Jeugd aan het woord
Mijn eetstoornis en mijn ware identiteit
Ik heb heel lang met de eetstoornis anorexia nervosa geworsteld. Je gaat dan steeds minder eten en bent bang om aan te komen. Je mentale gezondheid lijdt eronder. Je begint je schuldig te voelen omdat je eet en snapt niet wat je lichaam nodig heeft. Het hielp niet dat ik continu online of op school een onrealistisch plaatje zag. Ik vergeleek mezelf met mijn familieleden en anderen om mij heen.
Mijn eetstoornis hield ik angstvallig verborgen. Maar mijn moeder merkte dat mijn eetgewoonten veranderden. Ze kwam bij me zitten en gaf me zoveel tijd als ik nodig had om haar te vertellen wat er aan de hand was. Ik moest heel erg huilen, maar ik denk dat de Geest haar liet weten dat ik hulp nodig had. We stelden samen een plan op en gingen daar rustig mee aan de slag.
In die tijd besloot ik dat ik mijn patriarchale zegen wilde ontvangen. Ik wilde weten hoe mijn leven eruit kon zien zonder de duisternis om mij heen. Ik vroeg God: Wie ben ik? Houdt U van mij? Waarom ben ik hier? De eerste woorden die de patriarch uitsprak, waren een antwoord op die vragen. In mijn zegen kom ik meer te weten over mijn ware identiteit en wat God voor mij in petto heeft. Als ik hem lees, voel ik de liefde van de Heiland voor mij en word ik eraan herinnerd wie ik met Hem kan worden.
Zelfs met de steun van mijn patriarchale zegen, mijn familie, mijn hemelse Vader en mijn Heiland duurde het lang voordat ik kon omgaan met mijn gedachten over mijn lichaam. Ik vind het soms nog steeds moeilijk om mezelf en mijn uiterlijk te accepteren. Maar dankzij mijn donkere tijden begin ik de groei en het licht te waarderen die voortkomen uit het besef van mijn ware identiteit. Ik ben een dochter van mijn hemelse Vader. Ik ben een discipel van Jezus Christus. Zij houden van mij en moedigen mij aan, en dat is belangrijker dan de mening van anderen.
Annalise B. (17), Georgia (VS)
Ze geniet van haar stage in het ziekenhuis, en maakt graag kunst en muziek om God en zijn scheppingen te eren.