Wolna wola — wolność wyboru — jest daną nam przez Boga wieczną zasadą.

Świadczę, że jesteśmy duchowym potomstwem kochającego Boga, naszego Ojca Niebieskiego (zob. Dzieje Apostolskie 17:29; 1 Nefi 17:36). On przygotował wielki plan zbawienia, dzięki któremu Jego dzieci mogą się doskonalić i być takimi, jak On oraz otrzymać pełnię szczęścia, którą On posiada (zob. 1 Nefi 10:18; 2 Nefi 2:25; Alma 24:14; 34:9; 3 Nefi 12:48; 28:10).

Świadczę, że w życiu przed przyjściem na ziemię nasz Starszy Brat, sam Jezus Chrystus, został ustanowiony przed narodzeniem jako nasz Zbawiciel w planie zbawienia Ojca (zob. Mosjasz 4:6–7; Alma 34:9). Jest On sprawcą naszego zbawienia i jedynie przez Niego możemy powrócić do naszego Ojca w Niebie, by uzyskać pełnię radości (zob. List do Hebrajczyków 2:10; Mosjasz 3:17; Alma 38:9).

Świadczę, że Lucyfer także uczestniczył w naradzie w niebie. Pragnął zniszczyć wolną wolę człowieka. Zbuntował się (zob. Mojżesz 4:3). W niebie wybuchła wojna i jedna trzecia zastępów niebios została zrzucona na ziemię i nie otrzymała ciała fizycznego (zob. Objawienie Jana 12:7–9; NiP 29:36–37). Lucyfer jest wrogiem wszelkiej prawości i pragnie, by cała ludzkość była nieszczęśliwa (zob. 2 Nefi 2:18, 27; Mosjasz 4:14)¹¹.

Kluczową kwestią podczas tej przedziemskiej narady było pytanie: czy dzieci Boga powinny mieć nieograniczoną wolną wolę, by wybierać drogę — dobrą czy złą — którą będą podążać, czy też powinny zostać przymuszone i siłą nakłonione do posłuszeństwa? Chrystus i wszyscy, którzy za Nim podążali, popierali pierwszą propozycję — wolność wyboru, Szatan natomiast obstawał przy drugiej propozycji — przymusie i sile¹².

Pisma święte wyraźnie podają, że nastąpiła wtedy wielka wojna w niebie — walka o zasadę wolności, o prawo do wyboru (zob. Mojżesz 4:1–4; NiP 29:36–38; 76:25–27; Objawienie Jana 12:7–9)¹³.

Wojna, która rozpoczęła się w niebie z powodu tej kwestii, nie dobiegła końca. Ten konflikt trwa nadal, na polu walki w życiu doczesnym¹⁴.

Wolność wyboru jest daną nam przez Boga wieczną zasadą. Plan ewangelii jest wielkim planem wolności. Nie opiera się on na przymusie, użyciu siły czy zastraszaniu. Człowiek jest wolny, by przyjąć ewangelię lub ją odrzucić. Może ją przyjąć, a następnie odmówić życia zgodnie z nią lub przyjąć i w pełni nią żyć. Bóg nigdy nas nie zmusi do życia zgodnego z ewangelią. Użyje raczej perswazji poprzez Swoje sługi. On nas wezwie i nami pokieruje, On nas przekona i zachęci, On nas pobłogosławi, jeśli odpowiemy na Jego wezwanie, lecz nigdy do niczego nie przymusi umysłu człowieka (zob. Hymns, 1985 r., nr 240)¹⁵.

To życie jest okresem próby i jesteśmy wolni, by wybierać między dobrem i złem.

Abraham ujrzał duchowe dzieci naszego Ojca Niebieskiego, zanim narodziły się one na ziemi. Ujrzał także stworzenie świata, a Pan powiedział do niego: „I tak ich wypróbujemy, czy wykonają wszystko, co im Pan, ich Bóg, nakaże” (Abraham 3:25). W tym boskim oświadczeniu zawarte jest też prawo wyboru¹⁶.

To życie jest okresem próby, w którym zarówno wy, jak i ja mamy wykazać się siłą ducha. Ten okres próby przynosi wieczne konsekwencje dla każdego z nas. I teraz nadszedł dla nas czas — tak, jak dane to było każdemu pokoleniu — abyśmy poznali nasze obowiązki i je wypełnili¹⁷.

