នីហ្វៃទី ៣
គម្ពីរនីហ្វៃ
កូនប្រុសរបស់នីហ្វៃដែលត្រូវជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិន
ហើយហេលេមិន ជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិន ដែលជាកូនប្រុសរបស់អាលម៉ា ដែលជាកូនប្រុសរបស់អាលម៉ា ជាពូជពង្សរបស់នីហ្វៃ ដែលជាកូនប្រុសរបស់លីហៃ ដែលបានចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម នៅក្នុងឆ្នាំទី ១ នៃរាជ្យសេដេគា ស្ដេចស្រុកយូដា។
ជំពូកទី ១
នីហ្វៃដែលជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិន ចាកចេញពីដែនដី ហើយនីហ្វៃជាកូនប្រុសរបស់លោករក្សាបញ្ជីទាំងឡាយ — ទោះជាមានទីសម្គាល់ទាំងឡាយ និងការណ៍អស្ចារ្យទាំងឡាយក្ដី គង់តែពួកទុច្ចរិតមានគម្រោងការណ៍នឹងសម្លាប់ពួកសុចរិតដែរ — យប់នៃថ្ងៃកំណើត ព្រះគ្រីស្ទមកដល់ — ទីសម្គាល់បានស្ដែងឡើង ហើយផ្កាយថ្មីមួយរះឡើង — ការភូតកុហក និងការបោកបញ្ឆោតកើតឡើង ហើយពួកចោរកាឌីអានតុនសម្លាប់មនុស្សអស់ជាច្រើន។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ១–៤ គ.ស.។
១ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ឆ្នាំទីកៅសិបមួយបានកន្លងផុតទៅ ហើយគឺប្រាំមួយរយឆ្នាំ ក្រោយពីលីហៃបានចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមមក ហើយគឺជាឆ្នាំដែលឡាកូនីអូសធ្វើជាមេចៅក្រម និងជាអ្នកត្រួតត្រាលើដែនដីនេះ។
២ហើយនីហ្វៃ ដែលជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិន បានចេញដំណើរពីដែនដីសារ៉ាហិមឡា ដោយបានប្រគល់បន្ទុកឲ្យកូនប្រុសរបស់លោក ឈ្មោះនីហ្វៃ ដែលជាកូនប្រុសច្បង ឲ្យកត់ផ្ទាំងលង្ហិន និងបញ្ជីទាំងអស់ដែលបានកត់ទុក និងអស់ទាំងវត្ថុឯទៀត ដែលត្រូវបានរក្សាទុកជាពិសិដ្ឋ ចាប់តាំងពីដំណើររបស់លីហៃចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមមក។
៣បន្ទាប់មក លោកបានចាកចេញពីដែនដី ហើយលោកទៅឯណានោះ គឺគ្មាននរណាដឹងទេ ហើយនីហ្វៃជាកូនប្រុសរបស់លោក បានកត់បញ្ជីទាំងឡាយជំនួសលោក មែនហើយ គឺបញ្ជីអំពីប្រជាជននេះ។
៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅដើមឆ្នាំទីកៅសិបពីរ មើលចុះ ការព្យាករណ៍របស់ពួកព្យាការីបានចាប់ផ្ដើមបំពេញដោយពេញលេញ ព្រោះចាប់ផ្ដើមមានទីសម្គាល់ដ៏ច្រើនឡើង និងអព្ភូតហេតុដ៏ច្រើនឡើងនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន។
៥ប៉ុន្តែមានអ្នកខ្លះបានចាប់ផ្ដើមនិយាយថា ពេលវេលាបានកន្លងហួសហើយ សម្រាប់ពាក្យទាំងនោះត្រូវបានបំពេញ គឺជាពាក្យដែលបាននិយាយដោយសាំយូអែលដែលជាសាសន៍លេមិននោះ។
៦ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមអររីករាយនឹងបងប្អូនរបស់គេ ដោយនិយាយថា ៖ មើលចុះ ពេលនោះបានកន្លងផុតទៅហើយ ឯពាក្យរបស់សាំយូអែលពុំបានបំពេញទេ ហេតុដូច្នេះហើយ សេចក្ដីអំណរ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកអំពីរឿងនេះបែរជាឥតប្រយោជន៍ទៅវិញ។
៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានបង្កើតចលាចលយ៉ាងធំមួយទូទាំងដែនដី ឯប្រជាជនដែលបានជឿ ក៏កើតសេចក្ដីព្រួយជាខ្លាំង ខ្លាចក្រែងដោយសារមធ្យោបាយណាមួយ រឿងទាំងឡាយដែលបាននិយាយមកពីមុននឹងពុំកើតឡើង។
៨ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកគេបានរង់ចាំមើលយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននូវថ្ងៃនោះ និងយប់នោះ ហើយថ្ងៃនោះត្រូវជាមួយថ្ងៃ ដែលហាក់បីដូចជាគ្មានយប់សោះ ដើម្បីគេអាចដឹងថា សេចក្ដីជំនឿរបស់គេពុំឥតប្រយោជន៍។
៩ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មានមួយថ្ងៃដែលបានកំណត់ទុកដោយពួកអ្នកដែលពុំជឿថា អស់អ្នកណាដែលជឿតាមសណ្ដាប់ទាំងនោះ នឹងត្រូវប្រហារជីវិតចោល លើកលែងតែមានទីសម្គាល់កើតឡើង ដែលបានប្រាប់ដោយសាំយូអែលជាព្យាការី។
១០ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលនីហ្វៃ ជាកូនប្រុសរបស់នីហ្វៃ បានឃើញនូវអំពើទុច្ចរិតនៃប្រជាជនរបស់លោក ចិត្តលោកបានពោរពេញទៅដោយទុក្ខព្រួយជាអតិបរមា។
១១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លោកបានចេញទៅក្រៅ ហើយបានក្រាបទៅលើដី ហើយបានអំពាវនាវយ៉ាងខ្លាំងដល់ព្រះរបស់លោក ជំនួសប្រជាជនរបស់លោក មែនហើយ គឺអស់អ្នកណាដែលជិតនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ដោយសារតែសេចក្ដីជំនឿរបស់គេនៅក្នុងសណ្ដាប់នៃពួកអយ្យកោរបស់គេ។
១២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លោកបានអំពាវនាវយ៉ាងខ្លាំងដល់ព្រះពេញមួយថ្ងៃ ហើយមើលចុះ សំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់បានបន្លឺមកកាន់លោកថា ៖
១៣ចូរងើបឡើង ហើយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមចុះ ត្បិតមើលចុះ ពេលនោះជិតមកដល់ហើយ ហើយនៅក្នុងយប់នេះ ទីសម្គាល់នឹងលេចមក ហើយថ្ងៃស្អែកឡើង យើងនឹងចុះមកឯលោកិយ ដើម្បីបង្ហាញដល់មនុស្សលោកថា យើងនឹងបំពេញនូវអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងបានបណ្ដាលឲ្យនិយាយដោយមាត់នៃពួកព្យាការីបរិសុទ្ធរបស់យើង។
១៤មើលចុះ យើងនឹងមកឯរាស្ត្រយើង ដើម្បីបំពេញនូវការណ៍ទាំងអស់ដែលយើងបានប្រាប់ដល់កូនចៅមនុស្ស ចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមក ហើយដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា — ព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ពីព្រោះតែយើង ហើយព្រះហឫទ័យនៃព្រះរាជបុត្រា ពីព្រោះតែសាច់របស់យើង។ ហើយមើលចុះ ពេលនោះនៅជិតដៃបង្កើយ ហើយយប់នេះ ទីសម្គាល់នឹងមកហើយ។
១៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពាក្យដែលបានបន្លឺដល់នីហ្វៃ ត្រូវបានបំពេញមែន ស្របតាមពាក្យទាំងនេះដែលបាននិយាយមក ត្បិតមើលចុះ នៅវេលាថ្ងៃលិច ក៏ពុំងងឹតសោះ ហើយប្រជាជនបានចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីអស្ចារ្យ ពីព្រោះពុំមានភាពងងឹតសោះ កាលពេលយប់មកដល់។
