« មេរៀនទី ២១ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ ៖ ការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនៗដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ » ឯកសារគ្រូបង្រៀន គ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« មេរៀនទី ២១ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ » ឯកសារគ្រូបង្រៀន គ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច
មេរៀនទី ២១ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
ការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនៗដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
ការធ្វើជាឪពុកម្តាយមិនងាយស្រួលទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងមិននៅតែម្នាក់ឯងនោះទេ ។ ខណៈកំពុងបម្រើជាសមាជិកនៃពួកចិតសិបនាក់អែលឌើរ ប្រាតលី ឌី ហ្វូស្ទើរ បានបង្រៀនថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងបានជោគជ័យ ព្រោះពិតណាស់ ចុងក្រោយបំផុត ពួកគេគឺជាកូនចៅទ្រង់ពីមុនពួកគេជាកូនៗរបស់យើង » ( « It’s Never Too Early and It’s Never Too Late » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៥១ ) ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀននេះ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលអ្នកអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង អំពីរបៀបដែលអ្នកចិញ្ចឹមកូនៗនាពេលបច្ចុប្បន្ន ឬនាពេលអនាគតរបស់អ្នក ។
ផ្នែកទី ១
តើខ្ញុំអាចចិញ្ចឹមកូនៗរបស់ខ្ញុំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយបានប្រកាសថា « ឪពុកម្ដាយមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួនដោយ ក្ដីស្រឡាញ់ » ( « ក្រុមគ្រួសារ ៖ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។ ប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ដែលកាលនោះនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានស្នើវិធីមួយដែលឪពុកម្ដាយអាចបំពេញទំនួលខុសត្រូវនេះបាន ៖
នៅក្នុងទំនាក់ទំនងគ្រួសារ សេចក្ដីស្រឡាញ់ ត្រូវប្រកបថា ពេ‑ល‑វេ‑លា គឺពេលវេលា ។ ការចំណាយពេលវេលាសម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាគន្លឹះសម្រាប់ភាពសុខដុមរមនានៅក្នុងគេហដ្ឋាន ។ ( « Of Things That Matter Most » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ២២ )
ឪពុកម្ដាយ និងកូនៗអាចចំណាយពេលដ៏មានអត្ថន័យជាមួយគ្នាតាមរបៀបជាច្រើន ។ ខណៈកំពុងបម្រើក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ ប្រធាន ស៊ូសាន ដុបលយូ ថែនណឺ បានបង្រៀន ៖
ទំនាក់ទំនងដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់តម្រូវឲ្យមានពេលនិយាយគ្នា លេង សើចសប្បាយ និងពេលធ្វើការយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន និងឥតដាច់ ។ ខ្ញុំ … ជឿថាឪពុកម្តាយ និងកូនៗត្រូវដឹងពីពេលមួយថ្ងៃរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក ដែលជាបទពិសោធន៍សាមញ្ញប្រចាំថ្ងៃ ។ ( « Did I Tell You … ? » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧៥ )
ទោះបីជាវាអាចស្រួលជាងសម្រាប់ឪពុកម្តាយក្នុងការធ្វើការងារដោយខ្លួនឯងក្ដី ក៏ « ពេលធ្វើការ » ជាមួយគ្នាអាចផ្តល់ឱកាសដ៏អស្ចារ្យឲ្យឪពុកម្តាយ និងកូនៗនិយាយគ្នាដែរ ។ ការធ្វើការជាមួយគ្នាក៏អាចជួយឪពុកម្ដាយឲ្យបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកគេឲ្យស្គាល់ពីតម្លៃការងារ និងចៀសវាងពីការខ្ជិលច្រអូសផងដែរ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៨:៣១ ) ។
