Van vriend tot vriend
Bekering in de lift
Toen ik 11 jaar was, woonde ik met mijn familie in een flatgebouw met wel twaalf verdiepingen in Hongkong. Iedere dag rende ik na schooltijd het gebouw binnen en nam ik de lift naar ons appartement.
Op een dag stapte ik de lift in en drukte ik op alle knopjes, zodat alle lichtjes gingen branden. Nu zou de lift op elke verdieping stoppen. De deuren gingen langzaam dicht, maar ineens stak iemand haar hand naar binnen en vlogen de deuren weer open. Het was een van mijn bovenburen. Ze zei niets over de knopjes, maar ik was erg zenuwachtig. Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat ik thuis was!
Bij elke verdieping stopte de lift, bleef daar even hangen en ging daarna weer verder. Toen de deuren opengingen op mijn verdieping, rende ik snel naar buiten. Ik kwam helemaal bezweet thuis, zo hard had ik gerend!
Kort na mijn thuiskomst ging de telefoon. Het was de buurvrouw uit de lift. Ik was heel nerveus terwijl ik wachtte tot mama klaar was met bellen.
Nadat ze had opgehangen, vroeg ze: ‘Heb je alle liftknopjes ingedrukt?’
Ik kon niet tegen mama liegen. ‘Ja’, zei ik.
Mama glimlachte. ‘Laten we naar boven gaan en even met de buurvrouw praten.’
We gingen samen naar boven. Ik belde aan en de buurvrouw deed open. Ik zei met gebogen hoofd dat het me speet dat ik alle knopjes had ingedrukt. Ik beloofde het nooit meer te doen.
Onze buurvrouw was vriendelijk. Ze zei: ‘Als je het niet meer doet, is het goed zo.’
Ik voelde me beter nadat ik mijn excuses had aangeboden. En ik heb nooit meer alle liftknopjes ingedrukt.
Door deze ervaring heb ik over bekering geleerd. Ik wist dat ik iets verkeerds had gedaan. Ik had spijt en vroeg om vergeving. En ik deed het nooit meer. Toen was ik gelukkig! Bekering kan jou ook gelukkig maken.
Illustratie, Alyssa Tallent