Prawdą jest to, że Pan jest niezadowolony z powodu niegodziwości. To, że On pragnie, by niegodziwość nie miała miejsca, jest także prawdą. Prawdą jest i to, że wspomoże tych, którzy się jej opierają. To, że zezwala On, aby wszystkie Jego dzieci doświadczyły niegodziwości podczas swojego śmiertelnego życia, jest dowodem na to, że dał im wolność wyboru, zachowując jednocześnie podstawę do wydania ostatecznego osądu¹⁸.

Nie ma zła, którego [Jezus Chrystus] nie może powstrzymać. Wszystko jest w Jego rękach. Jest prawowitym władcą tej ziemi. A jednak dopuszcza On istnienie zła, abyśmy mogli dokonywać wyboru między dobrem a złem¹⁹.

Życie to czas próby w wiecznej egzystencji człowieka, w czasie którego zostało mu dane […] prawo wyboru między dobrem a złem. […] Z tymi wyborami są związane wielkie konsekwencje, które dotyczą nie tylko tego życia, ale co ważniejsze — życia, które nastanie. Istnieją granice, których Szatan nie może przekroczyć. W ramach tych granic ma on obecnie prawo, aby zaproponować niegodziwą alternatywę dla boskich prawych zasad, co umożliwia ludziom dokonanie wyboru pomiędzy dobrem a złem, co tym samym określi stan, w jakim będą się znajdować w następnym życiu²⁰.

Wykorzystujemy naszą wolną wolę do podejmowania decyzji, od których zależy nasze szczęście w tym życiu i w wieczności.

Bóg kocha was tak samo, jak kocha On każde ze Swoich dzieci. Jego pragnieniem, celem i chwałą jest wasz powrót do Niego w czystym i nieskalanym stanie, po tym jak okazaliście się godni odczuwania wiecznej radości w Jego obecności.

Wasz Ojciec w niebie się o was troszczy. Dał wam przykazania, by was prowadzić i wychowywać w karności. On także dał wolną wolę — wolność wyboru — „[aby was wypróbować], czy [wykonacie] wszystko, co [wam] Pan, [wasz] Bóg, nakaże” (Abraham 3:25). Jego królestwo na ziemi jest dobrze zorganizowane, a wasi przywódcy z oddaniem wam pomagają. Mam nadzieję, iż wiecie o tym, że bardzo was kochamy, troszczymy się o was i pamiętamy o was w naszych modlitwach.

Szatan także ma was na swojej uwadze. Angażuje się, by was zniszczyć. On nie wychowuje was w karności za pomocą przykazań, ale oferuje wam wolność opartą na zasadzie „róbcie, co chcecie”. […] Jego program nosi motto: „Bawcie się teraz, zapłacicie za to później”. On dąży do tego, by wszyscy ludzie byli tak samo jak on nieszczęśliwi [zob. 2 Nefi 2:27]. Plan Pana opiera się na szczęściu w tym życiu i radości w wieczności, co możliwe jest poprzez życie zgodne z ewangelią²¹.

Posiadamy wolność wyboru, ale nie możemy zmieniać konsekwencji naszych uczynków²².

Oczywiście, próba wiary byłaby niewielka, gdybyśmy od razu otrzymali pełną zapłatę za każdy dobry uczynek lub doświadczyli natychmiastowej kary za każdy grzech. Nie ma wątpliwości, że poniesiemy konsekwencje za każdy uczynek²³.

Podczas gdy człowiek może odnaleźć chwilową przyjemność w grzechu, końcowym rezultatem jest nieszczęście. „Czynienie zła nigdy nie było szczęściem” (Alma 41:10). Grzech powoduje dysharmonię z Bogiem i przygnębia ducha. Dlatego człowiek odniósłby korzyść, gdyby zastanowił się, czy pozostaje w harmonii ze wszystkimi prawami Boga. Każde prawo, któremu jesteśmy posłuszni, przynosi konkretne błogosławieństwo. Każde prawo, które łamiemy, przynosi konkretne przekleństwo. Ci, którzy są obciążeni rozpaczą, powinni przyjść do Pana, gdyż Jego jarzmo jest miłe, a Jego brzemię lekkie (zob. Ew. Mateusza 11:28–30)²⁴.