១៦ហើយមនុស្សជាច្រើន ដែលពុំបានជឿដល់ពាក្យពេចន៍របស់ព្យាការី បានដួលទៅលើដី ហើយបានក្លាយទៅហាក់ដូចជាគេស្លាប់ ព្រោះគេដឹងថា ផែនការនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏មហិមា ដែលគេបានដាក់សម្រាប់អស់អ្នកណា ដែលជឿដល់ពាក្យពេចន៍របស់ព្យាការី ត្រូវគ្មានប្រសិទ្ធិភាព ព្រោះទីសម្គាល់ដែលបានឲ្យពីមុននោះមកដល់ហើយ។
១៧ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមដឹងថា ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នឹងលេចមកក្នុងពេលយ៉ាងខ្លី មែនហើយ សរុបសេចក្ដីមក ប្រជាជនទាំងអស់ដែលនៅលើផែនដីនេះ ចាប់ពីទិសខាងលិច ទៅដល់ទិសខាងកើត ទាំងនៅផ្នែកខាងជើង និងផ្នែកខាងត្បូង មានសេចក្ដីអស្ចារ្យយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់គេដួលទៅលើដី។
១៨ព្រោះពួកគេបានដឹងថា ពួកព្យាការីបានធ្វើបន្ទាល់នូវរឿងទាំងនេះជាច្រើនឆ្នាំមក ហើយបានដឹងថា ទីសម្គាល់ដែលត្រូវបានប្រាប់មកនោះ បានមកដល់ហើយ ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមភិតភ័យ ពីព្រោះមកពីអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ និងការឥតជំនឿរបស់គេ។
១៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពេញមួយយប់នោះ គ្មានភាពងងឹតអ្វីសោះ ប៉ុន្តែភ្លឺដូចពេលកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះអាទិត្យក៏បានរះឡើងជាថ្មី នៅពេលព្រឹកជាប្រក្រតី ហើយពួកគេបានដឹងថា នេះគឺជាថ្ងៃដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ត្រូវប្រសូត ពីព្រោះមកពីទីសម្គាល់ដែលបានឲ្យមកជាមុន។
២០ហើយអ្វីៗបានកើតឡើង មែនហើយ គឺអ្វីៗទាំងអស់ គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ស្របតាមពាក្យពេចន៍របស់ពួកព្យាការី។
២១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ផ្កាយថ្មីមួយបានរះឡើង ស្របតាមពាក្យទំនាយ។
២២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ក៏ចាប់ផ្ដើមមានពាក្យកុហកផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនដោយអារក្សសាតាំង ដើម្បីធ្វើឲ្យចិត្តពួកគេរឹងរូស នៅក្នុងបំណងដើម្បីកុំឲ្យពួកគេជឿដល់ទីសម្គាល់ និងការណ៍អស្ចារ្យទាំងឡាយនោះ ដែលពួកគេបានឃើញ ប៉ុន្តែទោះមានការកុហក និងការបំភាន់ទាំងនេះក៏ដោយ គង់តែប្រជាជនភាគច្រើនបានជឿ ហើយបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ដែរ។
២៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នីហ្វៃបានចេញទៅក្នុងចំណោមប្រជាជន និងមនុស្សជាច្រើនទៀតផង ដើម្បីធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកចំពោះការប្រែចិត្ត នៅក្នុងនោះមានការផ្ដាច់បាបដ៏មហិមា។ ម្ល៉ោះហើយ ប្រជាជនបានចាប់ផ្ដើមមានសន្តិភាពជាថ្មីនៅលើដែនដី។
