Manna

Dit kleinigheidje herinnert ons aan een van de grootste wonderen van de Heer.

Wat is het?

Hoe zag manna eruit? Het was klein, rond, dun als een vlokje en wit (zie Exodus 16:14, 31).

Hoe smaakte het? ‘Als een honingkoek’ (zie Exodus 16:31) of als ‘de smaak van baksel in olie’ (Numeri 11:8).

Hoe kwamen ze eraan? Elke morgen lag er een laag dauw rondom het kamp, met manna erin. Behalve op de sabbat. Op de dag vóór de sabbat verzamelden de mensen genoeg manna voor twee dagen. Op de andere dagen mochten ze niets laten staan tot de volgende dag, want dan bedierf het. (Zie Exodus 16:14–30.)

Hoe maakten ze het klaar? Men ‘maalde het met handmolens, of stampte het fijn met een stamper. Dan kookte men het in een pot en maakte er koeken van’ (Numeri 11:8). Soms bakten ze het (zie Exodus 16:23).

Feiten uit de Schriften

Manna betekent ‘Wat is het?’ in het Hebreeuws. De Israëlieten hadden zoiets nog nooit gezien.
De Heer zei dat de Israëlieten wat manna in een kruik moesten doen en die met zich mee moesten nemen. Daardoor herinnerden ze zich wat Hij voor hen had gedaan (zie Exodus 16:33–34; Hebreeën 9:4).
De Israëlieten klaagden eens dat ze alleen manna te eten hadden. Ze hadden heimwee naar de Egyptische keuken, hoewel ze daar slaven waren geweest (zie Numeri 11:1–6).
Mozes legde uit dat de mensen moesten lijden om ze op de Heer te leren vertrouwen. Hij zei dat de Heer hun manna te eten gaf, ‘om u te laten weten dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond van de Heere komt’ (Deuteronomium 8:3).
Zodra de Israëlieten het beloofde land waren binnengegaan, kregen ze geen manna meer (zie Jozua 5:12).
De Heiland gaf ooit op wonderbaarlijke wijze vijfduizend mensen te eten en sprak toen over manna. Hij zei: ‘Ik ben het levende brood, dat uit de hemel neergedaald is; als iemand van dit brood eet, hij zal leven in eeuwigheid. En het brood dat Ik geven zal, is Mijn vlees, dat Ik geven zal voor het leven van de wereld’ (Johannes 6:51).