ប្រធាន អុជដូហ្វ បានចែកចាយពីរបៀបផ្សេងទៀត ដែលឪពុកម្ដាយអាចចំណាយពេលវេលាជាមួយនឹងកូនៗរបស់ពួកគេបាន ៖
ដោយសារ « គ្មានភាពជោគជ័យផ្សេងណាអាចសងឲ្យភាពបរាជ័យ » [ J. E. McCulloch Home: The Savior of Civilization ( ឆ្នាំ ១៩២៤ ) ទំព័រ ៤២ ] [ នៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងបាន ] នោះយើងត្រូវតែដាក់អាទិភាពខ្ពស់ទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ។ យើងបង្កើតឲ្យមានទំនាក់ទំនងគ្រួសារដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ តាមរយៈការធ្វើកិច្ចការសាមញ្ញជាមួយគ្នា ដូចជារៀបចំអាហារពេលល្ងាចគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ និងតាមរយៈការគ្រាន់តែរីករាយជាមួយគ្នា ។ ( « Of Things That Matter Most » ទំព័រ ២១–២២ )
ដូចដែលប្រធាន អុជដូហ្វ បានកត់សម្គាល់ ការធ្វើសកម្មភាពកម្សាន្ដល្អៗអាចរួមចំណែកឲ្យមានទំនាក់ទំនងគ្រួសារដ៏ជោគជ័យ ( សូមមើលផងដែរ « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ) ។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះអាចជួយ « បង្កើតឲ្យមានចំណងគ្រួសារដ៏មានអត្ថន័យដែលផ្តល់ … អត្តសញ្ញាណដ៏រឹងមាំដល់កូនៗ ជាងអ្វីដែលពួកគេអាចរកឃើញពីក្រុមមិត្តភក្ដិវ័យស្រករគ្នារបស់ពួកគេ ឬនៅឯសាលារៀន ឬនៅកន្លែងណាផ្សេងទៀតទៅទៀត » ( អិម រ័សុល បាឡឺដ « WhatMattersMostIsWhatLastsLongest » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៤៣ ) ។
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក នៃគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនគោលការណ៍នានា ដែលអាចណែនាំឪពុកម្ដាយឲ្យជ្រើសរើសសកម្មភាពមកធ្វើជាមួយនឹងកូនៗរបស់ពួកគេ ៖
ក្នុងការជ្រើសរើសរបៀបដែលយើងចំណាយពេលក្នុងនាមជាគ្រួសារ នោះយើងគួរតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យចំណាយអស់ពេលវេលាដែលយើងមាន ទៅលើរឿងដែលគ្រាន់តែល្អ ហើយទុកពេលវេលាតិចតួចសម្រាប់រឿងដែលល្អប្រសើរ ឬល្អបំផុតឡើយ ។ មិត្តម្នាក់បាននាំគ្រួសារថ្មីថ្មោងរបស់គាត់ទៅដើរលេងវិស្សមកាលរដូវក្ដៅមួយ រួមមានការទៅលេងកន្លែងប្រវត្តិសាស្ដ្រដ៏គួរចងចាំផងដែរ ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃរដូវក្ដៅនោះ គាត់បានសួរកូនប្រុសវ័យជំទង់របស់គាត់ពីសកម្មភាពរដូវក្ដៅសប្បាយៗ ដែលគាត់បានរីករាយនឹងធ្វើយ៉ាងខ្លាំង ។ ឪពុករូបនោះបានរៀនពីចម្លើយនោះ ព្រមទាំងអស់អ្នកដែលគាត់បានតំណាលប្រាប់អំពីរឿងនេះផងដែរ ។ កូនប្រុសនេះបានឆ្លើយថា « អ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតនៅរដូវក្តៅនេះគឺ នៅយប់ដែលប៉ា និងខ្ញុំបានដេកនៅលើវាលស្មៅ ហើយមើលផ្កាយ ហើយនិយាយគ្នា » ។ សកម្មភាពគ្រួសារដ៏លើសលប់អាចជារឿងល្អសម្រាប់កុមារ ប៉ុន្តែវាមិនតែងតែប្រសើរជាងមានពេលម្នាក់ទល់ម្នាក់ជាមួយនឹងឪពុក ឬម្ដាយជាទីស្រឡាញ់នោះទេ ។ ( « Good, Better, Best » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ១០៥ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើអ្នកបានឃើញឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក ឬឪពុកម្ដាយដែលអ្នកស្គាល់ ចិញ្ចឹមកូនៗរបស់ពួកគាត់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរបៀបណាខ្លះ ? តើអ្នកចង់ធ្វើសកម្មភាពបែបណាជាមួយកូនៗរបស់អ្នកនាពេលអនាគត ?
ផ្នែកទី ២
តើខ្ញុំអាចប្រដៅកូនរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបមួយ ដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ?
