ត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ តាំងពីមុនដែលខ្ញុំបានដឹងពីវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន
ព្រះវិញ្ញាណបានដឹកនាំខ្ញុំជាច្រើនដង ពីមុនខ្ញុំស្គាល់ថាវិវរណៈគឺជាអ្វីពិតប្រាកដនោះ ។
នៅពេលខ្ញុំអាយុ ១៧ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានចូលរួមនៅក្នុងព្រះវិហារ ប្រូតែស្តង់ ដែលខ្ញុំបានស្គាល់កាលពីពីរឆ្នាំមុន ។ វាគឺជាកន្លែងដំបូង ដែលខ្ញុំបានរៀនត្រឹមត្រូវអំពីព្រះ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅអំឡុងពេលនោះ ខ្ញុំបានកំពុងធ្វើដំណើរនៅលើឡានក្រុងនាថ្ងៃមួយ នៅពេលមានបុរសម្នាក់បានអង្គុយនៅជិតខ្ញុំ ។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ទើបបានដោះលេងចេញពីគុគ ហើយបាននិយាយអំពីអារម្មណ៍ដែលគាត់គិតថា មិនអាចចូលរួមនៅព្រះវិហារណាមួយម្តងទៀតឡើយ ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះបានបញ្ជូនទៅទីនោះ ដើម្បីជួបនឹងបុរសម្នាក់នោះ ហើយខ្ញុំបានលើកទឹកចិត្តគាត់ ដោយប្រាប់គាត់ថា គាត់គួរតែស្វែងរកព្រះវិហារមួយ ។
នៅពេលដែលយើងដើរចេញ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ ខ្ញុំកំពុងនឹងសិក្សាអំពីការទៅសាលាចិត្តវិជ្ជា ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានដូរពាក្យថា ខ្ញុំប្រហែលជាសិក្សាវិជ្ជាជីវៈសារព័ត៌មានវិញ ។ គាត់បាននិយាយថា « នាងមើលទៅដូចជាអ្នកសារព័ត៌មានអញ្ជឹង — នាងគួរតែរៀនជំនាញនេះ ! » ។ ខ្ញុំគិតថា វាចំឡែកណាស់ ពីព្រោះខ្ញុំមិនដែលគិតថានឹងធ្វើជាអ្នកសារព័ត៌មានពីមុនមកនោះទេ ។ គំនិតនោះមិនដឹងមកពីណានោះទេ ។
ពីរខែក្រោយមក ការប្រឡងចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យជំនាញចិត្តវិជ្ជាបានដល់ពេល ។ នៅយប់មួយ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំមិនប្រាកដចិត្តអំពីការធ្វើការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំទៀតនោះទេ ។ ខ្ញុំបានភ្ញាក់ផ្អើល ពីព្រោះ ខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការសិក្សាអ្វីទៀតនោះទេ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបាននឹកឃើញអំពីការសន្ទនាជាមួយបុរសម្នាក់នៅលើឡានក្រុង ។ ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីអំពីសាលាសារព័ត៌មាននោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានរកឃើញវេបសាយមួយនៅក្នុងរដ្ឋរបស់ខ្ញុំ ។ គាប់ជួន នៅថ្ងៃនោះ គឺជាថ្ងៃចុងក្រោយដើម្បីចុះឈ្មោះចូលរៀន ។ ដោយមិនបានគិតច្រើនដង ខ្ញុំបានចុះឈ្មោះចូលរៀន ។ សរុបមក ៖ ខ្ញុំទើបបានរៀនចប់នៅសាលាសារព័ត៌មាន ។
ការស្វែងរកសេចក្ដីពិត
ខ្ញុំមិនបានដឹងនៅពេលនោះ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះបានដឹកនាំខ្ញុំតាមរយៈវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តថាត្រូវសិក្សាជំនាញអ្វី ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំតែងតែត្រូវបានប្រទានពរជ័យ ជាមួយនឹងការដឹងថា ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីសម្រាប់ខ្ញុំ — ជាប្រភេទនៃឱកាស និងស្ថានភាពដែលទ្រង់រៀបចំក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីបង្ហាញខ្ញុំពីផ្លូវដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំដើរតាម ។
បួនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានស្គាល់សាសនាចក្រ ហើយបានជ្រមុជទឹក តាមរយៈការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ហើយនៅទីបំផុត ខ្ញុំបានរៀនពីអត្ថន័យនៃវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងការអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ ពីមុនពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរមរមន ដោយសារពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានសុំខ្ញុំឲ្យអាន ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តអានមុនដល់នីហ្វៃទី ២ ៣១ត្រង់នីហ្វៃបានពិពណ៌នាអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទោះជាខ្ញុំពុំបានអធិស្ឋានពីព្រះគម្ពីរមរមននៅឡើយក្ដី