Nasirad-an diha sa Gawas!
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Kini nga istorya nahitabo sa Central Hungary, Hungary.
Tingali makatabang si Emma!
“Itugyan ang imong pagsalig diha niana nga Espiritu nga nagtultol sa pagbuhat og maayo” (Doktrina ug mga Pakigsaad 11:12).
Milukso si Emma sa mga liki sa daplin sa karsada nga hinimo gamit ang mga bato [stone sidewalk]. Maanindot kadto nga adlaw. Siya ug si Mama nanglakaw ngadto sa tindahan sa grocery.
“Mama, unsa kalayoa ang adlaw?” nangutana siya.
“Dili ko sigurado,” miingon si Mama.
Mihangad si Emma sa langit. “Makaabut kaha ang rocket sa adlaw? Mas init ba kaha kini kay sa kilat? Unsay imong hunahuna …”
Mikatawa si Mama. “Ang imong mga pangutana nag-anam og kalisud!”
Mikatawa usab si Emma. Aduna siyay daghang pangutana. Sa kanunay gihimo ni Mama ang iyang labing maayo sa pagtubag niini. Mao kadto ang usa ka rason nganong ganahan si Emma nga mokuyog og lakaw ni Mama.
Si Emma mitan-aw sa palibot sa iyang kasilinganan. Ang mga taxi mangagi sa karsada nga hinimo gamit ang mga bato [stone street]. Ang mga tawo mangagi nga nanagsakay sa bisikleta. Daghang tawo usab ang nanglakaw.
Dayon si Emma mitan-aw sa atbang sa karsada. Ang usa ka batang babaye naglingkod diha sa hagdanan sa gawas sa gambalay nga apartment. Murag naghilak siya.
Si Emma mihinay sa paglakaw. Mohunong ba kaha siya aron motabang? Basin ang batang babaye gustong mag-inusara. Usahay si Emma gustong mag-inusara kon siya maguol.
Mihunong si Emma sa paglakaw. Kasagaran gusto ni Emma nga adunay makaistorya nga tawo kon nagkinahanglan siya og tabang. Ug tingali makatabang siya!
Iyang gibira ang kamot ni Mama. “Tan-awa, Mama. Siguro kana nga batang babaye nagkinahanglan og tabang.”
Si Mama mitan-aw sa atbang sa karsada. “Tingali husto ka.”
Migunit si Emma sa kamot ni Mama samtang milabang sila sa karsada. Miduol siya sa hagdanan diin ang batang babaye naglingkod. “Hi,” miingon si Emma. “Nagkinahanglan ka ba og tabang?”
Ang batang babaye mihingos ug mihangad ngadto nila. Ang iyang mga bukton naggakos sa iyang mga tuhod, ug ang iyang mga mata namula ug nanghubag.
“Ako … nasirad-an ko sa akong apartment.” Miginhawa siya og lawom. Nagkurog ang iyang tingog ug hinay. Si Emma miluhod sa iyang tupad aron makadungog og maayo niya.
“Dili ko makabasa,” miingon ang batang babaye. “Dili ko makamao unsa ang mga buton tuplokon aron makabalik ko og sulod.”
Si Emma mitan-aw sa bong-bong gawas sa gambalay nga apartment. Adunay daghang gagmay nga mga buton nga tuplokon. Matag buton adunay ngalan niini. Tupad sa mga buton adunay speaker.
“Unsay imong apelyido?” Si Emma nangutana.
“Schneider,” miingon ang batang babaye.
Gibasa ni Mama ang tanang buton hangtud iyang nakit-an ang usa nga nasulat ang “Schneider.” Iya kining gituplok.
Buzz!
Ang buton mitingog og kusog. Dayon dihay mitingog sa speaker.
“Ang mga Schneider kini. Unsay ato?”
Misulti si Mama diha sa speaker. “Hi! Ang akong anak ug ako ania sa gawas uban sa batang babaye nga nag-ingon nga nasirad-an siya diri.”
Ang batang babaye daling mitindog ug midagan ngadto sa speaker. “Mama,” miingon siya, “dili ko makabasa sa buton aron makabalik og sulod, ug kining mga tawhana mitabang nako!”
Ang tingog diha sa speaker daw nakalitan. “Leni! Nagtuo ko nga anaa ka sa imong kwarto! Ayaw og kabalaka. Mokanaog na ko diha karon dayon.”
Human sa pipila ka segundo, usa ka babaye ang nagdagan padulong sa gawas. Midagan ang batang babaye ug migakos kaniya.
Ang babaye miatubang ngadto ni Emma. “Salamat sa pagtabang sa akong inday Leni!”
Mipahiyom si Emma. “Sayon ra kadto ang pagtabang.”
Sila nanamilit ug nanganaog og balik sa hagdanan. Ang tibuok lawas ni Emma mibati og kainit. Naghunahuna siya og usa pa ka pangutana alang ni Mama.
“Ang pagtabang nianang batang babaye sayon ra. Nganong nalipay man kaayo ko kabahin niini?”
Gikusgan sa paggunit ni Mama ang kamot ni Emma. “Mao kana ang Espiritu Santo nga nagsulti kanimo nga ikaw nakahimo og maayo nga pagpili.”
Mipahiyom si Emma. Nalipay siya nga mihunong siya aron motabang.