Geweldige Grace
Ze hield van haar lichaam, wat anderen ook zeiden.
‘Mama! Kijk eens.’ Grace schuifelde met haar voeten en tikte met haar tapdansschoenen op de keukenvloer.
‘Wauw!’ zei mama. ‘Je wordt er echt goed in.’
Grace draaide een rondje. Ze danste graag.
Haar broer Nate kwam de trap af. Het was tijd voor hem om naar school te fietsen.
‘Doei, mam! Doei, Grace’, zei hij, terwijl hij naar buiten rende.
‘Mag ik tot het einde van de straat met hem meerennen en dan weer terug?’ vroeg Grace aan mama.
Mama keek naar de klok. ‘Ja hoor’, zei ze. ‘Je hebt nog tijd voordat je zelf naar school moet.’
Grace schopte haar tapschoenen uit en deed snel haar gympen aan. Ze vloog naar buiten. Nate stapte net op de fiets. Grace rende naast hem mee tot ze bij het einde van de straat waren. Ze wuifde terwijl hij de hoek omreed. Toen draaide ze zich om en huppelde terug naar huis.
‘Ik ben terug!’ riep Grace naar mama. Ze plofte neer op de bank.
‘Dat was snel!’ zei mama. Ze ging naast Grace zitten. ‘Kijk eens wat voor geweldige dingen je allemaal kunt. Dansen. Rennen. Je lichaam is een prachtig geschenk.’
Grace dacht daarover na. Ze vond haar lichaam niet zo geweldig. Vooral als ze zichzelf met de andere kinderen op school vergeleek. Soms klaagde ze zelfs over haar lichaam.
Maar ze rende graag. En ze voelde zich zo blij als ze danste. En dat was allemaal dankzij haar lichaam. Ze zwaaide met haar benen en glimlachte. Misschien was haar lichaam inderdaad geweldig.
Een paar dagen later haalde mama Grace van school op. ‘Heb je een leuke dag gehad?’ vroeg mama.
‘Jawel.’ Grace ging in de auto zitten en deed haar gordel om. ‘Nou ja, soms niet leuk. Tijdens de lunch zei een jongen iets gemeens over mijn lichaam.’
Mama keek haar in de achteruitkijkspiegel aan. ‘O, lieverd. Wat vervelend voor je.’
Grace haalde haar schouders op. ‘Ik zei tegen hem dat wat hij zei niet aardig was. Toen ging ik weg en met andere kinderen praten.’
‘Ik ben trots op je’, zei mama. ‘Hoe ben je zo kalm gebleven?’
Grace wiebelde met haar voeten. ‘Nou, ik herinnerde me wat jij had gezegd. Dat mijn lichaam een geschenk van onze hemelse Vader is. Ik weet dat als ik goed voor mijn lichaam zorg, Hij me zal zegenen zodat ik kan doen wat ik moet doen.’
Mama parkeerde voor hun huis. ‘Je hebt helemaal gelijk! Gaat het verder goed met je?’
‘Ja hoor. Ik ga een stukje fietsen voordat ik aan mijn huiswerk begin, is dat goed?’ Grace sprong uit de auto. Al snel fietste ze vliegensvlug over de stoep.
Ze hield van haar lichaam, wat anderen ook zeiden. Haar lichaam was een geschenk.
Grace slaakte een kreet en fietste nog sneller.