ផ្នែកដ៏លំបាកមួយនៃការធ្វើជាឪពុកម្ដាយ អាចជាការប្រដៅកូនៗរបស់អ្នក ។ នៅក្នុងផ្នែកនេះ យើងអាចរៀនមកពីព្រះអម្ចាស់ ដែលបានបង្ហាញពីរបៀបប្រៀនប្រដៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលសមាជិកពីដើមក្នុងសាសនាចក្របានពន្យារពេលសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខឺតឡង់ នោះទ្រង់បានវាយផ្ចាលពួកគេ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ ការ វាយផ្ចាល មានន័យថាប្រដៅ ឬកែតម្រូវ ) ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៥:១ ហើយស្វែងរកមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានវាយផ្ចាលអ្នកដើរតាមរបស់ទ្រង់ ។
សូមគិតអំពីរបៀបដែលដំបូន្មានខាងក្រោមនេះមកពីប្រធាន ថែនណឺ អាចជួយឪពុកម្ដាយឲ្យប្រៀនប្រដៅកូនរបស់ខ្លួនបានតាមរបៀបដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
ជួនកាលវិន័យ ដែលមានន័យថា « បង្រៀន » មានការភាន់ច្រឡំនឹងការរិះគន់ ។ ក្មេងៗ—ក៏ដូចជាមនុស្សគ្រប់វ័យទាំងអស់—កែលម្អឥរិយាបថ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្ត ច្រើនជាងការរកឃើញកំហុស ។ ( « Did I Tell You … ? ទំព័រ ៧៤ )
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានប្រឹក្សាឪពុកម្ដាយឲ្យប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងរបៀបដែលពួកគេប្រដៅកូនៗ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ ទោះជាលោកថ្លែងទៅកាន់ឪពុកក្ដី ក៏ដំបូន្មានរបស់លោកអនុវត្តចំពោះម្ដាយផងដែរ ) ។
នៅក្នុងការលត់ដំ ឪពុកត្រូវអនុវត្តដោយការយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេស បើមិនដូច្នោះទេ វាអាចក្លាយទៅជាហិង្សា ដែលមិនអាចដោះសារបានឡើយ ។ នៅពេលឪពុកផ្ដល់ការកែតម្រូវ នោះការជំរុញចិត្តរបស់គាត់គឺត្រូវតែជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដឹកនាំមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ៖
« ដោយស្ដីបន្ទោសសមពេលសមហេតុ ដោយការតឹងរឹង កាលណាបានបណ្ដាលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបន្ទាប់មកដោយបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ច្រើនឡើងចំពោះអ្នកនោះដែលអ្នកបានស្ដីបន្ទោស ក្រែងអ្នកនោះរាប់អ្នកថា ជាខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ
« ប្រយោជន៍ឲ្យគេអាចដឹងថា សេចក្ដីស្មោះស្ម័គ្ររបស់អ្នកគឺខ្លាំងជាងចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ » [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:៤៣–៤៤ ] ។
ការលត់ដំនៅក្នុងលំនាំរបស់ព្រះ គឺមិនមែនអំពីការដាក់ទណ្ឌកម្មនោះទេ ដោយសារវាជាការជួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់នៅតាមផ្លូវនៃការធ្វើជាម្ចាស់លើខ្លួនឯង ។ ( « Fathers » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៩៥ )
ក្នុងការជួយកូនៗឲ្យរៀនសូត្រ និងកែតម្រូវឥរិយាបថមិនត្រឹមត្រូវរបស់ពួកគេ នោះឪពុកម្ដាយគួរតែបង្កើតឲ្យមានលទ្ធផលសមហេតុផលសម្រាប់សកម្មភាពនានា ។ ឪពុកម្ដាយត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំបន្តការអនុវត្តវិន័យ ដែលអាចទទួលយកបាននៅក្នុងវប្បធម៌ ឬក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមិនត្រូវគ្នានឹងការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ឡើយ ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានផ្ដល់ការប្រឹក្សាបន្ថែម ៖
នៅពេលកូនត្រូវការកែតម្រូវ នោះអ្នកអាចសួរខ្លួនឯងថា « តើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វី ឬធ្វើបែបណា ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលកូនឲ្យជ្រើសរើសវិធីល្អជាងនេះ ? » នៅពេលផ្តល់ការកែតម្រូវដែលចាំបាច់ សូមធ្វើវាដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយឯកជន ដោយក្ដីស្រឡាញ់ ហើយមិនមែននៅទីសាធារណៈនោះទេ ។ ប្រសិនបើត្រូវធ្វើការស្តីបន្ទោស សូមបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្លាំងភ្លាមៗ ដើម្បីកុំឲ្យគ្រាប់ពូជនៃការអាក់អន់ចិត្តអាចនៅជាប់បានយូរ ។ ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលបាន នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកត្រូវតែស្មោះសរ ហើយការបង្រៀនរបស់អ្នកត្រូវផ្អែកលើគោលលទ្ធិដ៏ទេវភាព និងគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ ។ ( « Salvation and Exaltation » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩–១០ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមគិតអំពីគ្រាដែលអ្នកត្រូវបានកែតម្រូវដោយព្រះអម្ចាស់ ឬគ្រាដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យផ្លាស់ប្ដូរតាមរបៀបមួយចំនួន ។ តើអ្នកអាចរៀនបានអ្វីខ្លះ អំពីការដាក់វិន័យកូនៗចេញពីបទពិសោធន៍ទាំងនោះ ?
