De saaie dag kleur geven
Het was zo leuk om tekeningen aan de buren te geven!
Clara zuchtte. ‘Er is niets te doen!’
Er waren veel dingen die ze wilde doen. Maar dat kon ze niet. Ze wilde gaan zwemmen. Maar het zwembad was gesloten. Ze wilde met haar speelgoed spelen. Maar dat zat nog in dozen. Ze wilde met haar vriendinnetjes spelen. Maar ze was net verhuisd. Nu woonden ze in een appartement waar ze hun buren niet kenden.
‘Waarom maak je geen tekening?’ vroeg mama.
‘Dat is saai’, zei Clara.
Maar haar broertje, Ben, sprong op. ‘Ja!’ zei hij. Hij rende naar de tafel en pakte wat waskrijtjes. Hij tekende een boom en een gele zon.
‘Ik wil dit aan onze buren geven’, zei hij.
Clara fronste. ‘Maar we kennen onze buren niet eens.’
‘Laten we ze dan leren kennen!’ zei mama.
Ben en mama gingen de voordeur uit. Ze klopten aan bij de deur aan de andere kant van de hal. Clara keek vanuit de deuropening toe.
Een vrouw deed de deur open. Ben gaf haar de tekening. De vrouw glimlachte. ‘Dank je wel’, zei ze.
Clara zag Ben met een grote glimlach terug naar de tafel lopen. Misschien is kleuren zo erg nog niet, dacht ze.
Clara ging naast Ben zitten. Ze maakten allebei een tekening. Clara tekende een raket en veel sterren.
Ze gaven hun tekeningen aan nog twee buren. Daarna kleurden ze verder. Ze gaven de rest van de middag tekeningen weg. Sommige mensen keken verdrietig toen ze de deur opendeden. Maar zodra ze de tekeningen zagen, begonnen ze te glimlachen. Clara en Ben ontmoetten zelfs een paar kinderen die in het flatgebouw woonden.
Toen ze klaar waren, pakte Clara mama’s hand vast. ‘Dat was echt leuk.’
Mama glimlachte. ‘Als we iets aardigs voor iemand doen, worden ze er blij van. Dat maakt ons ook blij. En het mooiste is dat onze hemelse Vader er blij van wordt.’
‘Misschien kunnen we morgen de andere kinderen vragen om samen met ons te kleuren’, zei Clara.
‘Dat lijkt me een goed idee.’
Clara glimlachte. Het was leuk om tekeningen te maken en uit te delen. Haar saaie dag was in een leuke dag veranderd!