Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Hoe ik door onderwijs – en geloof – met onzekerheid heb leren omgaan
Toen ik mijn voorste kruisband had gescheurd, wist ik niet hoe mijn toekomst eruit zou zien. Maar het heeft me meer opgeleverd dan ik me had kunnen voorstellen.
Ik kan me nog herinneren dat ik die dag uit het ziekenhuis thuiskwam. Mijn ouders hielpen me uit de auto, door het huis heen en naar mijn bed. Ik weet nog dat ik daar lag en me voor het eerst in mijn leven hulpeloos voelde.
Ik had van kleins af aan veel gesport. Ik hoopte zelfs dat ik ooit aan de universiteit aan atletiek zou kunnen doen. Maar tegen het einde van de middelbare school scheurde ik de voorste kruisband – opnieuw. Daardoor moest ik verscheidene operaties ondergaan en meer dan een jaar revalideren. Mijn eerste operatie was vlak voor mijn diploma-uitreiking. Ik moest thuisblijven terwijl mijn vrienden aan het volgende hoofdstuk van hun leven begonnen: studeren, op zending gaan en naar boeiende steden verhuizen. Mijn toekomst, die ooit zeker had geleken, was nu vaag en onzeker.
Ik wist wel dat deze moeilijkheden niet uniek of buitengewoon waren, maar dit ging om mijn moeilijkheden – en ze waren best zwaar! Mijn onmiddellijke reactie was om elke vorm van zekerheid aan te grijpen en plannen voor de toekomst te maken. Maar bij dat streven naar zekerheid of veiligheid, een proces dat nog steeds voortduurt, heb ik een en ander geleerd.
Kansen in onzekerheid
Een wijze bisschop heeft eens tegen me gezegd: ‘Een van de doelen van het evangelie is niet onze moeilijkheden weg te poetsen, maar ons helpen ermee om te gaan.’
Als we van onzekerheid willen leren in plaats van er door in de stress te raken, zal dat ertoe leiden dat we dichter tot de Heiland komen. Psychologen hebben zelfs geopperd dat leven met gematigde onzekerheid persoonlijke groei het meest in de hand werkt.1 Maar uiteindelijk gaan we met onzekerheid om door die met geloof te omarmen.
Brian K. Ashton, president van BYU–Pathway Worldwide, heeft eens gezegd: ‘Ga in geloof voorwaarts. Als je de oplossing voor je problemen nu niet kunt zien, geloof dan dat die zal komen als je voorwaarts gaat en doet wat God van je verlangt.’2 We gaan het beste met onzekerheid om door onbevreesd te handelen en gaandeweg te leren. Daarbij vertrouwen we erop dat God ons zal helpen als we op Hem steunen.
Onderwijs kan onze toekomst zekerder maken
Dankzij onderwijs ben ik onzekerheid beter gaan begrijpen. Terwijl ik van mijn operatie herstelde, volgde ik online cursussen van de Brigham Young University–Idaho. Ik wist aanvankelijk niet zeker of online leren wel iets voor mij was. Maar door de ongelooflijke ervaringen die ik had, veranderde mijn mening al snel.
Ik leerde veel van mijn klasgenoten die zich in verschillende omstandigheden bevonden. Door de opleiding kreeg ik een andere kijk op mezelf en de wereld om me heen. Ook mijn prioriteiten begonnen te veranderen. Ik begon van leren te genieten in plaats van passief de lessen te volgen. Het evangelie van Jezus Christus ging ook meer voor me betekenen.
Zonder deze opleiding zou ik niet zijn wie ik nu ben. Mijn beslissing om op zending te gaan is door die cursussen ingegeven. Ik geloof dat God me heeft geleid. Hij zal met me blijven werken als ik maar geloof in Hem heb.
Zicht op het totaalbeeld
Hoewel de toekomst nog steeds behoorlijk onzeker is, kan ik er beter mee omgaan. Mijn band met God is versterkt en ik kijk inmiddels anders tegen het leven aan. In plaats van overal teveel over na te denken (waar ik heel goed in ben), besef ik dat ik soms gewoon in actie moet komen. Dat is geen zorgeloze houding, maar het vertrouwen dat ik nu weet dat mijn hemelse Vader me zal helpen. Hij zal me inspireren en deuren voor me openen als ik in geloof voorwaarts ga.
President Russell M. Nelson heeft onlangs gezegd: ‘Dankzij positief geestelijk momentum blijven we voorwaarts gaan ondanks […] angst en onzekerheid.’3 Door het momentum dat ik heb ervaren, hebben de onzekere wolken plaatsgemaakt voor de stralende hoop van de toekomst. Nu ik terugkijk, besef ik dat God bij me is geweest. Misschien niet op de manier die ik had verwacht, maar wel altijd op de manier waarop ik Hem het meest nodig had.