សម្រាប់តែឌីជីថលប៉ុណ្ណោះ ៖ ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ
អ្វីដែលត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានបំណងប្រាថ្នាដ៏សុចរិតរបស់យើង
នៅពេលភាពក្រីក្របានធ្លាក់មកលើគ្រួសារខ្ញុំ ខ្ញុំពិតជាមិនដឹងថា តើខ្ញុំអាចបម្រើបេសកកម្មបានតាមរបៀបណាឡើយ ។
ជាយូរមកតាំងពីមុនខ្ញុំបានជ្រមុជទឹកក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាចង់បម្រើព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំតែងតែនិយាយប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងលះបង់ពេលវេលារបស់ខ្ញុំទាំងអស់សម្រាប់ទ្រង់ មិនថាមានរឿងអ្វីនោះទេ ។ ការបម្រើទ្រង់ពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំគឺជាក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ។ ហើយការចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្ដល់ឱកាសកាន់តែប្រសើរដល់ខ្ញុំឲ្យធ្វើតាមក្ដីស្រមៃនោះ ។
នៅខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៧ ខ្ញុំបានជ្រមុជទឹក ។ នោះគឺជាថ្ងៃដ៏ល្អអស្ចារ្យបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ដំណឹងល្អបានបង្រៀនខ្ញុំពីរបៀបដែលការគិតផ្ទុយពីមុន របៀបបំផុសគំនិតដល់មនុស្សដទៃ របៀបយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ និងរបៀបពង្រឹងទេពកោសល្យរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងស្វែងរកទេពកោសល្យថ្មីៗ ។ នៅទីបញ្ចប់ ខ្ញុំក៏បានដឹងអំពីឱកាសដើម្បីបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងមួយ ។ ខ្ញុំបានដឹងភ្លាមៗថា នោះគឺជាអ្វីមួយដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ។ ដូច្នេះពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបានធ្វើការរៀបចំខ្លួន ។ ខ្ញុំអានព្រះគម្ពីរ ចូលរៀនថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន និងតម្កើងការហៅបម្រើរបស់ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្ដែ មានបញ្ហាមួយក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនប្រាកដប្រជាអំពីអនាគត ។
ភាពក្រីក្រ ។
នៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១៨ ឆ្នាំ ភាពក្រីក្របានគ្របសង្កត់មកលើគ្រួសារខ្ញុំ ។ យើងសឹងតែគ្មានអាហារហូប សឹងតែមិនបានទៅរៀន ឬក៏បង់ថ្លៃធ្វើដំណើរទៅកាន់ព្រះវិហារផង ។ រឿងតែមួយគត់ដែលយើងនៅមានក្នុងការឱបក្រសោបឲ្យជាប់នោះគឺសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ។ ស្ថានភាពនេះពិតជាពន្យឺតដំណើរការបម្រើបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំណាស់ ។ ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់ម្ដាយខ្ញុំអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្ដែគាត់បាននិយាយនូវអ្វីដដែលៗថា គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំជាញឹកញាប់ថា « រៀនឲ្យចប់សិន រួចហើយធ្វើតាមក្ដីស្រមៃរបស់កូន » ។ ដោយសារតែស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើង នោះខ្ញុំមិនមានជម្រើសច្រើននោះទេ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានខំប្រឹងរៀនដើម្បីរៀនឲ្យចប់ ។
នៅទីបញ្ចប់ ខ្ញុំបានរៀនចប់ ហើយបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចេញទៅបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។ ប៉ុន្ដែភាពក្រីក្រនៅតែរំខានយើង ។
ខ្ញុំអំពល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។
