‘We horen papa’s muziek nog steeds’
Leah miste papa heel erg.
‘En God zal alle tranen van hun ogen afwissen’ (Openbaring 21:4).
Leah gooide haar schooltas meteen neer toen ze haar kamer binnenkwam. Ze kroop op haar bed en drukte haar kussen tegen haar buik. Ze kon niet geloven wat Ashley over papa had gezegd.
Leahs papa had een paar maanden daarvoor zelfmoord gepleegd. Ze miste hem heel erg. Ze miste zijn beroemde gehaktballetjes. Ze miste hoe blij hij mama maakte. En ze miste hoe hij gitaar speelde.
Soms, als ze verdrietig was, luisterde Leah naar zijn muziek. Ze schreef hem ook brieven. Ze bewaarde die in een doos met herinneringen in haar kast. In dezelfde doos bewaarde ze papa’s bril, zijn oude honkbalpet en andere dingen waarvan hij hield. Zo kon ze aan hem blijven denken.
Maar Leah had nu geen zin om naar muziek te luisteren of brieven te schrijven. Ze was verdrietig, maar ook een beetje boos. Ze kneep nog harder in haar kussen en begon te huilen.
Mama klopte zachtjes op de deur. ‘Is alles in orde?’ vroeg mama.
Leah haalde diep adem en ging rechtop zitten. Mama ging naast haar op bed zitten.
‘Ashley zei iets heel gemeens’, zei Leah. ‘Over papa.’ Leah blijf maar huilen. ‘Ze zei dat hij niet naar de hemel gaat omdat hij zelfmoord heeft gepleegd.’
‘O, lieve schat’, zei mama, en ze pakte Leah stevig vast. ‘Dat is niet waar.’ Ze veegde een paar van Leahs tranen weg. ‘Toen papa doodging, waren zijn hersenen ziek. Onze hemelse Vader begrijpt hoe papa zich voelde en waarom hij pijn had.’
‘Hij was een goed mens’, zei Leah. ‘Onze hemelse Vader houdt van hem en helpt hem, toch?’
‘Papa was een geweldige man, Leah. Hij hield heel veel van je.’ Mama pinkte zelf een traan weg. ‘En onze hemelse Vader houdt echt van hem. Ik weet dat Hij van hem houdt.’
‘Maar hoe weet je dat?’ vroeg Leah.
‘Omdat ik er soms over bid’, zei mama. ‘En ook al mis ik hem zo erg dat het pijn doet, toch voel ik af en toe ook vrede.’
Leah knikte.
‘Wat erg dat Ashley dat tegen je zei’, zei mama. ‘Ik weet dat Ashley een van je beste vriendinnen is. Ze heeft je echt gekwetst.’
‘Ja.’ Leah was eventjes stil. Toen vroeg ze: ‘Zullen we samen bidden?’
‘Natuurlijk!’
Mama en Leah knielden op de grond. Toen begon Leah te bidden. ‘Hemelse Vader, ik mis papa heel erg. Gaat het goed met hem? Help me alstublieft om me beter te voelen. In de naam van Jezus Christus. Amen.’
Leah spreidde haar armen en gaf mama nog een knuffel. Ze voelde zich een heel klein beetje beter. Ze was nog steeds heel verdrietig, maar ze maakte zich geen zorgen meer over papa. Ze wist dat haar hemelse Vader van hem hield, en ze wist dat Hij ook van haar hield.
‘Bedankt, mama.’ Leah haalde diep adem. ‘Kun je me helpen om met Ashley te praten?’
‘Dat is een geweldig idee!’ zei mama. ‘Ik denk niet dat ze je pijn wilde doen, maar het zou goed zijn als ze weet waarom haar woorden je wel hebben gekwetst. Ik ga haar moeder bellen en kijken of we morgen langs kunnen komen om even te praten.’
‘Oké’, zei Leah. ‘Ik denk dat ik nu even alleen wil zijn.’
Mama knikte. ‘Geef maar een seintje als je iets nodig hebt.’
Leah zette papa’s muziek op. Ze deed haar ogen dicht en luisterde naar zijn gitaarspel. Daarna pakte ze een vel papier en begon ze hem een brief te schrijven.