Najważniejszym aspektem życia każdego człowieka jest podejmowanie decyzji. I choć jednym z najwspanialszych darów, jakie człowiek otrzymał od Boga, jest […] prawo dokonywania wyborów, obdarował On człowieka także odpowiedzialnością za te wybory. […] My sami kierujemy własnym życiem w stronę sukcesu lub porażki. Możemy nie tylko wybrać nasze ostateczne cele, ale też w wielu przypadkach określać i wybierać środki, dzięki którym dotrzemy do owych celów, a dzięki naszej pracowitości lub jej brakowi określamy prędkość, z jaką je osiągniemy. Wymaga to indywidualnych wysiłków i energii, i nie obędzie się bez sprzeciwów czy konfliktów²⁵.

Los ludzkości i całej cywilizacji zależy od tego, czy człowiek będzie korzystać ze swojej […] wolnej woli, by w prawości decydować o sobie albo zignorować wieczne prawa na własne ryzyko i odczuć tego konsekwencje. W związku z tym prawdziwe problemy dziś nie są natury gospodarczej ani politycznej. Są one natury duchowej — bowiem człowiek musi nauczyć się żyć zgodnie z prawami, które Bóg dał ludzkości²⁶.

Wolna wola została dana każdemu z nas, abyśmy mogli dokonywać ważnych wyborów, które wpłyną na nasze zbawienie. Te decyzje mają wpływ na nasze szczęście w wieczności²⁷.

Decyzje, które podejmujemy, czynią nas tym, kim jesteśmy. Nasze wieczne przeznaczenie określają decyzje, jakie jeszcze podejmiemy²⁸.

Decyzje o kluczowym znaczeniu wymagają wysiłków powiązanych z modlitwą.

Jeśli mamy podejmować właściwe decyzje na sposób Chrystusowy, przede wszystkim musimy żyć w taki sposób, abyśmy mogli sięgać po tę niewidzialną moc, bez której żaden człowiek nie zdoła podjąć najlepszych decyzji, i musimy mieć do niej dostęp.

Jedna z najwspanialszych decyzji tych czasów zapadła w chwili, kiedy chłopiec Józef Smith postanowił, że postąpi wedle upomnienia, zapisanego w Liście Jakuba: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej” (List Jakuba 1:5–6).

Od tej decyzji zależy zbawienie milionów mężczyzn i kobiet w dyspensacji pełni czasów! Musimy pamiętać, że poszczególne osoby naprawdę mają znaczenie i że podejmowane przez nie decyzje mogą w znaczący sposób wpłynąć na życie innych ludzi²⁹.

Pan powiedział: „Kołaczcie, a drzwi zostaną wam otwarte” (3 Nefi 14:7; Ew. Mateusza 7:7). Innymi słowy, to wymaga wysiłku z naszej strony³⁰.

Mądre decyzje zazwyczaj są wynikiem pracy, zmagania i modlitwy. Odpowiedź Pana na nieskuteczne wysiłki Olivera Cowdery’ego wyjaśnia tę kwestię: „Ale oto mówię ci, że musisz to rozpatrzyć w umyśle; potem pytać mnie, czy jest to właściwe, a jeżeli tak, wówczas sprawię, że doznasz palącego uczucia w piersi i uczujesz, że jest to słuszne” (NiP 9:8).

Zacznijmy zatem od powiedzenia, że szczere zabieganie o pomoc naszego Ojca w Niebie, z wiarą w to, że odpowie On na nasze modlitwy, jest podnoszącą na duchu podstawą, na której należy zacząć budować. […] Pan nie zaczerpnie dla nas wody z wyschniętej studni, dlatego musimy wykonać naszą część pracy. Czasami próba znalezienia właściwej decyzji wymaga ogromnej ilości energii, studiowania i cierpliwości³¹.

Post połączony z modlitwą może przynieść wspaniałe duchowe spostrzeżenia podczas podejmowania rozstrzygających decyzji³².

Jesteśmy wolni, by postępować, jak chcemy, a Pan oczekuje od nas, że z własnej wolnej woli będziemy czynić dobro.

W 1831 roku Pan, zwracając się do Kościoła, wypowiedział poniższe słowa:

„Oto bowiem nie przystoi, abym we wszystkim rozkazywał; bowiem ten, kogo zmuszają w każdej sprawie, ten jest leniwym i niemądrym sługą; przeto nie dostaje żadnej nagrody.

