Anna geeft haar getuigenis
De auteur woont in Colorado (VS).
Anna zat rustig in haar jeugdwerkklasje. Ze keek naar de plaat van Jezus die zuster Albo omhooghield.
‘Wie weet wat een getuigenis is?’ vroeg zuster Albo.
Anna stak haar hand op. ‘Is dat zeggen dat je weet dat de kerk waar is?’
‘Dat hoort er inderdaad bij.’ Zuster Albo glimlachte. ‘Wanneer we ons getuigenis geven, vertellen we wat we weten of geloven dat waar is over Jezus Christus en de kerk. Wat weet jij dat waar is, Anna?’
Anna dacht erover na. ‘Ik weet dat Jezus van mij houdt!’
‘Ja, dat klopt. Je hebt een getuigenis dat Jezus van je houdt.’
Na de kerk vroeg mama: ‘Anna, wat heb je vandaag in het jeugdwerk geleerd?’
‘Ik heb geleerd wat een getuigenis is. Wanneer kan ik mijn getuigenis geven?’
‘Wanneer je maar wilt!’ zei papa. ‘We kunnen onze eigen getuigenisbijeenkomst houden tijdens de thuisavond.’
Anna vond dat een goed idee. ‘We kunnen zelfs onze zondagse kleding aandoen!’
Toen het tijd was voor de thuisavond trok Anna haar favoriete jurk aan.
‘Welkom bij onze getuigenisbijeenkomst’, zei papa.
Anna’s broer Ethan gaf eerst zijn getuigenis. ‘Ik weet dat het evangelie waar is. Ik weet dat Joseph Smith een profeet was. Ik weet dat Russell M. Nelson nu onze profeet is. Ik weet dat Jezus Christus leeft.’
Toen was Anna aan de beurt. Ze stond op. ‘Ik hou heel veel van Jezus. Ik weet dat Hij van mij houdt. Hij geeft om mij en maakt me gelukkig. In de naam van Jezus Christus. Amen.’ Ze voelde zich warm vanbinnen.
Mama gaf haar een knuffel. ‘Bedankt, Anna. Ik kon voelen hoeveel je van Jezus houdt.’
Anna glimlachte. ‘Het maakt me blij om mijn getuigenis te geven.’
Illustraties, Joanne Lew Vriethoff