ខ្ញុំបានគិតថា « ខ្ញុំបានរៀនចប់ ហើយខ្ញុំបានធ្វើអ្វីៗដែលខ្ញុំអាចធ្វើអស់ហើយ ។ ហេតុអ្វីរឿងនេះនៅតែគ្មានលិទ្ធផល ? » ខ្ញុំមិនចង់រង់ចាំក្ដីស្រមៃខ្ញុំយូរទៀតឡើយ ប៉ុន្ដែថ្វីបើមានការបាក់ទឹកចិត្តក្ដី ក៏ខ្ញុំនៅតែទុកចិត្តថា អ្វីៗនឹងដំណើរការទៅមុខតាមពេលវេលា ។
ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តទៅធ្វើការថែមម៉ោង ដើម្បីរកលុយទាំងអស់សម្រាប់បង់ថ្លៃបេសកកម្មខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានរាល់ថ្ងៃ បានទៅជួបនឹងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាញឹកញាប់ ហើយបានពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំតាមរយៈការសិក្សាឯកសារក្នុងសាសនាចក្រ ។
សាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំជាច្រើនបានប្រឆាំងនឹងក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម ។ ពួកគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ការបម្រើបេសកកម្មនឹងធ្វើឲ្យរឿងកាន់តែពិបាកខ្លាំងឡើងសម្រាប់ខ្ញុំ និងគ្រួសារខ្ញុំ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនចុះញ៉មតាមពាក្យសំដីរបស់គេឡើយ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំចង់ទៅបម្រើបេសកកម្ម ហើយថាព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងរៀបចំផ្លូវឲ្យខ្ញុំ ។
បន្ទាប់ពីការខំធ្វើការ និងការសន្សំប្រាក់មួយរយៈកាលមក នៅទីបំផុតខ្ញុំបានដាក់បញ្ជូនឯកសារបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។ នៅពេលប៊ីស្សពរបស់ខ្ញុំបានទូរសព្ទហៅខ្ញុំ ហើយបានប្រាប់ខ្ញុំថា ការហៅរបស់ខ្ញុំបានមកដល់ហើយ នោះខ្ញុំបានស្រែក និងបានលោតដោយក្ដីអំណរ ! ខ្ញុំបានទៅការិយាល័យស្ដេកភា្លម ហើយបានទទួលសំបុត្រ ។ នាល្ងាចនោះ ខ្ញុំបានបើកការហៅបម្រើបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ហើយបានប្រកាសដល់គ្រួសាររបស់ខ្ញុំថា ខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យទៅបម្រើនៅបេសកកម្មហ្វីលីពីន កាបាណាទូន ។
ខ្ញុំបានយំដោយក្ដីអំណរនៅយប់នោះ ។ ថ្វីបើមានរឿងទាំងអស់កើតឡើងក្ដី ប៉ុន្ដែដោយសេចក្ដីជំនឿ និងការខំធ្វើការ និងការទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ នោះខ្ញុំបានបញ្ចប់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម និងបំពេញក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានជួបប្រទះការលំបាកនោះពីមុនបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំទេ នោះខ្ញុំមិនអាចបានរៀបចំខ្លួនបានយ៉ាងពេញលេញខាងរូបកាយ សតិអារម្មណ៍ វិញ្ញាណ ផ្លូវចិត្ត និងហិរញ្ញវត្ថុបានឡើយ ។ ប៉ុន្ដែដោយសារតែកាលៈទេសៈរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំអាចលូតលាស់តាមរបៀបជាច្រើន ។
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌មានផែនការមួយសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលបងប្អូននឹងឆ្លងកាត់អាចមិនសមនៅពេលនោះ ហើយបងប្អូនអាចចង់ឲ្យរឿងនោះកើតឡើងកាន់តែឆាប់ ប៉ុន្ដែសូមទុកចិត្តលើពេលវេលារបស់ទ្រង់ ជាជាងលើខ្លួនឯង ។ ប្រសិនបើយើងទុកចិត្តលើទ្រង់ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និងខំធ្វើការ នោះទ្រង់នឹងដឹកនាំយើងទៅរកបំណងប្រាថ្នាដ៏សុចរិតរបស់យើងនៅពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយជួយយើងឲ្យលូតលាស់តាមផ្លូវនោះផងដែរ ( សូមមើល អេណុស ១:១២ និង អាលម៉ា ២៩:៤ ) ។