Zaprawdę powiadam, że ludzie powinni się gorliwie angażować w dobrej sprawie, i wiele czynić z własnej nieprzymuszonej woli, i czynić wiele prawości;

Bowiem jest w nich moc, przez co mają własną wolę. A jeżeli czynią dobro, nijak nie stracą nagrody.

Ten, co nic nie czyni, dopóki mu nie rozkażą, i przyjmuje rozkaz ze zwątpieniem w sercu, i leniwie go wykonuje, ten jest przeklęty” (NiP 58:26–29).

Shingling Service Project — Pan chce, abyśmy wykorzystywali naszą wolę do bycia „gorliwie zaangażowanym w dobrej sprawie” (NiP 58:27).

Cele Pana — wielkie zadania — pozostają takie same: zbawienie i wyniesienie Jego dzieci.

Zazwyczaj Pan daje nam pewien zestaw zadań do wykonania oraz kilka wskazówek do zastosowania, lecz oczekuje, że wypracujemy większość szczegółów i metod. Metody i procedury są zazwyczaj opracowywane poprzez studiowanie i modlitwę oraz życie w taki sposób, aby usłyszeć podszepty Ducha i postępować zgodnie z nimi. Osoby mniej zaawansowane duchowo, takie jak te w czasach Mojżesza, musiały otrzymać przykazania w wielu dziedzinach. Dziś osoby duchowo gotowe przyglądają się zadaniom, sprawdzają wytyczne ustanowione przez Pana i Jego proroków, a następnie z modlitwą działają — bez potrzeby otrzymania nakazów „w każdej sprawie”. Takie nastawienie przygotowuje ludzi do bycia bogami […].

Czasami Pan z nadzieją czeka, aż Jego dzieci będą działać same, a kiedy tego nie robią, tracą większą nagrodę i Pan albo porzuca całą sprawę i pozwala Swoim dzieciom cierpieć z powodu konsekwencji, albo musi bardziej szczegółowo wszystko wyjaśnić. Obawiam się, że zazwyczaj jest tak, że im bardziej wszystko wyjaśnia, tym mniejsza jest nasza nagroda³³.

Powinniśmy się „gorliwie angażować” w czynienie dobra i niech świat stanie się lepszym miejscem za naszą sprawą³⁴.

Propozycje dotyczące studiowania i nauczania

Pytania

W jaki sposób przekonałeś się o tym, że „wojna, która rozpoczęła się w niebie […], nie dobiegła końca”? (Zob. część 1.). Co możemy zrobić, by nadal obstawać przy zasadzie wolnej woli?
Ludzie często się zastanawiają, dlaczego Bóg pozwala, by na świecie istniało zło. Jak nauki Prezydenta Bensona w części 2. pomagają odpowiedzieć na to pytanie?
Co możemy zrobić, by pomóc dzieciom i młodzieży zrozumieć prawdy zawarte w części 3.? Co możemy zrobić, by pomóc dzieciom i młodzieży zrozumieć wpływ, jaki wywierają decyzje, które podejmują?
Rozważ radę Prezydenta Bensona, aby podejmować „decyzje na sposób Chrystusowy” (część 4.). Czego się nauczyłeś na temat łączenia modlitwy z sumiennym wysiłkiem podczas podejmowania decyzji?
Co dla ciebie oznacza bycie „gorliwie [zaangażowanym] w dobrej sprawie”? Jak twoje życie zmienia się, kiedy czynisz dobro „z własnej nieprzymuszonej woli”, a nie z powodu tego, że tak ci przykazano? (Zob. część 5.).

Pokrewne fragmenty z pism świętych

V Ks. Mojżeszowa 11:26–28; Ks. Jozuego 24:15; 2 Nefi 2:14–16; Alma 42:2–4; Helaman 14:30–31; NiP 29:39–45; 101:78

Wskazówka do nauczania

Dyskusje w małych grupach „[dają] dużej liczbie osób […] możliwość udziału w lekcji. Osoby, które zazwyczaj wahają się, czy brać udział w zajęciach, w małych grupach mogą dzielić się pomysłami, których nie wyraziłyby na forum całej klasy” (Nauczanie — nie ma większego powołania [2000] str. 173).