ក៏ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌កំពុងព្យាយាមប្រាប់ខ្ញុំអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ជំពូកបន្ទាប់ក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ផងដែរ ត្រង់កន្លែងដែលខ្ញុំអានថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចបង្ហាញយើងគ្រប់រឿងដែលយើងត្រូវធ្វើ( សូមមើលនីហ្វៃទី ២ ៣២ ) ។ ពាក្យពេចន៍ទាំងនោះធ្វើខ្ញុំយល់យ៉ាងច្រើនពីជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។
ពិតណាស់ រឿងមួយដែលខ្ញុំតែងដឹងជានិច្ចគឺថា ប្រសិនបើខ្ញុំដឹងថាខ្លួនឯងស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីងងឹត នោះព្រះរំពឹងទុកឲ្យខ្ញុំនាំយកពន្លឺមួយចំនួនដើម្បីចេញពីភាពងងឹងនោះ ។ នៅពេលខ្ញុំរៀនអំពី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ខ្ញុំបានមើលឃើញភាពស្រដៀងគ្នារបស់ខ្ញុំនឹងលោកដែរ ។ ខ្ញុំរៀនមើលទៅព្រះដើម្បីទទួលបានចម្លើយ ។ កាលពីក្មេង ដោយទោះជាពុំបានទៅចូលរួមក្នុងព្រះវិហារក្ដី ក៏ខ្ញុំតែងតែអធិស្ឋានដែរ ដែលការណ៍នេះបានបំផុសខ្ញុំឲ្យប្រែចិត្ត មានភាពអត់ធ្មត់ ហើយព្យាយាមមានចិត្តសប្បុរស ហើយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា ។
ខ្ញុំបានដឹងជានិច្ចថា ព្រះកំពុងស្ដាប់ខ្ញុំ ។ នៅទីបំផុត ពេលខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារនៅអាយុ១៥ឆ្នាំ ហើយបានរៀនពីព្រះគម្ពីរប៊ីប ខ្ញុំបានមើលត្រឡប់មកវិញពីបទពិសោធន៍ជាច្រើន ហើយបានដឹងថា ចំណេះដឹងដែលខ្ញុំបានទទួលមកពីការអធិស្ឋានគឺមកពីព្រះ ។
ការយល់ដឹងពីវិវរណៈ
នៅក្នុង នីហ្វៃទី២ ៣២:៥នីហ្វៃបង្រៀនថា « បើសិនជាអ្នករាល់គ្នា នឹងចូលទៅតាមផ្លូវនោះ ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្ហាញដល់អ្នក នូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ » ។ នោះគឺជាអ្វីមួយដែលខ្ញុំបានគិតថាខ្ញុំបានយល់បន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំរហូតដល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានសួរថាតើខ្ញុំស្គាល់ពីអត្ថន័យនៃវិវរណៈដែរឬទេ ។ ខ្ញុំពុំបានស្គាល់ពាក្យនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំបានគិតថា វាគឺជាអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមានជាច្រើនដង ដូចជាព្រះកំពុងមានបន្ទូលនឹងខ្ញុំនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ដោយឆ្លើយនឹងសំណួរ និងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ ពួកគេបាននិយាយថា ខ្ញុំនិយាយត្រូវហើយ ។
ដោយមានចំណេះដឹងពីវិវរណៈ និងដោយអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាជាថ្មីដើម្បីអានព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមរកឃើញរឿងដ៏មានអត្ថន័យនៅក្នុងនោះ—ខ្ញុំបានដឹងថា ដោយសារខ្ញុំត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តអានលិខិតរបស់ប៉ុល ហើយមើលឃើញពីគំរូរបស់លោកក្នុងការត្រូវបានបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងសកម្មភាពរបស់លោក និងភាពជឿជាក់ដ៏រឹងមាំរបស់លោកលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ រឿងទាំងនោះគឺជារឿងដែលខ្ញុំបានដឹងតាមរយៈបទពិសោធន៍នៅក្នុងសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។
ដូច្នេះនៅចុងបញ្ចប់ មិនថាអ្នកមានអាយុប៉ុន្មាន រស់នៅទីណា ឬមានចំណេះដឹងប៉ុណ្ណាអំពីរឿងរបស់ព្រះនោះទេ ។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើគឺធ្វើតាមទំនុកតម្កើងថា « ខ្ញុំនឹងទៅដែលទ្រង់ឲ្យខ្ញុំទៅ ព្រះអង្គ … ខ្ញុំនឹងធ្វើដែលទ្រង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើ »( ទំនុកតម្កើងល.រ. ១៦៨ ) ។ សូមរស់នៅ ហើយចែកចាយរឿងល្អៗដែលព្រះវិញ្ញាណបានដាក់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក ដោយសារព្រះវិញ្ញាណនឹងបង្ហាញអ្នកពីផ្លូវដែលផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃ ហើយទទួលពរជ័យនៅក្នុងជីវិតនេះ ។