Bidden op een koude rivier

Afbeelding

meisje in de problemen in het water, ander meisje in kajak

Illustratie, Corey Egbert

Tijdens een kampeertocht met onze families gingen mijn vriendin Bayley en ik met onze kajaks de rivier op. Ik had veel ervaring met kajakken, maar Bayley had het nog nooit gedaan. Nadat ik haar wat tips had gegeven, trokken we onze reddingsvesten aan en stapten we in onze kajaks.

Het was een frisse lentedag, en het water was ijskoud. We peddelden wat rond, en plots hoorde ik een plons. Ik keek achterom en zag dat Bayleys felgroene kajak was omgeslagen. Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd. Ik bad dat ze weer aan de oppervlakte zou komen.

Uiteindelijk kwam Bayley weer boven water. Ze hapte naar adem. Gelukkig was het water niet diep, zodat ze gewoon kon staan. Maar ze slaagde er niet in om haar kajak weer om te draaien. Ik probeerde haar te helpen, maar dat was moeilijk omdat ik in mijn kajak zat.

Bayley zei dat ze haar benen niet meer kon voelen. Ze raakte in paniek. Ik kreeg de ingeving om met haar te bidden. Vlak nadat ik om veiligheid en leiding had gebeden, voelde ik me getroost. Ik wist dat het goed zou komen.

Ik stapte in het ijskoude water. Ik hielp Bayley mijn kajak in en draaide de hare om. Ik pakte de handgrepen van beide kajaks vast en ploeterde door het modderige water naar de oever.

Ik ben dankbaar dat mijn ouders me hebben geleerd om altijd te bidden, vooral in moeilijke situaties. Dankzij mijn gebed wist ik wat ik moest doen om mijn vriendin uit de nood te helpen.

Soms letten we in de kerk niet op. Of we lezen in de Schriften en hebben het gevoel dat ze niet op ons van toepassing zijn. Maar als we tegenspoed ervaren en ons geloof wordt op de proef gesteld, kunnen de eenvoudige dingen die we hebben geleerd ons tot zegen zijn.

Adaline L. (Prins Edwardeiland, Canada)