២៤ហើយពុំមានការទាស់ទែងគ្នាទៀតទេ លើកលែងតែមានមនុស្សមួយចំនួនតូច បានចាប់ផ្ដើមផ្សាយ ដើម្បីខំបញ្ជាក់តាមបទគម្ពីរទាំងឡាយថា ពុំជាការចាំបាច់ត្រូវគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេតទៅទៀតឡើយ។ ឥឡូវនេះ នៅក្នុងរឿងនេះ ពួកគេបានភាន់ច្រឡំ ហើយដោយពុំយល់បទគម្ពីរទាំងឡាយទេ។
២៥ប៉ុន្តែហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេបានប្រែចិត្តជឿ ហើយត្រូវបានបរិវត្តអំពីកំហុសដែលពួកគេបានធ្វើ ព្រោះត្រូវបានធ្វើឲ្យពួកគេដឹងថា ក្រឹត្យវិន័យនោះពុំទាន់បានបំពេញនៅឡើយទេ ហើយថា វានឹងត្រូវតែបានបំពេញដោយសព្វគ្រប់ មែនហើយ ពាក្យនោះត្រូវបានប្រាប់ដល់ពួកគេថា វាត្រូវតែបានបំពេញ មែនហើយ ទោះជាបាំងឈើមួយ ឬក្បៀសមួយ ក៏មិនត្រូវកន្លងចោលដែរ រហូតដល់បានបំពេញ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅក្នុងឆ្នាំដដែលនេះ ពួកគេបានត្រូវនាំឲ្យស្គាល់នូវកំហុសរបស់ខ្លួន ហើយបានទទួលសារភាពនូវកំហុសរបស់ខ្លួន។
២៦ម្ល៉ោះហើយ ឆ្នាំទីកៅសិបពីរបានកន្លងផុតទៅ ដោយបាននាំមកនូវដំណឹងដ៏រីករាយដល់ប្រជាជន ពីព្រោះទីសម្គាល់ទាំងឡាយបានកើតឡើង ស្របតាមពាក្យព្យាករណ៍ទាំងឡាយនៃពួកព្យាការីបរិសុទ្ធទាំងអស់។
២៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ឆ្នាំទីកៅសិបបីបានកន្លងផុតទៅដោយសន្តិភាពដែរ លើកលែងតែមានពួកចោរកាឌីអានតុនដែលរស់នៅតាមភ្នំ បានរាតត្បាតដល់ដែនដី ព្រោះជំរំពួកវា និងទីកន្លែងសម្ងាត់ទាំងឡាយរបស់ពួកវាមាំមួនណាស់ ដែលប្រជាជនពុំអាចវាយបំបែកបានឡើយ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកវាបានប្រព្រឹត្តឃាតកម្មជាច្រើន ហើយបានធ្វើការកាប់សម្លាប់យ៉ាងសម្បើម នៅក្នុងចំណោមប្រជាជន។
២៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅឆ្នាំទីកៅសិបបួន ពួកវាបានកើនចំនួនយ៉ាងច្រើន ពីព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនដែលបានបែកចេញពីពួកសាសន៍នីហ្វៃ បានភៀសខ្លួនទៅរកពួកវា ដែលបានបណ្ដាលឲ្យមានទុក្ខព្រួយជាខ្លាំងដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃដែលនៅសល់ក្នុងដែនដីទាំងប៉ុន្មាន។
២៩ហើយមានហេតុមួយ ដែលនាំឲ្យមានទុក្ខសោកនៅក្នុងចំណោមពួកលេមិនផងដែរ ត្បិតមើលចុះ ពួកគេមានកូនចៅជាច្រើនដែលធំឡើង ហើយបានចាប់ផ្ដើមមានវ័យធំ ដែលពួកគេបានក្លាយទៅជាមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ហើយត្រូវបានដឹកនាំដោយពួកសាសន៍សូរាំខ្លះដោយប្រើការភូតកុហក និងពាក្យបញ្ជោរ ធ្វើឲ្យពួកគេចូលរួមជាមួយពួកចោរកាឌីអានតុន។
៣០ម្ល៉ោះហើយ ពួកសាសន៍លេមិនក៏ត្រូវបានរងទុក្ខវេទនាដែរ ហើយបានចាប់ផ្ដើមបន្ថយនូវសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់គេ ពីព្រោះមកពីអំពើទុច្ចរិតនៃជំនាន់ដែលកំពុងធំឡើង៕