ផ្នែកទី ៣
តើខ្ញុំអាចបង្រៀនកូនៗរបស់ខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមកបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងសាសនាចក្រនៅជំនាន់របស់យើងបានបញ្ជាក់សាជាថ្មីថា « ឪពុកម្ដាយមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋ … ដើម្បីបង្រៀន [ កូនៗរបស់ពួកគេ ] ឲ្យចេះស្រឡាញ់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក » ( « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ) ។ ខណៈកំពុងបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ នោះប្រធាន បូនី អិល អូស្ការសុន បានផ្តល់ដំបូន្មានដូចខាងក្រោមអំពីការស្រឡាញ់ និងការបម្រើដល់សមាជិកគ្រួសាររបស់យើង ៖
សូមចាប់ផ្ដើមការបម្រើរបស់អ្នកនៅក្នុងគេហដ្ឋានអ្នកផ្ទាល់ និងក្នុងគ្រួសារអ្នកផ្ទាល់ ។ ទាំងនេះគឺជាទំនាក់ទំនងដែលអាចនៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ទោះជា—ហើយជាពិសេសប្រហែលជា—ស្ថានភាពគ្រួសារអ្នកមិនសូវល្អឥតខ្ចោះក្ដី ក៏អ្នកអាចស្វែងរកវិធីបម្រើ លើកតម្កើង ហើយពង្រឹងគ្នាផងដែរ ។ សូមចាប់ផ្ដើមពីរូបអ្នក សូមស្រឡាញ់ពួកគេតាមលក្ខណៈរបស់គេ ហើយរៀបចំសម្រាប់គ្រួសារដែលអ្នកចង់បាននៅពេលអនាគត ។ ( « The Needs before Us » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ២៧ )
សាតាំងព្យាយាមបង្អាក់សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការបម្រើដែលសមាជិកគ្រួសារអាចដកពិសោធន៍នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ពួកគេបាន ។ វិធីមួយដែលវាធ្វើបែបនេះបាន គឺតាមរយៈការបង្កឲ្យមានការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអាន នីហ្វៃទី៣ ១១:២៩–៣០ ហើយគិតអំពីរបៀបដែលការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះពួកសាសន៍នីហ្វៃ អាចអនុវត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារបាន ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
ស្តេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនឪពុកម្ដាយនៅក្នុងជំនាន់របស់ទ្រង់ អំពីរបៀបដែលពួកគេគួរតែជួយកូនៗរបស់ពួកគេឲ្យរៀនរស់នៅ និងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយសមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។ សូមអាន ម៉ូសាយ ៤:១៤–១៥ ដោយរកមើលព្រះឱវាទរបស់ស្តេចបេនយ៉ាមីនទៅកាន់ឪពុកម្ដាយ ។
កត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នក
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនថា « [ ព្រះយេស៊ូវ ] បានប្រទានគ្រួសារឲ្យយើង ទុកជាគំរូមួយនៃមជ្ឈដ្ឋានដ៏ល្អប្រពៃ ដែលយើងអាចរៀនអំពីរបៀបនៃការស្រឡាញ់ ដូចជាទ្រង់ស្រឡាញ់ដែរ » ( « Our Perfect Example » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៧១ ) ។ សូមគិតអំពីគ្រាមួយ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបម្រើនរណាម្នាក់ដោយក្ដីស្រឡាញ់ ។ សូមសរសេរអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចស្រឡាញ់ និងបម្រើសមាជិកគ្រួសារតាមរបៀបដូចគ្នានេះ ឬតាមរបៀបដូចជាព្រះគ្រីស្ទផ្សេងទៀត ។ សូមត្រៀមខ្លួនចែកចាយគំនិតរបស់អ្នកនៅក្នុងថ្នាក់ ។